It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตราบทที่ ๑๙

บทที่ ๑๙

นิชาภัทรพาอนันตรากลับบ้านเมื่อคล้อยหลังนนทิเนตรและจิราพรไปได้ไม่นาน โดยเธอบอกกับอนันตราว่าเธอต้องกลับไปทำงานที่บ้านสวนเพราะสั่งของเอาไว้

อนันตราสังเกตว่าวันนี้นิชาภัทรดูสงบเยือกเย็นและอารมณ์ดีเป็นพิเศษ หรือเรื่องเมื่อคืนที่นิชาภัทรรุกรานเธอจะเป็นที่ถูกใจกันแน่นะ

อ๋อ ใช่สิ!!!

ก็เธอมันคนใจง่ายยินยอมพร้อมใจให้นิชาภัทรรุกรานโดยไม่ต่อต้านไม่โวยวาย อนันตรานึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาแม้จะไม่สวยงามแต่เธอก็ยินยอม คิดไปแล้วอนันตราก็นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆ นิชาภัทรที่ขับรถไปเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบเพลงที่เปิดในรถก็เป็นเพลงคลาสสิคฟังสบายหู ทำให้อารมณ์เพลิดเพลินไปตลอดทางกลับบ้านสวน

เมื่อกลับไปถึงบ้านสวนอนันตราก็ต้องแปลกใจที่ไม่เห็นมีรถมาส่งของเธอดูเวลาก็เห็นว่าเย็นมากแล้วและคุณกฤติกาก็แต่งตัวสวยกว่าทุกวันเหมือนกับว่าจะออกไปงานเลี้ยงที่ไหน

“แม่จะไปไหนเหรอคะ แต่งตัวซะสวยเชียว”

“อืมแม่จะออกไปงานเลี้ยงนะตา ชุดนี้เป็นไงสวยพอไหม” คุณกฤติกายืนโชว์ชุดที่เธอแต่งให้บุตรสาวดู

“สวยค่ะแต่ไม่เคยเห็นชุดนี้เลยนี่คะแม่”

“อืมก็ใช่นะสิลูกแม่พึ่งซื้อมาเมื่อเช้านี้เอง”

“เอ๊า...ปกติแม่ไม่เคยซื้อชุดทำไมถึงได้ซื้อหล่ะคะแม่” อนันตราถามมารดาที่ซื้อชุดใหม่ เพราะที่ผ่านมาคุณกฤติกาไม่เคยที่จะซื้อชุดที่ไหนมาก่อน นอกจากตัดเย็บเอง ชุดของเธอก็เช่นกันคุณกฤติกาตัดให้ทั้งหมด

“วันนี้วันพิเศษนะตา แม่ก็เลยต้องไปหาซื้อชุดใหม่มาใส่ไปงานฉลองกันหน่อย”

“แม่จะไปงานเลี้ยงอะไรเหรอคะ”

“ไม่มีอะไรหรอกว่าแต่ตาเถอะไปเป็นเพื่อนแม่หน่อยแม่เตรียมชุดไว้ให้ตาแล้วอยู่บนห้อง ไปอาบน้ำแล้วใส่ไปงานกับแม่ เดี๋ยวคุณนิจะไปส่งเราสองคนที่งาน”

“อ้าวเหรอคะทำไมพี่นิไม่เห็นบอกอะไรตา บอกแต่ว่าจะมีคนมาส่งของก็เลยรีบกับมากันนี่แหละ”

“อืมแม่ไม่ได้บอกคุณนิล่วงหน้า พึ่งจะบอกเมื่อครู่นี้เอง ตารีบไปแต่งตัวเถอะแม่รอข้างล่างนี่แหละ” คุณกฤติกาลุนหลังบุตรสาวให้รีบไปแต่งตัวเพื่อไปออกงานที่นานๆ ครั้งเธอจะไป และงานนี้ก็สำคัญมากเสียด้วยสิ

