แด่องค์กรที่แสนรัก - 8 - เปลี่ยนงานตัวเองดีกว่า...  แด่องค์กรที่แสนรัก... << เปลี่ยนงานตัวเองดีกว่า >> โดย วิบูลย์ จุง : Wiboon Joong (wbj) เจ้านายรับผมมาเพื่อมาดูแลแผนกป้อนข้อมูลและประมวลผลข้อมูล ให้สามารถออกข้อมูลและรายงานในแต่ละสัปดาห์ส่งให้ลูกค้า เมื่อผมเรียนรู้งานทั้งหมด ที่พนักงานเดิมทำกันหมดแล้ว ผมก็เริ่มเห็นภาพแล้วว่า งานที่ผมรับผิดชอบอยู่มันใช้เวลาน้อยนิดเดียวเอง แทบจะไม่มีอะไรให้ทำมากนัก ใช้เวลาทำงานจริงๆ แค่ 2 วัน คือ วันอังคารครึ่งวันเย็น กับ วันพุธ และ วันพฤหัสช่วงเช้าเท่านั้น ดังนั้น ช่วงเวลาที่เหลือ ผมไปศึกษาโปรแกรมป้อนข้อมูลให้มันลึกเข้าไปอีกกับฐานข้อมูล ว่ามันเป็นอย่างไร โดยเริ่มที่จะแกะฐานข้อมูลเองทั้งหมด เมื่อเจ้านายรู้เข้า เจ้านายก็อยากที่จะช่วยให้เร็วขึ้น จึงแนะนำให้ผมส่ง Memo ไปขอที่มาเลเซีย ผมต้องส่ง Memo Fax ไปถามที่มาเลเซีย ว่า ผมต้องการโครงสร้างของไฟล์ทั้งหมดที่ใช้ใน ระบบป้อนข้อมูล ผมส่งไปสัปดาห์แรก ก็ไม่มีการตอบกลับมา สัปดาห์ที่สองส่งไปใหม่ ก็ไม่มีคำตอบมาเช่นกัน สัปดาห์ที่ 3 ผมก็เลยรายงานกับเจ้านายว่า "Memo ที่ผมส่งไปให้มาเลย์เรื่องขอโครงสร้างของไฟล์ ไม่มีการตอบกลับมาเลย" เจ้านายเลยโทรไปสอบถามกับหัวหน้าใหญ่ที่นั่น และได้รับคำตอบว่า "ไม่มีนโยบายให้โครงสร้างของไฟล์และฐานข้อมูลกับประเทศใดๆทั้งสิ้น ทุกอย่างเป็นความลับ" ดีนะที่ระหว่างส่ง Memo ที่ต้องรอถึง 3 สัปดาห์ผมก็แกะฐานข้อมูลทั้งหมดด้วย MAGIC เกือบจะเสร็จแล้ว เนื่องจาก มีความต้องการรายงานเพื่อใช้ในการตรวจสอบการป้อนข้อมูล ซึ่งโปรแกรมหลักของทางเมเลเซียไม่สามารถทำได้ ผมก็ออกรายงานด้วย MAGIC ออกมาเพื่อให้พนักงานเริ่มใช้งาน เพื่อตรวจสอบข้อมูลกัน หลังจากนั้นมา ผมทำรายงานใหม่ ประมาณสัปดาห์ละ 1 รายงาน ให้เจ้านาย รวมทั้งรายงานสรุปการป้อนข้อมูลเพื่อให้เจ้านายเห็นภาพของการทำงาน และข้อมูลของเราจริงๆว่ามีข้อมูลเป็นอย่างไร จนผมไม่รู้ว่าจะทำรายงานอะไรอีก ผมก็ชักสนุก ก็เริ่มแกะข้อมูลระบบที่ใช้ในการประมวลผล ซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ เพราะส่วนใหญ่รูปแบบการเขียนก็เหมือนกับระบบป้อนข้อมูล และก็เริ่มออกรายงานของระบบในรูปแบบใหม่ ที่สามารถเห็นภาพของฐานข้อมูลได้กว้างมากยิ่งขึ้น และ ส่งรายงานใหม่ๆให้เจ้านายได้เพิ่มมากขึ้น