It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตราบทที่ ๑๒

บทที่ ๑๒

อนันตราเดินขึ้นสำนักงานเพื่อไปทำงานด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมนิชาภัทรถึงได้ไม่อยากกลับบ้านเพราะบ้านของนิชาภัทรไม่มีอะไรที่อยากให้นิชาภัทรกลับมาสักนิด ซึ่งผิดกับบ้านของเธอที่มีแม่และมีความรักของแม่รอเธออยู่เสมอ แม่ที่พร้อมจะให้ความรักและความห่วงหาอาทรเธอ

วันนี้มีโทรศัพท์และมี Email ส่งเข้ามาจองทัวร์เป็นจำนวนมากมายอนันตราแปลกใจว่าทำไมคนถึงได้จองทัวร์ของเธอได้มากถึงขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีการ Promote อะไรมากมายเหมือนปีที่แล้ว อนันตราจึงสอบถามลูกค้ารายหนึ่งก็ได้รับคำตอบมาว่าอ่านเจอใน Internet และรู้ว่าทัวร์นี้ดูแลลูกค้าเป็นอย่างดีเธอจึงขอ Link มาจากลูกค้า ในกระทู้นั้นมีรูปของนิชาภัทรเป็นฮีโร่ที่ช่วยเหลือเด็กหญิงที่ตกน้ำ รูปการนำทัวร์ของเธอและนิชาภัทรใน Link นั้นมากมาย เธอดูผู้ที่ Post ก็รู้ว่าคือพีรพัฒน์หลานชายของคุณป้าขี้สงสัยนั่นเองที่เป็นคนเอารูปไปลงใน Internet

อนันตราก็พึ่งรู้ว่าการบอกต่อและเล่าสู่กันฟังเป็นการ Promote ได้อีกรูปแบบหนึ่ง วันนั้นทั้งวันอนันตราจึงไม่มีเวลาไปทำงานอย่างอื่นนอกจากตอบรับโทรศัพท์และส่ง Email ถึงลูกค้า แต่ก็ต้องตกใจเมื่อประชาสัมพันธ์ด้านล่างโทรมาบอกว่ามีแขกมารอพบเธออยู่ที่ชั้นล่างของบริษัท อนันตราคิดว่าเป็นจิราพรเพื่อนรักของเธอมาพบจึงบอกไปว่าให้ขึ้นมาพบเธอที่บนห้องทำงานเลยก็แล้วกันเพราะตอนนี้เธอกำลังงานยุ่งจนแทบปลีกตัวไปไหนไม่ได้

“สวัสดีค่ะคุณตา” เสียงไม่คุ้นหูทักทายเมื่อเดินเข้ามาถึงห้องทำงานของอนันตรา

“เอ๊ะ สวัสดีค่ะคุณนนทิเนตรมาได้ไงคะตาคิดว่าเป็นเพื่อนตาเสียอีกขอโทษนะคะที่ต้องให้คุณเดินขึ้นมา” อนันตรารู้สึกตกใจที่คุณช่างภาพบุกเข้ามาถึงห้องทำงานของเธอเพราะความเข้าใจผิดของเธอเอง

“ไม่เป็นไรค่ะเนตรก็เดินขึ้นมาเรื่อยๆ ค่ะไม่ได้เหน็ดเหนื่อยอะไร” นนทิเนตรบอกกับอนันตราด้วยท่าทางสบายๆ

“ค่ะ”

“นี่ค่ะดอกไม้สำหรับคนสวยอย่างคุณตา” นนทิเนตรยื่นช่อดอกไม้ช่อโตให้กับอนันตรา

“เนื่องในโอกาสอะไรคะคุณเนตร” อนันตรายังไม่ยอมรับช่อดอกไม้จากนนทิเนตรเพราะเธอยังงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น

“เนื่องในโอกาสที่เนตรอยากทำความรู้จักกับคุณตาให้มากขึ้นกว่าเดิมไงคะ” นนทิเนตรส่งยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดแล้วของเธอให้กับอนันตรา แต่ได้กับมาเพียงความว่างเปล่าเพราะอนันตราในตอนนี้เริ่มงงและงงมากขึ้น

อนันตราไม่เข้าใจความหมายที่นนทิเนตรส่งมาให้เพราะเธอไม่เคยมีใครมาจีบและไม่เคยคิดที่จะมองใคร ชีวิตของเธอมีเพียงแม่คนเดียวมาโดยตลอด เมื่อมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้อนันตราก็เลยไม่สามารถที่จะปรับอารมณ์หรือสมองของเธอให้รับรู้อะไรได้

