ตอน ๓๖

หน้าที่ยิ้มรื่นของประณาลีและแพท ถูกปรับให้เรียบ เมื่อมาถึงร้านอาหาร ซึ่งนเรศนั่งรออยู่ก่อนแล้วตามเคย อาหารหลายอย่างนำมาเสิร์ฟทันทีที่ทั้งสองไปถึง ความเป็นคนพูดน้อยของประณาลี ยังคงมีให้นเรศเห็นอย่างนั้น แม้เขาจะแจ้งข่าวดีเรื่องอิสระภาพให้รับรู้แล้วก็ตาม แต่หญิงสาวก็ยังคงทำหน้าเรียบเฉย ประหนึ่งไม่ยินดียินร้ายกับข่าว นเรศเข้าใจดีว่า คงไม่ใช่เรื่องที่งามนัก หากทั้งเขาและเธอจะแสดงความดีอกดีใจออกมาในตอนนี้

ทั้งหมดจึงนั่งกินอาหารไปเรื่อย ๆ พูดคุยกันเรื่องทั่ว ๆ ไป แต่ไม่มีใครเอ่ยถึงเรื่องการหย่าร้างอีกเลย ข้อความในมือถือของแพทดังขึ้น เพื่อความแน่ใจแพทจึงยกขึ้นมาเปิดอ่าน ‘ผลไม้มาถึงแล้ว’ ยิ้มแบบนี้ประณาลีแทบไม่ต้องถามคนที่นั่งข้าง ๆ ก็เดาได้ คณิศรเดินรี่เข้ามาในร้านอาหาร และตรงไปยังมุมเดิมที่จำได้ว่าสามีเคยมานั่งกินอาหารครั้งก่อน แม่หม้ายป้ายแดงแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเอาเสียเลย

เมื่อคนที่นั่งร่วมโต๊ะกับอดีตสามี ก็คือคู่หมั้นของน้องชาย ถึงทั้งสองจะไม่ได้มากันเพียงลำพัง แต่มีหรือที่คนอย่างคณิศรจะคิดให้เป็นไปในทางอื่น ‘นังครูสารเลว นี่แกเองเหรอที่เป็นต้นเหตุทำให้ผัวฉันมาขอหย่า’ คำด่าแทบจะหลุดออกมาจากปากตั้งแต่ มองเห็น และรับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร รีบสาวเท้าให้ถึงโต๊ะเร็วที่สุด แม้ใจจะไปถึงก่อนนานแล้วก็ตาม

“คุณเรศ ผู้หญิงคนนี้เหรอคะคือต้นเหตุให้คุณมาหย่ากับฉัน นี่มันคู่หมั้นน้องฉันนะ คุณทำเข้าไปได้ยังไง นังประณาลี แกเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่มั้ย ทำไมเหรอ แกมีน้องฉันคนเดียวไม่พอรึไง ถึงอยากได้พี่เขยเขาไปด้วย”
คณิศรด่าด้วยน้ำเสียงที่ดัง ประหนึ่งอยากให้คนในร้านที่นั่งห่างออกไปได้ยินก็ไม่ปาน แต่ประณาลีกับแพทกลับเฉย ตรงกันข้ามกับนเรศที่เป็นเดือดเป็นร้อนแทน จนต้องรีบปรามอดีตภรรยาไว้

“คุณณิ หยุดว่าคุณลีได้แล้วนะ คุณรู้อะไรดีมากน้อยแค่ไหน ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา ผมกับคุณลีก็แค่รู้จักกัน มากินข้าวด้วยกันเท่านั้น ไม่เห็นเหรอว่าคุณแพทก็มาด้วย ถ้าคุณยังไม่คิดอะไรที่สกปรก ๆ แบบนี้ ก็ออกไปจากที่นี่ซะ เราสองคนไม่ข้องเกี่ยวอะไรกันแล้วทั้งทางพฤตินัย และนิตินัย ตั้งแต่เมื่อเช้านี้”

“อ๋อใช่ซี้! ก็อีนี่มันสวยกว่า มันเด็กกว่า มันออเซาะเอาใจคุณเก่งกว่านี่ ถึงได้รักได้หลงมัน จนคุณยอมทิ้งลูกทิ้งเมียมาหามัน นังประณาลี แกอีคนหน้าด้าน ฉันจะโทรไปบอกน้องฉัน ให้มาดูผู้หญิงสำส่อนอย่างแก ผู้หญิงอะไรไม่มียาง มีผู้ชายทีละสองคน แย่งผัวเขายังไม่พอ ยังไปแย่งแฟนแม่โรสอีก คอยดูนะ ฉันจะบอกให้น้องฉันเขี่ยแกทิ้งเหมือนหมาข้างถนน แกมันไม่มีค่ามากพอที่น้องฉันจะเอามาทำเมียหรอก อย่างมากณินก็กินแล้วทิ้ง ใครโง่ไปรับเศษเดนก็ช่างหัวมัน นังหน้าด้าน เจ้าข้าเอ้ย มาดูผู้หญิงหน้าด้าน แย่งผัวชาวบ้านเร็ว ด่าขนาดนี้แกยังไม่คิดอาย มาให้กูตบซะหน้าแกมันจะได้บางลง”

