ถ้าปล่อยให้ความรู้สึก " รัก " หนักเมื่อไร... ชีวิตก็จะหนักไปด้วย....

กับบางเรื่องที่ทำหงุดหงิดใจ

 

อากาศร้อนนะ ต้องทำใจร่มๆเข้าไว้ 
ใจเรา อารมณ์เรานี่แหละสำคัญ 

เราเองก็เป็นคนใจเย็นระดับนึงเลยนะ 
คือเย็นมากกก ไม่ค่อยอะไรกับใครมากมาย 
แบบช่างมึง ช่างมัน ช่างแมร่ง  จริ๊งงงงง (กลัวไม่เชื่อ) 

บางทีการที่เราไม่พูด ไม่บ่น  ไม่รู้สึกรู้สา ใช่ว่าเราไม่คิด 
หรือไม่มีความคิดนะ  .... เพียงแต่เราไม่อยากปะทะ 
ปล่อยไป ปล่อยผ่าน  คงเพราะแบบนี้มั้ง เลยทำให้บางคนเสียนิสัย
ทำอะไรกับเราก็ได้ เพราะเราไม่โต้ตอบ 

เราไม่ได้พูดถึงคนไกลตัวเลย พูดถึงคนใกล้ๆตัว คนในครอบครัวเรานี่แหละ 

ทุกวันน้องสาวเราจะอารมณ์เสีย อารมณ์บูดบ่อยๆ
ไม่รู้มันเป็นแม่ค้าประสาอะไร อารมณ์เสียง่ายมากกก 


เช้านี่ใครอย่าได้ไปเจรจาพาทีกับนางนะ นางไม่พูดด้วยหรอก 
ซึ่งเราก็รู้ในเรื่องนี้  แต่คนเราอยู่ด้วยกันไม่สื่อสารกัน จะเกิดอะไรขึ้น 

เช้าวันก่อนเราถามน้องว่า  กินตัวไหนถึงเข้าห้องน้ำแบบจรวดขนาดนั้น 
น้องมันเงียบว้อย มันไม่ตอบ  
เราเลยถามว่า ที่ไม่ตอบนี่ ไม่ได้ยิน หรือว่าไม่อยากตอบ 
คราวนี้ตอบได้นะ  บอกว่าไม่อยากตอบ 
ส่วนเรานิ่งไป  นึกในใจ กูจะทำแบบนั้นบ้าง 


เราทำจริงๆ น้องถามมา เราเงียบบ้าง ไม่ตอบแม่ม 
บอกให้เราหยิบของเข้าบ้านด้วย เราไม่หยิบ เพราะมือเราเต็ม
(ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติ เราจะเดินกลับมาอีกรอบ)
(ปกติของหน้าบ้าน ถ้ามีอะไรต้องเอาเข้าบ้าน เราไม่ต้องรอให้ใครบอกหรอก)


เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น  อารมณ์นางเสียค่ะ เข้าบ้านปึงปังๆ 
เห็นไหม คนเรา เวลาทำอะไรกับใครไว้ ไม่รู้สึก 
พอถูกกระทำบ้าง กลับรู้สึก .... 


จริงๆมันไม่ได้เกิดแค่ครั้งเดียว มันเป็นประจำมาตลอด 
เราเองที่ปล่อยผ่าน พอไม่ปล่อยผ่าน ก็นี่แหละค่ะ 


เราก็เขียนระบายในไลน์กลุ่มลูกกับหลานสาว
ลูกอ่านปุ๊ปโทรมาปั๊ป  ก็สาธยายตามนั้นแหละ 

น้องป่านบอกว่า ต่อไปแม่ก็ไม่ต้องอดทนอะไรหรอก 
น้ามันก็ได้ใจ ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเอง ไม่นึกถึงคนอื่นๆ 
เขาทำอะไรมา แม่ก็ตอบโต้ให้เขารู้บ้าง
เก็บเงียบอยู่คนเดียว มันไม่ช่วยอะไรนะแม่
คนบางคนต้องพูด ต้องบอก ไม่มีหรอกที่จะรู้สึกได้เอง 

วันนั้นเราก็ต่างคนต่างอยู่ค่ะ 
พอบ่ายๆ น้องโทรมาถามว่า พ่อมีกับข้าวเย็นรึยัง ?
ก็ง้อแหละ เพราะบ่านสี่โมง เราจะต้องไปส่งหลานชายลูกน้องนั่นแหละค่ะที่ลพบุรี

ถึงตอนนี้อารมณ์เราก็ปกตินะคะ ไม่ได้คิดอะไรต่อ 
เราประเภทไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร กับคนในครอบครัว 
กับคนนอกก็เหมือนกันค่ะ ไม่ค่อยคิด บอกผ่านตลอดค่ะ ไม่ใส่ใจ 
(แต่เราจำนะ 555) 

เย็นนั้นก็ไปส่งหลานชายที่ลพบุรีค่ะ 
นายได้พัก 10 วัน  วันที่มาก็มาพร้อมพวงมาลัยค่ะ 
นายเค้าเอามาไหว้ทุกคนเลย ตายาย แม่เค้า แล้วก็เรานี่แหละค่ะ 
ไปเข้ากรมก็มีดีอยู่นะ ..... 









