ชอบรูปตะวันจังเลย อิิอิอิ ล่ายคล้อยตะวันลาลับฟ้า

สวัสดีค่ะ

แวะมาอ่านเรื่องราว+ ข้อคิดที่ดี่ๆ และชมรูปสวยๆ ค่ะ

สวัสดีตอนดึกๆ ครับพี่ .....

ชอบภาพแรก สวยครับ ถ่ายดวงอาทิตย์ได้กลมโตเป็นไข่แดงเลยทีเดียว ..... แล้วก็ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ จากท่าน ว.วชิรเมธี นะครับ ....

บทความนี้ทำให้ได้คิดมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ภาพสวยมากเลยครับ

ภาพถ่ายของพี่สวยมากเลยล่ะครับ
เห็นแล้วผมก็อยากจับกล้องไปเดินถ่ายภาพบ้างแล้วล่ะครับ

ทักทายตอนเย็นๆนะจ่ะ อิอิ

สวัสดียามค่ำค่ะ


ปกติก็ไม่ค่อยได้ใช้แฟลชค่ะ ชอบแสงธรรมชาติมากกว่า

สวัสดีครับน้องก๋า อิอิ ภาพพวกนี้ถ่ายที่เทอเรสหน้าบ้านตอนเช้าๆ
ครับ ไม่ค่อยได้ไปไหนเลยครับ ผมอยากถ่ายภาพได้สวยๆแบบน้องก๋าบ้างจังเลย บล็อกจะได้ไม่น่าเบื่อครับ ^^

สวัสดีครับคุณตะวันเจ้าเอย อยากเอารูปตะวันงามๆไปฝากที่บล็อกบ้างจังเลย ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะครับ^^

สวัสดีครับคุณ ลักษณ์ คือปกติผมใช้ริงแฟลช ถ่ายมาแล้วก็แข็งทื่อเลย
หลังๆไม่ได้ใช้ แต่ดูจากภาพของคุณลักษณ์ใช้แล้วสวยกว่าแสงธรรมชาติเยอะเลยครับ เพราะสีจะสดกว่าครับ ^^

วันคืนล่วงไป เรามัวทำอะไรอยู่ จริงๆ นะคะ

ต้องตั้งสติและใช้ชีวิตให้เต็มไปด้วยปัญญามากกว่าเดิมแล้วล่ะค่ะ

ขอบคุณค่ะพี่

สวัสดีครับน้องด้า ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ ^^

ธรรมะเหมือนทิศที่พาไปสู่ความสงบเย็นจริงๆครับ

ขอบคุณมากค่ะพี่

อิอิ ขอบคุณนะจ่ะ อิอิ

กดไลค์ค่ะ อิอิ

สวัสดียามค่ำค่ะ

ถ้าใช้ริงแฟลช ถ่ายมาแล้วก็แข็งๆ ทื่อๆ แล้วอยากจะได้แสงนุ่มๆ นอกจากติด softbox แล้วก็ยังลดแสงไม่ได้ เอากระดาษทิสชูซ้อนๆ กันซัก สองสามแผ่น หาหนังยางมารัดไว้ ช่วยให้แสงนุ่มลงได้ค่ะ รูปที่ถ่ายนั้นใช้สามแผ่นค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ผมกลับมาประจำการบล็อกเหมือนเดิมแล้วครับ

เป็นบทความที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ อ่านแล้วชอบจัง
จะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งนะคะ คุณเป็นคนแรกที่โหวตให้เรา ขอบคุณมากนะคะ ดีใจจัง
แต่ครั้งนี้ไม่ได้โหวตให้คุณเพื่อตอบแทนนะคะ แต่อ่านแล้วชอบมาก ๆ
ต่อไปคนที่อยู่ตรงหน้าเรา คือคนที่สำคัญที่สุดจะจำไว้ตลอดเลยค่ะ และจะทำให้ดีด้วย

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีดีนจ่ะ อิอิ รุ่งแน่ๆๆๆ

ภาพที่เอามาเม้นให้สวยดี เป็ฯดั่งตะวันยอแสง

ดวงตะวันเจ้าเอ่ยยอแสงเพื่อรอเวลาจะกลับมาเจิดจ้าและิย่งใหญ่

ภาพที่เอามาเม้นให้สวยดี เป็ฯดั่งตะวันยอแสง

ดวงตะวันเจ้าเอ่ยยอแสงเพื่อรอเวลาจะกลับมาเจิดจ้าและิย่งใหญ่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ชีวิตเหมือนหลอดด้าย....นึกว่ามีเยอะ...อือมดีนะ

แต่เคยดึงแรงเกิน ด้ายขาด....เปรียบชีวิต

คงประมาทไป....ด้ายยังไม่หมด...ขาดซะแล้วววววว

ไม่มีไรแน่นอนเลยเน๊อะ...