ร้องด่าและพยายามที่จะตรงเข้าไปทำร้ายคนที่นั่งเฉยอยู่อย่างนั้น จนผู้จัดการร้านอาหารและเด็กเสิร์ฟรีบตรงเข้ามา เพื่อห้าม แต่นเรศเร็วกว่ารีบดึงคณิศรเอาไว้ไม่ให้ถึงตัวประณาลี ที่ยืนขึ้นพร้อม ๆ กับแพท

“เอ๊ะ! อีนี่จู่ ๆ จะมาด่าน้องฉันแบบนี้ได้ยังไงกัน แกแน่ใจเหรอว่าที่ผัวแกทิ้งมานี่ เพราะคนอื่น ไม่ใช่เพราะตัวแกเอง” แพททนฟังไม่ได้จนต้องรีบตอบโต้
“แกไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง อีกกระเทยควาย อีคนผิดเพศ มึงคิดว่ากูจะกลัวมึงเหรอ อ๋อใช่! มึงเองก็หาผัวไม่ได้สินะ ถึงได้คอยตามอีนังนี่แจ จะรอให้มันแบ่งผู้ชายให้ใช้บ้างรึไง” ร้องด่าจนดังลั่นขณะที่ร่างยังถูกนเรศกอดไว้ ขาก็ยกเตะลมเตะแล้งตามเรื่อง

“อ้าว! อีนี่ สงสัยยังไม่เคยถูกกระเทยตบซะแล้ว มึงเข้ามาถ้ามึงคิดว่ามือกูฝากธนาคารเอาไว้ ผู้ดีประสาอะไรวะ มาร้องด่าชาวบ้านไม่รู้จักอาย ตัวเองหย่าแล้วยังจะมาหวงก้างอีก คุณเรศคะเอาอดีตเมียคุณออกไปนะ ไม่งั้นแพทตบจริง ๆ ด้วย เราไปกันเถอะลี ปล่อยให้อีนี่มันแหกปากร้องไปเถอะ กูจะบอกให้นะถ้ามึงดีจริง ผัวมึงไม่ทิ้งไปหาคนอื่นหรอกโว้ย”
สิ้นคำก็รีบคว้าเอามือน้องสาว เดินออกจากร้านอาหารทันที แม้จะมีคนมองตามสักแค่ไหน แต่ทั้งสองก็ไม่คิดจะสนใจรีบออกรถไปโดยเร็ว ปวีร์ที่จอดรถรออยู่หน้าร้านรีบตามไปติด ๆ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ สะใจจริง ๆ โว้ยงานนี้”
แพทหัวเราะออกมาดัง ๆ พอ ๆ กับสองพี่น้องที่สะใจไม่แพ้กัน เมื่อทั้งหมดมารวมตัวกันที่คอนโดฯ แพทแล้ว มือถือทั้งของแพทและประณาลีดังขึ้นนับครั้งไม่ถ้วนจากคนคนเดียวคือนเรศ
“พี่แพทบอกว่าพักนี้ให้เขาห่าง ๆ พวกเราก่อน บอกด้วยว่าลีนอนร้องไห้อยู่รับสายไม่ได้”
ทุกคำสั่งของหญิงสาว แพทสื่อไปหาศัตรูจนครบถ้วน หรือออกจะเกินไปด้วยซ้ำ นานกว่าที่นเรศจะยอมจบบทสนทนา
“เอาไงต่อครับพี่ลี”

“รอ พี่ว่าไม่เกินพรุ่งนี้ ไม่แม่ก็น้องของมันต้องโทรมาหาพี่แน่ ๆ แต่พี่ว่าจะเป็นแม่มันมากกว่า เพราะนายคณินจนป่านนี้ยังไม่ติดต่อมาหาพี่เลย ไม่รู้ไปถึงไหน” คนพี่มั่นใจในคำพูดไม่น้อย เพราะเกือบจะครบอาทิตย์แล้ว ที่ไม่มีข่าวคราวของคณินเลย
“ดี ให้มันรีบ ๆ โทรมาจะได้เข้าทาง พี่จะเอาให้มันหน้าหงายไปทั้งสองคนเลย”

“คุณแม่ ๆ ช่วยณิด้วย อีนังประณาลีมันแย่งคุณเรศไปจากณิแล้วค่ะ คุณแม่ต้องจัดการให้ณินะคะ คุณแม่ต้องเรียกมันมาคุยกันให้รู้เรื่องนะคะ ณิไม่ยอม แล้วนี่ณินไปไหนกัน ทำไมไม่มาดูคู่หมั้นตัวเอง ปล่อยให้เที่ยวไปแย่งผัวพี่ได้ยังไง”
คณิศรวิ่งเข้ามาหามารดาที่นั่งอยู่ห้องนั่งเล่น โดยมีคามินและญาณินนั่งอยู่ด้วย

“อะไรกันแม่ณิ มีอะไร ใครแย่งผัวใคร หยุดร้องไห้โวยวายแล้วเล่ามาให้แม่ฟังช้า ๆ ซิ”
อัมพรพยายามทำใจเย็นถามลูกออกไปช้า ๆ ชัด ๆ ในใจก็คิดว่าดีแค่ไหนแล้วที่หลาน ๆ ไม่ได้อยู่ตรงนี้ด้วย เพราะคำพูดของลูกสาวนั้น ค่อนข้างจะรุนแรงและไม่น่าเชื่อเอาเสียเลย คณิศรเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น ให้คนในบ้านฟังด้วยความยากลำบาก เพราะมัวแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น จนคนฟังต้องตั้งใจฟัง และถามซ้ำ ๆ จนจับใจความได้