เมื่อวานก็อีก  พอถึงเวลาอะไรที่เขาไม่สามารถแก้ไขได้ ก็หยิบโยนมาให้เรา 
(มันเคยเกิดมาแล้ว)

ซึ่งเฮ้ยยยย ก่อนที่จะแก้ไม่ได้ ช่วยบอกกันก่อนก็ได้ไหมหว่ะ 
เนี่ย ปัญหา ของการอยู่ด้วยกัน เราน่ะ บอกทุกสิ่งไม่กั๊ก 
แต่อีกคนไม่พูดไม่บอก ทำนิ่ง มันก็ได้แหละ ถ้าทำแบบนี้แล้วไม่มีปัญหานะ 
แต่เมื่อมีปัญหา มันก็สุดทางแก้  เราไม่ใช่เทวดาจะได้แก้ปัญหาทุกอย่างได้นิ 

เนี่ยยย มันเหนื่อยนะ เหนื่อยที่เรา เต็มร้อยกับทุกคน 
แต่ไม่มีใครเต็มร้อยกับเราสักคน

และ " สุดท้ายก็ ไม่พ้นกู "  

เคยได้ยินคำนี้กันไหมคะ ?















เช้าวันนี้  25  เป็นวันที่วุ่นวายมากค่ะ 

ทางเทศบาลจะมาฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้าให้ 
เราต้องไปลงทะเบียนก่อน แล้วให้หมอมาฉีดให้ที่บ้าน 

หมา 2 ตัว แมว 3 ตัว (ตระกูลชา) 






เช้าตื่นมา จัดการเอาผ้าไปซัก (ซึ่งเราผิดเองที่ดันมาซักวันนี้)
เสร็จแล้วไปลงทะเบียนหมาแมว 
ช่วรอหมอมาฉีด ก็ไปบ้านเจ้ เอาซิปที่จะติดเสื้อของหลานชายไปให้ 
ฉันผู้สาระแนทำให้ทุกคนในทุกเรื่อง 

พอหมอมา ต้องพาหมาทั้ง 2 ตัวไปที่ประตู แล้วให้หมอฉีดจากข้างนอก
เป็นวิธีที่ดีที่สุด หมาไม่สามารถทำอะไรหมอได้ 
แต่กว่ามัน 2 ตัวจะมาได้ ต้องเรียกพ่อมาเป็นตัวช่วย 
หมามันจะกรูมาหาพ่อในทุกๆที่ วุ่นวายแท้ 
ร้อนก็ร้อน (อิห่านรู้งี้ฉีดเองน่าจะร้อนและเหนื่อยน้อยกว่า) 



มาถึงแมวอีก 3 ตัว 
ฉันต้องเดิน 3 x 2 เท่ากับ 6 รอบ 
แล้วมีลูกค้านัดทำผมด้วย ลูกค้ามารอแล้ว 
น้องเราก็นะ แม่มก็เฉย ไม่คิดจะมาช่วยเหลือเราเล๊ยยย
สุดจะทน เลยบอกว่า มาช่วยกันหน่อยจะได้ไหม? 
ที่สุด เราก็วางมือ แล้วไปทำงานของเราค่ะ 

กำลังทำงานอยู่ แม่โทรไลน์มา อยู่ไหน?
( จะอยู่ไหนได้งานท่วมหัวท่วมหูขนาดนี้) 
แม่บอก บ้านโน้นกำลังจะพาดาริญมาแล้วนะ

อืมมมม นะ  เราบอกตัวเองแบบนี้เสมอ 

เดี๊ยวมันก็ผ่านไป 
วันๆนึงไวจะตายเนาะ 







พอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย  ก็พาหนูดาริญไปกินไอติมค่ะ
นึกๆอยู่ว่าร้านกาแฟร้านไหนมีไอติมด้วยนะ 

สรุปจบที่ 456 farm cafe" ค่ะ 

ที่พาออกมาไม่ใช่อะไรค่ะ จะให้แม่นอนหลับ เพราะถ้าดาริญมา 
เค้าก็จะอยู่ในห้องกับทวดค่ะ แม่เลยไม่ต้องหลับต้องนอน 











พอออกจากคาเฟ่ นั่งรถกลับดาริญทำท่าจะง่วง 
เลยบอกให้ดาริญร้องเพลงว่าว ให้ย่าฟังหน่อย
เค้าก็ร้องมาตลอดทางนะคะ  ถึงบ้านจะได้หลับค่ะ 