“เนตรยังมีรูปของคุณตาที่เนตรถ่ายไว้มาให้คุณตาด้วยค่ะ” นนทิเนตรหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลซองโตยื่นให้กับอนันตรา

อนันตรารับซองเอกสารนั้นมาและเปิดออกดู ในซองเอกสารใหญ่นั้นมีรูปของเธอมากมายในอิริยาบถต่างๆ เมื่อตอนไปทัวร์วัดและรูปเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ขยายขนาดที่เอาไปใส่กรอบติดข้างฝาบ้านได้สบายๆ อยู่หลายรูป

“นี่คุณตาจะไม่รับช่อดอกไม้จริงๆ หรือคะ” นนทิเนตรถามซ้ำอีกครั้ง

“ค่ะ เอ๊ยไม่ใช่ รับก็รับค่ะ ขอบคุณนะคะคุณเนตรสำหรับช่อดอกไม้สวยๆ ช่อนี้ แต่คราวหลังไม่ต้องเอาอะไรมาก็ได้นะคะตาเกรงใจ”

“คราวหลังก็แสดงว่าเนตรมาหาคุณตาได้อีกใช่รึเปล่าคะ” นนทิเนตรเริ่มรุกอนันตราจนประชิดมุมเข้าไปทุกที

“เออคือ…”

“ได้ค่ะถ้ามาเรื่องเกี่ยวกับงานแต่ถ้าไม่ใช่เรื่องงานก็คงต้องมานอกเวลาทำงานนะคะ” เสียงของนิชาภัทรเหมือนระฆังช่วยชีวิตของอนันตราไว้

“สวัสดีค่ะคุณเนตรพบกันอีกแล้วนะคะนี่ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้ง” นิชาภัทรทักทายนนทิเนตรแบบเสียไม่ได้

“สวัสดีค่ะคุณนิ แต่เนตรไม่ค่อยรู้สึกยินดีเท่าไหร่ที่ได้พบคุณ งั้นเนตรกลับก่อนนะคุณตาแล้วเราพบกันใหม่บายค่ะ” นนทิเนตรบอกลาอนันตราและเดินจากไปอย่างหัวเสีย

“เดี๋ยวนี้ตอนพี่ไม่อยู่น้องตานัดใครต่อใครขึ้นมาพบถึงห้องทำงานของพี่เลยเหรอ” นิชาภัทรที่ตอนนี้ดูจะหัวเสียพอๆ กับนนทิเนตรเอ่ยถามอนันตราที่นั่งงงอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอ

“วันนี้มันวันอะไรหล่ะนี่ก็ว่าเมื่อเช้าทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรไปแล้วนะทำไมถึงได้ตามจองล้างจองผลาญกันได้แบบนี้” อนันตราแอบบ่นอุบอิบ

“พี่ถามไม่ได้ยินเหรอน้องตา แล้วมานั่งบ่นอะไรเป็นยายแก่อยู่ได้” นิชาภัทรที่อารมณ์เริ่มเย็นลงแล้วมองหน้าอนันตราที่ทำหน้าตาแปลกๆ

“เป็นอะไรไปน้องตา ทำหน้าตาแปลกๆ”

“ก็วันนี้วันอะไรไม่รู้พี่นิ มีแต่เรื่องตั้งแต่เช้าจนเดี๋ยวนี้ตายังงงอยู่เลยพี่ว่าเกิดอะไรขึ้น” แล้วอนันตราก็เล่าเรื่องมีคนโทรมาจองทัวร์ เรื่องที่พีรพัฒน์ไปPost ใน Internet และเรื่องวุ่นวายมากมายจนถึงเรื่องที่นนทิเนตรบุกขึ้นมาถึงห้องทำงานเพราะเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นจิราพรเพื่อนของเธอมาหาให้นิชาภัทรฟัง

นิชาภัทรอดขำเลขาของเธอไม่ได้

“แบบนี้เค้าเรียกว่างานเข้าของแท้เน๊อะ งั้นวันนี้เรารีบกลับบ้านกันเถอะ ให้คุณแม่ทำกับข้าวอร่อยๆ ไว้รอพวกเราดีกว่า ปะกลับบ้านกันงานเอาไว้ก่อน ถ้ามีอะไรให้แก้วเค้าจดเอาไว้แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเคลีย์” นิชาภัทรสั่งอนันตราอีกครั้ง

