It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตราบทที่ ๗

บทที่ ๗

หลังจากวันนั้นนิชาภัทรก็กลายเป็นแขกประจำของบ้านคุณกฤติกาในทุกวันตอนค่ำๆ นิชาภัทรจะมาร่วมรับประทานข้าวมื้อค่ำที่สุดแสนจะถูกปากของแขกที่ไม่เคยได้รับเชิญอย่างเธอ เธอจะมีข้ออ้างเสมอเมื่อต้องขอมาส่งอนันตราที่บ้าน และในทุกครั้งก็จะมีของติดไม้ติดมือฝากเจ้าของบ้าน ขนมเจ้าอร่อย ของจากแดนไกลที่เธอฝากลูกน้องซื้อมาบ้าง หรือเรื่องอื่นๆ ที่เธอต่างสรรหามาเพื่อที่จะแวะเวียนมายังบ้านไม้ริมคลองแห่งนี้ เธอเริ่มนึกถึงเรื่องที่พึ่งผ่านมาสดๆ ร้อนๆ นึกขอบใจอนันตราที่ช่วยเหลือเธอไว้

ในวันนั้นรมัญยามาถึงที่บริษัทของนิชาภัทรตั้งแต่เช้า มานั่งเฝ้านิชาภัทรทำงานและในวันนั้นเองเรื่องไม่น่าเป็นเรื่องก็เกิดขึ้น

“ขอพบคุณนิชาภัทรค่ะ” เสียงสาวใสๆ โทรขึ้นมาจากชั้นล่างของที่ทำงาน

“จะให้บอกว่าใครต้องการพบคะ” อนันตราถามไปตามหน้าที่ของเธอ

“บอกว่านกแฟนคุณนิต้องการพบค่ะ ไปบอกเธอก็แล้วกัน” เสียงนั้นบ่งบอกแสดงความเป็นเจ้าของออกมาทันที

“ค่ะจะเรียนคุณนิให้ทราบแต่ว่าตอนนี้คุณนิกำลังมีแขกคงไม่สะดวกที่จะต้อนรับ” อนันตราพยายามที่จะสับรางให้กับเจ้านายของเธอ

“งั้นฉันจะรอจนกว่าจะเสร็จธุระ ฝากบอกด้วยก็แล้วกัน”

“ค่ะจะแจ้งให้เธอทราบ” จากนั้นอนันตราก็ส่ง Email ให้กับเจ้านายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอ

“พี่นิคะ น้องนกมารอข้างล่างทางที่ดีพี่รีบชิ่งก่อนเถอะ ด้วยความหวังดีจาก ตา” เมื่อเธอเขียนจบก็เอ่ยเสียงเรียบๆ กับนิชาภัทรว่า

“พี่นิคะ ตาเมลเรื่องงานด่วนให้พี่ช่วยเปิดดูด้วยค่ะ” และขยิบตาให้หนึ่งครั้ง

นิชาภัทรเปิด Email ฉบับที่อนันตราส่งให้ก็ตกใจรถไฟสองขบวนกำลังจะชนกันเข้าให้แล้ว แผนการเริ่มผุดมาในหัวสมองของนิชาภัทร

“ตาเดี๋ยวพี่ว่าเราสองคนคงต้องไปพบลูกค้ารายนี้กันหน่อยแล้วหละ อืม แอมเรากับตาคงต้องไปพบลูกค้า แอมกลับไปรอเราที่บ้านก่อนก็แล้วกันนะคนดี” นิชาภัทรบอกกับอนันตราเป็นอันรู้กันว่าได้รับ Email เรียบร้อยแล้ว และหันไปบอกกับรมัญยาที่นั่งรออยู่

“ลูกค้าที่ไหนแอมไปด้วยไม่ได้หรือไง บอกมานะว่าจะไปที่ไหน” รมัญยาเริ่มทำเสียงดัง

“ลูกค้าแถวนี้แหละนะแอมรอที่นี่ก่อนไปก็เกะกะเปล่าๆ” นิชาภัทรเริ่มแสดงท่าทางไม่พอใจออกมาบ้าง แต่รมัญยาไม่ยอมฟังเสียง

จะเวรหรือกรรมบันดาลก็ไม่รู้ได้ เด็กสาวที่บอกว่าจะรออยู่ด้านล่างก็เดินขึ้นมาปรากฏกายอยู่ต่อหน้านิชาภัทร และเห็นท่าทางของรมัญยาที่เกาะแขนของนิชาภัทรอยู่ถึงกับส่งเสียงกรี๊ดออกมา

