Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ๊ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 13 หน้า 2 หมอเป็นเอกยังเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่เพิ่งเรียนจบ ดอกเตอร์ มาหมาดๆ หน้าตาหล่อเหล่า เป็นวัยรุ่นทั่วๆ ไป มีอนาคตไกล จากแววตาที่มุ่งมั่น และเฉลียวฉลาดของเขา สิ่งที่แตกต่างจากวัยรุ่นทั่วไปคือความคิด จากร่วมงานกันได้ 2 ปี เขาเสนอให้ ผอ ลองเปิดคลินิก งานศัลยกรรม เพื่อความงามเพิ่มขึ้น ด้วยเทคโนโยใหม่ๆ ที่เขาแนะนำจากต่างประเทศ และฝีมือของเขาเองที่ใครก็เทียบไม่ติด 3 ปีผ่านไป รายได้อันดับหนึ่ง ได้มาจากงานศัลยกรรม เป็นเอกเป็นหัวหน้าของแผนกศัลยกรรม แม้จะมีหมอเข้ามาเพิ่มหลายคน แต่ส่วนใหญ่แล้ว คนไข้ต่างรู้จักเขาดีด้วยผีมืออันละเอียดอ่อนและไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง เวลามันช่างผ่านไปเร็วนัก สัญญา 5 ปี จบลง นกตัวนี้ ไม่ใช่นกน้อย หากเป็น พญาอินทรีย์ ที่เขาไม่อาจจะทัดทานปีกอันสง่างามไม่ให้สยายกางออกเพื่อโผบินออกสู่ท้องฟ้าอันกว้างไกล หมอที่มีอุดมการณ์แบบนี้ เขาจะคัดค้านได้อย่างไร ถ้าเทียบกับเขาเองที่เป็นเพียงหมอ คิดถึงเพียงตัวเลขของเงินในบัญชี ผอ ได้แต่ยิ้ม แม้จะเสียดาย แต่เขากลับปลื้มใจมากกว่า นานๆ จะได้เจอคนแบบนี้ ช่างกล้ามาพลิกทัศนคติของคนแก่แบบเขาได้  การเจรจาจบลงด้วยดีทั้ง 2 ฝ่าย เป็นเอกเดินคิดมาตลอดทางเรื่องของปิ่นมณี พอมาถึงลานหญ้าข้างๆ อาคารจอดรถ เห็นหนุ่มสวมเสื้อเชิร์ตสีขาวนั่งคุยกับสาวออฟฟิต ท่าทางดูซีเรียส นั่นหมอภิญโญ ไม่ได้เจอกันนาน แต่กรอบแว่นตาหมอโยกับตาหยีๆ เห็นแล้วก็สะดุดสายตาเสมอ นี่เขาไม่ทำงานหรือไงเวลานี้ ส่วนสาวออฟฟิตที่นั่งคุยอย่างจริงจัง ก็เหมือนจะเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เขาเดินเรียบๆ เคียงๆ เข้ามาใกล้ “ฉันไม่รู้จะทำยังไงค่ะ หมอโย ยัยปิ่นก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนะคะ ที่เขาหายไปติดต่อไม่ได้ 3 อาทิตย์ ก็ไม่รู้ว่ามีเหตุที่ทำให้สะเทือนใจหรือเปล่า” “นั่นสิครับ เขาไม่ได้เล่าให้ฟังไหมไปไหนมา?” ดูหมอโยก็สนอกสนใจกับเรื่องของสตรีนางนี้ที่เล่าให้ฟัง “ไม่เลยค่ะ นี่ก็ 2 อาทิตย์กว่าเข้าไปแล้ว ไปเจอมาล่าสุดน่ะ ร้องไห้ด้วย โธ่ .....ยัยปิ่น” เสียงฝ่ายหญิงคร่ำครวญเรื่องของเพื่อนราวเจ็บปวดแทนกันราวเจ็บปวดแทนกัน เป็นเอกเดินเข้ามาใกล้พอได้ยินน้ำฝนเอ่ยชื่อของปิ่นมณี ก็หูผึ่งทันที “ขอโทษครับ” เขาเอ่ยเบาๆ ทำเอาน้ำฝนตกใจ “อุ๊ย” ด้วยเธอเอียงอายที่มีคนเห็นว่ามานั่งคุยกับหมอโย “คุยความลับกันอยู่เหรอครับ” “อ้าว สวัสดีครับ หมอเอก ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีเหรอครับ” “สวัสดีครับ” หมอเอกยกมือไหว้ เพราะอายุเขาน้อยกว่า “ผอ เรียกมาพบครับ” “เห็นได้ข่าวหมดสัญญาแล้ว ผอ คงอยากให้ต่อสัญญาใช่ไหมครับ” “ครับ แต่คงจะทำอยู่แค่ 10 เดือน” “แล้วนี่...