หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 52
วันนี้ก็ยังเป็นอีกวันที่งานยุ่งมาก จนไม่มีให้ความคิดไปเถลไถลที่ไหนไกล
แต่คิดว่าหลังจากอาทิตย์นี้ อะไร ๆ ก็คงจะดีขึ้น งานคงจะหนักน้อยลงและให้ผมได้มีเวลาไปแรดอย่างที่กระทาชายพึงกระทำ
(แต่ถึงงานไม่ยุ่งก็ต้องแสร้งทำเป็นว่ายังยุ่งอยู่ ไม่งั้นเดี๋ยวเจ้านายหางานใหม่มาให้อีก ฮะฮะ)
สรุปว่าวันพรุ่งนี้บริษัทของผมไม่หยุดล่ะครับพี่น้อง ถึงแม้นว่าเหตุบ้านการเมืองจะยังครุกรุ่นเป็นเตาหมูปิ้ง
เพื่อนร่วมงานบ้างคนก็วางแผนไว้แล้วว่าจะลาครึ่งบ่าย เพราะถ้าเกิดมีการปิดถนนกันขึ้น คงกลับบ้านลำบากแน่ ๆ
ส่วนตัวผมที่วางแผนว่าจะย้ายหออย่างเป็นทางการวันพรุ่งนี้ ก็ยังคงต้องรอดูเหตุการณ์ต่อไปอีกสักหน่อย
ช่วงนี้ไม่รู้ท่านผู้อ่านจะเบื่อไหม เพราะไม่มีเรื่องหัวใจให้ดราม่าเลย
ชีวิตมีแต่งานและการสร้างคานทองไว้รองรับอายุที่จะเข้าเลขสาม
แต่ก็อย่างว่าล่ะนะครับ ถ้ามันจะมามันก็มาเองแหละเนอะ
เหมือนบางคนที่โดนความรักจู่โจม ไม่ทันรู้ตัว พอนึกได้ก็มีใครมานั่งในหัวใจแล้ว
เมื่อถึงเวลามันก็มาเองเนอะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถ้าหนูเป็นน้องเลขาฯของพี่นะ จะพิจารณาผู้ชายอารมณ์ขันอย่างพี่ไว้ซักคนอยู่หรอก อยู่ด้วยคงจะหัวเราะจนซิกแพ๊คขึ้นท้อง
เอาน่า พี่โจ ถ้ากลัวจะโสดจริงๆ เด๋วแนะนำเพื่อนสาวให้
ปอ.ลิง. เม้นซะ...ปานว่าข้าน้อยรู้จักพี่ทั่นมาแล้วเป็นสิบปี มิใช่รู้จักผ่านบล๊อกแค่คืนเดียว หุหุหุ