“ว่าแต่พี่นิจะไปบ้านตาอีกทำไมอะไม่นอนพักผ่อนหล่ะพี่” อนันตราแย้งเพราะเธอเห็นว่านิชาภัทรพึ่งจะหายจากเป็นไข้ให้ขับรถไปกลับท่าทางจะไม่ดี

“เอ๊าก็ตาให้พี่อยู่บ้านตาได้ไม่ใช่เหรอไปเร็วเข้าพี่หิวแล้วตั้งแต่มื้อเช้าข้าวต้มกุ้งเป็นอย่างอื่นไปหมดแล้ว”

นิชาภัทรก็รีบเดินออกจากห้องไป ปล่อยอนันตราให้งงเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้แล้วสำหรับวันนี้ แล้วเธอไปอนุญาติให้เจ้านายตัวแสบไปอยู่บ้านเธอตั้งแต่เหมื่อไหร่กันหละนี่

..............................

นิชาภัทรขับรถสวนกับรถคันโก้ที่เล่นออกมาจากบ้านของอนันตรา เธอหันไปมองหน้าอนันตราเป็นเชิงถามว่ารถใคร

“รถเสี่ยประชัยมั๊งพี่ ดูคุ้นๆ”

“อ้าวเหรอเสี่ยคนที่ตาบอกว่าชอบมาขอซื้อที่ดินนะเหรอ”

“ค่ะพี่คนนี้แหละที่เวียนเข้าเวียนออกบ้านตาเป็นว่าเล่น”

“อืมเข้าใจแล้ว” นิชาภัทรพยักหน้ารับคำตอบของอนันตรา เธอจอดรถตรงข้างๆ บ้านและเดินนำมารออยู่ที่บันไดปูนทางขึ้นบ้าน

อนัตราไม่ลืมหยิบดอกไม้ช่อโตของนนทิเนตรและซองเอกสารสีนำตาลซองโตติดมือลงมาจากรถด้วย

“หึ ชอบเลยนะไอ้ดอกไม้นี่นะ” นิชาภัทรพูดติดประชดอนันตราให้ได้ยินกันชัดเจน

“อ้าวพี่ก็คนเค้ามีน้ำใจให้มาเราก็ต้องมีน้ำใจรับไว้สิ อีกอย่างนี้เป็นดอกไม้ช่อแรกที่ตาเคยได้เลยนะพี่นิ จะให้ทิ้งก็ดูกระไรอยู่ ที่สำคัญจากลูกทัวร์ของตาเองด้วย ให้ทิ้งก็เสียดาย เก็บมาประดับแจกันในบ้านก็ยังดี” อนันตราบอกเหตุผลของเธอ

นิชาภัทรได้แต่ทำหน้าแสดงความไม่พอใจ ก็จะให้พอใจได้อย่างไรกัน ดอกไม้แทงตาแทงใจแถมอนันตราจะเก็บไว้ประดับโต๊ะให้เธอได้มองแล้วทิ่มแทงหัวใจอยู่อย่างนี้ หรือนี่เธอจะช้าเป็นเต่าทำอะไรไม่ได้อย่างใจตัวเองไปแล้วหรือ นิชาภัทรคิดว่าวิธีของเธอที่เข้าทางผู้ใหญ่อย่างไรก็ต้องสำเร็จในสักวัน

อนันตราเดินเข้าบ้านไปทักทายมารดาและเมื่อคุณกฤติกาเห็นดอกไม้ช่อโตในมือของอนันตราก็เอ่ยถามบุตรสาวถึงที่มาของดอกไม้นั้น

“คุณช่างภาพน่ะแม่คนที่แม่เคยเดินตามเธอตอนไปวัด เธอแวะเอามาให้ตาเมื่อตอนบ่าย”

“อ่อ เหรอ” คุณกฤติกาพอจำได้ว่าคุณช่างภาพคนนั้นเป็นใคร

“เธอยังเอารูปมาให้ตาด้วยนะคะแม่นี่ไงเธอถ่ายได้สวยด้วยสิ ตาก็พึ่งรู้ว่าตาเป็นคนถ่ายรูปขึ้น” อนันตรายื่นซองเอกสารสีน้ำตาลซองโตให้กับมารดา