“ไม่จริง! ผมไม่เชื่อเด็ดขาด อย่างคุณ เอ่อ! อย่างพี่ลีนี่เหรอ จะไปแย่งพี่เรศได้ มีผู้ชายดี ๆ และโสดให้เลือกตั้งเยอะ ยังไง ๆ มินก็ไม่เชื่อฮะ หรือคุณแม่เชื่อ” คามินเป็นคนแรกที่ปฏิเสธข่าวนี้โดยสิ้นเชิง เพราะมันหาความเป็นไปได้ยากเหลือเกิน ขนาดพี่ชายเขาที่มีคุณสมบัติดีกว่าอดีตพี่เขยเป็นไหน ๆ หญิงสาวยังไม่ยอมปักใจรัก อัมพรเองก็คิดเหมือนลูกชายคนเล็ก

“แม่ก็ไม่เชื่อ แม่ณิเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า หรือว่าคิดมากจนสมองเลอะเลือนไปหมดแล้ว”
“นี่คุณแม่หาว่าณิบ้าเหรอคะ” ร้องไห้ออกมาอีกเมื่อได้ยินคำแม่และน้อง

“ก็มันแทบจะเป็นไปไม่ได้นี่คะพี่ณิ ญาก็ไม่เชื่อค่ะ พี่ลีนี่นะคะจะทำอย่างนั้น ขนาดพี่ณินจะจับมือในบ้านเรา พี่ลียังห้ามไว้เลย บอกว่าไม่สมควร แล้วจะให้ไปแย่งพี่เรศนี่นะ อมพระมาพูดญาก็ไม่เชื่อ” ญาณินเองก็ไม่เชื่อเช่นกัน
“ถ้าไม่มีใครเชื่อ ก็โทรไปตามมันมายืนยันต่อหน้าพี่สิ โทรตอนนี้เลยนะคะคุณแม่ ถ้ามันกล้าปฏิเสธ ณินี่ล่ะจะตบให้มันยอมรับเอง โทรสิคะคุณแม่ มินโทรไปเลย” คณิศรบอกด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้นเป็นที่สุด ที่ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น

“แม่ว่าเอาไว้ให้ณิใจเย็น ๆ ก่อนแล้วเราค่อยคุยกันใหม่ดีกว่านะ ตอนนี้สงบสติอารมณ์ดี ๆ ก่อนก็แล้วกัน แต่แม่อยากจะตำหนิณิหน่อยนะ ว่าทำไมจะหย่ากับผัวไม่ยอมมาปรึกษาแม่เลย แล้วนี่จะทำยังไงกัน”
อัมพรบ่นลูกสาวเป็นการใหญ่ เพราะการหย่าร้างกับนเรศ คณิศรไม่ได้มาปรึกษาใครเลย ด้วยความที่กลัวและหวงสมบัติมีมากกว่า และรู้ดีว่า ถ้าขืนมาปรึกษาแม่ ก็ไม่พ้นเรียกมาอบรมให้ปรับตัวเข้าหากัน เหมือนในหลาย ๆ ครั้งที่เคยเป็นมานั่นเอง

ทุกอย่างเป็นไปตามที่ประณาลีคาดเดาเอาไว้ อัมพรลงทุนโทรมาหาหญิงสาวด้วยตัวเอง และนัดให้ไปหาในช่วงบ่าย คณินโทรจากฝรั่งเศสเข้ามาหาเธอในเวลาต่อมา

“ผมกำลังรอคุยกับเพื่อนคุณลุงอยู่นะ กว่าจะตามหาตัวเจอ ลีเป็นยังไงบ้าง คิดถึงผมหรือเปล่า แล้วไปดูแลคุณแม่ให้ผมบ้างมั้ย” และอีกหลาย ๆ คำถามที่เขาคิดได้ แต่ประณาลีกลับฟังเฉย ๆ ก่อน เมื่อเขาพูดจบหญิงสาวจึงตอบแต่ละคำถามด้วยน้ำเสียงที่ปกติที่สุด เพราะยังไง ๆ การที่เขาอยู่ไกลแบบนี้ ก็จะเป็นการดีมากกว่า จะได้ทำอะไรง่ายขึ้น

“กว่าผมจะได้กลับก็อีกหลายวัน ดูแลตัวเองดี ๆ นะ คิดถึงลีที่สุดเลย แล้วจะซื้อของไปฝากนะ ผมต้องไปแล้ว”
เขาสั่งลาแล้วก็ต้องรีบวางสายไป
“ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน กลับมาฉันก็มีของฝากให้นายเก็บไว้เป็นที่ระลึก มันเป็นของขวัญที่ผูกโบว์สีแดงด้วย”
มาถึงตอนนี้อยากจะขอบคุณโชติกามากกว่า ที่ส่งเครื่องมาช่วยให้เธอเข้มแข็งขึ้นกว่าเดิม อะไรที่คิดว่าจะทำลงไปด้วยความลำบากใจ ก็ดูจะง่ายขึ้น เมื่อภาพบทรักของเขามันติดตามาด้วยในทุก ๆ ครั้งที่หัวใจคิดไปถึงเขา

