หรือจะโสดจนสามสิบ... (เรื่องจริงหรือนี่) วันที่ 30
วันนี้...วันอังคารที่เหนื่อยเหลือแสน
ไม่รู้งานมันผลุดมาจากหลุมไหนมากมาย พลั่งพลูออกมาเหมือนดอกเห็ด.... แต่ว่าเป็นเห็นเข็มทองนะ มีดอกเพียบเลยยย
วันนี้เลยนั่งจมปลักอยู่กับกองงาน ไม่ได้หันกลับไปทักทายน้องเลขาฯคนงามเลย แต่นอกจากยุ่ง ก็แอบงอนเธอเล็กน้อย เลยไม่หันไปคุยด้วยเท่าไร
ที่งอน ก็เพราะเมื่อวานเราอุตสาห์รวบรวมความกล้าโทรไปหาเธอ แต่หล่อนก็ไม่ยอมรับสายเรา เราก็คิดว่าเธออาจจะหลับไปแล้ว
แต่ที่ไหนได้ เรายังเห็นเธอออนไลนด์ ลันล้าเล่น facebook อยู่ซะงั้น พอเราไปโพสทักทาย เธอก็ไม่ตอบอะไรให้เรามีใจสักหน่อย
เริ่มแอบกินท้อลูกใหญ่ บางทีก็รู้สึว่าเธอคงไม่มีใจให้เลยล่ะมั่ง ถึงแม้นบางครั้งเธอจะคุยดี แต่ก็คงคุยดีแบบนี้กับเพื่อน ๆ ทั่วไปรึเปล่า
แต่วันนี้ก็ไม่มีเวลาหยุดคิดเรื่องหัวใจเลย เพราะงานมันประเดประดัง ประดูม มะจาเร ดูม มะจาเร ดูม จริงๆ
งานยุ่งจนไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น แบบนี้ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ แอบสับสน
งานยุ่งจนต้องทำ OT ถึงสามทุ่ม เรียกว่าทำงานหนักจนเขางอก ตอนเดินกลับบ้านเกือบหลอน ๆ เดินไปเลมหญ้ารับประทาน เป็นอาหารค่ำ
มิน่าล่ะ ช่วงนี้รู้สึกเกิดอยากกินเฉาก๊วย (ภาษาจีนแปลว่าขนมหญ้า ซึ่งมันก็ทำจากหญ้าจริงๆ นะเออ... ขอแอบมีสาระนิดหนึ่ง หุหุ)
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น้องเค้ารู้มั๊ยอ่ะคะ ว่างอน 555++