คุณกฤติกาเปิดออกดูรูปในนั้น เห็นอนันตราในอิริยาบถต่างๆ ทั้งเดิน ยืนนั่ง กำลังเหม่อมองอะไรสักอย่าง ออกไปทางสายน้ำที่สะท้อนแสงเป็นประกายระยิยระยับ

“รูปนี้สวยดีนะตาเอาไปใส่กรอบติดผนังไว้สิ สวยดีแม่ชอบ”

“ไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย” นิชาภัทรแย้งขึ้นมาทันที

“เดี๋ยวนิถ่ายให้ใหม่ก็ได้ค่ะคุณแม่ เอาให้สวยกว่านี้ขยายใหญ่กว่านี้ แล้วค่อยเอามาติดผนังไว้ก็แล้วกัน ว่าแต่ว่าคุณแม่มีอะไรทานบ้างคะนิชักหิวแล้ว” นิชาภัทรเริ่มเปลี่ยนเรื่องเพราะเริ่มรู้สึกว่าตนเองจะแสดงออกมากเกินไปแล้ว

“อ่อแม่ลืมไปไปล้างมือล้างไม้แล้วมาทานข้าวกัน วันนี้มีของโปรดของคุณนิ น้ำพริกกะปิไข่ชะอม กันแกงส้ม ไปเถอะแม่ตั้งโต๊ะรออยู่แล้ว” คุณกฤติกาเดินนำสองสาวไปนั่งที่โต๊ะอาหาร

อนันตราเริ่มนึกถึงคำพูดที่นิชาภัทรละเมอออกมาเมื่อคืนวันก่อน “ตาเป็นแฟนฉันคุณไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมองรูปอะไรไม่ต้องเอามาฉันมีปัญญาถ่ายเองได้ ไปออกไปนะแอนเธอจะหน้าด้านมากเกินไปแล้ว” หรือว่านิชาภัทรจะคิดอะไรกับเธอจริงๆ

ไม่นะ!! เป็นไปไม่ได้พี่นิมีคนรายล้อมมากมายจะมาสนใจอะไรกับเด็กกะโปโลอย่างเธอ

อ๊ะ !! หรือว่าที่รมัญยาพูดจะเป็นความจริง

ตายแล้ว!! อนันตราถ้าเกิดเป็นจริงขึ้นมาจะทำตัวยังไงดีหล่ะนี่

อนันตราไม่ปฏิเสธว่าตนเองก็แอบมีใจมอบให้กับนิชาภัทรเจ้านายของเธออยู่เหมือนกัน แต่เพราะความแตกต่างทั้งการเป็นอยู่ในชีวิตประจำวัน ทั้งฐานะทางสังคม ทั้งฐานะทางครอบครัว เธอเทียบอะไรกับนิชาภัทรไม่ได้เลยสักนิดเดียว

เธอรู้ตัวเองอยู่เสมองว่าหากเธอหมายที่จะคว้าดาวแต่สองเท้ายังติดดินอยู่แบบนี้คงไม่มีทางเป็นไปได้ อย่างมากก็เป็นแค่เพียงของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวของนิชาภัทรพ่อพวงมาลัยสุดสวยและหอมกรุ่นคนนี้เท่านั้นเอง

.........................................

หลังอาหารมื้อนั้นนิชาภัทรชวนอนันตราไปนั่งเล่นที่ศาลาท่าน้ำ นิชาภัทรเหม่อมองไปยังสายน้ำที่มองเห็นแสงสะท้องของดวงจันทร์ที่พึ่งจะโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาได้ไม่นานนัก

“พระจันทร์ตกน้ำที่ไหนจะสวยเท่าที่เจ้าพรยา” นิชาภัทรร้องเพลงโฆษณาของตาวิเศษขึ้นมาเพราะเธอคิดว่าพระจันทร์ที่ริมสายน้ำแห่งนี้สวยจริงๆ เมื่อมีอนันตรามานั่งดูอยู่ด้วย

“เป็นอะไรพี่นิร้องเพลงโบราณเชียว”

“ถึงจะโปราณแต่ก็ได้ใจนะตา เพลงนี้พี่ชอบมากเลยตอนที่เค้าเอาออกมาทำโฆษณา ถ้าเจ้าพระยาสวยน้ำใสเหมือนสมัยรุ่นปู่รุ่นย่าก็คงจะดีกว่านี้เนอะ”