อนันตราอดแปลกใจอีกครั้งไม่ได้ชุดที่มารดาเธอเตรียมไว้ให้เหมือนชุดไปงานราตรีอะไรสักอย่าง แต่ช่างเถอะคงเป็นงานสำคัญไม่อย่างนั้นมารดาเธอคงไม่ให้ไปงานนี้แน่นอน แต่ชุดนี้สิไม่ได้ปกปิดร่องรอยเมื่อคืนนี้เลย ชุดที่เปิดโล่งไปทั้งไหล่และหลัง อนันตราพยายามลงรองพื้นเพื่อกลบร่องรอยที่ตัวเธอ ดูเหมือนจะกระดำกระด่างอย่างบอกไม่ถูกแต่ถึงอย่างไรก็ต้องทำ ถ้าใครมาเห็นเข้าคงน่าเกลียดพิลึก

อนันตราแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาเห็นคุณกฤติกานั่งรออยู่แต่ไม่เห็นเงาของนิชาภัทรที่เสนอตัวเป็นสารถีให้มารดาและเธอในวันนี้อจึงเอ่ยถามกับมารดาของเธอ

“พี่นิหล่ะคะแม่ไหนว่าจะไปส่งเราสองคนไปงาน”

“รอที่รถแล้วหล่ะตา วันนี้ตาสวยจังเลยนะลูก เห็นตาแล้วแม่รู้สึกปลื้มจริงๆ” คุณกฤติกาเอ่ยชมบุตรสาวและเดินนำอนันตราไปที่รถของนิชาภัทรที่จอดรออยู่ที่หน้าบ้าน

เมื่อสองแม่ลูกเดินมาถึงรถที่จอดรออยู่ นิชาภัทรก็เดินมาเปิดประตูให้คุณกฤติกาและอนันตราเพื่อให้ขึ้นนั่งบนรถและเดินย้อนกลับมานั่งประจำที่คนขับ วันนี้นิชาภัทรแต่งตัวด้วยชุดสูทสีขาวกางแกงขาวและรองเท้าขาว ดูเท่ห์ไปอีกแบบในสายตาของอนันตรา แต่เธอก็ทำได้เพียงชำเลืองมองด้วยหางตาเท่านั้นก็เธอกำลังโกรธคนในชุดขาวที่นั่งข้างๆ เธอคนนี้อยู่นี่นา

................................

นิชาภัทรขับรถมาถึงโรงแรมหรูย่านใจกลางเมือง อนันตราเคยได้แต่มองว่าโรงแรมแห่งนี้หรู เธอไม่เคยเดินหรือเฉียดเข้ามาสักครั้ง เพราะเธอกลัวไปทำข้าวของเสียหายและไม่ปัญญาจะชดใช้ให้กับทางโรงแรม ในวันนี้เธอได้เดินเข้ามาด้วยท่าทางประหม่าแต่ดีที่มีคนเดินมาเป็นเพื่อน นิชาภัทรควงสองแม่ลูกซ้ายคนขวาคนเดินนำไปที่ห้องอาหารหรูแห่งหนึ่งในโรงแรมนั้น

บนโต๊ะอาหารมีจานช้อนมากมายวางอยู่อนันตรารู้สึกประหม่ากับอาหารมื้อนี้เป็นอย่างมาก เธอเคยเรียนมาว่าการรับประทานอาหารของฝรั่งเป็นพิธีรีตองมากมาย แต่ไม่เคยเห็นด้วยตาตนเองแบบนี้ ที่โต๊ะอาหารมีเพียงเธอมารดาและนิชาภัทรที่นั่งกันเพียงสามคนเท่านั้น

อนันตรารู้สึกแปลกใจกับงานเลี้ยงครั้งนี้ นี่มารดาเธอกับนิชาภัทรเล่นอะไรกันไหนว่ามางานสำคัญ ทำไมไม่เห็นแขกอื่นเลยสักคน แต่เมื่อบริกรมาเสริฟ์อาหารอนันตราก็งงเป็นไก่ตาแตก แล้วจะหยิบช้อนอันไหนมาใช้ก่อนดีหล่ะนี่ มันเยอะไปหมด อนันตราชำเลืองมองนิชาภัทรและมารดาเห็นหยิบอะไรก็ใช้อย่างนั้น

