หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 20
วันศุกร์ วันที่น่าจะสุข แต่กลับไม่สุขอย่างที่คิด
แอบท้อแท้ ท้อถอยและหงอยเหงา ทั้งยังปนเศร้าแสนระทม
เริ่มด้วยตอนเช้า เพื่อนสาวของน้องเลขาฯ แอบแซวน้องเลขาฯว่าไปปิ๊งใครสักคน อะไรสักอย่าง
ทำให้หัวใจของผมที่แอบพองโตมาเมื่อวาน (ที่เมล์คุยกัน) พลันแห้งเหี่ยวเหมือนลูกชิ้นทอดพ้นน้ำมัน
ได้ยินแบบนั้นไม่รู้จะทำหน้ายังไง ทำตัวอย่างไร เราไม่ได้เป็นอะไรกับน้องเค้า แต่ไม่ใช่ว่าเราจะไม่รู้สึกอะไร
อยากแอบทำเป็นพระเอกหลบหลีหนีไป หรือวิ่งตากฝนแบบมิวสิกลูกทุ่งไปซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็นะ ทำไม่ได้ (ต้องทำงาน)
วันนี้เลยไม่ได้ทักน้องเค้าตอนเช้า เพราะมันยังมึน ๆ เหมือนโดนค้อนตอกหน้า
พอรวบรวมสติได้หน่อย ก็ส่งอีเมล์ไปหาเธอ "สบายดีไหม หายเจ็บคอรึยัง" ทว่ากลับไม่มีเมล์อะไรกลับมาเลย ใจที่แห้งเหี่ยวอยู่แล้วก็ยิ่งเฉา
มาตอนเย็นก็ได้ยินเพื่อนน้องเลขาฯ แซวเรื่องที่มีคนมาจีบน้องเค้าอีก หรือน้องเค้าไปปิ๊งใครอะไรสักอย่าง (ฟังไม่เข้าใจหรือใจมันไม่รับฟังก็ไม่ทราบได้)
มันเลยยิ่งท้อแท้ใจหนักกว่าเก่า เราไม่น่าได้ความหวังนั้นมาเลย
พอตอนค่ำไปกินเลี้ยงกับเพื่อนในแผนก ก็ไปเจอหญิงสาวที่เราเคยแอบปิ๊งมากับคนอื่นซะอีก
วันนี้ขอท้อแท้สักวันนะครับท่านผู้อ่าน
กลับมาห้องเลยซึมเลยเราวันนี้
ตอนนี้คงทำได้เพียงคิดเข้าข้างตัวเองว่า น้องเลขาฯ เค้าคงไม่ได้ไปปิ๊งใคร ไม่มีใครจีบเค้า ที่แซว ๆ กันคงไม่มีอะไร
.......ปลอบใจตัวเอง
ชีวิตก็เหมือนกับน้ำทะเล มีขึ้นมีลง
คนเราก็ต้องมีสุขมีทุกข์ ปะปนกันไปเนอะ สู้ๆ