“เธอเป็นใครมาเกาะแขนแฟนฉัน” น้องนกแว๊ดใส่รมัญยาในทันที

“ฉันจะเป็นใครไม่สำคัญที่สำคัญฉันเป็นเจ้าของนิ และเธอมันแค่เบี้ยบ้ายรายทางเชิญไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้” ยังไม่ทันจะสิ้นคำพูดของรมัญยาน้องนกที่ดูท่าทางจะเรียบร้อยก็เดินหน้ายกฝ่ามือเงื้อขึ้นหวังจะฝาดลงไปที่หน้าของรมัญยาแต่ดีที่อนันตราเห็นท่าทางนั้นก่อนจึ้งรีบคว้าไว้ได้ และฉุดกระชากลากถูกน้องนกลงมายังชั้นล่าง

“งานเข้าแล้วพี่นิเอ๊ยตาช่วยได้แค่นี้แหละนะพี่ ต่อจากนี้ช่วยตัวเองก็แล้วกันเน้อพี่เน้อ” อนันตราได้แต่พูดกับตัวเองในใจ เพราะคิดว่างานนี้นิชาภัทรไม่รอดแน่ๆ แล้ว

......................................

นิชาภัทรตั้งใจจะหลบหนีรมัญยาที่คอยจ้องจะติดตามตัวเธอเมื่อวันไหนเธอหาหนทางที่จะหนีได้เธอก็จะทำ เธอเริ่มจะรู้สึกไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายคอยตามติดตัวเธอรมัญยาแสดงความเป็นเจ้าของเธออย่างออกนอกหน้า ครั้งหนึ่งรมัญยามาโวยวายในที่ทำงานของเธอ ทำเอาทั้งบริษัทปั่นป่วนจนแทบทำงานไม่ได้ เธอรู้สึกไม่ชอบใจแต่ก็ทำอะไรรมัญยาไม่ได้ เธอจึงขอร้องอนันตราเรื่องขอที่หลบภัย เพื่อลี้ภัยทางการเมืองจากรมัญยา ซึ่งอนันตราไม่ได้ว่าอะไรเพราะอนันตราที่อยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นก็รู้สึกเห็นใจเจ้านายเธออยู่เหมือนกัน

ในเย็นวันที่จะต้องส่งจุไรพรเลขาเก่าของนิชาภัทรจริงๆ จังๆ เพราะวันรุ่งขึ้นจุไรพรต้องเดินทางไปต่างประเทศกับสามีของเธอ นิชาภัทรนัดจุไรพรมาเพื่อเลี้ยงอำลาเมืองไทยกันอีกครั้ง และเธอให้อนันตราไปด้วยเพราะคิดๆ ไปแล้ว ไปสามคนดีกว่าไปกันแค่สองต่อสองกับจุไรพร

“ไปไหนหันดีหละพี่นิ” จุไรพรเอ่ยถามเจ้านายเก่า

“อยากไปไหนหละ” นิชาภัทรให้อดีตเลขานำเสนอ

“ไปเกะกันพี่ไปร้องให้ลั่นแล้วก็ลาจาก” จุไรพรเสนอ

“ได้ไปเกะ พี่เป็นเจ้ามือไปกันสามคน ว่าแต่ไมค์จะไปด้วยหรือเปล่าหละ”

“ไม่ไปหรอกพี่ตาไมค์สามีเก๋ไม่ชอบเสียงดังๆ เลี้ยงลาเมืองไทยทั้งทีไปแค่คนกันเองก็พอแล้ว”

“โอเค ตาโทรบอกคุณแม่เราไปเกะปล่อยแก่กันเถอะ”

และจากนั้นสามคนก็มุ่งตรงไปคาราโอเกะแถวย่านใจกลางเมือง ร้านนี้ผู้คนไม่พลุกพล่านเพราะอยู่บนตึกที่เป็นโรงแรมหรูจะมาใช้บริการได้เฉพาะสมาชิกเท่านั้น นิชาภัทรเลือกร้านนี้เพราะเธอมีหุ้นส่วนอยู่บ้างเล็กน้อยและอย่างน้อยก็ถือเป็นการอุดหนุนร้านของตนเองไปด้วยในตัว

“พี่นิไม่เท่าไหร่เลยนะ อัฐยายซื้อขนมยายงกซะไม่มีหละ” จุไรพรแซวนิชาภัทร

“ไม่ได้สิเรื่องแบบนี้ไม่เข้าใครออกใคร เรื่องอะไรจะให้คนอื่นรวยไม่มีซะหล่ะ ไหนๆ จะเสียงเงินทั้งทีเสียให้กับร้านตัวเองจะดีกว่า”