เธออดแปลกใจไม่ได้ว่าเหตุไรมารดาของเธอจึงไม่รู้สึกประหม่ากับการทานอาหารมื้อแปลกๆ แบบเธอบ้าง แต่ก็คงคิดเช่นเดียวกันว่าคงแอบมองไปที่นิชาภัทรเหมือนกันแต่เปล่าเลยมารดาของเธอนั่งรับประทานอาหารแบบสบายๆ และดูดีมากๆ ในสายตาของเธอ อนันตราเคยได้ยินมาว่าช้อนเหล่านี้ให้ใช้ด้านนอกสุดก่อน เป็นไงเป็นกันหล่ะวันนี้

จวบจนบริกรนำไวน์มารินให้อนันตราแต่อนันตราไม่ได้รับมาดื่มแถมพูดปฏิเสธไปว่า

“ตาไม่ดื่มค่ะ” อนันตราตอบไปเพียงเบาๆ

“น้องตา การดื่มไวน์เค้าต้องรินให้น้องตาดมและชิมก่อนเค้าถึงจะรินให้คนอื่นๆ บนโต๊ะ” นิชาภัทรกระซิบเบาๆ

“อ้าวเหรอก็ตาไม่รู้นี่นา” อนันตรารู้สึกว่าตนหน้าแตกหมอแทบไม่รับเย็บ จากนั้นเธอก็ดมๆ และจิบๆ พร้อมกับทำหน้าตาเหยเก เพราะรสฝาดของไวน์ที่ผ่านลิ้นของเธอ

บริกรยิ้มๆ กับท่าทางของอนันตราและไม่ได้พูดอะไรพร้อมกับรินไวน์ให้กับทุกคน

คุณกฤติกาและนิชาภัทรหันไปมองหน้ากันแล้วยิ้มๆ เหมือนมีอะไรแอบแฝง อนันตราสังเกตเห็นได้จากท่าที่ของทั้งสองคน

“ดื่มให้กับวันพิเศษของเราค่ะคุณแม่น้องตา” นิชาภัทรชูแก้วไวน์ขึ้นชักชวนให้ทุกคนดื่ม

“แด่วันพิเศษของเราดื่มค่ะคุณนิลูกตา” คุณกฤติกาและนิชาภัทรชูแก้วขึ้นมาเพื่อดื่มฉลองกันสองคนโดยมีอนันตรายกแก้วน้ำเปล่าของเธอขึ้นร่วมดื่มด้วย แต่การดื่มฉลองครั้งนี้ฉลองอะไรกันอนันตราไม่อาจรู้ได้เลย

สักพักนิชาภัทรก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาว่า

“คุณแม่รับนิเป็นลูกอีกคนแล้วใช่ไหมคะ”

“ค่ะอย่างที่แม่บอกฝากตาไว้กับคุณนิด้วยแม่รักเค้าเป็นแก้วตาดวงใจและก็คิดว่าคุณนิก็เช่นกัน” คุณกฤติกาพูดแปลกๆ กับนิชาภัทร

นิชาภัทรพยักหน้าแทนคำตอบเธอคุกเข่าต่อหน้าอนันตราในทันที เธอหยิบแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทสีขาวสวยตัวนั้น จับมือของอนันตราขึ้นมาและบรรจงสวมแหวนลงที่นิ้วของอนันตราอย่างเบามือ หันไปมองคุณกฤติกาเป็นการเข้าใจกันว่ารับรู้ถึงการกระทำของเธอแล้ว

อนันตราเริ่มรู้แล้วว่านี่เป็นแผนของนิชาภัทรและมารดาของเธอที่เตรียมการเอาไว้ล่วงหน้า นี่มารดาของเธอรู้เห็นเป็นใจกับคนนอกหรือนี่ อนันตรามีน้ำตาที่ไหลออกมาเธอบอกไม่ถูกว่าปลื้มใจหรือเสียใจ

