หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 50
ก่อนอื่นต้องขออภัย หรือ สุมาเต๊อะเจ้า ในภาษาเหนือ
เนื่องจากเมื่อวานผมไม่ได้มาอัพ Blog ด้วยความที่ติดภาระกิจอันยิ่งใหญ่
นั้นคือขนของย้ายห้องจากรังหนูที่กระจ้อยร่อย ไปยังรังหนูที่กระจ้อยร่อยกว่าเดิมอีก!!!
เพื่อนที่ไปช่วยย้ายของต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ''เล็กเหลือเชื่อ''
จริงๆ ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันเล็กขนาดนั้น จนกระทั้งได้ย้ายของเข้าไปนั้นแหละ
พอมีของในห้อง อะไร ๆ ดูมันเหมือนเต็มห้องไปหมดทั้งที่อุตสาห์พยายามจัดสรรพื้นที่ทำกินอย่างพอเหมาะ
แต่ก็น่ะ อย่างน้อยมันก็เป็นรังหนูของตัวเอง ไม่ได้เช่าใครอยู่ (ถึงดอกเบี้ยแบงค์จะพอๆ กับค่าเช่าก็เถิด)
เมื่อวานกว่าจะย้ายของเสร็จก็เรียกว่าตีหนึ่งได้ เลยหมดแรงไม่สามารถเขียนBlog ไหว
แถมยังนอนน้อยอีก วันนี้เลยเหนื่อยอย่างพิสดารนัก
ทว่าวันนี้ก็แอบมีเรื่องหัวใจมาเม้าส์ให้ฟังนิดหนึ่งครับ
คือเพื่อนรักของผมที่ผมเคยเฝ้าบ่นเช้าบ่นเย็นให้มันฟังว่าผมโสดเยี่ยงนั้นเยี่ยงนี้
ในที่สุดมันก็ทนฟังผมบ่นไม่ไหว และจะแนะนำหญิงสาวคนหนึ่งให้รู้จักครับ
แต่สุดท้ายฟ้าฝนจะเป็นใจ อะไร ๆ จะลงตัวหรือไม่ ก็ต้องคอยชมกันต่อไปครับ