Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 16 หน้า 2 เป็นเอกกลับเข้ามาในห้อง เขาเตรียมทั้งสร้อยทอง สร้อยข้อมือ แหวนเพชร และต่างหูเพชร มาง้อปิ่นมณี ตามคำแนะนำพี่ชาย พอเดินเข้าไปในห้องปิ่นมณีกำลังดูคลิ๊ปเด็กๆ จาก Youtube เขานั่งลงข้างๆ เธอ “ผมมีอะไรจะให้เจ้” เขาบอกยิ้มบางๆ ก่อนจะยื่นกล่องใส่เครื่องประดับให้เธอ “นี่มันอะไรเหรอ?” เธอถามเขางงๆ “ก็ผมตั้งใจซื้อให้เจ้น่ะสิ” เขายิ้มอย่างภูมิใจกับการง้อด้วยของมีค่า “ให้ฉันทำไมคะ” เธอตั้งคำถามเขา มองสร้อยทอง สร้อยข้อมือที่เข้ากัน และแหวนเพชรวงงามคู่กับต่างหูเพขร “ก็ผมคิดว่า มันสวยและเหมาะกับเจ้” “ฉันไม่ต้องการของมีค่าพวกนี้หรอกค่ะ แกเก็บเอาไว้เถอะค่ะ” เธอทำเสียงประชดเขา แล้วเลื่อนตัวลงนอน เป็นเอกงง นี่เขาอุตส่าห์เลือกลายสวยๆ อยู่เป็นนาน ทำไมดูปิ่นมณีไม่ได้สนใจพวกมันเลย “ผมตั้งใจซื้อมาให้เจ้นะ ทำไมจะต้องเก็บไว้เองล่ะ ผมจะวางไว้บนโต๊ะนี้น่ะ” เขาพยายามพูด ให้เธอสนใจ แต่อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรหันหลังให้ เป็นเอกเลยวางบนโต๊ะข้างเตียงแล้วเดินอ้อมไปขึ้นเตียงอีกฝั่ง ปิ่นมณีพลิกตัวหนีเขาอีกรอบ เขารีบลงไปนอนข้างๆ เธอ “เจ้ ผมคิดถึงเวลาที่เจ้นอนข้างๆ แบบนี้ทุกคืนเลยนะครับ” “นอนไกลๆ หน่อยได้ไหม” “ว่าอะไรนะ ใกล้ๆ เหรอ ได้ครับๆ” เขาทำทีแกล้งเธอแล้วบดเบียดแผ่นหลังอันบอบบาง “นี่” ปิ่นทำท่าจะกระเถิบหนี แต่ก็ช้ากว่าเป็นเอกที่ดึงเธอมากอดเอาไว้ “เจ้ นอนนิ่งๆ สิ จะดิ้นทำไม” “แล้วแกจะมากอดฉันทำไม นอนห่างๆ ไม่ได้เหรอ” เธอปัดมือเขาออก แต่ก็เป็นมือตุ๊กแกชนิดหนึ่งที่เหนี่ยวแน่นไม่ยอมปล่อย “เจ้ อยาดิ้นสิ รีบนอนๆ ลูกจะได้สุขภาพดี” เขาไม่สนใจการต่อต้านของหญิงสาว ซุกหน้าที่ซอกคอเธอเหมือนที่เขาชอบทำ และไม่ยอมปล่อยเธอให้ห่างได้เลย ปิ่นมณีถอนหายใจ ยิ้มบางๆ ก่อนจะหลับตาลง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของปิ่นมณี มันทำให้เป็นเอกเคลิ้ม หอมอ่อนละมุนละไม เป็นกลิ่นที่เขาชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้จูบ เขาอยากจะจูบทุกตารางนิ้วของผิวกายอ่อน เขาอยากจะโหมไฟที่คลุกกรุ่น แต่ก็ต้องห้ามใจไว้ สิ่งที่สำคัญที่เขาต้องดูแลยิ่งชีวิต ทั้งแม่และลูก มือเรียวยาวค่อยๆ ลูบไร้ร่างกายที่เขาเคยชิน อย่างแผ่วเบา แล้วผ่ามืออุ่นก็หยุดอยู่ที่ท้องของปิ่นมณี เขาอยากได้ยินเสียงหัวใจของลูก เขาอยากรู้เวลาลูกดิ้น แต่ตอนนี้ ลูกของเขายังเล็กนัก คงยังไม่มีปฏิกิริยาเหล่านั้น เขาจะรอ รอได้สัมผัสเสียงของหัวใจ รอได้จับมือน้อย รอที่จะได้จูบ ลูกที่เกิดจากความรัก ลูกของเขากับปิ่นมณี ปิ่นมณีลืมตาตื่น กระพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นเป็นเอกนอนมองเธออยู่ ใช่สินะ หมอนี่มาอยู่กับเธอตั้งแต่เมื่อวาน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมไป เธอเอื้อมมือจับที่แก้มเขาเบาๆ แล้วบีบ “โอ๊ย เจ้ เจ็บนะ” เขาจับมือเธอ “เจ็บด้วยเหรอ นึกว่าหน้าหนา” เธอถามเขา “วันนี้เจ้ต้องไปทำงานใช่ไหม?” “อืม” “เดี่ยวผมจะทำอาหารเช้าอร่อยๆ ให้ทานนะครับ” “แกไม่ไปทำงานหรือไง?” “ไปสิ เดี๋ยวผมจะไปส่งเจ้ แล้วรับกลับนะ” “ไม่ต้อง” เธอตอบ แล้วลุกขึ้นนั่ง “ทำไมล่ะ?” เขาถาม “แกจะไปส่ง แล้วรับฉันกลับบ้านทำไม วันนี้ก็ควรจะกลับบ้านได้แล้ว” เธอบอกเขา “ได้ ผมจะกลับไปเก็บเสื้อผ้ามาอยู่กับเจ้” ปิ่นมณีถึงกับอึ้ง “แกจะบ้าเหรอ แกจะมาอยู่กับฉันทำไม” เธอลุกหนีเขาไป เป็นเอกลุกตาม “เจ้ เราต้องมาอยู่ด้วยกันสิ ก็เราคบกันแล้ว อยู่ด้วยกัน มีลูกด้วยกัน” “โอ๊ย แกจะทำให้ฉันอับอายไปถึงไหน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกเป็นหมอไฮโซ แถมจบจากนอก” “ใช่.....