แพทไม่ยอมปล่อยให้ประณาลีมาพบอัมพรเพียงลำพัง เพราะรู้ดีว่าคณิศรจะต้องอยู่ด้วยเป็นแน่ และก็เป็นจริงอย่างที่คิด คณิศรทำท่าจะด่าคนทั้งสอง แต่อัมพรห้ามเอาไว้ได้ทัน และสั่งให้ลูกสาวนั่งฟังอยู่เฉย ๆ ปล่อยให้ประณาลีอธิบายเรื่องราวทั้งหมดเพียงลำพัง เมื่ออัมพรเป็นคนบอกว่าธุระที่เรียกมาคือเรื่องอะไร สีหน้าที่เรียบเฉยเหมือนหลาย ๆ ครั้งของประณาลี ทำให้อัมพรให้น้ำหนักมากกว่าลูกสาวเสียแล้ว

“อย่างที่ลีบอกค่ะ ว่าลีไม่คิดจะทำเรื่องแบบนี้เด็ดขาดค่ะ ที่พี่ณิเห็นเมื่อวานนี้ ก็เพราะบังเอิญว่าลีกับพี่แพทไปรอพบลูกค้าอยู่ที่ร้านนั้น เขาติดต่อจะให้ลีจัดการแสดงให้ ก็พอดีพบคุณเรศเข้า เห็นเป็นพี่เขยคุณณิน และเป็นพ่อน้องเจนนี่ ลีเลยชวนให้นั่งด้วยระหว่างที่รอลูกค้า แต่พี่ณิก็เข้าไปก่อนค่ะ ไม่ยอมถามอะไรเลย จู่ ๆ ก็เอะอะโวยวาย ด่าลีกับพี่แพทใหญ่เลย จนเราสองคนทนไม่ได้เลยรีบหนีไปก่อนค่ะ ถ้าคุณแม่ไม่เชื่อก็โทรถามคุณเรศได้นะคะ หรือจะโทรถามผู้จัดการที่ร้านก็ได้ค่ะ”
บอกไปด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ และน่าเชื่อถือเป็นที่สุด

“อีตอแหล แกอย่ามาตบตาฉัน เห็นอยู่แท้ ๆ ว่าแกกำลังกินข้าวอยู่กับผัวฉัน ไม่มีใครที่ไหน นอกจากอีกระเทยควายนี่เท่านั้น พวกแกรวมหัวกัน ต่อให้ฉันโทรถามผัวฉัน มันก็ไม่มีวันบอกความจริงหรอก ขโมยที่ไหนมันจะยอมรับ ถ้าจับไม่ได้คาหนังคาเขา ทำไมเหรอน้องชายฉันดีไม่พอสำหรับแกหรือไงถึงได้ทำแบบนี้ อ้อ! หรือเห็นว่าณินกำลังมีปัญหาเรื่องการเงิน จึงได้รีบหาหลักอื่นเอาไว้เกาะ แกมันก็ผู้หญิงเห็นแก่เงิน เห็นแก่ได้” คณิศรทนฟังสิ่งที่ประณาลีบอกไม่ได้ จนต้องด่าออกมาต่อหน้าแม่

“แม่ณิหยุดเดี๋ยวนี้นะ”

“ณิไม่หยุดค่ะ คุณแม่เชื่อน้ำคำมันเหรอคะ แล้วคุณแม่คิดเหรอคะ ว่ามันจะรักลูกคุณแม่เพราะเหตุผลอื่นมากกว่าเงิน น้ำหน้าอย่างมันจะมีอะไรสำคัญกว่าเงินคะ ทำเป็นไม่อยากได้ค่าสินสอดมาก ๆ ทำเป็นเอามาฝากไว้กลัวจะรักษาไม่ได้ ที่แท้มันก็อยากจะได้จนตัวสั่น ลีลาบนเตียงของแกมันคงจะเด็ดมากนะ ถึงได้จับน้องกับผัวฉันอยู่ นังหน้าด้าน แกต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันจะซื้อผัวฉันคืน บอกมาเลย และไม่ต้องมาบอกด้วยว่าเงินซื้อแกไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ อย่างแกหายใจเข้าออกก็คงจะมีแต่เงินทั้งนั้นล่ะ”

“แม่ณิแม่บอกให้หยุดไง”
“คุณแม่คะ ถ้าคุณณิจะคุยไม่รู้เรื่องแบบนี้ ลีว่าเอาไว้คุยกันวันหลังดีกว่าค่ะ”
“หนูลีใจเย็น ๆ ก่อน ถ้าหนูลียืนยันแบบนั้นแม่ก็เชื่อ แม่ต้องขอโทษแทนแม่ณิด้วยนะ พักนี้แม่ณิเครียด ๆ อาจจะคิดอะไรเลอะเลือนไปบ้าง”

