ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 8 หน้า 3
เขาอธิบายถึงแผนการที่คิดเอาไว้ นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่เขาฝันเอาไว้ เที่ยวไปรอบโลก
ครั้งแรกก็พาแม่ของลูกเที่ยวเมืองไทยก่อน หลังจากนั้น พอมีลูกก็ค่อยๆ เดินทางไปรอบโลกด้วยกัน นี่แผนการของเขาคนเดียวที่ยังไม่ได้ปรึกษาปิ่นมณีเลย
“แกจ่ายตั๋วเครื่องบินให้เขาไหม?”
เธอตั้งคำถาม
“จ่ายสิ ดูแลอย่างดีทุกอย่าง”
“งั้นฉันหาให้แกก็ได้ ดีไหม หรือแกจะให้ฉันเป็นทีมงานของแก เสร็จแล้วฉันช่วยหาเพิ่มอีก คนหรือ 2 คน”
เธอพูดอารมณ์ดี ทำเอาเป็นเอกยิ้ม นี่เธอไม่ได้เกลียดเขาอย่างปากพูดจริงๆ
“เจ้ เป็นทีมงานของผมอยู่แล้ว ส่วนที่จะเกิดมาอีก 2-3 คน ก็แล้วแต่ว่า เราฟิตกันหรือเปล่า?”
ที่พูดมาทั้งหมด คือการวางแผนครอบครัวหรือนี่
ปิ่นมองเขาตาลุก ทำท่าจะประสงค์ร้ายใส่เขา
“ฮ้าๆๆ “
เป็นเอกรีบกวักน้ำใส่หน้าเธอ
“แก..ไอ้บ้ากาม”
เธอผลักเขาลงจากหิน
เป็นเอกดึงเธอลงไปด้วย ทั้งสองเลยจมลงในน้ำแล้วเริ่มหยอกเล่นกันในน้ำอย่างสนุก ลอยคอหยอกกัน จนเริ่มตัวเขียว ปิ่นมณีเลยขึ้นจากน้ำ
เป็นเอกตามเธอขึ้นมาเปิดกระเป๋าเพื่อเอาผ้าขนหนูให้เธอและของเขา เสื้อผ้าของปิ่นมณีตอนนี้ เป็นเสื้อคอกระเช้าและผ้าถุง เพราะเสื้อผ้าที่เตรียมมาใช้
ถูกใส่จนหมดและยังไม่แห้ง เขาเตรียมถุงมาใส่เสื้อผ้าเปียก จะว่าไป การวางแผนและเตรียมการณ์มาอย่างดี ดูเป็นเอกช่างดูเก่งกาจและเป็นมืออาชีพนัก
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้ว พอเดินกลับบ้านมีต้นมะขามป้อม ต้นฝรั่ง ต้นชมพู่ ต้นกล้วยขึ้นตามธรรมชาติ ออกลูกตามฤดูกาล
ปิ่นมณีปีนขึ้นไปเก็บฝรั่ง มะขามป้อมและชมพู่ หมอเอกยืนดูเธอปีนอย่างกับลิง กลัวว่าเธอจะตกต้นไม้ต้องคอยลุ้นแต่ปิ่นมณีก็เหมือนคนชำนาญเรื่องปีนต้นไม้อย่างมาก
ลืมไปหรือเปล่าว่าตัวเองใส่ผ้าถุง เก็บผลไม้ห่อใส่เสื้อแทนถุงเพื่อเอากลับบ้าน ส่วนกล้วยยังเขียวอยู่
“เดี๋ยว 2 วันน่าจะสุก เราค่อยกลับมาเอาก็แล้วกัน”
เธอบอกหมอ
หมอได้แต่พยักหน้ารับ พอกลับมาถึงกระท่อมก็เจอลูกชายผู้ใหญ่บ้านรออยู่แล้ว
“หมอ หมอ ช่วยด้วย ไอ้ปิงอ๊วก หมอไปดูมันหน่อย”
“เกิดอะไรขึ้น”
“ฉันไม่แน่ใจ แม่บอกว่ามันอาจจะกินของผิด”
“งั้นรอเดี๋ยว หมอไปเอาเครื่องมือก่อน”
หมอวิ่งขึ้นไปบนบ้าน แล้วกลับลงมาพร้อมกล่องเครื่องมือเล็ก ทั้งสองรีบตามโทนไปที่หมู่บ้าน
ที่บ้านของโทน ผู้ใหญ่บ้านกับเมียกำลังดูลูกชายคนเล็กอย่างเป็นห่วง
“มันทั้งอ๊วก ทั้งถ่ายจ๊ะหมอ”
แม่ลำใยบอกหมอเอก
เอกสวมวิญญาณหมอ เข้าไปจับชีพจร เปิดเปือกตา อ้าปาก และฟังเสียงท้อง
