หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 46
วันนี้นั้นแสนจะเหนื่อยล้า เพราะเหนื่อยสะสมมาหลายวันแล้ว
ตั้งแต่วันอังคารจนถึงวันนี้ ทุกวันได้ต้องอยู่ออฟฟิศถึงอย่างน้อยสามทุ่มครึ่ง
ทำงานหนักเหมือนเครื่องมือการเกษตกรไปทุกวัน
เวลาเสยผมจะรู้สึกว่ามือปัดไปโดนเขาที่งอกขึ้นมากลางหัว
อย่างหญ้าเขียว ๆ นี้เห็นไม่ได้ต้องรีบพุ่งเข้าไปเล็ม
เรียกว่าทำงานหนักจะกลายเป็นไอ้ทุยอยู่แล้ว
นี้ไม่ใช่ชีวิตที่เคยฝันไว้แน่นอน
ตอนเด็ก ๆ ความฝันของผมคือ โตขึ้นอยากเป็นนักเขียนการ์ตูน ฮะฮะ
โตมากลายเป็นชายแก่ที่ยังติดการ์ตูนแทน
ดีนะตอนเด็ก ๆ ไม่ฝันอยากเป็นนางพยายบาลหรือแอร์โฮสเตท ไม่งั้นป่านนี้....
คงได้แฟนเป็นพยาบาลหรือไม่ก็แอร์โฮสเตทไง อิอิ
ดีนะวันนี้ยังมีเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่งคือ...
วันนี้ได้มีการโอนคอนโดและโฉนดมาเป็นของผมแล้ว YESSSSS!!!!
ในที่สุด ในชีวิตนี้ก็ได้มีบ้านเป็นของตัวเอง
ตอนนั้นสายตาของผมจับจ้องโฉนดใบแรกในชีวิตอย่างตื้นตัน
แต่พริบตาเดียวนั้นเอง เจ้าโฉนดน้อยใบงามก็ถูกริบไปเข้าจำนองกับแบงค์ทันทีโดยที่ผมยังไม่มีโอกาสได้นอนกอดเลยสักคืน
โฉนดน้อยจ้า อีกห้าปีเจอกัน (พี่จะเก็บเงินไถ่เจ้า)
ปล วันนี้รู้สึกผิดจัง เหนื่อยจากการทำงานจนบอกคุณพ่อคุณแม่ไปว่า ''ไว้ค่อยคุยได้ไหม เหนื่อยจัง'' พอวางหูแล้วรู้สึกว่า ''โอ้ เราไม่น่าพูดแบบนั้นเลย ท่านอาจจะอยากคุยกับเราก็ได้"
พักผ่อนเยอะๆค่ะ จะได้มีแรงหาแฟนเป็นแอร์