Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 12 หน้า 2 นั่งลงข้างเตียง ห่มผ้าให้ปิ่นแล้วเขาก็ลงนอนข้างๆ เธอ กอดเธอเบาๆ ปิ่นมณีสัมผัสถึงอุ้มมืออุ่นที่วางทาบที่หน้าท้องของเธอ หมอมือใหญ่กว่าเธอมาก นิ้วมือเรียวยาวสวย จนบางทีเธอยังอายที่นิ้วเธอสั้นกว่า เวลาสัมผัสตัวเธออย่างถนอม เธอรับรู้ถึงความอุ่นจากมือคู่นั้น อีกทั้งร่างกายที่อบอุ่น แม้อากาศรอบนอกจากจะหนาวเย็นเพียงใด เธอก็ไม่อาจจะรับรู้ถึงความเหน็บหนาวนั้นได้เลย เขาซุกหน้าเข้ากับซอกคอของเธอเบาๆ เขาชอบทำแบบนี้ทุกคืน เมื่อก่อนนอนคนเดียว เวลาน้ำฝนมาค้างด้วย เธอไล่ไปนอนอีกห้องเสมอ ทั้งที่ตอนเป็นเด็กเคยนอนด้วยกัน แต่พอโตขึ้นมา เธอกลับไม่คุ้นเคยเวลามีคนนอนด้วยแล้วพลิกตัวไปมา มันทำให้เธอตื่นจากหลับไหล แล้วพาลนอนไม่หลับ แต่การถูกนอนกอดแบบนี้ ทำให้เธอพลิกตัวไปไหนไม่ได้ แล้วยังความรุ่มร้อนจากร่างกายที่สัมผัสถึงกันและกัน คู่รักที่อยู่กินกันต้องนอนกกกอดกันเช่นนี้ทุกคืนหรือ? แผลเก่าหนหลังเข้ามาในห้วงคำนึง คนรักเก่าของเธอที่คบหากันเพียง ครึ่ง ปี เขาแค่รักสนุก เขาแค่หลอกว่ารักเธอ เขาแค่ไม่ต้องการรับผิดชอบ เขาแค่ยังอยากสนุกไม่ต้องการสร้างครอบครัว เขาทิ้งเธอไปอย่างไม่สนใจใยดีไปหาผู้หญิงอื่น ไม่สนใจเธอที่ร้องไห้ตรงหน้าเขา ราวกับเธอเป็นเพียงทางผ่านมาและผ่านไป มันเจ็บปวดใจจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่เธอก็ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ เพราะเธอเข้มแข็งพอ เป็นเอกบอกเธอ เขาอยากแต่งงาน เขาอยากมีลูก เขาต้องการรับผิดชอบ แล้วที่เขาพูดมา มันจะเป็นจริงหรือ? ทั้งที่เขาเป็นเกย์ เวลาที่รู้จักกัน เพียง 2-3 เดือน มันเร็วไปที่จะทำให้สร้างครอบครัวกับเขาหรือไม่? แม้ที่จริงแล้ว ความรักนั้น อาจจะไม่ขึ้นอยู่กับเวลา บางคู่อยู่ร่วมกันยาวนานมา 20 ปี หย่าร้างกันไปก็มี ทั้งที่เริ่มมาจากความรัก แรกเริ่มความรักนั้นหอมหวานเสมอ พอนานไปเริ่มจืดจาง มันเป็นสัจจะธรรมของชีวิต ปิ่นมณีคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ แล้วหลับไปอย่างไม่รู้ตัว ตื่นมาอีกที เพราะเป็นเอกลุกจากเตียง เธอพลิกตัวมามองเขา “ตื่นแล้วเหรอครับ ผมว่าจะไปทำกับข้าวเช้าให้” “กี่โมงแล้ว” “ ตี 5 ครึ่งแล้วล่ะครับ” “แกต้องไปทำงานไหมหมอ” “ไม่แล้วครับ” “ทำไมล่ะ” ปิ่นลุกตาม “ผมลาออกแล้ว” “เอ๊ะ แล้วยังไง?” เธอสงสัย ไหนหมอบอกว่ารักอาชีพนี้หนักหนา “ช่วงนี้งานที่คลินิกเยอะ แล้วอีกอย่างงานมูลนิธิอีกครับ” เขาตอบ “อืม” “เจ้ นอนต่อก็ได้นะครับ” “ไม่เอา สายแล้ว” เธอตอบ “งั้นก็อาบน้ำนะ ผมเตรียมข้าวกับเตรียมเสื้อผ้าให้” เป็นเอกยิ้มจูบทีแก้มเธอเบาๆ แล้วลุกจากเตียงไป ปิ่นมณี จับแก้มตัวเองเบาๆ เธออาจจะไม่คุ้นชินกับการแสดงออกว่าอ่อนหวานและอ่อนโยนจากผู้ชาย แม้ชายคนนี้จะเป็นเกย์ก็เถอะ ปิ่นมณีออกมาจากห้องน้ำ ก็พบชุดทำงานของเธอวางไว้บนเตียงอย่างเรียบร้อย เธอรีบแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง เป็นเอกทำอาหารเช้าง่ายๆ ให้เธอทาน มีไข่ดาววางบนขนมปัง