แทบจะทุกสัปดาห์ ทั้งเจ้านายขอบ้าง หรือผมทำเองบ้าง หรือถ้าเจ้านายอยากได้รายงานลักษณะไหน ก็จะสั่งให้ผมทำให้ และ ใช้เวลาไม่มากนักในการทำก็จะได้รายงานให้เจ้านายทุกครั้ง เจ้านายใหญ่เริ่มเห็นว่า ผมสามารถทำงานทางด้านนี้ได้เร็ว เขาเลยสั่งให้เจ้านายผมเอาข้อมูลที่จะส่งให้ทีมช่างและทีมภาคสนาม ที่เจ้านายใหญ่ทำเดือนละครั้งเพราะใช้เวลาประมาณ 3-4 วันในการทำข้อมูลออกมา โดยขอให้ผมช่วยเขียนโปรแกรมทำรายงานเช่นนี้ให้ รายงานเป็นรายงานเพื่อใช้ในการตรวจสอบการติดตั้ง ว่าเครื่อมือที่เราติดตั้งที่บ้านตัวอย่างมีปัญหาหรือไม่ และ ตรวจสอบว่าบ้านใดมีปัญหาทางด้าน ไม่เข้าใจในการใช้เครื่องสำรวจ ผมใช้เวลาประมาณ 3 วันในการเขียนโปรแกรมเพื่อดึงข้อมูลที่อยู่ในรูปตัวอักษร (TEXT) ก็สามารถทำโปรแกรมได้เสร็จเรียบร้อยตามที่เจ้านายใหญ่ต้องการ แล้วนำไปให้เจ้านาย และ เจ้านายก็นำไปให้เจ้านายใหญ่ดูเลยในทันที เจ้านายใหญ่ถามเป็นภาษาอังกฤษแบบเร็วกว่ารถด่วนก็ว่าได้ ผมทำหน้างงๆ ไม่ได้ ตอบอะไร เจ้านายเลยเป็นล่ามให้ "ใช้เวลาเท่าไหร่ในการทำรายงานแต่ละครั้ง" "ประมาณ 30 นาทีครับ" "30 minutes" เจ้านายแปลให้นายใหญ่ฟัง "วี๊ด บูม..." เจ้านายใหญ่เรียกชื่อผม ซึ่งเขาเอาชื่อผมกลายเป็นเสียงเชียร์ไปเลย แล้ว ยกนิ้วโป้งให้ และ ยิ้มอย่างพึงพอใจอย่างมาก หลังจากนั้นมา ผมก็ออกรายงานนี้ให้กับ ฝ่ายช่าง และ ฝ่ายภาคสนาม ทุกสัปดาห์หลังการประมวลผลเสร็จ และ ส่งข้อมูลสรุปกับรายงานนี้ให้กับเจ้านายด้วยอีกชุดหนึ่ง เพื่อให้เจ้านายได้วางแผนการส่งช่างหรือหาบ้านตัวแทนเพิ่ม หรือ ต้องแก้ไขปัญหาของบ้านใดบ้างในทุกๆสัปดาห์ ยิ่งเขียนโปรแกรมมากขึ้น ก็ยิ่งมีรายงานที่ต้องประมวลผลและพิมพ์มากขึ้น ซึ่งเป็นงานซ้ำๆซากๆ ซึ่งผมไม่ชอบเลย... "พี่วิบูลย์ มีอะไรให้หน่อยช่วยไม๊ค่ะ" เสียงสวรรค์จากคุณหน่อยดังขึ้น เนื่องจากคุณหน่อยเห็นผมทำงานอื่นๆ ที่ไม่ใช่งานแผนกป้อนข้อมูล "เราช่วยพี่ออกรายงานให้ทีมช่างกับทีมภาคสนามทุกๆสัปดาห์ให้หน่อยได้หรือเปล่า?" (อ่านต่อตอนหน้านะครับ...) ข้อคิดที่ได้รับ - พนักงานบางคนทำงานน้อย ก็จะทำให้ดูเหมือนทำงานมาก แต่สำหรับผมถ้ามีงานให้ผมทำน้อยเกินไป ผมจะนั่งเฉยๆหรือนั่งเล่นไม่เป็น อีกทั้งผมชอบที่จะศึกษาข้อมูลต่างๆอยู่แล้ว ทำให้ผมต้องเปลี่ยนจากคนควบคุมแผนกป้อนข้อมูลเพียงอย่างเดียว