“พูดเหมือนคนแก่นึกถึงแต่ความหลัง”

“พี่ยอมรับว่าพี่แก่และแก่กว่าตา แล้วตาชอบคนแก่หรือเปล่าหล่ะ”นิชาภัทรหยอดคำถามที่ทำให้อนันตราถึงกับอึ้ง

“คนแก่น่ารักค่ะพี่นิยิ่งคนแก่ที่ผิวเหี่ยวๆ เวลาจับแล้วนิ่มมือนะ คุณย่าของตาไงพี่ ตาชอบเอามือไปแปะๆ แขนคุณย่าเวลาท่านนั่งเคี้ยวหมากหรือตำหมากต้นแขนก็จะแกว่งไปมาน่าจับน่าเล่นนิ่มไปหมดทั้งตัว” อนันตราพยายามเลี่ยงคำตอบให้ดูดีที่สุดแล้ว

“อืมเหรอ ชอบคนแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ” นิชาภัทรพอจะเข้าใจในคำตอบของอนันตรา และเธอก็รู้ว่าอนันตราคงยังไม่พร้อมที่จะรับเธอไว้ในหัวใจ ไม่เป็นไร ยังมีเวลาอีกมากที่เธอจะทำคะแนนกับสาวน้อยจิตใจงามตรงหน้าเธอคนนี้ อย่างน้อยคืนนี้และในคืนถัดไปเธอยังมีเวลาอีกเหลือเฟือเพราะ ๒๔ ชั่วโมงของอนันตราจะมีเธอเคียงข้างตลอดไป

ไม่เชื่อคอยดูสิแม่สาวน้อย

.................................

ปัญหาใหญ่เรื่องงานของอนันตราคือไม่สามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้มากเท่าที่ติดต่อมาเธอต้องปฏิเสธไปหลายกลุ่ม เพราะเนื่องจากว่าทัวร์ของเธอที่จะรับจะต้องเป็นช่วงวันเสาร์เท่านั้นและพาหนะที่ใช้ก็เป็นแค่รถตู้ซึ่งรับได้ในแต่ละครั้งไม่เกิน ๑๒ คน

แต่หากจะเปลี่ยนรถก็จะมีค่าใช้จ่ายในการเช่ารถเพิ่มมาอีกและการควบคุมคณะทัวร์ก็จะยุ่งยากมากกว่าเดิม อนันตรานำเรื่องนี้ไปปรึกษากับนิชาภัทรและก็ได้ข้อสรุปว่า

“เราจะเพิ่มรถตู้เป็นสองคันและให้คนขับมาขับให้ เราเพิ่มไปก็เหมือนเพิ่มจำนวนแต่ไกด์ก็คงต้องเป็นคันละคน ตาเอาอยู่หรือเปล่า ช่วงนี้พี่ว่าน่าจะพอรับไหว พอเลยช่วงหน้าหนาวเราก็คงต้องจัดสถานที่อื่นๆ มาเสริม หรือจะไปจังหวัดอื่นๆ พาไปล่องแพ ดูนกดูไม้ไปตามเรื่อง หรือตาว่าไง” นิชาภัทรพูดในที่ประชุม ซึ่งทุกคุนก็เห็นด้วยกับนิชาภัทร

ทัวร์กรุ๊ปอื่นๆ ที่มีก็ยังคงมีมาเรื่อยๆ ไม่ขาดสาย Happy travel กำลังเป็นที่นิยมของกลุ่มทัวร์เที่ยววันเดียวใกล้ๆ เมืองอย่างเห็นได้ชัด ราคาค่าทัวร์ก็สบายๆ เป็นกันเองไม่แพงหรือถูกจนเกินไป คู่แข่งที่สำคัญของทัวร์วันเดียวของ Happy travel ก็คือท่องเที่ยวกับ ขสมก.

แต่จะไปเปรียบเทียบกันเลยก็ไม่ได้เพราะ Happy travel มีข้อแตกต่างตรงที่จำนวนคนน้อยกว่า ไปไหนมาไหนสะดวกกว่าไม่ต้องรอนานและโปรแกรมก็ไม่เร่งรัดจนเกินไป แผนการตลาดของHappy travel คงต้องดำเนินการต่อไป

และที่สำคัญบริษัทคู่แข่งที่มีรมัญยาเป็นเจ้าของกำลังจะล้ำเส้นเข้ามาที่ Happy travel จนมากเกินจะทนแล้ว นิชาภัทรต้องคิดหาวิธีอะไรสักอย่างเพื่อหยุดยั้งบริษัทของรมัญยาให้ได้

คอยดูสิ!!!

