ไม่ได้จะมาร้องเพลงของพี่แอมให้ฟังนะครับ ^^
มีคนบอกว่า.. ครึ่งหนึ่งของความคิดดีๆ มักจะมาในเวลาที่เรานึกไม่ถึงเสมอ
เช่นตอนอยู่ในห้องน้ำ เป็นต้น

ไม่ได้ทะลึ่งตึงตังอะไรนะ.. แต่ผมน่ะ เป็นแบบนี้เสมอ
คิดอะไรขึ้นมาได้เวลาเข้าห้องน้ำตอนเช้าบ่อยๆ
อาจจะเพราะตอนเช้า เป็นช่วงที่เราเพิ่งตื่นจากการนอนพักผ่อน
สมองมันยังสด ไม่มีอะไรมาบดบังความคิด
ผมอาจจะโชคดี(และในบางมุม ก็เป็นโชคร้ายด้วย) ที่เป็นคนช่างสังเกต ช่างคิด ช่างถาม
มีคนมาเล่า มาคุย มาปรึกษาเรื่องโน้น เรื่องนี้บ่อยๆ
ตอบได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ก็ยังมีคนชอบมาปรึกษาผม
เคยนึกอยู่ว่า ชาติที่แล้วไม่รู้เคยไปนึกอยากเป็นพระโพธิสัตว์กะเขามั่งหรือเปล่า
แต่แค่นึกเล่นๆนะครับ..
ความดีของผมนี่ยังห่างไกลคำว่าโพธิสัตว์อีกหลายล้านปีแสงอยู่
จะด้วยวัยใกล้หลักสี่ไอทีแสควร์ หรืออย่างไรไม่ทราบชัด
เมื่อเช้า ผมเกิดตั้งคำถามขึ้นมาว่า
ในชั่วชีวิตคนเรานี่ เราใช้เวลาคุ้มค่าพอหรือเปล่า
มองย้อนกลับไปในวันที่ผ่านๆมา
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไปหลงทำสิ่งที่ไม่ควรจะเสียเวลาหลายอย่าง
แล้วก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำ อีกหลายอย่าง
บังเอิญไม่ได้จดนับบันทึกจับเวลาเป็นสถิติไว้ เหมือนเวลาดูฟุตบอลสมัยนี้
ที่เขาบอกละเอียดเลยว่า ฝ่ายไหน ครองบอลมากกว่า คิดเป็นกี่เปอร์เซนต์
ถ้ามีเครื่องมือวัดค่าของการใช้เวลาไปกับเรื่องที่ควรทำ
กับเรื่องที่ไม่ควรทำในแต่ละวันได้ ผมคงจะขอซื้อมาใช้คนแรก
แต่คำนวณคร่าวๆแบบไม่เข้าข้างตัวเอง .. ผมว่ามันประมาณครึ่งชีวิตเลยแหละ
ใครเคยนั่งใจลอย ฟุ้งไกลไปในความคิดนานๆ
จนลืมเนื้อลืมตัวได้เป็นวันๆแบบผมไหมครับ
เคยนั่งเล่นเกมคอนทรา ABAB ขึ้นลงขึ้นลง ซ้ายขวาซ้ายขวา อะไรนั่นทั้งคืนไหมครับ
หรือไม่หลับไม่นอน เพราะอยากเอาชนะเกมซุปเปอร์มาริโอ
ผมเคยติดเกม football manager เล่นชนิดทั้งวันทั้งคืนได้สามคืนติดกัน
แล้วก็มาติดเกมสามก๊ก เล่นไปโกงโจโฉไปจนชนะ แต่ก็กินเวลาว่างไปเกือบเดือน

อันนั้นผมถือเป็นความเสียเวลา ที่คิดได้เองไม่ยากนัก
พอเล่นๆไป อยู่ๆก็คิดได้ว่า.. ชนะเกมไปแล้วก็ไม่เห็นได้อะไรขึ้นมา
บริษัทเกมมันก็ไม่ได้สร้างอนุเสารีย์ให้ผมเสียเมื่อไหร่
แถมเอาเวลาไปตั้งเยอะ ให้แค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราว
แต่ความหลงผิด เสียเวลาในชีวิตแบบอื่นนี่ น่ากลัวกว่าครับ
หลายคนที่ผมรู้จัก .. เสียเวลาไปเยอะกับความกลัวของตัวเอง
เพราะเคยเจอ เคยมีความทรงจำที่ไม่ดี ก็เลยสร้างกำแพงไว้
มีคนดีๆเข้ามา ก็มองไม่เห็นความดีของเขา หรือมองเห็นแต่ไม่กล้าเปิดรับเขาเข้ามา