มาเป็นคนรวบรวมข้อมูลต่างๆ เพื่อใช้ในการบริหารจัดการของทั้งแผนก - ที่มาเลเซียสมัยนั้นก็ยังกุมหัวใจของการทำงานไว้ นั่นก็คือ รูปแบบของไฟล์ และ ฐานข้อมูล ซึ่งอาจจะกลัวว่า ถ้าคนอื่นรู้ก็จะทำโปรแกรมมาแข่งขัน ซึ่งจะทำให้พวกเขาลำบาก แต่เมื่อผมแกะรูปแบบของไฟล์ และ ฐานข้อมูลได้แล้ว ผมไม่เขียนโปรแกรมเพื่อมาแข่งขันกับเขา แต่ผมทำรายงานต่างๆ เพื่อให้องค์กรของผมได้มีรายงานสรุป และ ใช้ในการควบคุมการทำงานที่ดีกว่า ภายหลังทางมาเลเซียจึงให้รูปแบบฐานข้อมูลตัวจริง ซึ่งก็แทบจะไม่มีประโยชน์สำหรับผมมากนักแล้ว - ผมสามารถทำในสิ่งที่ระบบไม่มีให้กับเจ้านาย ซึ่งเป็นรายงานสำหรับผู้บริหารระดับสูง ทำให้เจ้านายไว้วางใจในการทำงานของผมมากขึ้น และ ยอมให้ผมแกะข้อมูลระบบของทางเมเลเซียได้ทั้งหมด แต่ไม่บอกให้ทางมาเลเซียรู้ - ผมได้เปลี่ยนแปลงรูปแบบการทำงานที่ต้องส่ง Memo ให้ทางมาเลเซียทุกครั้งถ้าต้องการอะไรเพิ่ม และจะรอนานมาก กว่าจะได้สัก 1 โปรแกรม หรือ 1 รายงานมาใช้งาน กลายมาเป็นทำโปรแกรมเสริมที่ประเทศไทยเอง รวดเร็วและ ใช้งานได้ทันเวลาไป - ผมคิดว่าเจ้านายใหญ่ต้องการทดสอบผมถึงความสามารถ เลยให้ผมทำรายงานที่เขาทำใช้เวลานานๆ มาให้ทำ เพราะเป็นรายงานที่สำคัญ และ จำเป็นต่อการควบคุมการดำเนินงานธุรกิจ ผมกลับเขียนโปรแกรม เพื่อให้มันทำให้และใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ทำให้เจ้านายใหญ่เชื่อในความสามารถของผมมากยิ่งขึ้น และ มองข้ามเรื่องภาษาไป เพราะทุกครั้งเขาจะคุยกับผมช้าลงมากๆ ใช้ภาษาและศัพท์ง่ายๆ และ ใช้สำเนียงอังกฤษกลางๆ ให้ผมฟังแทน (เขาอาจจะเบื่อที่ผมไม่พัฒนา ฟังสำเนียงเขาไม่ได้สักทีก็ได้) - การออกรายงานประจำสัปดาห์เพื่อควบคุมคุณภาพของงาน ในส่วนของภาคสนาม และ ช่าง ทำให้เราสามารถติดตามงานได้บ้านต่อบ้าน และ สามารถแก้ปัญหาต่างๆได้เร็วกว่าเดิม จากการแก้ปัญหาเดือนครั้ง มาเป็นการแก้ไขปัญหาสัปดาห์ละครั้ง หลักในการทำงานของผมในช่วงนั้นคือ " ทำให้ 'ดี' กว่า 'ดีที่สุด' "   Create Date : 14 มกราคม 2552 1 comments Last Update : 14 มิถุนายน 2556 22:59:19 น. Counter : 1206 Pageviews. Share Tweet

ดีจังค่ะเพิ่มประสิทธิภาพให้กับงานของเรา คราวหน้าก็จะหาข้อมูล หรือหยิบมาใช้ได้สะดวกขึ้น   โดย: ก้าวไปตามใจฝัน 14 มกราคม 2552 10:48:17 น.