เ ส น่ ห์ แ ห่ ง ก า ล ...Period of Time




ห่างหายไปจากสังคมออนไลน์นานเกือบสามสัปดาห์ ด้วยเหตุที่ร่างกายอ่อนแอเหลือเกิน ไข้หวัดรุมเร้าไม่หายสักที อีกทั้งภาระกิจก็มากมายทุกด้านจนสับสนทำอะไรไม่ถูกทีเดียวเชียวแบบว่าเยอะมาก อีกทั้งยังมีเรื่องราวให้ต้องจัดการ ตัดสินใจและเกิดความหนักใจไม่น้อย สิ่งต่าง ๆที่ถาโถมเข้ามาทำให้เหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ส่งผลให้โรคภัยก็ถามถึงและไม่ยอมเลิกลาไปเสียที ทำให้ไม่สามารถเขียนบอกเล่าเรื่องราวใดใดได้เลยทั้งทาง Facebook และ Weblog

ค่ำคืนนี้ก่อนที่ฤทธิ์ยาลดน้ำมูกจะทำงานส่งผลให้เกิดอาการง่วงซึม ตั้งใจไว้นานแล้วว่าจะอัพบล็อคสักหน่อย แม้ว่าบล็อคแห่งนี้อาจไม่มีผู้คนมากมายแวะเวียนเข้ามาอ่านหรือสัมผัสความรู้สึกต่าง ๆเหมือนบล็อคอื่น ๆ แต่อย่างน้อยตัวผมเองก็มีที่ไว้ถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดที่เวลาผ่านพ้นไปเมื่อหวนกลับมาอ่านความคิดของตัวเองก็รู้สึกมีความสุขเหมือนกัน ...อาจเรียกได้ว่าเป็นการเขียนเพื่อตัวเอง





หลายครั้งเหลือ...ที่ตัวผมเองใช้เวลาในช่วงค่ำคืนนั่งเปิดบล็อคเก่า ๆของตัวเองขึ้นมาอ่านความคิดเดิม ๆที่ตัวเองเขียนไว้ บางความคิดผมเองก็จำไม่ได้เลยว่าได้คิดและเขียนไว้ เพราะหลายบล็อคผมคิดและเขียนขึ้นแบบครั้งเดียวเสร็จโดยใช้เวลาไม่มากมาย เพราะผมรู้ดีว่ามันเป็นช่วงเวลาที่วิเศษที่สุดและผมจะคิดและเขียนแบบนั้นไม่ได้อีก

หลายครั้งเหลือ...ที่ตัวผมเองใช้เวลาในช่วงค่ำคืนนั่งเปิดบล็อคเก่า ๆของตัวเองขึ้นมาดูภาพที่ตัวเองถ่ายไว้จากวันแรก ๆสู่ปัจจุบัน บางรูปผมก็จำไม่ได้เลยว่านี่ผมถ่ายไว้เมื่อไหร่ ที่ไหน เพราะการถ่ายภาพของผมนั้นจะไม่ได้อิงทฤษฎีใดใดมากไปกว่ารู้สึกชอบและถ่ายไว้ ณ ช่วงเวลานั้น ๆ และผมก็เชื่อเหลือเกินว่าให้ผมถ่ายภาพนั้นในองค์ประกอบแบบเดียวกันก็จะไม่สามารถถ่ายภาพได้เฉกเช่นเดิมอีก






หรือนี่คือ " เ ส น่ ห์ แ ห่ ง ก า ล ... period of time " ในอีกรูปแบบหนึ่งที่ผมค้นพบได้โดยบังเอิญ

กาลเวลามักทิ้งซากความสุขและความทุกข์ไว้เบื้องหลังเสมอ หากเรามองในแง่ของสุขทุกข์ กาลเวลามักทิ่งซากแห่งชัยชนะหรือความสำเร็จและความล้มเหลวหรือแพ้พ่ายไว้เสมอหากเรามองในแง่แห่งการเดินทางของความรุ่งโรจน์ หลายแง่มุมได้ถูกถักทอด้วยกาลเวลาและทิ้งสิ่งต่าง ๆเป็นซากไว้เสมอ อยู่ที่เรานั้นจะพึงพอใจหรือไม่ อย่างไร






อาจเพราะความทรงจำของเรานั้นมีขีดจำกัดทำให้เราไม่สามารถระลึกถึงซากต่าง ๆที่กาลเวลาทิ้งไว้ได้หมดทุกสิ่งอย่าง มีเพียงบางอย่างเท่านั้นที่ตราตรึงในความทรงจำของเราที่เมื่อมีเวลาให้กับตัวเองคราใดก็จะระลึกถึงมันเมื่อนั้นไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ สำเร็จหรือล้มเหลว ชนะหรือแพ้พ่าย และมีซากแห่งความทรงจำบางอย่างที่เราต้องใช้ภาพหรือวัตถุที่อิงแอบเรื่องราวเป็นตัวกระตุ้น ขับเคลื่อนความระลึกเพื่อให้ความทรงจำนั้นทำงาน

หรือความทรงจำของเรานั้นไม่มีขีดจำกัดหรอก แต่เพราะเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในแต่ละวันมันมากมายเหลือเกินจนทำให้เราไม่มีเวลาและกำลังเหลือมากพอที่จะขุดคุ้ยซากที่กาลเวลาทิ้งไว้ภายใต้ความทรงจำที่นับวันจะถูกถมทับด้วยเรื่องราวใหม่ ๆที่เกิดขึ้นมากมายในแต่ละวันได้






ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามซากแห่งกาลเวลาก็จะถูกกระตุ้นให้เรารู้สึกและจดจำได้ไม่คราใดก็คราหนึ่ง ด้วยความทรงจำของเราเองหรือภาพหรือวัตถุที่อิงแอบเรื่องราวเป็นตัวกระตุ้น ขับเคลื่อนความระลึกเพื่อให้ความทรงจำนั้นทำงาน บางทีก็อยากรู้เหมือนกันว่าอะไรกันแน่ที่เป็นตัวกระตุ้นให้บางครั้งเรากลับพยายามรื้อฟื้นความทรงจำบางเรื่องราวอย่างโหยหา ทั้งที่ภายใต้ความทรงจำนั้นเต็มไปด้วยซากแห่งความทุกข์ ล้มเหลว แพ้พ่าย หลายครั้งที่ผมเองเป็นเช่นนั้นเหมือนกันแต่ความรู้สึกที่ได้รับกลับไม่เหมือนเดิม การโหยหาวันวาน กลับเป็นการกระตุ้นให้เกิดพลังบางอย่างเสมือนเป็นการนำซากแห่งความทุกข์ ล้มเหลว แพ้พ่าย มาขับเคลื่อนความสามารถในการดำเนินชีวิตปัจจุบันวันนี้ เพื่อหากโชคดีมีวันพรุ่งนี้เราจะไม่ก้าวซ้ำกับซากอดีตที่กาลเวลาทิ้งไว้ และพร้อมก้าวไปด้วยใจที่ปิติ





" เ ส น่ ห์ แ ห่ ง ก า ล ... period of time "

คงเป็นเสมือนปริศนาที่รอคอยการรื้อฟื้นเพื่อลิ้มลองรสชาติของซากกาลเวลา

สำหรับใครบางคนที่พยายามรื้อฟื้นด้วยความโหยหา

แต่สำหรับใครหลายคนที่พยายามหลบลี้หลีกหนีและลืมเลือน

ป ริ ศ น า ... แห่งกาล

คงเป็นเสมือนหนามทิ่มแทงและหลอกหลอน

และไร้ซึ่งเสน่ห์และคุณค่าในทุกแง่มุมให้ควรรื้อฟื้นและจดจำ

Smiley




 

Create Date : 30 มีนาคม 2557
8 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2557 15:44:26 น.
Counter : 1957 Pageviews.

 

มาเจิมค่ะ

 

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 30 มีนาคม 2557 20:34:24 น.  

 

เขียนด้วยประสพการณ์ล้วนๆ
กาลเวลาที่ผ่านไป ที่จดจำบ้าง ลืมบ้าง
บางทีมันโโผล่ขึ้นมาเฉยเลย

อิอิ แสดงว่าอายุเริ่มมากขึ้น โหยหาอดีตที่ทั้งทุกข์และสุข
ช่างหัวมันเถอะ แค่ว่าวันนี้ กอบโกยความสุขไว้แล้วกัน

เขียนแบบคนไม่มีวาทะศิลป์ นะคะ


คุณเทียนหายดีรึยัง

เรื่องเท้าบวมน่าห่วงนะคะ

อาจเป็นสัญญานเตือน ไปเช็คบ้างนะคะ

 

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 30 มีนาคม 2557 20:37:56 น.  

 

สวยมากๆทุกภาพเลยค่ะ
โดยเฉพาะภาพสุดท้าย สวยมาก

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆและภาพสวยๆนะคะ ^^

 

โดย: lovereason 30 มีนาคม 2557 21:23:35 น.  

 

สวัสดีค่ะคุณเทียน..

ถึงว่าซิ..หายไปนานนะ..

แวะมาทักทาย ชมดอกไม้สวยๆด้วยคนค่ะ

มีความสุขมากๆนะค่ะ

 

โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 30 มีนาคม 2557 21:53:29 น.  

 

แวะมาทักทายค่ะ ถึงท่านหญิงฯจะไม่ค่อยได้เข้าบล็อกและเฟส
แต่ก็ติดตามงานคุณเทียนเสมอทางเพจนะคะ
เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต รักษาสุขภาพนะคะ
หายป่วยไวไว จะได้มาถ่ายทอดความคิดความฝันผ่านภาพและตัวอักษร
ให้เพื่อนๆได้ติดตามกันต่อไปนะคะ

 

โดย: ugly princess 31 มีนาคม 2557 11:55:24 น.  

 

รูปสวยจังเลยค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรงหายป่วยไวๆนะคะ

 

โดย: มี๊เก๋+ป๊าโอ๋=ซีทะเล (kae+aoe ) 1 เมษายน 2557 13:09:03 น.  

 

แข็งแรงๆ หายเร็วๆนะเฮีย อวยพร ปีๆนึงเฮียเหนื่อยไปกับการต่อสู้กะสุขภาพเยอะนะเนี่ย เฮียเทียนสู้สู้

 

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 2 เมษายน 2557 16:47:24 น.  

 

tiensongsang Photo Blog
ภาพสวยมากค่า

 

โดย: mariabamboo 3 เมษายน 2557 19:44:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


tiensongsang
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 28 คน [?]




Group Blog
 
<<
มีนาคม 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
30 มีนาคม 2557
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tiensongsang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.