“คุณแม่คะ คุณแม่ไปขอโทษมันทำไม ณิพูดความจริง ณิบอกตามที่ณิเห็น คนหน้าด้านอย่างมัน ไม่มีค่าพอที่คุณแม่จะไปขอโทษมันให้เสียปากหรอกค่ะ เอาเงินฟาดหัวมันไปก็พอแล้ว มันจะได้ปล่อยคุณเรศให้กลับมาหาณิไงคะ อีกอย่างมันจะได้ออกจากชีวิตณินซักที คุณแม่อยากได้ผู้หญิงพันธุ์นี้มาเป็นสะใภ้เหรอคะ ณินไม่อยู่หน่อยก็แรดไปหาผัวชาวบ้านแล้ว รู้ถึงไหนอับอายเขาไปถึงนั่น อีลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน หรือไม่พ่อแม่แกมันก็เหนื่อยกับความหน้าด้านของแก ถึงได้ชิงตายไปก่อน” ด่าด้วยน้ำเสียงที่ดังพร้อมทั้งแสดงสีหน้าที่เกลียดชังยิ่งนัก

“หยุดนะคุณคณิศร อย่ามากร้าวร้าวถึงคุณลุงคุณป้าของฉัน ท่านไปสงบแล้ว ถ้าขืนคุณไม่ยอมหยุดได้เห็นดีกันแน่”
แพททนฟังไม่ได้จนต้องลุกขึ้นมาตอบโต้ แต่ประณาลียังคงนิ่งและเก็บอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
“แกคิดว่าฉันจะกลัวแกเหรอ นี่มันบ้านของฉัน อย่ามาทำอวดดีแถวนี้ เชิญแกไปใหญ่ที่ซ่องของแกโน่น”
“แม่ณิ หยุดเดี๋ยวนี้นะ แม่บอกให้หยุด” อัมพรแทบจะทุนฟังคำหยาบคาย ที่ออกมาจากปากลูกไม่ได้

“ณิไม่หยุดค่ะคุณแม่ พวกมันต่างหากที่จะต้องหยุด แล้วไสหัวออกจากบ้านเราไป บ้านฉันไม่ต้อนรับโสเภณีชั้นสูงอย่างพวกแก ไปสิ หรือจะรอเอาค่าตัว อยากได้เท่าไหร่ฉันจะฟาดหัวให้ แล้วออกไปจากชีวิตพวกฉันซักที น้องฉันจะได้หาผู้หญิงดี ๆ มาทำพันธุ์ ไม่ใช่พวกหิวเงินอย่างพวกแก”

“คุณคณิศรคะ กรุณาให้เกียรติกันด้วยนะคะ อย่าคิดว่าอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แล้วจะว่าอะไรฉันก็ได้ ถ้าคุณคิดว่าฉันเห็นแก่เงินของพวกคุณ จนต้องมาเหยียบหยามศักดิ์ศรีกันขนาดนี้ คุณก็เอาน้องชายคุณคืนไปเถอะค่ะ ถ้าฉันจะต้องเป็นสะใภ้บ้านนี้แล้วถูกใส่ร้าย ถูกด่าทอด้วยคำพูดที่ต่ำช้าแบบนี้ ฉันก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่แตะเงินคุณ” ประณาลีลุกขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ช้า ๆ ชัด ๆ แหวนที่สวมอยู่ถูกถอดออกมาแล้วยื่นไปหาคณิศร

“ฉันฝากนี่ไว้ให้น้องสุดที่รักของคุณด้วย ถ้าคุณคิดว่าฉันไม่เหมาะสมกับเขา นับตั้งแต่นี้ฉันก็ไม่ใช่คู่หมั้นเขาอีกต่อไปแล้ว และครั้งนี้ฉันจะยอมให้คุณว่าฉันกับพี่ฉันเป็นครั้งสุดท้าย โดยเฉพาะกับพ่อแม่ของฉันที่ท่านจากโลกนี้ไปเพราะพวกคดโกง อย่าได้มาลามปามท่านอีกเป็นอันขาด ถ้ามีครั้งต่อไป ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณด่าฉันฝ่ายเดียวแน่ พี่แพทกลับกันเถอะค่ะ เรามันพวกคนไม่มีเงิน อย่ามาอยู่แถวนี้ให้คนเขาดูถูกเลยนะคะ”

เมื่อคณิศรไม่ยอมรับแหวนจากมือ ประณาลีจึงวางไว้ที่โต๊ะ แล้วจูงมือแพทเดินออกมาในทันที โดยไม่คิดที่จะลาอัมพรแต่อย่างใด

“เอ้อ! อีนังอวดดี ถอนหมั้นกับน้องฉันได้ก็ดี ไปเลย แล้วอย่ามาเหยียบบ้านฉันอีกนะ ถ้าแกแน่จริงก็ลงประกาศทางหนังสือพิมพ์ด้วยนะ ว่าถอนหมั้นกับน้องฉันแล้ว อย่าแค่ทำฟอร์มเพื่อรอให้เขาไปง้อแกล่ะ เอาให้มันแน่ ๆ หน่อย”
คณิศรยังไม่ยอมลดละ ประณาลีหยุดอยู่หน้าประตู แล้วหันกลับมามองสองแม่ลูกช้า ๆ แววตานั้นดูช่างเกลียดชังคนทั้งสองเหลือคณา อัมพรเห็นแล้วให้ใจหายเป็นที่สุด เพราะไม่เคยเห็นหญิงสาวมีแววตาแบบนี้มาก่อน แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อประณาลีเดินออกจากบ้านไปเงียบ ๆ ก่อนจะหันมาดุลูกสาวด้วยความโมโห

