หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 63
มีใครเคยได้ยินบ้างไหมหนอว่า ''ผู้ชายน้อยใจไม่เป็น"
ว่าแต่ผู้ชายน้อยใจไม่เป็นจริงเหรอ
ไม่รู้สิ ตั้งแต่ผมเป็นวัยรุ่นก็เหมือนได้รับคำฝังหัวมาจากไหนไม่รู้ว่า ''ผู้ชายต้องไม่ทำตัวน้อยจิตน้อยใจ''
แต่แม้นผมจะพยามไม่แสดงออกถึงความน้อยใจให้ใครเห็น แต่ความรู้สึกน้อยใจ มันก็มีโผล่เข้ามาเยี่ยมเยือนบ้างอย่างไม่ตั้งใจ
แอบน้อยใจนั้นคิดได้ แต่การกระทำห้ามแสดง ไม่งั้นจะไม่แมน
แม้นผมจะพยายามและคิดว่าตัดใจจากน้องเลขาฯ ได้แล้ว
แต่บางทีผมก็ยังคงรู้ตัวว่า ยังตัดไม่ขาดซะจริงๆ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมเข้าไป comment และ โพสทักทายน้องเค้าอย่างร่าเริงใน Facebook
แต่กระนั้น ครั้งนี้เหมือนทุก ๆ ครั้ง ที่เธอจะเฉยเมย comment หรือ สิ่งที่ผมโพสไป
เหมือนเราเป็นเพียงอากาศธาตุ กากอาหาร แล๊กโตบาซีรัส
อดไม่ได้ที่จะแอบน้อยใจ กับคนอื่นเธอยังตอบเลยหนอ
สุดท้ายก็แอบลืมแมน โพสไปว่า
"ไม่เคยตอบพี่เลยนะเรา"
ไม่นานนักเธอก็ตอบกลับมาว่า
"ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน ไว้ตอบพรุ่ง่นี้ก็ได้"
ผมไม่รู้จะพิมพ์ตอบกลับอย่างไร ในใจได้แต่แย้งว่า
"ทุกครั้งก็ไม่เคยตอบ กับคนอื่นก็ตอบ จะบอกว่าไว้ตอบพรุ่งนี้ แต่ก็ไม่เห็นเคยมาตอบ มาถามไถ"
ในใจได้แต่งอแงเป็นเด็กหัวจุก
สุดท้ายผมได้แต่พิมพ์ตอบไปว่า
" (-_-)/ ยอมแพ้"
แล้วผมก็นิ่ง เก็บไปคิดอยู่สิบห้านาที ก่อนจะลบข้อความทั้งหมดของผมไป
ผู้ชายก็น้อยใจได้นะเออ