ความรู้สึกทั้งหมดทำให้สมองเธอคิดอะไรไม่ออกมารู้ตัวอีกครั้งก็เมื่อนิชาภัทรพาเธอมายังห้องชุดสุดหรูชั้นบนของโรงแรมแห่งนี้แล้ว มีคุณกฤติกาเดินเข้ามานั่งอยู่บนเตียงนอนนั้นและเธอกับนิชาภัทรก็นั่งอยู่ที่พื้นหน้าเตียง

“แม่ขอฝากตาไว้กับคุณนิ หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กันนะลูก เรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา ขอให้มันผ่านไป อย่าเก็บมาใส่ใจ ชีวิตคู่ไม่ได้มีแค่วันนี้มันจะมีต่อไปเรื่อยๆ และตลอดไป” นิชาภัทรกราบที่ตักคุณกฤติกาส่วนอนันตรายังคงอยู่ในโหมดว่างและงง

คุณกฤติกาเดินจากไปพร้อมกับปิดประตูให้เรียบร้อย นิชาภัทรบอกให้อนันตราไปอาบน้ำอาบท่า ส่วนเธอเองนั่งจิบไวน์ชมแสงไฟของตึกสูงยามค่ำคืนที่ส่องเสงระยิยระยับอยู่เบื้องนอกกระจกบานใหญ่ อนันตราอยู่ในชุดเสื้อคลุมของโรงแรม เธอเองก็คิดว่าตัวเองคงต้องจัดการกับตัวเองเช่นกัน

เมื่อนิชาภัทรออกมาจากห้องน้ำก็เห็นอนันตรานั่งอยู่ใต้แสงเทียน เหม่อมองออกไปนอกกระจกบานใหญ่เธอเดินไปโอบเอวอนันตราที่นั่งอยู่

“อุ๊ย” อนันตราอุทานเพียงเผ่วเบา

“นั่งดื่มเป็นเพื่อนพี่นะตา” นิชาภัทรหยิบแก้วเปล่าอีกใบรินไวน์ให้กับอนันตรา

“พี่นิกับแม่เล่นอะไรกันอยู่คะ” อนันตราถามด้วยน้ำเสียงขุ่นมัว

“เล่นอะไรคะ ก็พี่จะบอกน้องตาว่าพี่รักน้องตาพร้อมที่จะดูแลน้องตาตลอดไปไงหล่ะ” นิชาภัทรทำหน้านิ่งเฉยราวกับไม่ได้สร้างวีรกรรมอะไรไว้เลย

“นี่นะพี่นิที่เรียกว่ารัก พี่ดูสิว่าตาเต็มไปด้วยรอยอะไรที่พี่ทำกับตา นี่เหรอที่เรียกว่ารัก” อนันตราชี้ไปที่ลำคอหัวไหล่และบริเวณอื่นๆ ของเธอที่เป็นรอยเขียวช้ำไปหมด

นิชาภัทรจิบไวน์ไปนั่งมองอนันตราที่ระเบิดอารมร์กับเธอไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น จนอนันตราทนไม่ไหวลุกจากที่นั่งขึ้นมาและทุบนิชาภัทรไปหายตุบ นิชาภัทรไม่ได้ปกป้องตัวเองปล่อยให้อนันตราทุบตีอย่างแรงไปที่ตัวของเธอ เมื่อเห็นอนันตราร้องไห้นิชาภัทรจึงลุกขึ้นโอบกอดคนรักของเธอ

“พี่ยอมตาทุกอย่างแล้วตาจ๋า พี่รักตา พี่ขอโทษ พี่รู้ตัวว่าพี่หึงตามากแค่ไหน และรู้ตัวว่าพี่ทำกับตาไว้ไม่ดีเลยสักนิด พี่จะชดใช้ให้ชั่วชีวิตของพี่เอง ตาจะทำอะไรพี่ก็ยอมทั้งนั้นขออย่างเดียวบอกรักพี่สักคำได้ไหมคะ พี่อยากได้ยินคำนี้จากปากของตา จากปากของคนที่พี่รักสุดหัวใจ” นิชาภัทรจูบซับน้ำตาให้อนันตราและพาอนันตรามาที่เตียงนุ่มน่านอนหลังใหญ่กลางห้อง

