Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 3 หน้า 2 หมอเอกยิ้ม ยืนรอเธอเดินมาเดินข้างๆ ทั้งสองเดินไปที่โรงแรมที่อยู่ไม่ห่างจากโรงพยาบาลนัก เป็นเอกถึงกับอดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ ที่ได้เดินคู่กับปิ่นมณี เขาชำเรืองดูหัวเธอที่อยู่เพียงไหล่เขา ทำไมเธอถึงได้ตัวเล็กขนาดนี้กัน หรือตอนเป็นเด็กจะขาดสารอาหารที่สำคัญในเรื่องช่วยให้สูงไป แน่นอนที่เธอไม่ชอบการกินนมเป็นแน่ พอหันมองเธออีกที ทำไม...ตุ๊บ ตุ๊บ....เสียงจังหวะแปลกๆ ดังข้างในใจเขา “ไปสนิทกับหมอโยตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาตั้งคำถาม “หมอโย เขาก็เป็นหมอที่ดีนิ เขามาตรวจไข้ทุกวัน เขาพูดจาดี ดูเขาเป็นมิตร จะเรียกสนิทหรือเปล่าไม่รู้?” “แล้วทำไมถึงนัดไปทานข้าวกัน” เขายังตั้งคำถามต่อ “ก็ตอนนั้น ฉันร้องไห้ เขาคงสงสารมั้ง ก็เลยพูดปลอบใจ เขาเป็นคนอบอุ่น ดูท่าทางเหมาะกับการเป็นหมอมากๆ” เธอสาธยายถึงอีกคนเสียดิบดี “แล้วชอบร้องไห้อ่อยผู้ชายให้เลี้ยงข้าวเหรอ” ปิ่นหันควับมามองเขา “หมอเกย์ พูดอะไรคิดก่อนนะ ฉันจะไปอ่อยใครให้เลี้ยงข้าวกันมิทราบ” เธอตั้งท่าจะเอาเรื่อง หมอเอกก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเผลอยั๊วะกับท่าทางเวลาเธอพูดถึงคนอื่นอย่างอ่อนโยนไม่ได้ เขาล้วงเอาผ้าพันคอออกมาจากกระเป๋าเสื้อ คล้องรวบคอเธอดึงเข้ามาหาอย่างแรง ทำเอาปิ่นตกใจ “แก่จนป่านนี้แล้วยังร้องไห้ออเซาะผู้ชายอีกเหรอ” เสียงดุดันไม่เหมือนเคยเอ่ย ปิ่นตกใจกับท่าทางที่ดูราวกับฆาตกรที่จะขยำเยื่อของหมอเอก “งื้อ” เธอเผลอร้องออกมา เสียงที่ทำเอาหมอเอกใจละลาย เขารีบปล่อยมือออก “โอ้ย ขอโทษที่ดึงเสียแรง” ปิ่นยังตกตะลึงอยู่ตรงนั้น เธอยืนนิ่งตาลนลานตกใจราวกระต่ายหน่อยที่โดนบีบคอรอความตาย “โรงแรมเขาเปิดแอร์แรง พันผ้าพันคอไว้ จะได้อุ่น” เสียงปลอบประโลมของเขา ก่อนจะโอบไหล่เธอให้เดินต่อ “แล้วแกจะบอกฉันดีๆ ไม่ได้เหรอ งื้อ” ท่าทางตกใจ และเสียงขี้อ้อนนี้ หมอเอกยิ้ม “ขอโทษๆ นะ อย่าร้องนะ” เขาลูบหัวเบาๆ ปลอบ แล้วเดินโอบไหล่เธอเดินพาเข้าโรงแรม เมื่อมาถึงลานเทศกาลอาหารนานาชาติ ปิ่นยื่นตะลึงตาวาวกับอาหารนานาหลากหลายชนิดที่วางเรียงรายกันเป็นแถวยาวเยียดทั้งสองฝั่ง ตรงกางมีชุดโต๊ะเก้าอี้ วางเรียงเป็นคู่ขนานตามไป เพื่อให้แขกนั่งทานกัน แต่ส่วนมากที่ซุ้มอาหารมีบาร์ยาวให้ยืนกินได้เหมือนสตรีทฟู้ด เธอหันมายิ้มให้หมอเอก “เขาให้กินถึงกี่โมงเหรอ” “ก็กินไปเรื่อยๆ พุงแตกค่อยกลับ” “นี่ฉันอดข้าวมาเป็นเดือนเลยนะ ไม่ได้กินอาหารดีๆ มาเป็นเดือน จนผอมแล้ว” “นี่คือผลการตอบแทนสำหรับความพยายามของเจ้” “หมอเกย์ แกก็น่ารักเหมือนกันนะ” เธอยิ้มก่อนเริ่มออกเดิน ร้านแรกอาหารทางตะวันตก ร้านสเต็ก “โอว อันนี้น่ากิน” “เจ้ ซอสมีน้ำส้มสายชู เจ้อย่าจิ้มนะ” เสียงทุ้มๆ กระซิบข้างหู ร้านจัดสเต๊กใส่ถ้ายเล็กๆ ให้ ปิ่นมณี