นิทานเรื่องที่ 9 พระอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่
พระอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่
ในยามเช้า...
แสงอาทิตย์สาดส่องสู่พื้นโลกให้ความอบอุ่น
ปลุกมวลสัตว์และพืชจากความหลับไหล
ให้เริ่มต้นวันใหม่ ชีวิตใหม่อีกหน
ไก่ขันเจื้อยแจ้ว หมู่นกกาออกหากิน
ผู้คนตื่นจากหลับไหล ทยอยเดินทางออกมาทำงานหากิน
ถนนหนทางขวักไขว่เต็มไปด้วยรถรา
วันคืนเวียนมาเช่นนี้นานนมตั้งแต่ยุคบรรพกาล
แต่เราเคยฉุกคิดหรือไม่ว่า
ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค
และพลังงานที่ใช้นั้น
เราได้สิ่งเหล่านี้มาจากไหน?
*****************
*****************
*****************
คำตอบก็คือ........จากดวงอาทิตย์
และนี่คือสิ่งที่เราๆท่านๆ เคยเรียนกันมานานแล้ว
แต่อาจลืมกันไปบ้างแล้ว
เพราะดวงอาทิตย์ให้พลังงานแสงและความร้อนแก่โลก
ปรับอุณหภูมิที่เหมาะสมแก่การมีชีวิตอยู่
เราจึงมีชีวิตรอดจากความหนาวเหน็บของจักรวาลอันมืดมิด
ในสุริยจักรวาลนี้มีโลกเพืยงแห่งเดียวที่เหมาะสมกับการใช้ชีวิตของเรา
ความร้อนจากดวงอาทิตย์ทำให้น้ำระเหยกลายเป็นเมฆฝนในทะเล
ความแตกต่างของอุณหภูมิทำให้เมฆเคลื่อนมาสู่พื้นดินเกิดฝนตก
เมล็ดฝนก่อเกิด ลำธารแม่น้ำหล่อเลี้ยงทุกชีวิตบนโลก
ในเวลากลางวันดวงอาทิตย์ให้พลังงานแสงแก่พืช
พืชสะสมพลังงานแสงเก็บไว้รูปของสารอินทรีย์ในรูปแบบต่างๆ
เมื่อพืชเติบโตขึ้นจึงมีส่วนของลำต้น ใบ ดอกผลและเมล็ด
มนุษย์เรานำส่วนต่างๆของพืชมาทำอาหาร และยารักษาโรค
เราได้เนื้อไม้มาทำที่อยู่อาศัย ทำเครื่องเรือนเครื่องใช้
ทำกระดาษ ทำเครื่องนุ่งห่ม
เมื่อเกิดการทับถมของซากพืชซากสัตว์ในยุคโบราณ
นานหลายล้านปีเกิดการกลั่นตัวกลายเป็นน้ำมันดิบอยู่ใต้ดิน
เป็นแหล่งพลังงานให้เราใช้กันอยู่ทุกวันนี้
สัตว์ที่เราเลี้ยงไว้ก็ได้อาศัยพืชเป็นอาหาร
เราได้โปรตีนจากเนื้อสัตว์ ได้ไข่ ได้น้ำนม ขนสัตว์ หนังจากสัตว์อีกต่อหนึ่ง
นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานไว้ว่า
วันที่พระอาทิตย์จากไป คือวันสิ้นสุดของโลก
เมื่อดวงอาทิตย์หมดอายุขัย ก็จะขยายตัวและแผดเผา
ดวงดาวในระบบสุริยจักรวาล รวมทั้งโลกของเราด้วย
นี่และผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง
ผู้ให้กำเนิด ดูแลอย่างใส่ใจ ทำหน้าที่อย่างไม่บกพร่อง
และกุมชะตากรรมของโลกนี้เอาไว้
ในวันที่พระอาทิตย์ส่องแสงอย่างร้อนแรง
คนทำงานกลางแดดบ่นว่าดวงอาทิตย์ อย่างไม่พอใจ
แม่บ้านที่ซักผ้าและตากเสื้อผ้าเอาไว้ รู้สึกดีใจที่ผ้าที่ตากไว้จะได้แห้งไวๆ
พนักงานในออฟฟิสติดแอร์เย็นฉ่ำกลับไม่ค่อยสนสนใจเท่าใดนัก
จงดูอย่างพระอาทิตย์เป็นตัวอย่าง
แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่และสำคัญต่อโลกอย่างดวงอาทิตย์
ก็ยังมีคน เกลียดชัง ชอบ หรือเฉยๆไร้ความสนใจ
นับประสาอะไรกับสามัญชนอย่างเราๆท่านๆทั้งหลาย
ที่ต้องผ่านทั้งนินทา สรรเสริญ หรือไร้คนสนใจ เป็นธรรมดา
ขอให้เราทำใจของเราให้ยิ่งใหญ่
ใส่ใจ เสียสละและทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดอย่างเที่ยงตรง
โดยไม่เลือกที่รัก มักที่ชัง หรือ หวังประโยชน์ใดๆ
ไม่หวั่นไหวทั้งนินทาและสรรเสริญ
เสมือนดวงอาทิตย์ที่ทำหน้าที่อย่างเที่ยงตรง
นับตั้งแต่วันที่โลกถือกำเนิดมา
จนวันที่โลกต้องสลายตามไป
และถ้าคุณเสียใจจากคำนินทา
หรือกำลังท้อแท้จากการทำงานในวันนี้
จงแหงนมองบนฟ้า และคุณจะได้เห็น
ผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง และยืนยง นั่นคือ............
...................พระอาทิตย์นั่นเอง
เรื่องและภาพประกอบวนารักษ์
เรื่องนี้แต่งไว้ครั้งแรกเมื่อ 17 ธ.ค. 2551 นานมาแล้วครับ
มีเนื้อเรื่องใกล้เคียงกับเรื่องอรุณสวัสดิ์เลยเอามาให้อ่านกันเล่นๆ
จขบ.จะไปปฏิบัติธรรมในวัน 14-18 พ.ค.
และจะไม่ได้เปิดให้เม๊นท์ตั้งแต่วันเสาร์ที่ 12 นี้
จึงแจ้งมายังเพื่อนๆทราบเดี๋ยวจะสงกะสัยว่าหายหน้าไปไหน
ถ้ากลับมาแล้วจะมาทักทายและเยี่ยมเยียน
เพื่อนๆเหมือนเคยนะครับ
Create Date : 10 พฤษภาคม 2555 |
|
62 comments |
Last Update : 19 พฤษภาคม 2555 21:35:42 น. |
Counter : 5503 Pageviews. |
|
|
|
เดี๋ยวแวะไปทักทายทุกๆคนนะครับ เพราะเดี๋ยวจันทร์นี้จะไปปฏิบัติธรรมแล้ว