|
|
เรื่องสั้นแนวยูริ : ความเอยความรัก ตอนที่ ๑๕ ทะเล
ตอนที่ ๑๕ ทะเล
เช้าวันใหม่สดใสใต้ผ้าห่มอุ่นผืนหนาทั้งสองกอดก่ายกระชับไม่อยากลุกไปไหน เหตุการณ์เมื่อคืนยังกรุ่นอยู่ในหัวใจ ของขวัญวันเกิดชิ้นงามของมัชวีนั้นบัดนี้หน้าแดงซุกตัวใต้วงแขน
มัชยังไม่อยากตื่นเลยค่ะพี่ธัญ มัชวีส่งเสียเว้าวอนและฉุดรั้งร่างละมุนให้กลับมายังอ้อมแขนตน เมื่อร่างละมุนนั้นทำท่าเหมือนจะขยับลุกจากอ้อมแขนของเธอ
สายแล้วน้องมัชแดดแรงออกอย่างนี้จะนอนให้ตะวันจี้ก้นหรือไงกัน ธัญชนกกล่าวอย่างเอ็นดู เมื่อล้มตัวลงนอนในอ้อมแขนนั้นอีกครั้ง
ก็มัชยังอยากนอนนี่คะ นานๆ ได้นอนแบบนี้สักที
สายตาที่จ้องมองผู้ที่อยู่ข้างกายยังคงระยิบระยับ นั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายต้องก้มหน้าอายและเขินอยู่ร่ำไป
ทำไมต้องรีบลุกหล่ะคะพี่ธัญ มัชยังอยากนอนแบบนี้อีกนานๆ
ก็ถ้าพี่ไม่ลุกไม่มีทางที่คนขี้อ้อนจะยอมลุกจากที่นอน แล้วก็ปล่อยให้ท้องร้องโครกครากแบบนี้ไม่ดีต่อกระเพาะแน่ๆ นะน้องมัช ธัญชนกนั้นได้ยินเสียงท้องของมัชวีร้องดังๆ มาหลายหนแล้ว
พี่ไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ถ้ายังไม่อยากลุกก็นอนต่อไป แล้วพี่จะทานกับข้าวฝีมือป้าแจ่มเผื่อก็แล้วกันนะน้องมัช ว่าแล้วธัญชนกก็ลุกพรวดหยิบผ้าเช็ดตัวหายไปในห้องน้ำ ส่วนมัชวีนั้นหลังจากที่ธัญชนกลุกไปแล้วก็อิดออดอยู่นานกว่าจะลุกขึ้นกลับห้องนอนของตน โดยหันกลับไปมองหน้าประตูห้องน้ำที่สุดที่รักของเธอหายไปนานสองนานในนั้น
..............................................................
รถสีฟ้าคันเล็กน่ารักคันใหม่จอดรออยู่ที่หน้าบ้าน มัชวีเดินสำรวจรถคันใหม่ไปทั่วราวกับเด็กเห่อของเล่นชิ้นใหม่ ถึงแม้น้องฟ้าคันใหม่จะไม่สวยสมใจเธอเหมือนน้องเต่าฟ้าก็ตาม แต่ก็เป็นพาหะนะที่จะนำพาเธอและพี่ธัญไปทะเลในวันนี้ได้อย่างสบายๆ ไม่ต้องห่วงเครื่องยนต์ร้อน เพราะน้องเต่าฟ้านั้นเครื่องยนต์ร้อนบ่อยๆ ทำให้ต้องหยุดเพื่อพักน้องเต่าฟ้าได้พักร้อนเสมอๆ มัชวีสำรวจรถไปทั่วจนลืมไปว่าธัญชนกนั้นจะตามลงมารับประทานอาหารเช้ากันที่โต๊ะอาหาร
ธัญชนกลงมาจากชั้นบนมองหามัชวีที่โต๊ะอาหารแต่ก็ไม่พบ จึงนั่งรอที่จะรับประทานอาหารเช้า เมื่อป้าแจ่มมารายงานว่าอีกคนนั้นเห่อรถใหม่อยู่หน้าบ้าน อีกฝ่ายก็อมยิ้มรับรู้
จะทานเลยหรือเปล่าคะหนูธัญ ป้าแจ่มถามขึ้นเมื่อเห็นเวลาล่วงเลยมานานมัชวีก็ยังไม่เข้ามาสักที