ที่เมืองนอก เขาก็อยู่กินกันก่อนแต่งแบบนี้ล่ะ” เขาตอบหน้าตาเฉย ปิ่นมณีกระพริบตาปริบๆ พูดอะไรเข้าเนื้อเธอหมดเลย เธอเดินไปดึงเอาผ้าเช็ดตัวที่ราว ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เป็นเอกรีบลงมาเข้าครัว ทำอาหารเช้ารอเธอ อาบน้ำเสร็จแต่งตัวลงมาก็พบว่า เขาตั้งโต๊ะรอเธอแล้ว เป็นเอกอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เดินลงมานั่งฝั่งตรงข้ามเธอ “คิดถึงตอนอยู่เกาะจังนะครับ ได้กินหมึกย่างทุกวัน” เขายิ้ม “คุณแม่ทานสิครับ” เขาบอก เมื่อมองดูปิ่นที่มองหน้าเขาอย่างไม่ยอมกิน ปิ่นเอกจำเป็นต้องเอาใจเธอขนาดนี้ เพื่อลูกอย่างนั้นเหรอ เขาอยากให้เธอตายใจ เพื่อที่จะขโมยลูกเธอไป “แกอยากได้ลูกฉันขนาดนั้นเหรอ” เธอถามเขา “ใช่สิครับ ผมอยากมีลูกกับเจ้” เขาตอบหน้าแป้นแล้น มันหมายความว่ายังไงกัน หลังทานข้าวเสร็จ ปิ่นมณีพยายามไล่เขาไป เพราะเธอจะเอารถไปเอง แต่เป็นเอกไม่ยอมถอยรถเขาออกจากหน้าบ้าน ถ้าเธอไม่ยอมไปกับเขา เมื่อมันหมดหนทางการต่อกร เธอจำต้องไปขึ้นรถเขา “แกทำแบบนี้เพื่ออะไรกัน” “เจ้ จะถามกี่รอบนี่ ผมก็บอกเจ้ไปแล้วไง ว่าเราต้องมาเริ่มต้นศึกษากันใหม่ เรามาอยู่ด้วยกัน เหมือนอยู่ที่เกาะ เราอยู่กินกันแบบผัวเมีย เรามีลูกด้วยกัน แล้วเราจะได้รู้ว่า เรารักกันหรือเปล่า?” เขาสรุปบทความให้ “แล้วมันจะได้อะไร?” เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ทั้งหลายแหล่ แค่เพียงเขาต้องการลูกหรือเขารักเธอจริงๆ จะให้เชื่อได้ยังไง เธอรู้จักเขาแค่ 1 เดือน ก็มีสัมพันธ์กันอย่างไม่คาดคิด หลังจากนั้นเขาก็ลักพาตัวเธอไปกักขังที่เกาะ เพื่อมีสัมพันธ์สวาท เอ๊ะ....เหตุการณ์ที่เกาะ เหมือนเธอไม่ได้ขัดขืนเขาเลยสักนิด คิดถึงตรงนี้ก็ขัดใจตัวเองหนักหนา “เจ้ ไม่คิดจะรักผมเลยเหรอ?” เป็นเอกตั้งคำถาม จอดรถเทียบเส้นหน้าสาธารณสุข “ไม่” เธอตอบเสียงแข็ง เป็นเอกยิ้ม ไม่...ของปิ่นมณี คือตรงกันข้ามสินะ “จะให้ไปส่งข้างในไหม?” “ไม่ต้อง” เธอตอบแล้วจะเปิดประตู “เดี๋ยวก่อนสิเจ้..” เขาดึงเธอกลับ “อะไรอีกล่ะ ตอนเย็นไม่ต้องมารับฉันนะ ฉันจะกลับเอง” “ยังไม่ได้จุ๊บเลย” หน้าหล่อยื่นปากจุ๊บมาหาเธอ ปิ่นมณีตกใจ ตาตื่น หันมองรอบกายกลัวคนเห็น “บ้าแล้วแก” ปากก็ด่าเขา แต่ใบหน้าและหูแดงจนเป็นลูกตำลึงสุก “ก็จุ๊บก่อนสิ นะนะ จะได้โรแมนติกแต่เช้าไง” เขาไม่ได้สนใจท่าทางเธอเลยสักนิด ปิ่นมณียังนิ่งตกใจกับท่าทางของเอก เขาเลยดึงเธอเข้าไปจุ๊บ ทำเอาปิ่นมณีไม่ได้ตั้งตัวก่อนผลักหน้าเขาไม่ทัน “เดินดีๆ นะครับ เย็นนี้เจอกัน” เขาร้องบอกเธอยิ้มอารมณ์ดี
นางเอกของเรามีความเป็นผู้ใหญ่เลยขาดความมั่นใจค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 29 มิถุนายน 2564 เวลา:7:38:07 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