“แม่ณิ หยุดเดี๋ยวนี้นะ แม่บอกให้หยุด เห็นบ้างมั้ยว่าเรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว ตาณินจะว่ายังไงถ้ารู้ว่าเราด่าคู่หมั้นเขาปาว ๆ แบบนี้ แล้วจะทำยังไงดี หนูลีถอนหมั้นไปแล้ว น้องเรามาจะว่ายังไง”
“ถ้าณินรู้ว่ามีคู่หมั้นที่สำส่อนขนาดนี้ ณิรับรองว่าน้องจะไม่เสียดายมันแม้แต่นิดเดียวค่ะคุณแม่”

ข่าวการประกาศถอนหมั้นปรากฏอยู่ในหน้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับ โดยพาดหัวข่าวว่า ‘แฟนไฮโซหนุ่มขอถอนหมั้นกลางอากาศ วอน! หนูเปล่ารักเขาที่เงิน’ ไม่เว้นแม้แต่นิตยาสารดัง ๆ หลายเล่มก็ได้ข่าวนี้ไปอย่างถ้วนหน้า

“น้องของแพททนให้คนในครอบครัวคุณคณิน มาดูถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรีไม่ได้อีกต่อไปแล้วค่ะ ที่ผ่านมาน้องแพทไม่เคยคิดที่จะไปปอกลอกเงินทางจากฝ่ายชายสักนิดเดียว พวกเราก็ไม่ได้ยากจนข้นแค้นอะไรมาก จนถึงขั้นที่จะต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อเงิน ถ้าญาติฝ่ายชายคิดแบบนั้น ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะเกี่ยวดองกันอีก เพราะต่อไปก็ต้องมีปัญหาแบบนี้ไม่หยุดหย่อน เพื่อแสดงให้ญาติคุณคณินเห็น น้องของแพทจึงขอถอนหมั้น และไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับครอบครัวนี้อีกต่อไปค่ะ”

เป็นคำพูดที่แพทบอกกับข่าวแทนประณาลี มีหลายคนที่รู้จักคนในข่าวนี้อดใจหายแทนไม่ได้ วิชุดาเป็นหนึ่งในนั้น เพราะหญิงสาวไม่ได้คิดอคติกับคณินและประณาลี และก็มีหลายคนที่ยิ้มรับกับข่าวนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่เคยหมายตาคณินไว้แล้วผิดหวังเมื่อเขาหมั้นหมาย เช่นโชติกา ที่ดีใจจนแทบจะกระโดดโลดเต้น ใจคิดไปว่าซีดีที่ให้ประณาลีคือต้นเหตุสำคัญ ปรเมศที่แอบประทับใจผู้หญิงที่สวยสง่า กับท่วงท่าที่งดงาม เมื่อเวลาเยื้องย่างไปกับผ้าซิ่นและเสื้อกล้าม ก็อดยิ้มรับกับข่าวดีแบบนี้ไม่ได้

แต่คงจะไม่มีใครดีใจกับข่าวนี้เป็นที่สุด นอกจากคามินที่มั่นใจว่าเงินของเขาทำให้เกิดข่าวนี้ขึ้นมา นเรศก็เข้าใจว่าอิสระภาพของเขาทำให้เกิดข่าวนี้เช่นกัน ส่วนคณิศร ไม่เชื่อว่าประณาลีจะทำได้ตามที่ให้ข่าว เพราะยังไง ๆ ก็เชื่อว่า ทันทีที่น้องชายกลับมาแล้วตามไปงอนง้อขอคืนดีด้วย ข่าวนี้ก็จะเป็นแค่ ‘ความเข้าใจผิด’ กันแค่นั้น แล้วทุกอย่างก็จะต้องเป็นไปในรูปเดิม

ประณาลีเลือกที่จะปิดมือถือทิ้งนับตั้งแต่วันให้ข่าว ‘ให้ลีอยู่กับตัวเองก่อนนะคะ ตอนนี้อย่าเพิ่งติดต่อมาเลยค่ะ’ แพทจะเป็นคนรับเรื่องและบอกกับทุกคนแบบนี้ ไม่เว้นแม้แต่คามิน นเรศ รวมทั้งคุณป้าหญิงด้วย ที่อยากจะได้ยินเรื่องนี้จากปากหญิงสาว ‘คุณป้าหญิงไปถามคุณณิดูเอาเถอะค่ะ ว่าได้พูดแบบนี้กับลีหรือเปล่า’ แพทเป็นคนให้คำตอบเช่นเคย แม้คุณป้าหญิงจะกังวลกับข่าวนี้มาก แต่ก็ไม่คิดที่จะบอกคุณกัมปนาทที่อยู่ด้วยกันกับหลานชายให้ปวดหัว เพราะกำลังหาหนทางแก้ไขเกี่ยวกับโปรเจคอยู่อย่างเคร่งเครียด เอาไว้ให้กลับมาก่อนค่อยคุยกันจะเป็นการดีกว่า

ห้าวันต่อมาคณินกลับถึงบ้านในเวลาเช้าตรู่ อยากจะโทรหาคนที่เขาเฝ้าคิดถึงตั้งแต่วินาทีที่จากไป แต่ไม่อยากจะกวนเวลานอน อีกอย่างตัวเองก็เหนื่อยจากการเดินทางไม่น้อย จึงส่งข้อความไปหาเธอแทน ‘ผมกลับมาแล้ว บ่าย ๆ จะโทรหา คิดถึงคุณจัง’ ยิ้มก่อนจะกดส่งออก ส่วนตัวเองก็รีบอาบน้ำเข้านอนด้วยความอ่อนแรง ประณาลีเห็นข้อความในช่วงเช้า เสื้อผ้าในตู้และข้าวของอื่น ๆ ถูกเก็บใส่กระเป๋าด้วยความรวดเร็ว