ยังก่อนก็ได้ค่ะป้า รอมัชเค้าสักครู่เดี๋ยวก็คงตามเข้ามา
รู้น้อยไปสิคะ รายนั้นถ้าได้อะไรที่ถูกใจป้าว่าโน่นเย็นๆ นะค่ะจะกลับเข้ามา สิ้นเสียงป้าแจ่มก็มีเสียงกระแอม ตามหลัง
อะแฮ้ม ใครนินทามัชท้องผูกด้วยนะขอบอก มัชวีส่งเสียงให้ได้ยินกันถ้วนทั่ว
ไม่ได้นินทาค่ะ แต่บ่นตามประสาคนแก่ที่เห็นเด็กเห่อของใหม่ ป้าแจ่มว่า
นี่แค่บ่นเหรอคะ มัชนึกว่านินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดไปกรีดหิน แม้องค์พระปฏิมายังราคิน คนเดินดินหรือจะสิ้นคำนินทา มัชวีพูดพร้อมกับร่ายรำท่าทางจีบมือชี้นิ้วไปตามประสา ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ที่นั่งและยืนดูอยู่ถึงกับขำ
เอ๊าเรารึสุดแสนจะโมโห ยังจะทำหน้าโกอินเตอร์กันอยู่ได้ ชิชะ สองสาวผู้ต่างวัย เข้ากันได้เป็นปี่ขลุ่ยซะจริงเออ มัชวียังเล่นเป็นลิเกให้สองสาวต่างวัยดูไม่เลิก ก่อนจะนั่งทับขาของตัวเองอีกข้างเหมือนพระเอกลิเกพร้อมกับจีบมือที่ยกรำนั้นลงมาด้านข้างตัว
อุ้ย ทำไมขาหาย ตายแล้วท่านโหรา ขาของข้าหายไปไหน เมื่อกี้นี้ตอนข้าเดินเข้ามาขายังอยู่ครบ เหตุไฉนขาของข้าจึงหายไปได้ แล้วมัชวีก็ทำท่าลุกลี้ลุกลนมองหาขาที่ตนนั่งทับอยู่เมื่อสักครู่
พอแล้วหนูมัชป้าจะท้องแข็งตาย เดี๋ยวก็กินข้าวกินปลาไม่ลงพอดี ป้าแจ่มตัดบท แล้วก็เลื่อนกับข้าวมาไว้ตรงหน้ามัชวี ท่าทางไม่สนุกด้วย มัชวียิ้มเจื่อนๆ ตักข้าวเข้าปาก
โห!!! อร่อยที่สุดในโลก ชายน้อยไม่เคยรับประทานอะไรอร่อยได้อย่างนี้เล๊ย เอาสเต็กมาแลกก็ไม่ย๊อมไม่ยอม กับข้าวฝีมือป้าแจ่มนี่นะ กินแล้วเหมือนขึ้นสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มัชวียังเล่นต่ออีกรอบ ป้าแจ่มนั้นยิ้มแก้มแทบปริ แต่มือก็ไวกว่าความคิดฟาดเข้าที่ไหลมัชวีดังตุ๊บ
อั๊กส์... โห่ป้าเล่นแรงนะคะ งี้มัชก็ช้ำเสียจนสุดที่จะช้ำเสียแล้วหล่ะสิ ว๊าคนใจร้าย
จะโดนมากกว่านี้อีกค่ะ ถ้ายังไม่เลิกเล่นแล้วนั่งทานข้าวดีๆ กับเค้าเป็นบ้างไหม ดูสิหนูธัญเค้าออกจะทำตัวเรียบร้อยน่ารัก ไม่เห็นแก่นกะโหลกแบบหนูมัชเลยสักนิด คนอะไรสวยก็สวยทำตัวพิลึกเหมือนจิ้งจกเปลี่ยนสี ป้าแจ่มยังคงบ่นต่อไป
ธัญชนกทำหน้าตายนั่งมองป้าแจ่มกับหลานมัชต่อปากต่อคำกันอย่างสนุกสนาน อาหารเช้ามื้อนี้เป็นอีกมื้อที่เปี่ยมไปด้วยความสุขสำหรับธัญชนก ธัญชนกนั้นยังได้รู้อีกว่ามัชวีเมื่อเวลาอยู่กับป้าแจ่มนั้นสนุกสนานและเป็นกันเองราวกับมีเพื่อนเล่นวัยเดียวกัน
........................................
