|
แด่องค์กรที่แสนรัก - 5 - เรียนรู้แผนกอื่นที่เกี่ยวข้อง
 แด่องค์กรที่แสนรัก...
<< เรียนรู้แผนกอื่นที่เกี่ยวข้อง >>
โดย วิบูลย์ จุง : Wiboon Joong (wbj)
คุณลักษณ์เข้ามาประมวลผลประจำสัปดาห์ในเครื่องของผม ซึ่งเป็นเครื่องที่เร็วที่สุดในสมัยนั้น ใช้สำหรับการประมวลผลต่างๆโดยเฉพาะ ระหว่างที่คุณลักษณ์ทำงานนั้น ผมก็ถามเรื่องของงานว่าทำอย่างไร และ จดตามขั้นตอนต่างๆไว้ในสมุดด้านหลัง เล่มเดียวกับที่ผมจดข้อมูลของพนักงาน ผมสังเกตุว่า งานก็แค่เลือกเมนูแล้วสั่งให้เครื่องประมวลผลเท่านั้น เราคุยกันเรื่องต่างๆจิปาถะ ซึ่งส่วนใหญ่ ผมจะถามในส่วนของเนื้องาน และ ทุกครั้งที่ผมคุยกับคุณลักษณ์ ผมใช้คำว่า คุณลักษณ์ ตลอดเวลา แต่ในทางกลับกัน คุณลักษณ์จะแทนตัวเองว่า พี่ลักษณ์ ทุกครั้ง
คุณลักษณ์ ถามถึงผมไปเรียน Btrieve มาจากที่ใด ซึ่งจริงๆแล้ว ผมก็เรียนรู้ตอนเขียนโปรแกรม PASCAL เชื่อมต่อกับ Btrieve ซึ่งเป็นฐานข้อมูลที่ดังที่สุดสำหรับคนเขียนโปรแกรมยุคที่ 3 (C, Pascal, Cobal, Fortran) ในสมัยนั้น และ ผมมีโอกาสได้เรียนรู้โปรแกรมยุคที่ 4 ชื่อ MAGIC จาก Betagro Computer ที่ไปทำงานด้วย มันเป็นโปรแกรมที่เขียนง่ายกว่า PASCAL หลายสินเท่า และก็ติดต่อกับ ฐานข้อมูล Btrieve ได้รวดเร็ว แก้ไขข้อมูลต่างๆได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่เป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลาย เพราะในสมัยนั้น โปรแกรมเมอร์ไทยส่วนใหญ่จะใช้ dBase / Fox-Pro / Clipper แทนทั้งนี้เนื่องจาก การเขียนภาษาเหล่านี้สามารถหาเรียนได้ทั่วไป และ จัดการข้อมูลได้ง่าย เขียนโปรแกรมง่ายกว่า PASCAL มากๆ
หลังจากที่คุณลักษณ์เลือกให้เครื่องทำงานแล้วบางส่วน ก็ต้องเข้าไปติดต่อกับหน่วยงานภาคสนาม ซึ่งตอนนั้น หัวหน้างานภาคสนามเป็น พี่รัตน์ ซึ่งได้แยกมาจากหน่วยงานภาคสนามกลาง พี่รัตน์ แนะนำให้ รู้จักกับ คุณองอาจ ที่เป็นหัวหน้าช่าง ทำให้ผมรู้จักกับหน่วยงานที่เจ้านายผมต้องการให้สังเกตุไปในตัว
"พี่รัตน์นะค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานด้วย พี่ไม่เก่งคอมพิวเตอร์ ยังไงแล้วช่วยแนะนำให้พวกพี่ด้วยนะค่ะ"
พี่รัตน์ ทำงานแต่ภาคสนามเรื่องเทคนิคต่างๆพี่รัตน์จะเก่ง อีกทั้งฝึกลูกน้องและควบคุมลูกน้องทำงานได้ตามเป้าหมายที่วางไว้ แต่งานที่เขาทำกลับยุ่งเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ซึ่งไม่ใช่งานที่เขาถนัดเลย
ส่วนช่างก็มีห้องซ่อมโดยเฉพาะ ไม่ค่อยชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร ลูกน้องแต่ละคนก็ทำงาน ออกไปข้างนอกตลอดเวลา
เท่าที่สังเกตุ พี่ทั้งสองคนก็ไม่มีอะไร ผมก็เลยวางใจได้อีกเปราะหนึ่ง
คุณลักษณ์เข้ามาสอบถามพี่รัตน์ ถึงการ Clean ข้อมูลว่าทำเสร็จหรือยัง วึ่งก็ได้รับคำตอบว่าอีกสักชั่วโมงถึงจะเสร็จ ผมเห็นพี่รัตน์กำลังทำงานอยู่กับคอมพิวเตอร์ โปรแกรมหนึ่งซึ่งค่อนข้างยุ่งยาก เป็นการแก้ไขจุดบกพร่องที่เกิดจากเครืองมือ ทำให้ผมสนใจและเข้าไปนั่งข้างๆ เพื่อจะเรียนรู้ ผมขอให้พี่รัตน์ สอนให้ทำ และ สังเกตุเห็นได้ชัดเลยว่า พี่รัตน์ พิมพ์ไม่คล่อง ใช้แป้นพิมพ์ก็ไม่คล่อง แต่ต้องมาทำงานยากๆอย่างนี้...