…………จบบทที่ ๑๒......................



Create Date : 21 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:36:17 น. 5 comments
Counter : 325 Pageviews.
Share

 
มาแล้ว ตอนที่ 12 พี่นิรุก สุดๆ แล้ว "ชอบคนแก่ " อิอิ แล้วคุณน้องหนูก็เข้าใจเลี่ยงไปซะอย่างนั้น
ติดตามนะคะ ขอให้เป็นหนึ่งในขวัญใจต่อไปนะคะ


โดย: ต้นรัง IP: 202.29.52.252 วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:15:35:00 น.  

 
เกือบแล้วค่ะ เกือบจะดีใจที่จะได้เป็นคนแรก ดีนะคะ ที่อ่านจบแล้ว Refresh ก่อน ไม่งั้นได้ปล่อยแก่ 555 ปล่อยไก่อีกรอบแน่ๆ

จริงๆจะทำแบบที่พี่รันหณ์แนะนำเหมือนกันค่ะ ที่ให้คอมเมนท์ก่อนอ่าน จะได้เป็นที่หนึ่งแต่มันไม่ได้ใจค่ะพี่และจะเสียอรรถรสในการมาเมนท์ด้วย

นั่นไง คู่แข่งคนสำคัญของพี่นิ เริ่มรุก ทำคะแนนแล้ว พี่นิขา....ชาลาล่าใจไม่ได้แล้วนะ


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:16:18:15 น.  

 
โหยยย ข้าวไม่ยอมอ่ะ

ใครจะมาแย่งตาของข้าวอ่า (แย่งพี่นิเลย)

ข้าวอ่านก่อนเมนท์นะพี่รันหณ์ แอบแนะนำคุณทายด้วยอ่ะ มีการเข้าข้างกันเห็นๆๆงอนคุณรันหณ์แล้ว


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:20:37:19 น.  

 
คุณต้นรังค่ะ
ขอบคุณค่ะที่เป็นหนึ่งในกำลัุงใจถ้าไม่มีพวกคุณฉันก็คงไม่มีกำลังใจเขียนเพราะไม่มีปฏิกริยาตอบกลับ คนเขียนก็เหงา

ยอมรับตรงๆว่าเมื่อเริ่มเขียนตอนกแรกๆ หมายถึงเรื่องอื่นนะ่คะ ฉันแทบไม่มีกำลังใจเพราะไม่คนคลิกเข้ามาอ่านเลยด้วยซ้ำไป

หรือเป็นเพราะฉันเขียนเรื่องที่เครียดไปก็ไม่รู้สิคะ คนเลยไม่ชอบอ่านกันสักเท่าไหร่

พอหันมาเขียนแนวคิดคุก็พอมีคนหันมาอ่านกันบ้าง แต่ยอมรับว่าภาษาฉันไม่สวยเริดเลอติดจะแก่ไปหน่อยด้วยซ้ำ

คุณทาย
เที่ยวให้่สนุกค่ะ ไม่ขอของฝาก แต่มาเล่าให้ฟังด้วยแล้วกันว่ากลับบ้านสนุกไหม

คุณข้าว
แต่ช้าแต่ ไม่งอนน้า ก็เห็นในกระทู้ปิงฟ้าเค้าทำกันแบบนั้นนี่นาก็เลยมาบอกคุณทาย ไม่ได้เข้าข้างอะค่ะ แต่เคยเห็นเฉยๆเอง อย่างอนน้้า เดะน้อย




โดย: รันหณ์ วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:21:22:04 น.  

 
ง่ะ กลายเป็นเด็กน้อยไปแล้วเรา ไม่งอนหรอกคับ

พี่รันหณ์อุส่าห์แต่งนิยายมาให้ผมอ่าน (ลงเยอะๆนะคับ)

รักจะแย่แล้วว

ข้าวว่าคุณรันหณ์เขียนนิยายดีมากๆนะครับ ได้เที่ยวไปในตัวด้วย ข้าวชอบทุกเรื่องเลย (อ่านย้อนรอนิยายใหม่ๆ) น้า

ฝันดีครับคุณรันหณ์


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 21 มีนาคม 2551 เวลา:22:48:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.