บางวันเราก็เจอเรื่องแย่ๆ แต่ก็ยังมีเรื่องดีดีซ่อนอยู่นะคะ 

เราเข้าใจนะ การอยู่ด้วยกันมันก็มีแหละ กระทบกระทั่งกันบ้าง 
แต่เราเป็นคนไม่อยากมีเรื่องขุ่นเคือง ก็ไม่ค่อยจะโต้ตอบอะไร
มันเลยเหมือนเราเป็นคนโง่ คนที่ไม่รู้สึกรู้สา  ใครจะทำอะไรกับเราก็ได้ 
มันก็ไม่ใช่รึเปล่า

อีกอย่าง เราไม่อยากให้พ่อแม่ไม่สบายใจ
ถ้าพี่น้องจะคอยแต่ขัดคอกันน่ะ 


สุดท้าย ก็มีเพียงเราที่คิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ
คนอิ่นๆเขาก็คิดถึงแต่ตัวเองก่อน


{ มีคนบอกว่า อยู่กับคนแบบไหนเราจะเป็นคนแบบนั้น }
เราว่าเราเถียงนะ เราอยู่กับคนที่เห็นแก่ตัวมาเยอะ
แต่เราก็ไม่ได้เป็นคนเห็นแก่ตัวเลยนะ จริง 


{ มีคนบอกว่า ทุกบ้านมีปัญหา มากน้อยต่างกันไป }
มันเป็นประโยคปลอบใจแน่ๆ 

(ปัญหาโลกแตกค่ะ)



เราไม่ใช่คนดีนะ เราเป็นคนบ้า 









ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาทักทายและส่งกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณไลน์/ไอคอนจากคุณญามี่ และ ป้าเก๋า(ชมพร) ด้วยค่ะ 








 


 


Create Date : 01 พฤษภาคม 2567
Last Update : 1 พฤษภาคม 2567 14:19:25 น. 10 comments
Counter : 596 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณปัญญา Dh, คุณหอมกร, คุณThe Kop Civil, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณปรศุราม, คุณฟ้าใสทะเลคราม, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณอุ้มสี, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณmultiple, คุณกะว่าก๋า, คุณดอยสะเก็ด, คุณnonnoiGiwGiw, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณpeaceplay, คุณEmmy Journey พากิน พาเที่ยว


 
อากาศร้อนก็ต้องทำใจให้เย็น แต่มันก็ร้อนเกินไปจริงๆ ปัญหามันค่อยๆแก้ไปอย่าไปใจร้อน


โดย: ปลายเทียน วันที่: 1 พฤษภาคม 2567 เวลา:15:02:35 น.  

 
มาจนได้ค่ะนู๋ดาริญคุณธัญ



โดย: หอมกร วันที่: 1 พฤษภาคม 2567 เวลา:15:48:02 น.  

 
เจอสถานการณ์แบบนี้บ่อยเหมือนกันค่ะ => " สุดท้ายก็ ไม่พ้นกู "

มันก็มีคนประเภทนี้อยู่จริงๆ ค่ะ ที่ชอบทำไม่ดีกับคนอื่นแบบไม่รู้สึกอะไร แต่พอคนอื่นทำกลับแบบเดียวกันบ้าง จะรับไม่ได้และโมโห...


โดย: ฟ้าใสทะเลคราม วันที่: 1 พฤษภาคม 2567 เวลา:21:18:04 น.  

 
ใจร่มร่มค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 1 พฤษภาคม 2567 เวลา:22:27:22 น.  

 
เรื่องครอบครัว เป็นเรื่องละเอียดอ่อน

บางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็เป็นชนวน นำไปสู่เรื่องใหญ่

บางเรื่องเจอบ่อยๆ ก็อาจจะสะสม เหมือนภูเขาไฟรอวันระเบิด

ถ้าที่บ้านมีคนร้อน อีกฝ่ายก็ต้องร้อนกว่า เย้ย ไม่ใช่ซิ ต้องเย็นนะครับ แฮร่555

หมาแมวนี่ เวลาเอาไปฉีด วัคซีน จะเป็นเรื่องที่วุ่นวายมาก นี่ยังดี หมา เอ๊ย หมอ มาฉีดให้ถึงหน้าบ้าน ว่าแต่ว่าหมอที่มา โดน หมา หรือแมวบ้านคุณพี่ธัญกัดมั่งมั้ยครับ หรือมันจะกัดเฉพาะคุณพี่ธัญคนเดียวครับ อิอิ

คุณพี่ธัญ ร้องกรี๊ดดด เออ ข้าทนมานานแล้วพร้อมหยิบไม้หน้าสามมาถือ

วันนี้เอ็งโดนแน่ เอ็งมาเล้ย มาให้ข้าเคาะกระโหลกซัก5 ที ยิ่งหงุดหงิด อารมณ์ไม่ดีอยู่ เอ็งอย่าหนีนะ เย้ย 555





โดย: multiple วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:5:15:03 น.  