ยิยักษ์ทำไมไม่ยิ้ม ยิยักษ์ทำไมไม่ยิ้ม โย่วๆๆ มัชวีแกล้งล่อหน้าล่อตาป้าแจ่มเมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ยักษ์จะยิ้มก็ต่อเมื่อลิงสงบ ป้าแจ่มบอกทำหน้ายักษ์ให้กับมัชวีต่อไป
งั้นรอลิงหลับก่อนนะคะป้าถึงจะสงบ อืมป้าคะ วันนี้มัชจะไปทะเลค่ะขอกุญแจบ้านให้มัชด้วย ไปสัก ๕ วัน แล้วมัชจะซื้อหม้อแกงลิงมาฝาก
เค้ามีแต่ขนมหม้อแกง ไม่ใช่หม้อแกงลิง ป้าแจ่มชักหงุดหงิด
น่านหล่ะค๊าหม้อแกงลิงหรือขนมหม้อแกงก็ครือกานแหละ มัชเห็นลิงมาช่วยขายออกเยอะไปที่เขาวัง เดินไปที่ไรนึกว่าลิงทำขนมหม้อแกงทุกทีสิน่า มัชวีเถียงกลับอีกหน
จะเหมือนกันได้ไง หม้อแกงลิงเป็นต้นไม้กินแมลง ส่วนขนมหม้อแกงนะอร่อยอย่าให้เซด ป้าแจ่มเล่นภาษาอังกฤษกับเค้าบ้าง
โอเค ป้าแจ๊ม ยูว๊อนท์ ขนมหม้อแกง ไอจะจาดให้คร๊าบ แล้วเสียงหัวเราะก็ลั่นบ้านอีกรอบเมื่อมัชวีทำเสียงเลียนแบบโฆษณาระบบโทรศัพท์มือถือยี่ห้อหนึ่งได้เหมือนเปี๊ยบ
..........................................
การเดินทางท่องเที่ยวครั้งนี้เปรียบเสมือนการมาฮันนี่มูนของสองสาวอยู่กลายๆ มัชวีเองต้องการให้การท่องเที่ยวครั้งนี้ประทับใจธัญชนกให้มากที่สุดเพื่อเป็นสิ่งตอบแทนรักของธัญชนกที่มอบให้เธอ
ระหว่างเดินทางนั้นธัญชนกนั่งมองวิวสองข้างทาง เห็นนาเกลือที่คนทำนาเกลือกำลังใช้คราดครูดเกลือที่ตกผลึกมากองรวมกันไว้ สีขาวสะอาดตา มัชวีแวะเขาวังให้ธัญชนกได้เดินเที่ยว ทั้งสองเลือกที่จะนั่งรถรางไฟฟ้าขึ้นไปเพราะประหยัดแรงได้มากกว่าเดินขึ้น ธัญชนกซึ่งเป็นโรคกลัวความสูงอยู่แล้วถึงกับสั่นเมื่อมองลงไปข้างล่าง มัชวีเห็นท่าทางของธัญชนกก็ตกใจ
เป็นอะไรคะพี่
พี่กลัวความสูงนะน้องมัช
มองมาที่มัชสิคะพี่ไม่ต้องมองลงไปข้างล่าง จะได้ไม่กลัว มัชวีกระชับมือธัญชนกที่อยู่ในมือตนให้แน่นยิ่งขึ้น
เมื่อมาถึงด้านบนก็แวะซื้อน้ำคนละขวดพกติดตัวไว้ แต่ด้วยตอนนี้แดดแรงเพราะเป็นเวลาเที่ยงตรงทั้งสองเลยนั่งอยู่ใต้ต้นลั่นทมที่ส่งกลิ่นหอมกรุ่นไปทั่วบริเวณลานกว้างนั้น ลิงหลายตัวแวะเวียนลงมาทักทาย แยกเขี้ยวน่ากลัว ธัญชนกนั้นออกจะตกใจแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงอะไรออกมา สักพักมีกลุ่มเด็กถือหนังสติ๊กมายิงไล่