ใช้ไม้เสียบเล็กที่ร้านเตรียมไว้ เสียบชิ้นเนื้อเข้าปากค่อยๆ เคี้ยว “หือ เนื้อละลายในปากเลย” ตาเธอลุกวาว แม้ไม่ราดซอส แต่กระบวนการหมักเนื้อด้วยเครื่องเทศชั้นดี ก็ทำให้เลิสรสและนุ่มลิ้นทำเอาคนชิมฟินเกินบรรยาย หมอเอกเลยชิมดูบ้าง เขาพยักหน้าตามความเห็นนั้น “เจ้ อย่าเพิ่งกินเยอะนะ มันมีหลายร้าน ถ้าอิ่มที่ร้านแรก ร้านที่เหลือจบเลย” “อ้อ ได้ๆๆ” เธอพยักหน้ารับทราบ ทั้งสองค่อยๆ เดินชิมไปทีละร้านอย่างสนุก อันไหนกินไม่ได้ หมอเอกจะคอยบอกเธอเบาๆ “ไม่กินอาหารทะเล ไม่กินของดองทุกชนิด” เสียงทุ้มๆ คอยกระซิบบอก อันไหนสงสัยเธอจะคอยมองเขาก่อน เมื่อเห็นพยักหน้าอนุญาตเธอค่อยรับจากร้านมา อันไหนที่กินได้ หมอเอกก็ป้อนเธอบ้าง เห็นเธอหลับตาฟินกับอาหารเลิศรสแล้วเขารู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด เวลาเดินเบียดผู้คนไปมา ร่างน้อยๆ หลบหน้าเข้ามาหาเขาด้วยกลัวหน้าตัวเองจะไปกระแทกกับอะไรเข้า ทำเอาเขาเอ็นดู ทำไมเขารู้สึกเอ็นดู ปิ่นมณีมากมายขนาดนี้อย่างไม่รู้ตัว จะเรียกว่าสนิทกัน จะเป็นไปได้ไง โดยปกติ เขาไม่ค่อยสุงสิงกับเพื่อนผู้หญิง ยิ่งกับคนไข้แล้วไม่ต้องพูดถึงเลย ระยะห่างและกฏระเบียบมีชัดเจน แต่ปิ่นมณี เขาอยากรู้ทุกเรื่องทุกกิจกรรมที่เธอทำประจำวัน นับตั้งแต่เริ่มคุยกันผ่านไลน์ เธอจะไลน์มาฟ้องเรื่องน่าบวมบูดเบี้ยวทุกวัน วันละ 3 เวลา จนหน้าเริ่มเข้าที่ เธอก็ยังส่งมาฟ้องถึงความกังวลต่างๆ นานา ที่เธอมี แต่เขาก็รับรู้และอ่านอย่างเอ็นดู คอยแนะนำการดูแลตัวเองหลังผ่าตัดให้เธอทุกอย่าง บางครั้งเขาก็แกล้งเปิดวิดีโอคอลเพื่อขอฟังเสียง เสียงมุ้งมิ้งของเธอมันน่ารัก เสียงใสๆ เวลาทำงอแงมันออดอ้อน กระชากใจเขา นี่เขากำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า “หมอ นี่เนื้อปลา ชิมไหม” ปิ่นป้อนเข้าปากเขา เพราะเห็นอีกฝ่ายยืนเหม่อลอยไม่ยอมตอบ “ฮืม อร่อยนิ” “เป็นผู้หญิงแก่ที่กระเพาะโตเหมือนกันนะ” เขาแกล้งพูดแหย่เธอ ปิ่นค้อนเขา ที่หาว่าเธอแก่ “หมอ ไม่รู้อะไรนะ คนที่เขาอดข้าวมาเป็นเวลา 1 เดือนน่ะ ความทรมารมันมากขนาดไหน” “ต้องขอบคุณผมสินะ” ไม่รู้ว่าการไถ่โทษที่ทำเธอร้องไห้ทุกข์ทรมารใจมานับเดือนด้วยวิธีนี้มันจะดีหรือไม่ แต่มองเห็นความร่าเริงและรอยยิ้มแล้ว ทำให้เขาพลอยมีความสุขไปด้วย “ถามจริงเถอะ หมอเคยศัลยกรรมหน้าตัวเองไหม?” เธอเอ่ยถาม อีกฝ่ายส่ายหน้า ปิ่นมณีถึงกับอึ้ง มองหน้าหล่อเหลา โครงหน้าได้รูปหมดจรด จมูกเป็นสันเหมือนดารา คิ้วเข้มโก่งรับหน้าผากผาย เรียวปากได้รูปนั่นอีก ถ้าเป็นผู้ชายแมนๆ ล่ะก็ ถือว่าหล่อขั้นเทพบุตรทีเดียว ใครจะเกิดมามีรูปทรัพย์พร้อมพูนจนไม่ต้องเสริมแต่งอะไรขนาดนี้ แต่น่าเสียดาย ที่เขาเป็นเกย์
กำลังสนุกเชียว วันนี้เพิ่งโหวตบล็อกเมื่อวานไปค่ะ
  โดย: หอมกร
  วันที่: 26 มกราคม 2564 เวลา:7:47:42 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
