Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ๊ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 14 หน้า 1 “แก ฉันได้บัตรลดศัลยกรรมมา แกไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ” น้ำฝนมาอ้อนวอน ปิ่นที่สาธารณสุข พอได้ยินเรื่องศัลยกรรม ปิ่นมณีก็ของขึ้น แทบจะทุบโต๊ะ “แก อยากเลิกคบกับฉันหรือไง?” “อ้าว ... แก พูดอะไร เราเป็นเพื่อนกันมา 20 กว่าปีแล้วนะ อยู่ๆ จะมาเลิกเพราะไปทำศัลยกรรมทำไมล่ะ” “เหอะ แกก็รู้นิ ฉัน เกลียดหมอศัลยกรรม” เธอเงยหน้ามองเพื่อนรัก ปิ่นมณีทำหน้าขึงขังเกลียดชังคนเอ่ยถึง “แก เกลียดอะไรได้อย่างนั้นนะ” น้ำฝน เอียงหน้าเอียงตาพูด ปิ่นมณีจ้องเธอราวจะกินเลือดกินเนื้อ “โอ๊ะๆๆ แทนที่แกจะนั่งเกลียดเขาอยู่แบบนี้ ฉันว่า แก ไปเผาพริกเผาเกลือหน้าคลินิกเขาจะไม่ดีกว่าเหรอ ให้มันล่มจมไปเลย” น้ำฝนรีบหาเรื่อง ถ้าไปด้วยดีๆ ไม่ได้ ก็ยุส่งเดชหาเรื่องร้ายๆ ไปเลยเผื่อนางจะสนใจ ปิ่นมณี ถึงกับตาวาว “ก็ดีนิ ความคิดเข้าท่า...ว่าแต่แกรู้ได้ไง ว่าฉันจะต้องไปเผาที่คลินิกไหน?” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย “ระดับเพื่อนซี้ 20 ปี แล้ว ก็ต้องรู้สิ” ปิ่นกระพริบตาปริบๆ ก็เธอยังไม่เคยเอ่ยเรื่องหมอเอกกับน้ำฝนเลยสักนิด ทำไม น้ำฝนถึงได้รู้ “ก็แกติดเป้าหมายไว้ที่ประตูทางเข้า ซะขนาดนั้น เป็นใครก็รู้ล่ะ ทำได้ไง ถ้าเป็นรูปฉัน คงอายแทรกแผ่นดีหนีแล้ว มีทั้งชื่อทั้งนามสกุล รูปก็หล่อซะขนาดแบบนั้น มีแต่คนบ้าล่ะที่เกลียดลง” น้ำฝนเฉลยเมื่อเห็นสีหน้าที่สงสัยของเพื่อนสาว แถมต่อว่าเธออีกต่างหาก จนทำให้ปิ่นมณียั๊วหนักเข้าไปอีก “ทำไม ถ้าชอบเขาก็ไปหาเขาสิ เชอะ” “ไม่ ไม่ ก็แค่แนะนำ ถ้าแกเกลียดเขามากขนาดนั้น เชื่อฉัน เราต้องทำให้ถึงที่สุด ให้เขารู้เลยว่าเกลียด ให้เขาทรมานกับการสาปแช่งเขา ตาต่อตาฟันต่อฟัน” น้ำฝนอุตส่าห์ป่วนๆ เพราะเธออยากให้ปิ่นไปเป็นเพื่อนเธอ ทั้งที่จริง แม้เธอจะสงสัยว่าทำไมปิ่นมณีถึงได้เกลียดหมอเอกขนาดนั้น แล้วยังแสดงออกมามากมาย หรือหมอเอกจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ปิ่นมณีมีอาการซึมเศร้า สองคนนี้ต้องมีอะไรลึกลับที่เธอไม่รู้เป็นแน่ เธอจะทำให้ทั้งสองคนได้เจอกันดีหรือเปล่านะ มันจะเลวร้ายหรือดีขึ้น เรื่องนี้เธอต้องการหาคำตอบเช่นกัน “เชื่อฉัน หมอศัล ต้องเจอกับคุณไสย เดี๋ยวฉันหาพริกกับเกลือปลุกเสกมาให้ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เราก็จัดการให้หมอบกระแตไปเลย” แรงยุของเธอก็มีมากพอดู แม้จะรู้ว่าคนอย่างปิ่นมณี ไม่สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว “ก็ดี ไปวันไหนดีล่ะ” น้ำฝนถึงกับอึ้งไปขณะหนึ่ง “ได้สิ พรุ่งนี้ไหมแก ช่วงบ่ายๆ แก ออกไปได้ไหม” “เวลาทำงานฉันนะ” เธอโวย “ปกติแกจะไปไหนมาไหนก็ได้นิ แกเป็น ผอ” น้ำฝนมองหน้าอีกฝ่ายกระพริบตาปริบๆ เพราะปกติปิ่นก็ชอบแว๊บไปไหนต่อไหนกับน้ำฝนบ่อย แต่เธอก็ไม่เคยทำงานขาดตกบกพร่อง “ไม่ได้ ประพฤติตัวเยี่ยงนั้น เป็นตัวอย่างไม่ดี” “แกก็ลา” “ปีที่แล้วฉันก็ลาไปเป็นเดือนเพราะอุบัติเหตุ แถมต้นปีก็ลาเกือบเดือนแล้ว” เธอบ่น “ไปวันเสาร์สิ ทนอีก 3 วันเองจะเป็นไร” เธอบอกน้ำฝน “งั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันไปขอ พริกกับเกลือจากอาจารย์ก่อนล่ะกัน” “ดีๆๆ” ปิ่นมณียิ้ม ฮึฮึ ถึงชีวิตนี้ไม่ได้สนใจ เรื่องคุณไสย แต่เวลานี้ แค่รู้ว่าเป็นเอกปวดแสบปวดร้อนมันก็น่าสนุกสำหรับเธอแล้ว เป็นยิ้มแรกที่น้ำฝน เห็นแล้วสบายใจ ตลอดเวลา 1 เดือนที่ ปิ่นมณีกลับมาจากการหายตัวไป เธอก็เอาแต่ร้องไห้ และซึมเศร้า จนน้ำฝนหวั่นวิตกมากมาย จนคิดไปว่า รอยยิ้มที่สดใสของเพื่อนรักเธอจะได้เห็นมันอีกหรือเปล่า เอาล่ะ เรื่องมันจะเป็นมายังไงก็ช่าง เธอสร้างเรื่องยุยงไปแล้ว ทั้งที่ดูเป็นเรื่องที่แสนไร้สาระ ถ้าเป็นเมื่อก่อน ปิ่นมณีคงส่ายหน้า แล้วด่าเธอ “งมงาย” แต่คราวนี้กลับตกลงเอาซะง่ายๆ แต่ประเด็นของเธอไม่ใช่เรื่องนั้น เรื่องของเธอก็คือการไปขอคำแนะนำ เธอจะร้อยไหม คือฉีดโบท็อก หรือเติมฟิลเลอร์ ดีนะ หรือจะเหลาคาง โอ้ย เรื่องนี้สำคัญ ไม่รู้หมอจะแนะนำให้เธอทำอะไรดี พูดเรื่องนี้กับเพื่อนรักไม่ได้ แล้ว  เป็นเอกมาที่คลินิก เพื่อมาช่วยหมอปุณตรวจรายงานและคุยกันเรื่องคดีของเจ้ซูซี่ เขาเอาผลไม้เปรี้ยวๆ มานั่งกินไป คุยไป จนชวนน้ำลายสอ “แกรู้ไหม เจอหมายศาลมาฉันนี้ตกใจเลย เปิดคลินิกมาตั้ง 5 ปีแล้ว วงการศัลยกรรม ต่างรู้จักคลินิกเราดี ไม่เคยมีเรื่องด่างพร้อย จากการวางแผนธุระกิจของแก คลินิกเราก็ไปได้ดี กระแสตอบรับดี เคสรีวิวเป็นหมื่นๆ เคส เฮ้อ.... ไม่อยากจะเชื่อเลย เจ้ซูซี่ก็ออกจะดีมาตลอด แกจะกล้ามาฟ้องเราได้” “ฮืม มันก็มีบ้างล่ะแก ต่อให้เรามีความชำนาญระดับ 100 มันก็มีบ้างที่จะต้องเจอสักเรื่องที่เป็นเรื่องผิดพลาด เพราะงั้น เขาถึงได้บอกว่าชีวิตคนเรามีขึ้นมีลงไง ช่วงที่ขึ้น ก็จะประสบแต่เรื่องดีๆ จนฉุดไม่อยู่ แต่พอเจอขาลง เป็นใครก็มีล้มไม่เป็นท่ากันได้” “เออ แกนิดีนะ ปลงได้” หมอปุณเอ่ยเหน็บ “มันเรื่อง สัจธรรมของชีวิต” เสียงเนือบๆ เอ่ย “สาธุ” หมอปุณประชดยกมือไหว้ “ฉันว่า เจ้ซูซี่ จะหลงรักแกหรือเปล่าวะ” “เอ้ย อย่าพูดเรื่องน่าขนลุกสิ” พูดแล้วก็กินมะม่วงกรอบ กร๊อบแกร๊บทำเอา หมอปุณอดใจไม่ไหว ต้องมานั่งลงใกล้ กินด้วย แต่พอกัดได้แค่คำเดียว “เปรี้ยววววปรี๊ดเลย แกกินไปได้ไง ไม่เข็ดฟันเหรอ” เขาหยี้ตา หน้าเปรี้ยว วางมะม่วงลง “อืม อร่อยดี เปรี้ยวปาก” “ก็ดูสิ หล่อนพยายามบุ๊คแกมาตลอด 6 เดือน แต่ไม่ได้ทำกับหมอเอกเลยสักเคส” “ฮืม แล้วไง” “ฉันว่าที่แกฟ้องมา เป็นแค่ข้ออ้าง เพื่อให้แกรับงานเจ้ซูซี่” “แก คิดมากไปหรือเปล่า ฉันทำแค่จมูกให้เจ้แกนะ แกน่าจะทำมาหลายรอบแล้ว ครั้งสุดท้ายฉันแก้ให้” “ก็นั่นไง เลยเป็นสาเหตุให้เจ้ มาชอบแก เพราะหลังๆ เจ้แกดูสวยมาก แล้วยังภูมิอกภูมิใจที่แกแก้จมูกสวย เข้ากับหน้าใหม่ของแก” “แกคงไม่รู้นะ เจ้แกชอบมาเล่าเรื่องศัลยกรรมเกาหลีบ่อยๆ หมอเกาหลีศัลยกรรมผู้หญิงคนหนึ่งเปลี่ยนจากคนขี้เหร่ให้สวยขึ้น สุดท้ายหมอก็ขอเธอเป็นแฟน เพราะหลงไหลงานศัลยกรรมตัวเอง” หมอปุณเล่าให้ฟัง “แล้ว?” หมอเอกสงสัย “เจ้แกอยากมีเรื่องโรแมนติกแบบนั้นไง” ”พอดีกว่านะ” เอกตัวสั่นอย่างขนลุก “สยองจริงๆ”
แหมวันนี้อัพเสียดึกเลยค่ะ
  โดย: หอมกร
  วันที่: 1 มิถุนายน 2564 เวลา:21:59:18 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
