ละครไทย สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เด็กไทยใจแตกเร็ว...
เช้าวันทำงานในวันพฤหัส... อากาศปลอดโปร่งดีครับ ช่วงนี้ตอนเช้ารถจะโล่งหน่อยอันเนื่องมาจากเด็กๆ ปิดเทอมอยู่นั่นเอง..
วันก่อนตอนเย็นๆ ค่ำๆ นั่งดูทีวีอยู่ โดยปกติก็มักจะไม่ดูละครอยู่แล้วอะนะครับ แต่บังเอิญเปิดเจอละครไทยตอนเวลาทุ่มนึง ทางช่อง 3 ซึ่งจากที่เข้าใจก็คือนี่เป็นเวลาของเด็กและเยาวชน..
ภาพที่ปรากฏเป็นผู้หญิง(เข้าใจว่าเป็นนางร้าย) ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวและกางเกงขาสั้นโชว์สัดส่วน ยั่วเต็มที่ในอาการเมาด้วยการมอมตัวเอง และกำลังพยายามล่อลวงพระเอกที่ก็เมาและมักจะโง่ (ไชยยา มิตรไชย) ภาพบรรยากาศเหมือนการสอนการมอมเหล้า และการหาโอกาสพาตัวเองไปสู่กิจกรรมทางเพศ...
สุดท้ายก็เข้าทาง นางร้าย(ที่สวยเซ็กซี่) ก็หลอกเข้าห้องนอนได้ และดึงพระเอกกอดพัวพัน.... ตัดภาพมาอีกทีก็เช้าซะแล้ว.. (เสียดายจัง)..
หลายคนอาจคิดว่า ก็อย่าให้เด็กดูสิ.. แล้วละครมันมีกี่ช่องกัน.. ละครไทยเยอะมาก คนดูก็เรียกได้ว่าประมาณ 90% เลยละมั้ง และทุกเรื่องก็จะมีโครงสร้างคล้ายๆ กัน คือพระเอก นางเอก นางอิจฉา แม่นางเอก คนใช้ คนสวน คนขับรถ ฯลฯ.. ซึ่งจะว่ากันจริงๆ แล้ว มันก็ไม่ได้ช่วยพัฒนาสมองเลย..
ยิ่งพูดถึงละครในเวลาเย็นๆ ของเด็กและเยาวชน กลับเป็นละครที่มีเรื่องอย่างว่าเข้าไปด้วย ทั้งการจับผู้ชาย ทั้งการมอมเหล้า สารพัด.. มันดีกับประเทศชาติบริเวณไหนเหรอครับ แล้วมันจรรโลงใจเยาวชนของชาติ อนาคตของชาติบริเวณไหนเหรอ และถ้าสังคมมันจะเสื่อม ใครควรจะรู้สึกรับผิดชอบต่อความเสื่อมในครั้งนี้บ้างครับ... ท่านผู้จัดละคร
หรือนี่เป็นส่วนหนึ่งของนโยบายรัฐทุกชุด ที่จะมอมเมาประชาชนด้วยละคร(หลังข่าว) เพื่อให้มีความสุขและลืมเรื่องแย่ๆ ที่เกิดขึ้นทุกวัน เพื่อละเลยเรื่องคอรับชั่นของผู้บริหารบ้านเมือง เพื่อจะลืมไปว่าเรากำลังถูกหลอก ถูกกดค่าจ้างแรงงาน อยู่ในประเทศด้อยพัฒนา และเพื่อจะได้ควบคุมจัดการกับประชากรเกือบทั้งหมด ที่ถูกละครหลังข่าว (และเกมโชว์เปิดป้าย)ได้ง่ายขึ้น เหมือนเป็นการมอมก่อนนอน....
นี่หรือเมืองพุทธ... เอเมน..