“น่าจะอาหารเป็นพิษนะครับ วันนี้กินอะไรบ้าง”
เขาหันมาบอกผู้ใหญ่บ้านและเมีย
“มันก็ไม่ได้กินอะไรนะ มีหอยสดใช่ไหม”
แม่หันไปถามลูก
ปิงพนักหน้ารับอย่างอ่อนแรง
“ถ่ายไปกี่ครั้งแล้วครับ”
“5 ครั้ง อ๊วก 1 ครั้ง”
หมอพยักหน้ารับทราบ
“หอยน่าจะไม่สะอาดนะครับ”
เขาบอกแม่ลำใย
“อาหารทะเล เสียง่าย เพราะงั้นอาจจะทำให้ท้องเสียหรืออาหารเป็นพิษได้ครับ”
“ผมมียาฆ่าเชื้อติดมาด้วย เดี๋ยวจะลองให้กินก่อน”
เขาบอก
ปิ่นมณีดึงแขนแม่ลำใยมาถาม
“น้ามีเกลือไหม”
“มีๆ อยู่ในครัว เมียหมอจะเอาไปทำอะไรจ๊ะ”
“ต้มน้ำ แล้วใส่เกลือละลายนะ แล้วให้ปิงดื่ม แทนเกลือแร่ ตอนนี้ร่างกายปิงน่าจะอ่อนแรงมาก”
เธอบอก
“แล้วก็ช่วงนี้ให้ทานอาหารอ่อนๆ นะคะ”
“จ๊ะ”
แม่ลำใยไปในครัว เอากามาต้มน้ำจนเดือด เสร็จแล้วเอาเหลือใส่ 1 ช้อนชา กรอกใส่กระติกไว้ รอให้น้ำเย็น
ปิงยังหมดแรงอยู่ หมอเอกกับปิ่นเลยรอดูอาหารของเด็กจนดึก
“ทานข้าวกันหรือยังพ่อหมอ”
แม่ลำใยถาม
“อ้อ...ไม่เป็นไรครับ”
“มาๆ ฉันเตรียมกับข้าวกับปลาไว้แล้ว มากินด้วยกัน”
แม่ลำใยยกกับข้าวออกมาวางบนเสื่อ แล้วเตรียมข้าวต้มให้ปิงกินด้วย
ปิ่นเก้ๆ กังๆ ว่าจะกินข้าวเย็นที่นี่ไหม แต่เธอก็เริ่มหิวแล้ว มองแกงใต้ในชามแล้วน้ำลายก็ไหล นั่งล้อมวงกินกับโทนโดยไม่สนใจหมอเอก
“ช่วงนี้อากาศก็เริ่มร้อนแล้วนะ บางทีอาหารก็อาจจะเสียง่าย”
หมอเอกบอกทุกคนขณะทานข้าว
“เราต้องระวังนะคะ ต้องกินร้อนๆ อาหารปรุงสุกใหม่ๆ อย่ากินสุกๆ ดิบๆ”
ปิ่นเสริม
“ที่นี่อยู่ไกลโรงพยาบาลมาก เวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ลำบากกันมากๆ เลย”
“อนามัยก็ไม่มีเหรอคะ”
ปิ่นถามอย่างสงสัย
“ไม่มี มีแต่ ยาผีบอก”
ผู้ใหญ่บ้านพูดตามความเชื่อจากรุ่นสู่รุ่น ชุมชนที่ห่างไกลเมือง ไกลความเจริญ ไม่มีโรงพยาบาล ไม่มีหมอ นอกจากเรื่องไสยศาสตร์แล้ว พวกเขาก็ต้องหาวิธีการรักษาแบบพื้นบ้าน
“โชคยังดีที่หมออยู่ที่นี่กับเรา”
แม่ลำใยหันไปตักปลาใส่จานข้าวให้หมอ
นั่นสิ ช่างสมกับที่เขาเป็นหมอ อุปกรณ์หมอเขายังพกติดตัวตลอด ราวกับเตรียมการณ์ไว้อย่างดี
ที่นี่ดูห่างไกลความเจริญและสาธารณสุขอย่างมาก ปิ่นได้แต่เป็นกังวล
ในฐานะที่เธอทำงานด้านสาธารณสุข ความเป็นอยู่ด้านสุขภาพของประชาชนในพื้นที่ย่อมมีความสำคัญ เมื่อมารู้เช่นนี้แล้ว มันคันหัวใจจี๊ดๆ
ปิ่นมองหน้าหมอ เขากินข้าวเงียบๆ ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร เขายิ้มให้แม่ลำใยขอบคุณที่เตรียมอาหารให้
วันที่: 28 มีนาคม 2564 เวลา:19:12:23 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
