หรือจะโสดจนสามสิบ (ฉบับนิยาย) ตอนที่ 25
ภายในห้องคอนโดหรูย่านสุขุมวิท

คุณหนูเรผู้ผอมโซคล้ายปลากระโห้ขาดสารอาหาร กำลังนั่งอยู่ในห้องครัวแต่เพียงเดียวดายด้วยสายตาอันเลื่อนลอย

เธอจับจ้องมองไปยังเบื้องหน้า ซึ่งเป็นชามใส่โจ้กเด็กที่มีเพียงโจ้กเหลว ๆ และหมูสับก้อนกลม ๆ

ยามนั้นเสียงในหัวของเธอดังขึ้นว่า

''นี่ ๆ จะกินโจ้กให้มีความสุขต้องกินแบบนี้'' ทว่าเสียงในหัวของเธอยามนั้นเป็นเสียงของนายโจ พร้อมกับภาพในอดีตที่นายโจกำลังเอาช้อนไปคน ๆ ในชามโจ้กของเรจัง โดยเอาหมูสับมาวางเรียง ๆ กันเป็นรูปหน้ายิ้ม :)

กลับมาที่ห้องครัว ยามนั้นเรจังเพียงยิ้มแห้ง ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะจ้องเหลือบมองไปในชามโจ้กของตน ที่เรียงเอาหมูสับเป็นรูปหน้ายิ้ม

ทว่าโจ้กชามนี้ ก็ัยังคงไม่ชวนทานเหมือนยามนั้น เธอยังคงไม่แตะต้องมันแม้นสักคำ เธอดูผอมลงอีกแล้ว

แล้วจู่ ๆ ความเงียบงันในห้องก็สิ้นสุดลงเมื่อเสียงโทรศัพท์มือเธอของเธอดังขึ้น ให้สายตาเธอมีความหวัง แต่เบอร์ที่ขึ้นมานั้นทำให้สีหน้าเธอต้องเหมือนคนท้องผูกมาสิบปี

''มีอะไร'' เรจังกล่าวแห้ง ๆ เหมือนมะนาวไม่มีน้ำ

''พี่เร ทำไมทำเสียงเหมือนคนท้องผูกอย่างงั้นล่ะ'' เก๋ กล่าว ที่แท้คนที่โทรมาคือน้องเก๋ นักแต่งนิยาย และบทภาพยนต์ชื่อก้อง

''ไม่มีอะไรหรอก แค่เบื่อ ๆ นิดหน่อย'' เร กล่า่ว

''พี่เร หนูฝาก messenger เอาบทหนังไปให้พี่นะ เค้าฝากไว้ที่รีเซฟชั่นใต้คอนโดนะ'' เก๋ กล่าวเสียงใส

''บทหนังอะไร แล้วเอามาให้พี่ทำไม''เร กล่าวงงงวย และงวยงง

''พอดีหนูคิดว่า เรื่องนี้ยังไงต้องเป็นพี่เล่นเท่านั้น ยังไงลองอ่านบทก่อนนะ''

เรจัง ซึ่งอยู่ในสภาพเลื่อนลอย เหมือนเป็นไทรอย์เรื้อรัง ได้แต่คิดหาคำพูดมาปฏิเสธ เพราะใจของเธอมันบ่แม่นหัวใจ เธอกำลังเบื่อในทุกสิ่งที่เป็น

แต่ก่อนที่เธอจะอ้าปากกล่าวอะไรออกไป เก๋ก็กล่าวขึ้นมาว่า

''เรื่องนี้ถ่ายที่เกาหลีด้วยนะ'' เกาหลีเธอกล่าว เรจังเพียงไ้ด้ฟังคำว่าเกาหลี ฉับพลันนั้นใบหน้าของชายคนเดียวที่เธอคิดก็โผล่ออกมาทำหน้าทะเล้นในห้วงคำนึง

''โอเค พี่จะลองอ่านดู''



ในเวลาต่อมา... อีกาบินผ่าน

ไมู่รู้ผ่านไปนานเท่าไร เรจังนั่งพิงพนักโซฟาหรูในห้องรับแขกของหล่อน และอ่านบทภาพนยนต์อย่างตั้งใจ ใบหน้าสลับสดใส ปนเคร่งเครียด เธออ่านมันอย่างไม่วางมือ พร้อมสบดไปอ่านไป

''อีห่า นางเอกเรื่องนี้มันทำไมมันเอาแต่ใจได้โล่ห์แบบนี้นะ ไอ้พระเอ๋มันก็บื้อเหลือทน''เธอยังคงอ่านด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

''ยัยนี้ทำไมโง่แบบนี้นะ ไม่เลือกคบพระเอกสักที จนเค้าต้อง...'' ฉับพลันเธอนิ่ง สีหน้าคล้ายฉุกคิดก่อนจะกล่าวอย่างเรียบ ๆ ทีละคำว่า ''จนเค้าต้องจากไป..''