*~*~*~*..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..*~*~*~*

..HappY BrightDaY..

ผมว่าผมยังไม่หายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ครับพี่
แต่พอไหวครับ

ช่วงนี้เลยหลับเร็วมากครับ
4 ทุ่มก็หลับเลยครับ
เวลาตื่นตี 5 มาอัพบล็อก
จะได้ไม่เพลียมาก หรือง่วงนอนระหว่างวันน่ะครับ อิอิอิ

โมกฺโข กลฺยาณิกา สาธุ
เปล่งวาจางาม ยังประโยชน์ให้สำเร็จ

ตามปอป้าไปดูว่า ปู่ม่าน กระซิบวาจางามอะไรให้ญ่าม่าน..นะคะ



ขอบคุณที่แวะเยี่ยมบล๊อกปอป้า...นะคะ

สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ....

ม่าม๊าอะไรที่อยู่ตรงหน้าเรานั้นสำคัญที่สุดค่ะ

แล้วยังมีอีก1อย่างที่ต้องทำคือ

ถ้าคิดจะทำอะไรก็ให้ทำเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ รู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่งค่ะ หากแม้นว่าประโยคที่เขียนออกไปทำให้ใครสักคนรู้สึกว่าชอบได้

และขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ของคุณวนารักษ์ ได้เข้ามาอ่านวันนี้ ทำให้ได้เปิดใจคิดไตร่ตรองกับลมหายใจที่เข้า-ออกในแต่ละครั้งอยู่ไม่น้อยเลยค่ะ ^^

อิอิ เรามาทักทายนะจ่ะ สบายดีไหม กินข้าวหรือยัง ทำอะไรอยู่ อิอิ

มาทักทายยามค่ำค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

อิอิ เย็นแล้วมากินหมูกระทะที่บ้านเราป่าวอิอิ

ขอบคุณครับพี่

วาณิโชว ภยํ มคฺคํ อปฺปสตฺโถ มหทฺธโน วิสํ
ชีวิตุกาโมว ปาปานิ ปริวชฺชเย

พ่อค้ามีทรัพย์มาก มีพวกน้อย ละเว้นทางที่มีภัย
คนรักชีวิตละเว้นยาพิษ ฉันใด บุคคลพึงละบาป ฉันนั้น

มีความสุขกับการละบาปได้ ทั้งกายและใจ ตลอดไป..นะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

สวัสดีตอนค่ำค่ะ

น่าจะได้นะคะ คุณนายตื่นสาย ดอกโตกว่าหญ้างวงช้างอีก อืม...ถ่ายที่ต้นหรือว่าเอาดอกเดี่ยวๆ มาถ่ายล่ะคะ

ถ้าลองแล้วแสงแรงไปลองเพิ่มกระดาษทิสชูค่ะ เอ..หรือว่าริงแฟลช สายสั้นไปมั้ยคะ

มีคนเคยลองใช้ถ้วยมาม่าหรือถ้วยพลาสติกสีขาวมาครอบค่ะ แต่ว่าอันหลังนี้ยังไม่เคยลอง

ปล. เอารูปมาโชว์ด้วยซิคะ

ปาณิมฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิสํ
นาพฺพณํ วิสมเนฺวติ นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต

เมื่อมือไม่มีแผล บุคคลย่อมจับต้องยาพิษได้
ยาพิษนั้นไม่สามารถทำอันตรายได้ บาปก็ไม่มีแก่ผู้ไม่ทำบาป

มีความสุขกับชีวิตที่ปลอดบาป ตลอดไป..นะคะ

ขอบคุณครับผม ^^

เวลาไม่ได้มีอยู่จริงล้วนแล้วแต่เป็นมายาสมมุติเอา อย่ามัวรำไรเพ้อฝันกันอยู่เลย มันผ่านแล้วก็แล้วๆไป เราไม่สามารถได้ประโยชน์อะไรกับชีวิตนี้อยู่แล้ว สิ่งที่ได้มาก็เหมือนไม่ได้มา คือยึดเอาไว้ไม่อยู่ทุกอย่างทุกเรื่อง ชีวิตก็ไม่ได้มีคุณค่าสักนิดเดียว เปรียบประดุจต้นกล้วยหาแก่นไม่ได้ ชีวิตนี้มีแต่ทุกข์สุขนิดเดียว ความสุขนิดเดียวยังเป็นความสุขจอมปลอมเสียอีก มักจบลงด้วยความคับแค้นน้ำตานองหน้า เพราะพื้นฐานของความสุขมาจากความรัก การพลัดพรากจากสิ่งที่รักจึงทรมาณ"