“ลีจะมาพักกับพี่แพทค่ะ นายคณินกลับมาแล้ว”
แพททำหน้าสงสัย เมื่อเห็นน้องมายืนอยู่หน้าห้องพร้อมกระเป๋าใบโต แต่เมื่อได้คำอธิบายแล้ว แพทก็เข้าใจเรื่องในทันที ประณาลีกลับไปสอนตามปกติ ส่วนคณินก็ตื่นนอนมาในเวลาใกล้เที่ยง เขารีบจัดการอาบน้ำเรียกความสดชื่นให้กับร่างกายทันที เมื่อลงมาข้างล่างก็พบแม่กับพี่สาวรออยู่ก่อนแล้ว

“นี่มันอะไรกันครับคุณแม่ พี่ณิ มันเกิดขึ้นได้ยังไง ทำไมไม่มีใครส่งข่าวให้ผมรู้”
น้ำเสียงของเขาบ่งบอกให้รู้ว่าไม่พอใจกับข่าวที่ได้เห็นเป็นที่สุด

“ไม่มีทาง ผมไม่เชื่อ พี่ณิเอาอะไรมาพูด อย่ามาดูถูกลีนะ เขาไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ผมจะบอกให้นะ ตั้งแต่ผมรู้จักกับลีมา มีผู้ชายดี ๆ หลายคนพยายามที่จะเข้าใกล้ลี ผมยังไม่เห็นลีจะสนใจเลย แล้วจู่ ๆ มาบอกว่ามีอะไรกับพี่เรศได้ยังไง อย่าว่าแต่เรื่องผู้ชายเลยนะครับคุณแม่ พี่ณิ แม้แต่เงินสักบาทเดียวเขายังไม่เคยขอผมเลย” เมื่อได้ยินคำบอกเล่าของพี่สาว เขาถึงกับเถียงขึ้นทันที เพราะไม่อาจจะทำใจให้เชื่อได้

“พี่ณิอคติกับคู่หมั้นผม ทำไมผมจะไม่รู้ ผมจะไปถามเขา ไปขอคืนดีกับเขา และผมขอบอกพี่ณิไว้เลย ว่าอย่ายุ่งกับลีอีกเด็ดขาด ถ้าพี่ดูถูกเขาก็เหมือนดูถูกน้องตัวเองไปด้วย เพราะลีไม่คิดที่จะจับผมทำผัว ผมต่างหากที่อยากได้เขาเป็นเมียจะแย่ แต่เขาก็ไม่เคยให้ผมล่วงเกินสักครั้ง อย่างนี้จะมาหาว่าลีเอาตัวเข้าแลกกับเงินอีกเหรอครับ”

จบคำก็หุนหันออกจากบ้านด้วยความโมโห พยายามจะโทรหาประณาลีสักแค่ไหน แต่ก็ไม่เป็นผล โทรเข้าที่โรงเรียนหญิงสาวก็ไม่ยอมมารับสาย จนเขาต้องบุกเข้าไปถึงห้องเรียน และดึงตัวครูสาวออกมาคุยกันในห้องทำงาน

“คุณกลับไปเถอะค่ะ ระหว่างเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว มันจบแล้ว” น้ำเสียงที่ตัดพ้อมีให้เขาได้ยินแทนคำที่บอกว่าคิดถึงเขา อย่างที่คนอยู่ห่างไกลอยากจะได้ยินเป็นคำแรก
“ลีผมขอโทษแทนพี่ณิด้วย พี่ณิกำลังไม่สบายใจก็เลยคิดมากไปหน่อย ลีอย่าโกรธพี่ณิเลยนะ”

“ฉันไม่ได้โกรธค่ะ แต่ฉันแค่รักษาศักดิ์ศรีของตัวเองเท่านั้น ถ้าคนในครอบครัวของคุณคิดว่าฉันจะแต่งงานกับคุณเพราะเงิน ฉันก็ไม่เห็นประโยชน์อะไรที่จะต้องอยู่ให้มาดูถูกฉัน คุณกลับไปเถอะค่ะ ฝากบอกพี่สาวคุณด้วยว่าฉันไม่ได้โกรธ”
น้ำเสียงที่บอกออกมาเรียบ ๆ แต่สีหน้านั้นแสดงให้เขารู้ว่าเธอกำลังเจ็บปวด

“ลีอย่าเหมารวมว่าทุกคนคิดกับคุณแบบนี้สิ นอกจากพี่ณิแล้วคุณแม่กับน้อง ๆ ของผม อยากจะให้ลีมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเรานะ หรือถ้าคุณไม่เชื่อ ก็อย่าไปแคร์สิว่าคนอื่นจะคิดหรือพูดยังไง ขอให้คุณรู้ว่าผมรักและอยากจะอยู่กับคุณคนเดียวเท่านั้น นะลีขอร้องล่ะอย่าทำแบบนี้เลย เรากำลังจะแต่งงานกันนะ”

“ฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่เอาแต่หลอกฉันไปวัน ๆ ได้ยังไงคะ คุณอย่าพูดดีกว่า ความจริงเรื่องที่พี่สาวคุณด่าว่าฉัน มันก็ยังไม่ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บไปมากกว่าการกระทำของคุณหรอก ปากคุณบอกว่ารักฉันคนเดียว แต่ใจคุณ ตัวคุณกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม แล้วแบบนี้ คุณยังจะให้ฉันเชื่อคำพูดที่หลอกลวงของคุณอีกเหรอคะ”

“ลีคุณพูดอะไร ผมไม่เข้าใจ ช่วยอธิบายให้มันชัดเจนกว่านี้ได้มั้ย”
“นี่จะเป็นเครื่องช่วยอธิบายทุกอย่างได้ดีค่ะ คุณกลับไปได้แล้ว อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าคุณอีก นับตั้งแต่นี้เราจะเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกัน ลาก่อนค่ะ” ยื่นซีดีให้เขา แล้วก็รีบวิ่งไปขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำทันที

“ลีออกมาก่อน นี่มันอะไรกัน มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
แม้คณินจะเคาะประตูและขอร้องอยู่นานแค่ไหน แต่คนอยู่ข้างในก็ไม่ยอมออกมา น้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มในตอนนี้ ไม่ได้มาจากการเสแสร้งแต่อย่างใด หากเป็นน้ำตาแห่งความเจ็บปวดที่ซ่อนเอาไว้ลึก ๆ อยู่ภายใน

คณินรู้ว่าหมดหนทางที่จะทำให้หญิงสาวออกมาได้แล้ว บวกกับต้องรีบเข้าออฟฟิศเพื่อสะสางงานที่ทิ้งไปนาน จึงยอมจากไปแต่โดยดี บรรพตกับแหม่มเตรียมตัวรอเจ้านายอยู่ก่อนแล้ว จึงเข้าไปรายงานความเป็นไประหว่างที่เขาไม่อยู่ เห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดีของเจ้านาย ทั้งคู่จึงเลือกบอกเฉพาะเรื่องดี ๆ เท่านั้น ส่วนปัญหาที่เกิดขึ้นระหว่างที่เขาหายไป จะถูกรายงานให้เป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นั้น แต่ความเป็นคณินรู้ดีว่าอะไรคืออะไร

“มีข่าวมาหรือยังว่าปรเมศได้งานเราไปได้ยังไงกัน”
ก้มหน้าเซ็นเอกสารตรงหน้า แต่ใจยังติดอยู่ตรงนี้จึงถามออกไป บรรพตถอนหายใจน้อย ๆ ก่อนจะบอกเจ้านาย
“บริษัทคุณปรเมศเฉือนราคาเราไปประมาณห้าสิบล้านครับคุณณิน วงในบอกว่าเขารู้ตัวเลขของเรา ก่อนจะส่งไปตัดราคา แต่ยังสืบไม่ได้ว่ารู้มาจากไหน และใครขายข่าวให้ คุณณินจะให้ผมสืบหรือเปล่าครับ”

“ยังไม่ต้องหรอก ผมถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา ทีเขาทีเรา นายปรเมศชวดให้เรามาหลายงานแล้ว ให้มันได้บ้างก็ดี อีกอย่างตอนนี้ยังมีงานอื่นให้ทำอีกมาก ช่วยเอาแบบในนี้ไปแกะเตรียมเสนอราคาด่วนที่สุดนะ คุณลุงกัมปนาทช่วยหามาชดเชยให้ กว่าจะได้แบบนี้มา รู้มั้ยว่าผมกับคุณลุงต้องเสียเวลานานแค่ไหน แล้วบรรพตสั่งยกเลิกของที่เราสั่งซื้อล่วงหน้าไว้ตามที่บอกแล้วใช่มั้ย” ซีดีแบบในกระเป๋าส่งให้บรรพต

“ครับคุณณิน งั้นผมจะรีบทำงานนี้ให้ด่วนที่สุด เอ่อ! แล้วคุณณินสบายดีนะครับ ถ้ามีอะไรจะใช้ผมก็บอกได้นะครับ”
แม้บรรพตจะไม่ค่อยยุ่งเรื่องส่วนตัวของเจ้านาย แต่ข่าวจากคู่หมั้นก็ทำให้เขาห่วงไม่น้อย และยิ่งเห็นสีหน้าที่ไม่สดใสเหมือนเมื่อก่อนของเจ้านายแล้ว ทั้งเขาและลูกน้องต่างก็ห่วงกันไปตาม ๆ กัน

“เอาไว้ถ้ามีผมจะบอก ขอบคุณมาก ฝากดูงานนี้ด่วนก็แล้วกัน อ้อ! ฝากดูแลโปรเจคที่ระยองกับเชียงรายด้วย แต่ถึงผมไม่ฝากคุณก็ดูแลดีอยู่แล้ว ผมเชื่อ ขอบคุณอีกครั้งนะบรรพตที่อยู่ข้าง ๆ ผม คอยช่วยผมแทบจะตลอดเวลา ถ้าไม่ได้คุณผมคงจะแย่เหมือนกัน” น้ำเสียงและสีหน้าบ่งบอกว่าซาบซึ้งในน้ำใจลูกน้องคนนี้เป็นยิ่งนัก