"พี่รัตน์ ผมพอจะทำเป็นแล้ว พี่ให้ผมทำละกัน"
พี่รัตน์ให้ผมลองทำ ซึ่งก็ไม่ยากอย่างที่เห็น แต่ขั้นตอนการทำยุ่งยาก เอามาให้คนใช้แป้นพิมพ์ไม่เก่งทำ เวลาในการทำงานก็จะนานขึ้น ผมช่วยพี่รัตน์อยู่ประมาณ 15 นาที งานก็เสร็จ พี่รัตน์จึงโทรให้คุณลักษณ์เข้ามาประมวลผลต่อแต่คุณลักษณ์จะเข้ามาอีกทีตอนบ่ายๆ
"ขอบคุณมากนะค่ะ ถ้าไม่ได้คุณวิบูลย์ ป่านนี้พี่ก็ยังไม่เสร็จ"
"ไม่เป็นไรครับ"
"พี่ขอเลี้ยงข้าวต้อนรับคุณวิบูลย์และตอบแทนคุณวิบูลย์ ที่ช่วยทำงานให้นะค่ะ เดี๋ยวให้คุณองอาจไปด้วยกัน"
"ครับยินดีครับ"
เราไปทานข้าวกัน 4 คนโดยมีคุณหน่อยตามไปด้วย เพราะพี่รัตน์ชวนไปทานข้าวด้วยกัน ส่วนใหญ่พวกเขาจะคุยกันถึงเรื่องภายในองค์กร ที่มีการปรับเปลี่ยน รวมไปถึงยกย่องเจ้านายเก่าให้ฟัง ซึ่งอยู่อีกตึกหนึ่งที่ห่างจากตึกที่ผมทำงานอยู่ แต่การสนทนาครั้งนี้คุณหน่อยจะไม่ค่อยพูดอะไรเกี่ยวกับเจ้านายเก่าให้ฟังเลย
ผมได้ข้อมูลขององค์กรมาพอสมควรจากการทานอาหารมื้อนั้น ทำให้ผมมองภาพองค์กรได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น
พอกลับขึ้นมาถึงห้องทำงาน เจ้านายก็นั่งรออยู่ที่เก้าอี้รับแขกของห้องผมแล้ว
"ขอโทษครับที่ผมกลับเข้ามาทำงานสาย"
"ไม่เป็นไร ผมแค่มารอที่จะคุยกับคุณนิดหน่อยเท่านั้น"
"เรื่องอะไรครับ..."
(อ่านต่อตอนหน้านะครับ...)
ข้อคิดที่ได้รับ
- ประสบการณ์การเขียนโปรแกรมของผม รวมทั้งโอกาสที่ผมได้รับจากการเรียน MAGIC ทำให้ผมเชื่อมั่นในตนเองว่า ผมสามารถทำอะไรให้กับองค์กรได้มากกว่าจะมาควบคุมงานพนักงานป้อนข้อมูลทั่วไป อีกทั้ง ทำให้ผมกลายเป็นคนสำคัญขององค์กร แต่ก็ทำให้ คุณลักษณ์ มองว่าผมจะทำให้เขาหมดค่าไป...
- คนสำคัญๆในยุคนั้น อย่างคุณลักษณ์ จะจับแต่หัวใจของงานโดยทำงานเพียงเล็กๆน้อยๆ ในช่วงตอนสุดท้ายเพื่อให้งานออกมา ก็จะกลายเป็นคนที่มีความสำคัญกับองค์กรไป (ในปัจจุบันก็มีอีกหลายองค์กรที่มีคนอย่างนี้อยู่)
- งานที่มอบหมายให้คนที่ไม่เหมาะสมทำ โดยอ้างว่ามันเกี่ยวข้องกับเขา อย่างงานคอมพิวเตอร์ที่ส่งให้พี่รัตน์ ทำให้งานใช้เวลานานกว่าปกติมากๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่า "การวางคนให้เข้ากับงาน การหางานให้เข้ากับคน" ก็ยังสามารถเป็นแนวคิดที่ดีที่สุดสำหรับการบริหารจัดการอยู่ดี
- การที่ผมยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือพี่รัตน์ ในสิ่งที่ผมไม่ถนัด ผมคิดว่าผมได้ซื้อใจพี่รัตน์ได้พอสมควร
- พนักงานในองค์กรส่วนใหญ่ เป็นคนที่มีน้ำใจ และ อัธยาศัยดี ทำให้การเข้าไปทำงานของผมในช่วงนั้น ดูเหมือนจะราบรื่น และ ทำงานได้มาก ซึ่งก็เป็นแนวทางที่ผมได้สร้างองค์กรแห่งนี้ให้มีวัฒนธรรมองค์กรแบบพี่ แบบน้อง ได้ง่ายขึ้นในเวลาถัดมา
แด่องค์กรที่แสนรัก - 6 - รายงาน กับ ฟ้อง ไม่เหมือนกันนะ...
| Create Date : 11 มกราคม 2552 |
|
0 comments |
| Last Update : 14 มิถุนายน 2556 22:57:25 น. |
| Counter : 1212 Pageviews. |
|
 |
|
แด่องค์กรที่แสนรัก...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 210 คน [