เรื่องราวมันช่างคุ้นอย่างน่าประหลาด ตัวละครก็ยิ่งดูุคุ้นเคยสุดจะคาด ทั้งนางเอกยัยตัวร้ายที่คล้ายกับตัวเธอ และพระเอกที่ดูบื้อ ๆ เฉิ่ม คล้ายกับนายโจ

''ยัยเก๋...'' เรกล่าวเรียบก่อนจะกดเบอร์โทรออกกลับไปหาคนที่เธอเอื้อนเอ่ย



วันต่อมา ณ ร้านกาแฟไซโซตราสีเขียวที่มีชื่อไทยว่า แมลงดาว ที่ตั้งอยู่ย่านทองหล่อ

เรจังนั่งมองเด็กสาวเบื้องหน้าด้วยสายตาดั่งแพนด้าคะนองศึก พร้อมกับกล่าวว่า

''เก๋ เก๋คงไม่ได้เอานิสัยพี่ไปเขียนเป็นตัวละครในบทหนังเรื่องนี้หรอกนะ'' เรจังกล่าวพร้อมเอานิ้วจิ้มบทหนังที่วางอยู่บนโต๊ะ

''เหหหหห เปล่านะ ตัวละครที่เอาแต่ใจชนะเลิศแบบนั้นจะเป็นพี่เรจังแสนสวย ใจดี ไปได้ยังไง'' คำกล่าวหล่อนทำเอา เรจังคิ้วซ้ายกระตุก นี้มันประชดรึเปล่า

เก๋ยังคงมีสีเหน้าเรียบเฉยไม่สะท้านต่อบรรยากาศมาคุและรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านมาจากดาราสาวเบื้องหน้า เธอยังคงจิบชาเขียวในแก้วต่อไป ก่อนจะกล่าวว่า

''แล้วพี่เร ตกลงใจได้รึยังจ๊ะ ว่าจะรับเล่นเรื่องนี้รึเปล่า''

เร จังจ้องมองเก๋ด้วยสายตาเหมือนจะกินตับก่อนจะกล่าวอย่างมั่นใจว่า

''เล่นสิ จะมีใครเล่นเป็นตัวละครนี้ได้ดีกว่าพี่ไหมล่ะ'' เก๋ยิ้มรับคำตอบ และยามนั้นเองเรจังก็กล่าวถามกลับไปว่า

''เก๋ พี่ถามตรง ๆ นะ... แล้วใครเล่นเป็นพระเอกจอมเฉิ่มในเรื่อง''

สิ้นคำกล่าว เก๋จ้องมองไปยังเร ด้วยสายตาตื่นตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะหลบสายตาอันเฉียบคมของนางเอกสาว

''เก๋..ใครเล่นเป็นพระเอก'' เรจังกล่าวย้ำอีกรอบด้วยเสียงจริงจังหนักแน่น

เก๋ลังเลเล็กน้อยก่อนจะกล่าวตอบเบา ๆ ว่า

''นมอุโดด..'' เก๋ กล่าวถึงดารายอดนักพูด แนวยืนคนเดียวของเมืองไทย คนที่คุณก็รู้ว่าใคร

''โกหกใช่ไหม''

''อืม...โกหก'' สิ้นคำกล่าว มะเหงกหนึ่งหมัดก็ทุบลงบนหัวเก๋ทันที

''โอ๊ยยย พี่เรใจร้าย ล้อเล่นหน่อยก็ไม่ได้ พระเอกจริง ๆ แล้วเป็นนายเป้ต่างหาก'' เก๋กล่าวถึงพระเอกคนหนึ่งที่กำลังดังในขณะนั้น

ทว่าคำตอบนี้กลับเหมือนไม่ได้ทำให้เรจังดีใจแต่อย่างใดเลย เหมือนเธอหวังว่าคำตอบจะเป็นอย่างอื่น

แต่ทุกอย่างก็ไม่ใช่จะเป็นไปอย่างที่ใจคิดนี่นะ

ยามนั้นเหมือนเก๋คล้ายจะเข้าใจบางอย่างเธอกล่าวขึ้นมาว่า

''พี่เร ถ้าหนูบอกว่าหนังเรื่องนี้มันไม่มีอะไรเกี่ยวกับพี่โจหรอก พี่ยังจะรับเล่นไหม''

เรจังได้ฟังก็เพียงแต่ยิ้ม ๆ แล้วกล่าวว่า

''เล่นสิ พี่ชอบนิสัยตัวละครชายในเรื่อง''เธอยิ้ม



Create Date : 03 เมษายน 2554
Last Update : 3 เมษายน 2554 22:33:43 น.
Counter : 1543 Pageviews.

2 comments
ถนนสายนี้มัตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 : ติดเป็นนิสัย ตะลีกีปัส
(20 มี.ค. 2567 14:10:12 น.)
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 20 หน้า 2 unitan
(18 มี.ค. 2567 13:52:27 น.)
เรื่อง รัก ลึก อุ่น (Omega Verse) - บทที่ 40 วัลยา
(16 มี.ค. 2567 10:37:24 น.)
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 347 :: กะว่าก๋า
(16 มี.ค. 2567 05:24:45 น.)
  


เอาใจช่วยให้ปีนี้หาคนที่ใช่เจอนะจ๊ะ


สุขสันต์วันปีใหม่ไทยค่า
โดย: haiku วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:9:39:39 น.
  
เพิ่งกลับจากสงการนต์จ้า ยังไม่ได้คิด plot เลยน่ะขอรับ ยังไงขอเวปคิดแป๊ปหนึ่งเด้อ

ปล ขออภัยใสความล่าช้านะครับ
โดย: ฺBluejade (เ้จ้าของ Blog) IP: 125.24.205.199 วันที่: 17 เมษายน 2554 เวลา:23:28:59 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Jojo.BlogGang.com

Bluejade
Location :
Birmingham  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บทความทั้งหมด