ทั้งสองโอนอ่อนผ่อนตามซึ่งกันและกัน อนันตราไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ต้องยอมคนคนหน้าของเธอทุกครั้งไป ทั้งที่ในใจของเธออยากขัดขืน แต่ร่างกายสิไม่ได้เป็นไปตามหัวใจที่สั่งงานเลยสักนิด ได้แต่ทำตามคนตรงหน้าอย่างว่าง่ายเหลือเกิน

“คืนแรกแม้ไม่หอมหวานแต่พี่จะชดใช้ให้ตาชั่วชีวิตของพี่พี่สัญญานะคนดี” นิชาภัทรจูบไปทั่วรอยที่เธอสร้างไว้เมื่อคืนที่ผ่านมา ทุกรอยได้สร้างความเจ็บปวดให้กับคนรักของเธอ ทุกรอยได้ทำให้อนันตราต้องมีน้ำตา

บัดนี้เธอจะกลบความเจ็บปวดนั้นด้วยความรักที่มีเปี่ยมล้นหัวใจของเธอ เธอจะกลบความเจ็บทั้งหมดของอนันตราด้วยความรักของเธอเอง

“คืนนี้ตาจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก” นิชาภัทรกระซิบที่ข้างหูของอนันตราด้วยความรักและปรารถนาอย่างสุดซึ้ง

อนันตราได้รับรู้แล้วว่าความรักกับความใคร่ต่างกันอย่างไร ความรักที่นิชาภัทรได้มอบให้กับเธอในตอนนี้ทำให้เธอสุขจนจะล้นทะลักออกมา ความสุขแบบที่เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ความอ่อนโยนของนิชาภัทรที่มอบให้กับเธอช่างแตกต่างกับเมื่อคืนก่อนที่มีแต่ความแข็งกระด้างเอาแต่ใจของนิชาภัทรเท่านั้น

คืนนี้เธอได้เป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกจริงอย่างที่นิชาภัทรได้สัญญากับเธอไว้ นิชาภัทรหลับไปโดยมีเธออยู่ในอ้อมกอด อนันตรากระซิบที่หูของคนรักว่า

“ตารักพี่นิค่ะรักมากเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรักผู้หญิงอีกคนหนึ่งได้” อนันตราจูบที่ปลายคางของนิชาภัทรที่หลับไหลไม่รู้เรื่องราว และหลับตาลงอย่างมีความสุข

..........................

อนันตราตื่นขึ้นมาเมื่อเธอมีความรู้สึกว่าอธิปไตยของเธอได้ถูกรุกล้ำ คนที่นอนอยู่ข้างๆ พยายามจะล่วงล้ำจนเกินขอบเขตมากไปหน่อยแล้ว เมื่อเธอรู้สึกตัวตื่นจึงทุบเข้าที่หัวไหล่ของคนรักจนนิชาภัทรสะดุ้งสุดตัว

“โอ๊ยตาทำอะไรนี่พี่กำลังเพลินเลยนะ” นิชาภัทรตัดพ้อคนรักที่ทุบเธอเมื่อยังไม่ทันตั้งตัว

“มายุ่มยามอะไรกับตานี่พี่นิ” อนันตราโวยวายคนรัก

“ที่เมื่อคืนไม่เห็นจะโวยวายเลยอะตา” นิชาภัทรตัดพ้อด้วยน้ำเสียงแบบเด็กที่ถูกขัดใจ

“ก็นั่นมันเมื่อคืนแต่นี่เช้าแล้ว ต้องไปทำงานนะพี่นิ” อนันตราบ่นนิชาภัทร

“ไม่ไปอ่ะพี่ไม่ไปคืนฮันนี่มูนของพี่เช้าวันแห่งความรักของพี่พี่ไม่ไปนะๆๆ ตานะคนดี๊คนดีไม่ไปทำงานนะตะเองนะๆๆ” นิชาภัทรทั้งออดอ้อนออเซาะคนรักเป็นเหมือนกับเด็กเล็กๆ ที่ขอมารดาซื้อขนมที่ตัวเองชอบ