พี่ระวังด้วยนะครับ ลิงพวกนี้ไว้ใจไม่ได้ กลุ่มเด็กๆ ร้องเตือน
แล้วไปยิงเค้าแบบนั้นเค้าไม่โกรธเอาเหรอน้อง มัชวีถามเด็กที่เดินมาเป็นกลุ่ม
ไม่หรอกครับพี่ พวกผมไม่ได้ยิงถูกตัว เด็กบอก
พี่จะเที่ยวที่นี่ไหมครับพวกผมพาไป เด็กเสนอ
ก็ดี งั้นน้องพาพวกพี่ไปเลยดีกว่า ธัญชนกตอบรับข้อเสนอของกลุ่มเด็ก
ทั้งสองเดินตามกลุ่มเด็กไปทั่ว ส่งเสียงเจื้อยแจ้วเล่าประวัติของพระนครคีรีไปตลอดทางเดิน เด็กๆ พาขึ้นไปชมหอชัชวาลเวียงชัย ที่เป็นที่ดูดาว เดินวนบันไดจนเมื่อย ธัญชนกก็ขาสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ มัชวีเดินตามหลังเอามือแตะเอวคนที่อยู่ด้านบนแถมกำชับว่า
"อย่ามองลงไปนะคะพี่ธัญจะได้ไม่กลัว"
จากนั้นเด็กๆ ก็พาเข้าชม พระที่นั่งสันถาคารสถาน พระที่นั่งเพชรภูมิไพโรจน์ ที่มีพระแท่นบรรทม พระฉาย (กระจกเงา) บานใหญ่ ทั้งสองเปรียบตัวเองเป็น**มณีจันทร์และคุณหลวงอัครเทพวรากร**ที่เดินทางย้อนภพมาพบรักกันเป็นที่สนุกสนาน (**ตัวละครจากเรื่องทวิภพของคุณทมยันตี)
เด็กๆ ยังพาเดินไปพระธาตุจอมเพชร ตั้งอยู่ที่ยอดเขาลูกกลาง เป็นเจดีย์สีขาว ที่มองเห็นเด่นแต่ไกล โดยพาเดินไปตามทางที่ปูด้วยอิฐสองข้างทางมีต้นลั่นทมคอยให้ร่มเงา
ทั้งสองสาวไหว้พระเสร็จก็เดินกลับ เด็กๆ บอกว่าให้แวะไปที่พระที่นั่งบ้านปืนสิสวยอย่าบอกใคร สองสาวให้รางวัลกับเด็กๆ ไปกินขนมแล้วก็ลงจากเขาวังมุ่งไปพระรามราชนิเวศน์(วังบ้านปืน) ตามที่กลุ่มเด็กๆ บอกไว้
เมื่อได้เวลาเย็นแล้วมัชวีเห็นว่าจะไปถึงที่พักค่ำมืดก็ชักชวนธัญชนกให้เดินทางไปยังหัวหินเพราะจุดมุ่งหมายของสองสาวก็คือหัวหินนั่นเอง
บ้านพักของมัชวีแม้ไม่ติดทะเลแต่ก็สบาย มีลมพัดจากทะเลให้เย็นๆ สองสาวเก็บสัมพาระแล้วก็พากันออกไปหาอะไรทานกันนอกบ้าน เพราะง่ายที่สุดอาหารทะเลที่ถูกสั่งมานั้นเรียกน้ำย่อยได้มากมาย ดูเหมือนส้มตำปูม้าจะเป็นของโปรดของทั้งสองสาวเป็นอย่างมาก จนทำให้ลืมอาหารอื่นๆ ที่ได้สั่งไว้ทั้งหมด
ไม่ทานอย่างอื่นด้วยหล่ะมัช ธัญชนกเลื่อนจานกุ้งเผามาให้มัชวี
ไม่ดีกว่าค่ะพี่ธัญ มัชอิ่มแล้ว มัชวีปฏิเสธ เพราะตอนนี้ราวกับว่าท้องของเธอจะอัดแน่นไปด้วยส้มตำปูม้าสองจานจนไม่สามารถจะจับอะไรส่งลงไปได้อีกแล้ว
