หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 56
วันนี้เป็นวันจันทร์ที่เหนื่อยล้ามากแมว เพราะเมื่อคืนนอนซะน้อย เลยรู้สึกเหมือนมีอะไรหนัก ๆ อยู่บนหัว
จริงๆ แล้วคืองู นั้นเอง ฮะฮะ แอบหัวงู
แต่งูตัวนี้เหมือนจะไม่ค่อยมีพิษสงเสียสักเท่าไร เพราะกระผมจะหลอกจีบเด็กที่ไหนไม่ยักกะเคยสำเร็จ มีแต่โดนเด็กหลอก ฮะฮะ
พูดไปก็เหมือนตลก แต่จริงๆ คนที่ผมเคยชอบหนึ่งคนก่อนหน้านี้กลับอายุมากกว่าผมสองปี
เธอเป็นคนที่ทำให้ผมรู้สึกว่า นางฟ้าก็เดินดินได้ ว้าว โม้จริงๆ
เธอแก่กว่าผมสองปีและจบโทจากแดนจิงโจ้ หมีโคล่าแฟนต้าแป๊ปซี่
เธอเป็นคนที่ทั้งสวยทั้งเก่ง แต่ทว่าเธอกลับมีแฟนแล้ว (ส่อแววแห้วมาแต่ไกล)
แต่ผมก็ไม่ท้อ พยายามจีบเล็กผสมน้อยไปเรื่อย ๆ
ทว่าจนเวลาผ่านไปหนึ่งปี ก็ไม่มีท่าที่ว่าผมจะมีหวังเลยแม้นแต่เล็กน้อยกระจ้อยร่อย
สุดท้ายเธอแนะนำให้ผมไปเรียนโทต่อ เพราะอย่างน้อยก็อยากให้ผมได้ดี และผมก็คิดว่า มันอาจจะเป็นวิธีหนึ่งที่ลืมเธอได้
ผมก็เลยเลือกไปเรียนเมืองผู้ดีตีนแดง ตะแคงตีเดิน
ทว่าเพียงผมไปได้เดือนหนึ่งเธอก็เลิกกับแฟนเธอ (แล้วตูจะมาต่างแดนทำไมล่ะเนี่ย)
ตอนนั้นใจหนึ่งก็อยากกลับเมืองไทย แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกว่าลำบากมาถึงนี่ยังไงก็ควรเรียนให้จบก่อน
สุดท้ายผ่านไปอีกไม่กี่เดือน เธอก็ได้บอกกับผมว่า เธอเลิกกับแฟนไปเพราะพ่อแม่ฝ่ายชายไม่ชอบเธอ
แต่ตอนนี้พ่อแม่ฝ่ายชายของเขายอมรับเธอแล้ว และเธอกับเขาจะแต่งงานกันในไม่ช้า
ตอนนั้นผมได้แต่นึกในใจว่า ถ้าผมอยู่เมืองไทย ผมจะมีกำลังใจพอจะไปวันแต่งของเธอตามที่เธอชวนได้เหรอ
แม้นตอนนี้เธอชวนผมไปเยี่ยมลูกเธอ ผมก็ยังไม่กล้า
ความหลังบางครั้งก็หวานกว่าความจริง