หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 41

ผ่านไปซะที วันเสาร์ที่ต้องทำงาน

เมื่อวานคิดว่าทำใจได้แล้วเรื่องน้องเลขาฯ แต่พอวันนี้มาเจอเธอใกล้ ๆ

ใจมันก็ยังแอบวุ่นวาย คล้ายจะเป็นลม ดมยาหม่องตาโป้ยเซียน (มั่วไปเรื่อยล่ะ)

เจอกันตรง ๆ ไม่รู้จะทำหน้ายังไง หลังจากที่เมื่อวานโดนปฏิเสธจัง ๆ

จะให้ยิ้ม ก็คงยิ้มได้แบบแห้ง ๆ ไม่จริงใจ ใส่สตอฯ

จะให้ทำหน้าตาเย่อหยิ่ง จองหอง พองขน ก็ดูจะไม่ดี อย่างน้อยก็อยากรู้สึกดี ๆ ต่อกันไว้

หรือจะให้หลบหน้า ก็คงไม่ไหว เพราะหน้าผมใหญ่ใช่เล่น

สุดท้ายก็เลยทำได้เพียงแต่หันหน้าเข้าหาคอมฯ ทำงานลูกเดียว ทั้งที่กะจิตกะใจนั้น กะจองงองแงไม่อยากทำงาน

และในที่สุดก็ผ่านวันนี้ไปโดยที่ผมไม่พูดกับเธอเลยแม้นสักครึ่งคำ

ไม่รู้เป็นชัยชนะของคนขี้แพ้ หรือเป็นความพ่ายแพ้ของคนขี้ขลาด

ยามเย็นของวันนี้ ผมยืนอยู่หน้าปากซอยทางเข้าออฟฟิศแต่เพียงลำพัง

ก่อนจะเหลียวหลังไปเห็นเธอเดินมาไกล ๆ กับเพื่อนหญิงอีกคน

ใจหนึ่งก็คิดจะหยุดรอเพื่อเจอและคุยสักคำ ทั้งที่ไม่รู้ว่าคุยอะไร คุยทำไม

แต่ใจหนึ่งก็คิดว่า เค้าไม่มีใจ จะคุยอะไร ไปดีกว่า

สุดท้ายสองความคิด มาหยุดตรงที่จุดกึ่งกลาง

ผมเดินต่อไปเพื่อไปหยุดรอที่ป้ายรถเมล์

ถ้าเธอไปแท๊กซี่ผมจะไม่เจอเธอ แต่ถ้าเธอเลือกไปรถเมล์ผมจะคุยกับเธอ

ผมยืนรอไปได้สักพัก....

อย่างกระวนกระวาย

สุดท้าย

เราเลือกคนล่ะทาง

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2553 22:36:57 น. Counter : 1061 Pageviews.		4 comments
Share Tweet

	15/04/67 สมาชิกหมายเลข 4675166 (15 เม.ย. 2567 09:46:52 น.)		สุขสันต์วันปีใหม่ไทย ๒๕๖๗ haiku (13 เม.ย. 2567 10:13:33 น.)
	ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 349 : วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ ฯ The Kop Civil (10 เม.ย. 2567 16:44:58 น.)		โจทย์ตะพาบ ... วันใดที่เธอรู้สึกเหมือนไม่มีใคร โปรดมองมาทางนี้ เธอจะเห็นใครคนหนึ่งที่รอเธอ ... tanjira (9 เม.ย. 2567 14:13:50 น.)