“จ้าพ่อคนคิดการไกล อะพี่นิสั่งอาหารมาเถอะเก๋เริ่มหิวแล้ว ตาเลือกเพลงได้” จุไรพรเริ่มออกแววจับไมค์ไม่ยอมปล่อย

จุไรพรชอบร้องเพลงแนวเพื่อชีวิต ส่วนนิชาภัทรชอบร้องเพลงฝรั่ง ทั้งสองคนผลัดกันร้องคนละเพลง นิชาภัทรจะเป็นลูกคู่คอรัสให้กับจุไรพรคู่หูเจ้านายลูกน้องเก่าเข้ากันได้เป็นปี่เป็นขลุ่ย อนันตราไม่ได้ร้องเพราะเธอชอบที่จะนั่งฟังมากกว่า

“นี่ตาจะนั่งฟังอย่างเดียวเหรอ ร้องบ้างก็ได้น่ะพวกพี่ไม่คิดเงินหรอก พี่นิถึงจะงกแต่ก็ไม่เค็มจนเกินไป พี่ว่าตาเลือกสักเพลงก็ได้นะ” จุไรพรเห็นอนันตรานั่งยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่เธอกับนิชาภัทรร้องเพลงไปเรื่อยๆ จึงหันไปบอกให้ช่วยๆ กันร้องบ้างเพราะเธอเริ่มเจ็บคอและหิวขึ้นมาแล้ว

อนันตราเลือกเพลงที่เธอชอบร้องเป็นประจำ เพราะเธอคิดว่าเพลงนี้น่าจะร้องได้ดีเมื่อเธอร้องไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงแทรกขึ้นมาตรงปลายของประโยค

“หรือเราจะเอาอย่างเขาบ้าง”

“เอาบ้าง”

“หรือเราจะทำอย่างเขาบ้าง”

“ทำบ้าง”

“หรือเราจะยืนอยู่ตรงกลาง ระหว่างเพื่อนร่วมทาง กับคบไปเลื่อนลอย”

“จริงๆ แล้วฉันก็เข้าใจ แต่บางครั้งก็ยังแอบคอย”

“คอย”

“เมื่อไหร่เธอว่างพอจะมาสอย”

“สอย”

“ไปเป็นเจ้าสาวสักที”

“สาวสักที”

อนันตราเมื่อฟังคำที่นิชาภัทรร้องแล้วก็รู้สึกเอะใจ นำคำดังกล่าวมาต่อกันให้เป็นประโยค

“คอยสอยสาวสักที” เอ๊ะ

“พี่นิคิดอะไรอยู่” อนันตราถามคนที่นั่งข้างๆ เธอ

“คิดอะไรละก็คิดแบบที่ตาคิดมั๊ง” นิชาภัทรเล่นลิ้น

“อีตาบ้าลามก” อนันตราโวยวาย

“บ้าใครคิดอะไรลามก” นิชาภัทรได้ทีโวยตอบบ้าง

“ก็พี่นินะคิดจะสอยสาวสักที พี่ร้องออกมาเองนี่” อนันตราโวยวาย

“บ้าตาพี่ไม่ได้คิดแบบนั้นตานะคิดลามกเองมาหาว่าพี่คิดไม่เชื่อถามเก๋สิ เน๊อะเก๋เน๊อะ” นิชาภัทรบุ้ยให้เลขาเก่าช่วยเหลือ

“ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ แต่ถ้าได้สักหมื่นจะเชื่อสนิทใจ” เลขาเก่าขอใต้โต๊ะซะงั้นแล้วก็อดขำกับปฏิกิริยาของสองคนข้างๆ เธอไม่ได้

“พี่เก๋อย่าเข้าข้างพี่นินะคะ ดูสิมาร้องเพลงจนเพลงของตาเสียหมดตาไม่ร้องแล้ว” อนันตรางอนเจ้านายและอดีตเลขาของเจ้านาย

“แล้วพี่ไปเกี่ยวอะไรด้วยหละ” จุไรพรรีบออกตัวทันทีเมื่อเห็นตนเองพลอยติดร่างแหและจะจนมุมตามเจ้านายเก่าไปด้วย