แล้วของที่เหลือนี่จะทำไงอะ
ก็ห่อกลับบ้านสิคะ เผื่อพรุ่งนี้เช้า มัชวีเสนอ จากนั้นสองสาวก็จัดแจงสั่งเก็บเงินโดยไม่ลืมที่จะสั่งให้เอากุ้งปูปลาที่เหลือใส่ห่อกลับบ้านไปด้วย
ฝากไว้ที่นี่ก่อนนะน้องเดี๋ยวพี่มาแวะเอา มัชวีบอกเด็กเสิร์ฟ
ครับพี่
สองสาวเดินเล่นบริเวณชายทะเลไปเรื่อยๆ คืนเดือนมืดแบบนี้ทำให้ทะเลดูน่ากลัว ขอบฟ้าที่มืดมิด เห็นแต่แสงเรือประมงที่ออกไปหาปลาเวลากลางคืน ดวงดาวบนท้องฟ้าแจ่มชัดมากว่าในเมืองมากมายนัก มัชวีเดินจูงมือธัญชนกลุยน้ำเล่นข้างๆ ริมทะเลกระโดดหลบคลื่นที่ซัดเข้ามาหาฝั่ง มัชวีสนุกกับการเล่นคลื่นได้สักพักใหญ่ เมื่อยิ่งดึกลมและคลื่นก็ยิ่งแรง
กลับกันดีกว่าค่ะพี่ธัญ มัชว่าคลื่นเริ่มแรงแล้ว
พี่ก็ว่าเหมือนกัน เราเดินมาไกลแล้วด้วย
สองสาวเดินกึ่งวิ่งกลับไปยังจุดหมาย ไม่ลืมแวะรับของที่ฝากไว้ที่ร้านอาหาร เพราะท้องเริ่มร้องอีกรอบแล้วเหมือนกัน จากนั้นแวะร้าน ๗ เพื่อหาขนมนมเนย และน้ำดื่มกลับไปที่บ้าน มัชวีแอบหยิบชาเขียวยี่ห้อดาวแดงติดมือมาด้วย โดยที่ธัญชนกไม่เห็น
ถึงบ้านพักก็ราวๆ สามทุ่มเศษๆ ทั้งสองตัดสินใจอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะที่เดินเล่นริมทะเลก็ทำให้ทั้งสองเหนียวตัวอยู่เหมือนกัน เมื่อจัดการอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ทั้งสองก็ลงมาด้านล่างจัดแจงเทอาหารที่เหลือจากที่ร้านใส่จานอุ่นด้วยไมโครเวฟ งานนี้สองสาวสนุกกับการแกะกุ้งแกะปูและปลาที่เหลือ มัชวีเดินไปหยิบชาเขียวดาวแดงที่แช่ไว้จนเป็นวุ้นออกมาเทใส่แก้ว ๒ ใบ ยื่นให้กับธัญชนก
สนใจไหมคะพี่ธัญ ต้องนี่แกล้มด้วยกุ้ง อร่อยอย่าบอกใคร
ไปเอามาจากไหน
ก็ซื้อมาตอนเราแวะร้าน ๗ นั่นแหละค่ะสักนิดนะคะเลือดลมไหลเวียน อิอิ จำเค้ามา มัชวีทำหน้าทะเล้น แลบลิ้นปลิ้นตา
อ่อเดี๋ยวนี้มีซุกมีแอบนะน้องมัช สักพักก็คงแอบซุกแอบซ่อนสาวๆ ไว้ด้วยใช่ไหม ธัญชนกเคือง แต่ก็รับแก้วน้ำสีเหลืองมาไว้ในมือ
ฉันมีชีวิตจิตใจ ทำไมไม่เข้าใจกันบ้าง มีซุกมีซ่อนบางครั้งไม่ต่างกับใครคนอื่น ถึงฉันจะเป็นอย่างนี้ก็มีศักดิ์ศรีความเป็นคน ฉันสู้ฉันทนดิ้นรนไม่ขอใครกิน ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งอึ่ง อึ่ง มัชวีทำท่าล้อเลียนแถมแปลงเพลงของป้าเจินอีกต่างหาก