ได้งานที่ใหม่เหรอครับ” “เปล่าครับ ผมว่าจะไปทำโรงพยาบาลที่ชุมพรครับ” “โห ดีจัง” “ทานข้าวกันหรือยังครับ ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่า” เขามองดูท่าทางทั้งสอง ดูสนิทสนมกันมากกว่าคนไข้กับหมอ แล้วสถานที่ก็ไม่ใช่ห้องเวชระเบียน หรือห้องตรวจคนไข้ จะมานั่งตรวจกันที่สนามหญ้า ก็คงมิใช่แน่นอน “เปล่าครับ นี่คุณน้ำฝนครับ เพื่อนคุณปิ่น หมอเอกจำคุณปิ่นได้ไหมครับ?” หมอโยแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน เป็นเอกยกมือไหว้อีกฝ่าย พลางใช้ความคิดอย่างแยบยล “สวัสดีครับ จำได้ครับ เราสนิทกันนะครับ ยินดีที่ได้เจอกันอีก คุณปิ่นสบายดีไหมครับ” เขารีบถามหาบุคคลที่ 3 ทันที “สวัสดีค่ะ” น้ำฝนหันมารับไหว้ และยิ้มอย่างอายๆ ที่เจอคนหล่อเหลาลงนั่งลงข้างๆ “ปิ่นเขาก็....” น้ำฝนทำท่าลำบากใจ “ทำไมครับ เขายังกังวลเรื่องหน้าบวมอยู่หรือครับ ตอนนี้น่าจะยุบไปเยอะแล้ว ผมพยายามโทรหา เขาแต่เหมือนมีเรื่องอะไร เขาไม่รับเลย” เอกพยายามมองอากัปกิริยาของอีกฝ่าย “บอกผมได้นะครับ ปกติคุณปิ่นเองก็ติดต่อผมมาตลอด เราก็สนิทกันระดับหนึ่ง นี่ผมยังคิดว่า ถ้าเขาไม่กลัวการศัลยกรรม อยากจะให้เขาชวนเพื่อนๆ ไปรับ gift voucher ที่คลินิกเลยครับ” เป็นเอกพยายามพูดให้อีกฝ่ายดูเชื่อใจเขา และดูเหมือนเขาสนิทกับปิ่นจริงๆ และเปิดทางเรื่องที่น่าสนใจ แต่เรื่อง Gift voucher เหมือนจะสร้างแรงกระตุ้นให้น้ำฝนในระดับที่ 9 ทำเอานั่งแทบไม่ติด หูกระดิกทันที แต่หมอโยกลับรู้สึกแปลกใจที่หมอเอกผู้ไม่เคยสนใจคนไข้สาวๆ กลับเอ่ยถึงปิ่นมณีอย่างสนิทสนม “คือ..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ฉันก็เป็นห่วงเขามากเลย อยู่ๆ เขาหายไป 3 อาทิตย์ พอกลับมาก็เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า จนฉันต้องมาปรึกษาหมอโยค่ะ” เหมือนเธอพยายามแก้ตัวให้ตัวเอง เพราะกลัวคนอื่นรู้ว่าเธอมาหาหมอโย “ผมเองก็เรียนจิตวิทยามา ผมพอจะคุยกับเธอได้นะครับ เผื่อมีเรื่องอะไรที่บอกใครไม่ได้” “ดีเลยค่ะ ฉันกลุ่มใจมากๆ เลยนะคะ ถ้ามีหมอช่วยจะดีมากเลยค่ะ” น้ำฝนเหมือนมีความหวัง “แล้วจะให้พามาที่นี่ไหมคะ” “ไม่ต้องครับ ผมไปหาที่บ้านได้” “เอ่อ มันจะดีเหรอคะ” น้ำฝนลังเล “ไม่เป็นไรครับ คุณปิ่นอาจจะลำบากใจ ไม่อยากออกมาข้างนอก ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นผลกระทบกระเทือนทางจิตใจตั้งแต่หน้าบวมหรือเปล่า บางที คนเราเจอสภาพที่หน้าเปลี่ยนไป เขาอาจจะขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง จนจิตตกได้ครับ แล้วก็ไม่อยากจะเจอผู้คน เพราะกลัวว่าคนอื่นๆ จะมองเธอแปลกไป ขอผมไปดูอาการเธอที่บ้านก็ได้” “ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะแชร์ที่อยู่บ้านให้นะคะ” หมอเอกหยิบโทรศัพย์ออกมาเพื่อแอดน้ำฝนเป็นเพื่อน แล้วเธอก็แชร์โลเคชั่นบ้านของปิ่นมณีให้หมอเอก “ขอบคุณมากเลยนะครับ” “อ้อ..นี่นามบัตรผม ถ้าเกิดสนใจทำศัลยกรรม แค่ยื่นนามบัตรผมให้ admin ได้นะครับ ลด 25%” “โห ลด 25% เลยเหรอคะ ขอบคุณค่ะ” น้ำฝน ลิงโลดใจ หมอโยยิ้ม “สบายใจแล้วสิ ทั้งเรื่องเพื่อนและเรื่องสวย” “หมอโยก็” น้ำฝนตอบเขาอายๆ มองนามบัตรเป็นเอกยิ้มๆ “เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ” ทั้งสามเอ่ยลากัน เป็นเอกเดินยิ้มจากทั้งสองมา ส่วนหมอโยยังมีเวรบ่ายอีก 2 ชั่วโมง น้ำฝนเลยขอตัวกลับแล้วนัดเจอกันใหม่
คราวนี้บุกไปถึงบ้านหละค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 25 พฤษภาคม 2564 เวลา:8:59:13 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