“ไม่ได้ค่ะต้องไปวันนี้มีประชุมเรื่องงาน” อนันตราแย้งนิชาภัทรด้วนน้ำเสียงดุเพราะตอนนี้นิชาภัทรทำตัวเป็นปลาหมึกยุบยับวุ่นวายกับร่างกายของเธอไปทั่ว

“ประชุมอะไรพี่ยกเลิกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วและวันนี้บ่ายๆ เราจะไปสมุยกัน”

“หา...อะไรนะไปสมุย ทำไมไม่บอกกันล่วงหน้าหล่ะพี่นิแล้วนี่ตาจะเตรียมตัวทันได้ไงกัน”

“ก็ใครจะให้ตาเตรียมหล่ะ ตาไปแต่ตัวกับหัวใจก็พอแล้ว อย่างอื่นไม่ต้องเพราะไม่ต้องใช้” นิชาภัทรทำตาเจ้าเล่ห์กับอนันตรา

“บ้าพี่นิ” อนันตราตัดพ้อได้แค่นั้นก็ต้องหยุดลงเพราะเรียวปากสวยของเธอตอนนี้โดยปิดด้วยริมฝีปากที่อิ่มของคนรักอีกครั้งแม้เธอจะพยายามส่งเสียงอะไรออกมาก็คงเป็นเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเท่านั้น บัดนี้อนันตรายอมให้กับคนข้างๆ เธอแล้วอย่างหมดหัวใจ

........จบบทที่ ๑๙........



Create Date : 27 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:31:50 น. 12 comments
Counter : 278 Pageviews.
Share

 
แหะๆๆ วันนี้เสร็จแลปเร็ว อิอิ


ได้อ่านนิยายอีก วันนี้สุขใจมากๆๆๆๆ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:13:31:13 น.  

 
เฮ้อ สุขกันสุดๆ แต่ว่าจะมีเมฆหมอกอะไรมารึเปล่าครับเนี้ย คุณรันหณ์


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:13:40:01 น.  

 
อุ้ย มาหวานๆ นะคะตอนนี้ นานๆ ทีจะได้อ่านอะไรหวานๆ จากคุณนะเนี้ย ยิ่งเรื่องนี้มีบู้บ่อย ๆ ด้วยไหนจะหึงคุณเนตร ไหนจะถูกราวีจากตัวร้าย แต่อยากไปสมุยด้วยจังเลย อยากไปตะเล

เที่ยงได้อ่านแล้วหนึ่ง บ่ายๆ ก็คงจะได้อีกหนึ่ง แถมเย็น ๆ ก็คงได้อีกสอง อิอิ

ทักทายจ้า


โดย: ต้นรัง IP: 202.29.52.252 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:13:43:49 น.  

 
อ้าย มัยแต่หันไปคุยงานกับคุณแฟนหน่อยเดียว คุณข้าวมาชิงไปแล้วเหรอ แต่ดีใจด้วยที่แลปเสร็จแล้ว


โดย: ต้นรัง IP: 202.29.52.252 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:13:45:08 น.  

 
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

วันนี้ฉันบ่อว่างเด้อค้าเด้อ เจ้านาย ปุเหลียวจาไปข้างนอกแย้ว รออ่านพรุ่งนี้เด้อค้า เจ้านาย



โดย: รันหณ์ วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:13:46:13 น.  

 
แหะๆ อ่ะนะ ก็กลับมาถึงหอปุ๊บเปิดคอมมาอ่านปั๊บเลย อิอิ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:14:20:15 น.  