อะนี่แอบซุกแบบนี้พี่ไม่ต้องจ้างนักสืบให้ตามน้องมัชแล้วหรือนี่ ธัญชนกนึกสนุกเล่นด้วย
โอ๊ยพี่ธัญขาไม่ต้องจ้างให้เสียเงินหรอกค่ะไม่มีเสียหล่ะสำหรับมัชไม่ชอบซุก ไม่ชอบแอบทำเปิดเผยเสมอมาค่ะพี่ ฉลองวันแห่งความสุขของเรา และเริ่มต้น ๒๐ ปีของมัช ในอีก ๓๖๔ วันข้างหน้า พี่ก็จะไม่พรากผู้เยาว์แล้ว และที่สำคัญไปกว่านั้นฉลองฮันนี่มูนของมัชกับพี่ธัญ ไชโย ไชโย มัชวียกแก้วกระทบแก้วของธัญชนกแล้วก็เอ่ยฉลองให้กับตนเอง
ธัญชนกเห็นท่าทางของเด็กน้อยแล้วอดนึกไม่ได้ว่าเดี๋ยวก็คงเมาแอ่นแน่ๆ ไม่นานเท่าไหร่ก็เป็นอย่างที่ธัญชนกเดาไว้ไม่ผิด มัชวีนั้นคออ่อนคอพับ จนธัญชนกนั้นต้องหอบหิ้วอีกคนอย่างทุลักทุเลเพื่อขึ้นไปนอนด้านบน อย่าไปไหนนะพี่ธัญมัชรักพี่ มัชวีฉุดแขนธัญชนกไว้เมื่อตนเองนอนลงเรียบร้อย
ไม่ไปไหนหรอกค่ะจะไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้ ดูสินี่เหงื่อแตกเต็มตัวไปหมดแล้ว ดื่มไม่ได้ก็ไม่บอก ทำซ่าจริงนะเด็กน้อย ธัญชนกผละไปได้สักพักก็กลับมาพร้อมผ้าชุบน้ำเช็ดตัวคนเมาเบียร์ที่ดื่มไปเพียงแก้วเดียว
ดื่มไม่เป็นยังจะริดื่มคราวหลังไม่ให้ดื่มแล้วนะคะรู้ไหม ธัญชนกบ่นอุบแต่มือนั้นก็เช็ดใบหน้า เช็ดลำคอ และเรื่อยลงมาเช็ดที่อก เมื่อปลดกระดุมและตะขอได้ก็จัดการพลิกอีกคนที่นอนหลับสงบอยู่เพื่อเช็ดตัวอีกรอบ จนธัญชนกหมดแรง กลับมาล้มตัวลงนอนข้างๆ คนเมา และหลับตามไปในที่สุด
นี่นะหรือฮันนี่มูนวันแรกของเธอและมัชวี เฮ้อ
....................จบตอนที่ ๑๕...................
| Create Date : 03 มกราคม 2551 |
| Last Update : 20 มีนาคม 2551 9:31:30 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 318 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ต้นรัง IP: 125.27.60.133 วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:17:57:12 น. |
|
|
|
โดย: รันหณ์  วันที่: 3 มกราคม 2551 เวลา:19:49:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
ติดตามอยู่ตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ สำหรับคุณรันหณ์ บุคคลผู้แอบแฝงในเงาพระจันทร์