ในประเทศไทยผมคิดว่ามีไม่น้อยคนเลยล่ะที่เลี้ยงสัตว์ ไม่ว่าจะเริ่มจากสัตว์เล็กอย่างแฮมเตอร์จนไปถึงสัตว์ใหญ่อย่างช้าง หรือบางคนก็ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงหรอกแต่มันมาอยู่ให้เลี้ยงเองอย่างแมวจรจัดหรือเจ้าแมงสาบที่เคยจรจัด (จนกระทั้งพบบ้านเรามันก็ไม่ไปไหนอีก เผลอ ๆ ผูกพันตั้งชื่อให้มันด้วย เราจะได้เรียกถูกตัว)
สำหรับผมแล้ว สัตว์ที่อยากจะเลี้ยงมากที่สุดก็คงไม่พ้นสุนัข สัตว์ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์รองจากเพื่อนจริงๆ แต่เหนือกว่าเพื่อนกินไปหน่อย
จะว่าไปแล้วสุนัขเลี้ยงก็แบ่งได้เป็นหลายประเภท อาทิ ประเภทเลี้ยงสวยงาม หรือเลี้ยงแก้เหงา สำหรับผมอยากได้แบบเลี้ยงไว้ใช้งาน (เลือกที่ตัวใหญ่ ๆ ไว้ขี่หลังไปปากซอย) และคิดว่าคงไม่มีใครเลี้ยงไว้แบบประเภทเป็นอาหารหรอกนะ
แต่กระนั้นถึงผมจะอยากเลี้ยงสักเพียงใด แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงช่างโหดร้ายต่อชายผู้ใสซื่อบริสุทธ์เช่นผม เพราะการเลี้ยงหมาจริงๆ นั้น ไม่ใช่ หมา-กฝรั่ง (เล่น ๆ เคี่ยว ๆ แล้วทิ้งได้) ผู้เลี้ยงต้องเสียสละตนไม่น้อย
อย่างแรกก็เวลา อย่างสองเงินตรา อย่างสามก็พารา (กินแก้ปวดหัว)
อับดับแรก
เวลา แน่นอนเราต้องมีเวลาดูแลมัน เพราะหมามันไม่ใช่สิ่งของแต่เป็นสัตว์ มันก็ต้องการการดูแลเอาใจใส่และให้ความรัก ให้อาหาร และอื่น ๆ
เงินตรา แน่นอนว่าเลี้ยงสุนัขมันต้องใช้เงินมาก อย่างน้อยก็อาหาร อย่างมากก็ยารักษา รวมไปถึงหมาแฟชั่นที่ต้องการการตัดขนอยู่ดูโดดเด่นไปเบ่งกับหมาตัวอื่นได้
สุดท้าย
ยาพารา ฟังดูอาจจะไม่เกี่ยวแต่ผู้เลี้ยงทุกคนต้องเคยมีประสบการณ์ปวดหัวกับตูบสุดที่รักของตนมาแล้วทั้งนั้น อย่างเช่นน้องหมากัดข้าวของ น้องหมาซุกซน น้องหมาหนีเที่ยว น้องหมาเที่ยวกลางคืน น้องหมาไปไข่ทิ้งไว้ไม่รับผิดชอบ น้องหมาเมาแล้วไม่กลับบ้าน เอ๊ะ มันชักจะเกินหมาไปหน่อย
และด้วยความเสียสละที่ผู้เลี้ยงต้องอุทิศไปอย่างมากมายเช่นนี้ทำให้ผมคิดว่า ผม ณ ตอนนี้คงไม่สามารถจะเลี้ยงได้ อีกทั้งยังหาพันธ์ที่จะขี่ไปส่งปากซอยไม่ได้ (ใครเจอโปรดบอกจะทำวินน้องหมารับส่งปากซอย) ด้วยประการนี้ผมจึงคิดว่าจะเลี้ยง......
(โปรดติดตามตอนต่อไป อะ มีงี้ด้วย)
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อย่างสองเงินตรา
อย่างสามก็พารา (กินแก้ปวดหัว)
^
^
555. . . ชอบๆ ๆ
อยากเลี้ยงหมาน้อยเป็นของตัวเองเหมือนกัน แต่ก็ตระหนักถึง 3 ประการที่ท่านว่ามานั่นแล ไม่อยากให้หมาน้อยเหงา เมื่อเรามิมีเวลา ก็เลยใช้วิธีแอบหลงรักหมาน้อยของชาวบ้านเอา น่าจะ play safe กว่ากระมัง เน๊อะ