ความบังเอิญ บางครั้งก็นำพาความสุข สมหวัง และแรงบันดาลใจที่ยิ่งใหญ่มาให้เรา
ท่ามกลางความต้องการที่ส่งผลให้หลายคนพยายามค้นหาสิ่งที่ตนต้องการ
ทั้งที่บางครั้งตนเองยังไม่รู้ ยังไม่แน่ใจ ว่าสิ่งที่ตนเองต้องการนั้น...คืออะไร
ความต้องการที่เกิดขึ้นจาก...ความต้องการที่ตามตามกันไป
คิดและทำตามตามกันไป
โดยไม่เคยฉุกคิดเลยว่า..แท้จริงสิ่งนั้นใช่สิ่งที่ตนต้องการแน่หรือ?
ยิ่งค้น...ยิ่งหา...ยิ่งไม่พบ
เพราะตัวเราเองนั้นยังไม่รู้เลยว่าตนเองกำลังค้นหาอะไร
เหตุใดเราจึงต้องค้นหา ทั้งที่ไม่สามารถให้คำตอบกับตัวเองได้ชัดเจนสักครั้งครา
ว่าตนเองกำลังค้นหาอะไร
"ในความว่างเปล่า สองมือไขว่คว้า โดยหวังว่าจะมีสิ่งที่ดีและถูกใจติดมือมาบ้าง"
ความหวังที่ปราศจากจุดหมาย ยากนักที่จะนำพาความสุขและความสำเร็จมาให้เรา
ภาพท้องทุ่งนาหน้าบ้านฉันในเช้าวันหนึ่ง
วันนี้มันงดงามจริง ๆ งดงามจนฉันต้องรีบเก็บภาพมันไว้
ฉันไม่ได้พิจารณาเลยเสียด้วยซ้ำว่ามันงดงามเพราะอะไร
ฉันไม่พยายามค้นหาคำตอบนี้ ฉันจึงพบความงามมากมายที่มิได้มุ่งหวังให้เป็น
หญ้าข้าวนก...วัชพืชในนาข้าวที่ขึ้นเป็นทิวแถวท่ามกลางสายหมอก
ฉันมองแทบไม่เห็นต้นข้าว
หรือความงามที่ได้สัมผัส...อาจเกิดเพราะปราศจากคำถามและข้อสงสัยใดใดจากสิ่งที่พบ
เนิ่นนานพอสมควร กับการละทิ้งการเขียนบล็อคและเฟสบุ๊ค รวมถึงโซเชียลอื่น ๆ
เพราะรู้สึกเหนื่อย ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะคิดหรือจินตนาการ
อยากพัก คือเสียงที่ดังก้องในความคิดและเชื่อมั่นว่าคือความต้องการโดยแท้
ฉันอยากพัก ...เธออาจไม่ได้ยิน
เพราะฉันกำลังตะโกนกึกก้องร้องบอกตัวเอง
...............
ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมและทักทาย
ขอโทษ หากเจ้าของบ้านหลังนี้มิได้ตอบแทนใดใด
นอกจากกล่าวคำขอบคุณ
และขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรง
เช่นเดิมทุกครา
เป็นถ้อยคำข้อความที่กลั่นจากใจ
อ่านแล้วอย่าเพิ่งพักเลยค่ะอาเฮีย
บล็อกคือการรีแล็กซ์ระบายความรู้สึก
เพราะชีวิตต้องดำเนินต่อไป...สู้โว๊ยยยย
หลับฝันดีนะคะ
อุ้มแวะมาเจิมอ่านค่ะ