และมีมะเขือเทศวงใหญ่ ผักสลัด และซอสรูปหัวใจ ปิ่นมณีมองอย่างพิจารณา ทำไมเขาดูละเอียดอ่อนกับเรื่องพวกนี้นัก ทั้งๆ ที่เธอเป็นผู้หญิง งานบ้านงานเรือนแบบจะไม่ได้สนใจมากมาย แต่ของสะสมเธอกลับเป็นชุดเครื่องครัวหลากหลายมันช่างดูขัดแย้งกันเสียจริง ปิ่นนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เป็นเอกวางแก้วนมอุ่นๆ ไว้ให้ พร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงดอกโตที่เขาแอบโทรสั่งไว้เมื่อคืน วางลงข้างๆ “นี่อะไร?” ปิ่นถึงกลับแปลกใจแต่ก็ตื่นเต้นอยู่ในที “ไปอยู่เกาะแป๊ปเดียวลืมไปเลยเหรอครับ เมื่อวานวันวาเลนไทด์” เขาบอก “อ้อ...ขอบใจ” หน้าตาใสตอบ ฉายแววยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างยินดี ยกกุกลาบดอกโตขึ้นมาดม เป็นเอกยิ้มพอใจที่เธอชอบ “ทานสิครับ” ปิ่นมณี มองชายร่างสูงโปร่ง นั่งลงฝั่งตรงข้าม โครงหน้าหล่อเหลา ยิ้มละไมให้เธอ เรื่องแบบนี้เหมือนเป็นความฝันหรือไม่ หน้าตาราวเทพบุตร จะมีหญิงใดในหล้าที่ได้ตื่นมาเจอเรื่องโสภาขนาดนี้ เป็นเอกดีกับเธอแบบนี้ เพื่ออะไร เขาจะชอบเธอจริงๆ อย่างนั้นหรือ หรือที่เขาว่าอยากจะมีลูก........ ใช่สิ เกย์หลายๆ คนอยากจะมีลูกเยอะแยะ พวกเขาท้องเองไม่ได้นิ หรือเขากำลังมองเธอเป็นแค่คนอุ้มท้องให้ ปิ่นมณีมองเขาอย่างตะลึงกับความคิดของตัวเอง “ทานสิครับ” เขาบอกเธออีกเพราะเห็นเธอนั่งมองเขาอยู่นานแล้ว พอทานข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย เอกอาบน้ำแต่งตัว พาเธอออกจากคอนโดและไปส่งที่สาธารณสุข ปิ่นมณีไม่ได้ชวนเขาคุยอะไร เธอกำลังสับสนและคิดใคร่ครวญเรื่องเป็นเอกจะหลอกเธอท้องแล้วเอาลูกไปจากเธอ เขาไม่ได้ชอบเธออย่างจริงจัง พอคิดถึงตรงนี้ก็เหมือนโดนมีดกรีดอก จนพูดออกมาไม่ได้ และเป็นเอกก็ขับรถไปอย่างชำนาญทางเพราะเขามาแอบดูปิ่นมณีก่อนหน้านี้ 2-3 ครั้งแล้ว “จอดข้างหน้าก็ได้” เธอบอกเขา “เจ้ เดี๋ยวผมจะโทรหานะครับ” เขาบอกเธอ ปิ่นพยักหน้ารับก่อนจะเปิดประตู “เดี๋ยวสิ” เป็นเอกเอ่ย เธอหันมามองเขา ในมือถือกุหลาบดอกโต “จะไปแบบนี้เหรอ” เป็นเอกมองสายตาที่เต็มไปด้วยความระแวงของปิ่นมณีแล้วสงสัย “เจ้ มีอะไรหรือเปล่าครับ?” เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ “แกนั่นแหล่ะมีอะไร?” เธอถามคืน เป็นเอกจับมือเธอขึ้นมาจูบ “รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ นะครับ” เขาพูดอย่างอ่อนโยน เอามือเสยผมเธอออกจากหน้าผาก “กินข้าวเป็นเวลา อย่านอนดึกนะครับ” เธอพยักหน้า “อย่าทำงานหักโหม อย่ายกของหนัก แล้วอย่ากินของเผ็ด อย่าดื่มเหล้า” “ฉันไม่กินเหล้า” เธอรีบสวน ก็เพราะเหล้านั่นแหล่ะ ที่ทำให้เธอต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เขาดึงเธอมาจูบที่หน้าผาก “คิดถึงผมมากๆ นะเจ้ แล้วผมจะโทรหานะ ช่วงนี้ผมไปเคลียร์งานอาจจะไม่ได้มาหาเจ้นะ” “ไม่ต้องมาก็ได้” “ไม่มาได้ไง อย่างอนผมนะครับ” เขาลูบแก้วเธอเบาๆ เขาพูดอย่างอ่อนโยนและอาลัยอาวรณ์ เธอพยักหน้า
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
รู้สึกรักโดยไม่รู้ตัวค่ะ