“ใช่ๆๆ พี่ไปเกี่ยวอะไรด้วย” นิชาภัทรรีบเสริม

“ก็พี่สองคนรุมตาไม่เอาแล้วตาไม่ร้องแล้วอย่ามาหวังนะว่าจะร้องเพลงอีกเช๊อะ” อนันตราเริ่มจะงอนเข้าแล้ว

“โอ๋ๆๆ อย่างอนนะ แต่ช้าแต่ สาวน้อยตกน้ำตา” นิชาภัทรเริ่มแหย่คนขี้งอนยื่นนิ้วก้อยให้กับอนันตราที่นั่งตรงหน้าเธอ

“ไม่อย่ามาง้อซะให้ยากเลย” อนันตราเชิดใส่จนคอแทบเคล็ด

“โอ๊ย มดกัด” จุไรพรร้องขึ้นมาขัดจังหวะการง้องอน

“มดอะไรที่ไหนเก๋ไม่เห็นจะมี” นิชาภัทรเริ่มรู้ว่าเธอแสดงออกมากเกินไปแล้ว เพราะจุไรพรกำลังจะเอียน

“ก็มดของพวกพี่แหละกัดเก๋จนคันไปหมดแล้ว คันปากยิบๆๆ” จุไรพรแกล้งยกมือขึ้นเการิมฝีปากของเธอประกอบคำพูด

“ประสาทแล้วน้องฉัน เห็นน้ำเน่าเป็นมดไปได้” นิชาภัทรส่ายหน้า

“นี่พูดดีๆ นะพี่นิ ใครทำน้ำเน่ากันหละก็พี่นั่นแหละ” อนันตราเริ่มโบ้ย

“เอ๋าก็ตานั่นแหละทำเน่าคนเค้าร้องเพลงอยู่ดีๆ ก็มาเล่นซะเสียหมด แค่พี่เป็นคลอรัสให้แค่นี่ดูสิบรรยากาศหมดสนุกเลย”

“ก็พี่นิแหละมาร้องอะไรกับเพลงของตา”

“ก็”

“ยู๊ด...พอได้แล้วสองคนนี่อะไรกัน แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดอะไรกัน” จุไรพรห้ามทัพเพราะคิดว่าเรื่องกำลังจะไปกันใหญ่

“คิด/ไม่ได้คิด” ทั้งนิชาภัทรและอนันตราเอ่ยออกมาพร้อมกันแต่คำตอบกลับไม่เหมือนกัน

“อ้าวตกลงไงหละนี่คิดหรือไม่คิด”

“ไม่ได้คิดค่ะพี่ ตาไม่ได้คิดอะไรกับอีตาลามกนี่หรอก ใครจะไปคิดไหว แค่นี้ก็ช่วยสับรางให้แทบไม่ทันแล้ว วันก่อนคุณแอมเธอมาโวยวายลั่นบริษัท แถมน้องนกน้องนุ่นน้องสารพัดอีกหล่ะพี่ ขืนเข้าไปร่วมวงไพ่ด้วยคงละเลงกันให้วุ่นไปหมด” อนันตราได้ทีรีบฟ้องจุไรพร

“ทำใจน้องตาปลาไหลแบบพี่นิจับไม่ได้ไล่ไม่ทันไม่มีทางอยู่มือหรอกต้องอาศัยกระดาษทรายมาช่วย” จุไรพรส่งสายตาเป็นเชิงให้รู้กันสองคนระหว่างเธอกับนิชาภัทร

“อูย...นี่เก๋ใช้กระดาษทรายพี่ก็แสบไปหมดทั้งตัวเลยสิ” นิชาภัทรทำท่าปวดแสบปวดร้อน ละครฉากต่อไปกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

“ก็แสบสิดีพี่จะได้จำ แบบนี้เค้าเรียกว่าจับปลาไหลมาต้มเปรต”

“ต้มไปแล้วได้อะไรหละเก๋ปลาก็ตายคาหม้อแกง ปลาตายแล้วก็สืบพันธุ์ไม่ได้ โอ๊ย....” เสียงร้องดังๆ ของนิชาภัทรทำเอาสองสาวถึงกับตะลึง

“พี่นิเป็นอะไร” เป็นจุไรพรที่เข้ามาถึงตัวนิชาภัทรก่อนแต่นิชาภัทรก็แอบขยิบตาให้กับจุไรพรเป็นอันรู้กัน

“เป็นอะไรกันพี่สองคน” อนันตราเริ่มจับพฤติกรรมของเจ้านายลูกน้องเก่าได้เค้าอะไรลางๆ