 
อรุณสวัสดิ์ครับพี่ธัญ

ทุกบ้านจะมีคนนึงเหมือนเป็นที่รองรับอารมณ์
มีคนเคยบอกว่า เรามักทำให้อะไรแบบไม่เกรงใจกัน
ก็เพราะคิดว่านี่คือคนในครอบครัว
จะพูดจะทำยังไงก็ได้
ยังไงเขาก็รับได้
เหมือนที่พี่ธัญเล่าไว้เลยครับ

คนใจร้อน
ใจร้อนจริงๆครับ
ผมก็เคยเป็น 5555
ไม่ชอบตัวเองในเวอร์ชั่นนั้น
ผมถึงค่อยๆเปลี่ยนตัวเอง
แต่มันก็ต้องใช้เวลานานเลยกว่าจะเปลี่ยนได้
เพราะอารมณ์ร้อนมันกลายเป็นนิสัยของเราไปโดยไม่รู้ตัว
จากที่เมื่อก่อนผมทำให้ทุกคนกลัวเพราะความใจร้อน
ตอนนี้ผมกลายเป็นรับเรื่องราวและจัดการทุกอย่างเพราะผมใจเย็นครับ 555



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:6:12:38 น.  

 
เมื่อวานดื่มกาแฟแบลคแคนยอน
เรื่องคุณธัญนี่แค่อ่านก็เครียดแทนเหมือนกันค่ะ
ป.ล แต่วันนี้ดื่มกาแฟทรีค่ะ



โดย: หอมกร วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:8:07:03 น.  

 
ผมรู้จักคนรวยเยอะมาก
ที่ไม่มีความสุขครับ
เงินมันอาจจะซื้อความสุขได้
แต่ได้แค่ชั่วคราวครับ
เพราะมันมีทุกข์หลายอย่างมากที่เงินแก้ไขปัญหาไม่ได้

พ่อผมตอนหนุ่มๆ
นับเป็นเซียนพระระดับประเทศเลยครับ
แต่ผมไม่สนใจเลย พ่อเลยบ่นเสียดาย
เพราะผมไม่เคยสนใจเลย 5555

จริงๆพอถึงวัยนึง
ผมว่าคนเราทุกคนก็ฌปลี่ยนนะครับ
อย่างน้องพี่ธัญ
พอเวลาเปลี่ยนไป หรือมีเหตุการณ์อะไรกระทบจิตใจ
ก็อาจจะเปลี่ยนนิสัยเดิมได้ทันทีเช่นกันครับ



โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:9:34:33 น.  

 
สวัสดี จ้ะ น้องธัญ

อ่านเรื่องที่น้องธัญเล่าถึงน้องสาวแล้ว ก็รู้สึกเห็น
ใจเธอมากเลยนะ เขาคงไม่ใช่วัยรุ่น เนาะ แต่คงเห็น
ว่าเธอไม่เคยต่อว่าเขาก็ได้นะ เลยได้ใจ อิอิ ดีที่เธอ
เป็นคใจเย็น การระบายออกมาก็เป็นตัวหนังสือ เล่า
สู่คนอ่านอย่างนี้ ก็ดีไปอย่าง จะได้ไม่เครียด จ้ะ
ครูว่า น้องป่านแนะนำดีจ้ะ ลองทำตามที่น้อง
ป่านแนะดูนะ เผื่อจะปรับนิสัยของน้องได้บ้าง อิอิ
โหวดหมวด บันทึกประสบการณ์ชีวิต
รักษาสุขภาพจิต สุขภาพกายเช่นกันจ้ะ


โดย: อาจารย์สุวิมล วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:10:56:51 น.  

 
อ่านแล้วเข้าใจเลยค่ะ วันๆพันกว่าเรื่อง เป็นเหมือนกันค่ะ บางทีเก็บอารมณ์ไม่อยู่ก็ปรี๊ดแตกบ้าง แบบระบายมันออกมา 555 ฉันจะไม่ทนโดนด่าคนเดียว


โดย: Emmy Journey พากิน พาเที่ยว วันที่: 2 พฤษภาคม 2567 เวลา:12:26:12 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

tanjira
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [?]




บางเรื่องราว...
ผ่านเข้ามาให้เราแค่จำไว้เพียงสิ่งดีดี
อาจมีบางครั้งทำให้เราเสียน้ำตา...
แต่เชื่อเถอะว่า...
ไม่นานทุกอย่างก็ผ่านไป เป็นอดีต




Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2567
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
1 พฤษภาคม 2567
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tanjira's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.