หรือเปิดรับเข้ามาด้านในรั้ว แต่ก็สวมชุดแฟนซีพรางตัวไว้ ไม่กล้าให้เขาเห็นความจริง
กลัวเขาจะไม่ชอบตัวจริงของเรา กลัวผิดหวัง กลัวเสียใจ กลัวๆๆๆ
แล้วก็เพราะความกลัว ก็เสียเวลา เสียโอกาสอยู่เป็นปีๆ ถึงหลายๆปีก็มี
บางคนจมอยู่กับอดีต อยู่กับความผิดพลาด อยู่กับความล้มเหลว อยู่กับสิ่งที่ไม่เคยเรียกกลับมาแก้ไขได้
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า กำลังเผาผลาญเวลาในปัจจุบันไปอย่างไร้ค่า เพราะมัวแต่พะวงอดีตนั่นแหละ
อันนี้พูดกันแต่เฉพาะทางโลกนะ ไม่ใช่ทางธรรม
ถ้าพูดกันแบบทางธรรม จะน่ากลัวกว่านี้มาก อันนี้ใครที่เริ่มปฏิบัติจนสติตื่นบ่อยเข้า จะ้เห็นความจริง
เหมือนนีโอตื่นขึ้นมาเห็นว่า ไอ้โลกที่เราคิดว่ามันเป็นของจริง มันเป็นแค่ภาพเสมือน
และทุกคนใน matrix ล้วนแต่หลับไหล ตื่นแต่กาย แต่ใจหลับ
ผมมีคนรู้จักพอประมาณ ไม่ถึงขั้นสนิทอยู่กลุ่มนึง
รวมตัวกันหุ้นเปิดร้านอาหารชื่อดังแห่งนึง ในกรุงเทพฯนี่แหละ
ปีแรกๆ กิจการดีขนาดจะไปทีต้องไปยืนต่อคิวเกือบชั่วโมง
แต่หุ้นส่วนคนนึงที่คุมเรื่องบัญชีด้วย ดันไปติดพนันบอล เลยแอบยักยอกเงินของร้านไปแทงบอล ร้านเลยซวนเซแทบเจ๊ง
พนันนี่ ใครเคยเล่นคงรู้ดี ว่ามันเหมือนมีผีสิงจริงๆ
เริ่มเล่นมักจะได้มากกว่าเสีย ยิ่งได้ก็ยิ่งเล่น
เล่นไปแล้วก็เริ่มเสีย กำไรหมด ทุนพร่อง ก็เริ่มอยากได้ทุนคืน
แต่ยิ่งอยากได้ทุนคืน ก็หมดไปเรื่อยๆ จนต้องหาเงินในหลายวิธี
คนดีๆหลายๆคน กลายเป็นคนขายยา เป็นโจร โกงเพื่อน โกงญาติพี่น้อง
ก็เพราะติดพนันนี่มาเยอะแล้ว
สุดท้ายหนุ่มคนนั้นคงจะอายเพื่อน และไม่รู้จะหาเงินที่ไหนมาโปะคืน เลยต้องทิ้งชีวิตที่น่าจะได้ทำบุญ ทำกุศล
ได้ทำความดีอีกหลายอย่างไป
อันนี้บอกเตือนสำหรับใครที่คิดจะเล่น หรือกำลังเล่นพนันบอลโลก หรือบอลลีกอะไรก็ตามแต่
ใครชอบพูดว่า พนันแล้วถึงจะดูบอลสนุก ผมเถียงขาดใจ
ผมดูบอลสนุกโคตๆมาเป็นสิบปีแล้ว โดยไม่ต้องเล่นพนัน
สมัยทำงานใหม่ๆ เขาเล่นกันแบบน่ารัก คือพนันเลี้ยงข้าวกลางวัน อันนั้นพอรับได้
แล้วก็พัฒนาเป็นเล่นทีละ 20 บาท แล้วก็เริ่มเป็น 100
พอเขาเริ่ื่มเล่นกันหนัก ผมก็เห็นแววแล้วว่า มันเริ่มไม่สนุก
เลยถอนตัวจากนั้นเป็นต้นมา
ท่านอื่นก็คงมีเรื่องที่ท่านหลงๆต่างกันไปนะครับ มีทั้งนั้นแหละ
เอาเป็นว่าชีวิตที่ผ่านมา จะหลงมากหน่อย จะเสียเวลาไปนิด ก็ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ต้องไปเสียดายอะไร
ที่ควรจะเสียดาย คือทุกวินาทีของปัจจุบันนี้ ที่เป็นอยู่ ดำเนินอยู่ และกำลังจะหมดไปเรื่อยๆ
มีคนเคยพูดว่า.. เมื่อเราแก่ตัวไป เรามักจะเสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ทำ มากกว่าสิ่งที่ทำไปแล้ว
ครึ่งหนึ่งของชีวิตคุณกำลังหมดไปกับสิ่งไหนครับ ?