“เปล๊าไม่ได้เป็นอะไรแค่เจ็บในหัวใจ คนใจร้ายทำเฉยเมย”

“คนใจร้ายต้องรอให้แน่ใจก่อนสิคะ ว่าปลาไหลยอมอยู่นิ่งๆ ให้จับต้มเปรตหรือเปล่า”

“ไว้รอดูกันต่อไปก็แล้วกันว่าปลาไหลตัวนี้จะอยู่นิ่งๆ ให้จับหรือว่าจะลื่นไหลต่อไปเรื่อยๆ แต่พี่ว่าคืนนี้ดึกแล้วเรากลับกันเถอะนะตาเดี๋ยวพี่ไปส่งเอง ส่วนเก๋โชคดีนะกลับมาเมืองไทยคราวหน้าแวะมาหาพี่ด้วยหละ” นิชาภัทรตัดบทเพราะเห็นว่าเวลาล่วงเลยไปจนค่อนคืนแล้ว

จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ โดยนิชาภัทรไปส่งอนันตรากลับบ้าน จุไรพรเริ่มเห็นเค้าลางๆ ของสมภารจะกินไก่วัดตัวจ้อยในไม่ช้านี้ และอีกไม่นานคงมีข่าวดีจากนิชาภัทรแน่นอน

“เก๋จะรอฟังข่าวดีจากพี่นิก็แล้วกันนะพี่ แต่อย่าทำให้กระโต๊กกระต๊ากมากนักเก๋กลัวไก่จะตื่น” จุไรพรกระซิบข้างหูนิชาภัทรก่อนจะจากกันในค่ำคืนนั้น

……….จบตอนที่ ๗..........



Create Date : 17 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:40:13 น. 7 comments
Counter : 501 Pageviews.
Share

 
เย้คลอดตอนใหม่มาแล้ว


เมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะคับ

คนอ่านรออยุ หุหุ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.243 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:10:13:18 น.  

 
อะอ๋า เขากินไก่มากไม่ดีนะ จะเป็นหวัดนก แต่ก็มีเสียงกระฉิบมาว่า กินปลาไหลก็ไม่ดีอีกนั่นแหละ อิอิ มันลื่น 55+
มีติงนิดนึงค่ะ คืออ่านแล้วมันติด สดุด “ไว้รอดูกันพี่ว่าคืนนี้ดึกแล้วเรากลับกันเถอะตาเดี๋ยวพี่ไปส่ง ..... => น่าจะเปลี่ยนนิดนึง เป็น =>> ไว้รอดูละกัน... คืนนี้ก็ดึกแล้วนะ พี่ว่าเรากลับกันเถอะตา <= น่าจะดีกว่าไหมค่ะ ส่วนมุก ก็โอเคค่ะ อ่านแล้วไม่เป๊กหรอก อ่านแล้วสนุกเหมือนเดิม
รออ่านตอนต่อไปจ้า


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.165.249 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:12:12:56 น.  

 
คุณข้าว
คลอดแล้วค่ะ คลอดอย่างทุลักทุเล

คุณต้นรัง
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีค่ะ ฉันจะพิจารณาและดำเนินการเปลี่ยนให้ไม่สะดุด ณ.บัดนาว


โดย: รันหณ์ วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:13:51:44 น.  

 
คุณต้นรัง ฉันแก้ไขแล้วคงจะลื่นกว่าเดิมสักนิดนะคะ


โดย: รันหณ์ วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:14:01:12 น.  

 
คราวนี้จับไม่อยู่เลยค่ะ ลื่นของจริง สงสัยเหมือนคนเขียนแหง จริงไหมค่ะคุณแฟนผู้ครอบครองหัวใจของคุณผิงดาว
พรุ้งนี้ จะได้อ่านอีกตอนไหมค่ะ


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.165.249 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:15:58:27 น.  

 
คุณต้นรัง ถ้าวันนี้ฉํนขยันก็คงได้อ่านค่ะ แต่ตอนนี้ฉันสันหลังยาวพิกล

รู้สึุกว่าตัวจะสูงขึ้นนะนี่นะ คริกๆๆ

ว่าแต่ปลาไหลที่ว่าลื่นจะลื่นกว่าผิงดาวรึเปล่าน้อ


โดย: รันหณ์ วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:16:05:10 น.  

 
มุขร้องเพลงน่ารักดีค่ะ พี่รันหณ์ ขอยืมไปร้องอ้อนสาวๆบ้างนะคะ


โดย: ทาย IP: 117.47.31.5 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:20:45:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.