 
กลับมาแล้ว
ร้อนๆๆๆๆ แดดงี้ทำฉันเป็นหมูน้ำตกเลยค่ะ ทำไมแดดถึงได้ร้อนแสบถึงเพียงนี้

โอ๊ย จะละลายแล้ว ว่าแต่ว่าเย็นนี้ใครไปงานหนังสือบ้างคะ ฉันจะฝากซื้อหนังสือสัก 10เล่มได้ปะ คริๆๆๆ ย้อเย่น คืนนี้ถ้ามีแรงพอจะปั่นตอนที่ 20 ให้ค่ะ เมื่อคืนนั่งปั่นตอนนี้ไว้ให้ กว่าจะอ่านคำที่พิมพ์ผิดเสร็จเมื่อตอนเที่ยงนี่เอง สงสัยเมื่อคืนจะนอนดึกไปหน่อย

สบายกันดีอยู่หรือเปล่าคะคุณๆ หรือว่าโดนแดดแผดเผากันจนงอมแบบฉันไปแล้ว


โดย: รันหณ์ วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:14:52:35 น.  

 
ไม่โดนหรอกแดดน่ะ แต่โดนคุณแฟน...... ใช้งาน ฮือๆๆๆ งานนี้ตาเต็มไปด้วยน้ำค่ะ ง่วงมาก


โดย: ต้นรัง IP: 202.29.52.252 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:16:34:11 น.  

 
งานเยอะจังค่ะ วันนี้
เลยมาล้าหลังทุกๆคนเลย

ขอบคุณพี่รันหณ์นะคะที่ทำให้พี่นิได้ใช้ความรักที่แท้จริงมอบให้น้องตา สวีทหวานซ้า มดเต็มบล๊อคพี่เลย

อากาศร้อนค่ะ วันนี้ ออกไปตรวจงานกับเจ้าหน้าที่ ด้านนอก เหงื่อท่วมตัวเลยค่ะ โชคคดีผ่านฉลุยไม่มีปัญหาอะไร

คุณข้าวดีใจด้วยค่ะ วันนี้ ได้พักผ่อนเร็ว พักทั้งสายตาพักทั้งอารมณ์ ถึงได้สุขใจยิ่งนัก

คุณต้นรังคะ น่าเห็นใจเนอะถูกผู้ปกครองทารุณกรรม พักผ่อนเยอะๆนะคะ ง่วงก็นอนเถอะคะ


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:16:44:12 น.  

 
เพลงนี้น่ารักจังคะ ฟังแล้วเย็นใจดีจัง เข้ากับอากาศร้อนๆแบบนี้ ดีนะ ที่ตอนนี้นั่งทำงานในห้องแอร์ ไม่ต้องไปเผชิญแดดด้านนอก ไม่งั้นแสบไปทั้งตัวแน่ๆ


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:16:47:37 น.  

 
โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอ๊ย
ตกหลุมรักเข้าอีกแล้ว ตกมาแล้วตั้งกี่ครั้งเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เกิด

ยินดีด้วยคุณทายที่ผ่านฉลุย

คุณต้นรัง
ทำงานต่อเถอะค่ะ ฉันว่าทำเพื่อคนที่เรารักมีความสุขที่สุดแล้วนะขอบอก ผลงานก็มาจากใจและความตั้งใจของคุณที่จะทำเพื่อเธอที่เป็นที่รัก แบบนี้ดีออกเน๊อะ ตอนฉันเรียนไม่เห็นมีใครมาทำให้แบบนี้เล๊ย มีแต่ต้องทำเอง

ก้มหน้ารับกรรมทำงานของตัวเองต่อไปเรื่อยๆๆ

เฮ้อ น่าอิจฉาจริงจริ๊ง


โดย: รันหณ์ วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:16:57:58 น.  

 
ยินดีด้วยครับคุณทายที่งานผ่านฉลุย


ส่วนคุณต้นรังทำไงได้เน้อ ก็รักเค้าไปแล้วนี่น้า ยังไงก็ง้มหน้าทำต่อไป สู้ๆครับ(สูญเสียเอกราชให้คุณแฟนไปแล้วก็ยังงี้แหละครับ)

ว่าแต่สนใจเข้าชมรมเกลียมัวรึเปล่าครับ ข้าวและเพื่อนๆสังกัดอยู่ครับ ห้าห้า

คุณรันหณ์ก็ใจดีอัพนิยายบ่อยๆ ก็พักผ่อนบ้างนะครับ เป็นห่วงครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:19:55:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.