ถนนสายนี้มีตะพาบ13..ห้วงมหรรณพ>>ทอฝัน>>ดุจดวงเนตรแห่งสายธารา
(((งานเขียนร่วมโครงการถนนสายนี้มีตะพาบ กม..ที่13))) โจทย์พี่เป็ดสวรรค์..จินตนาการภาพ..ชื่อภาพห้วงมหรรณพ.. มีกบด้วยนะเออ...ก่อนอ่านกรุณาหลับตาฟังเสียงซอคลอๆ และนึกถึงภาพสายธารน้ำไหลเอื่อยยๆน๊า...
ลีซอชายหนุ่มผมยาว เรียนจบวิศวกร แต่ผันความรู้สึกจรดปลายความฝันพัดพาดั่งสายลมมาจับพู่กัน...เป็นชายหนุ่มผู้รักธรรมชาติ... และศิลปะดั่งชีวัน...เขาชอบใช้เชือกมัดผมไว้แบบหลวมๆราวกับศิลปินผู้มีจินตภาพอันยาวไกล..ช่างฝัน...ในวารวันที่ผ่านมาลีซอ รู้สึกถึงสีสัน...อันสะดุดตา..ที่เขาเก็บไว้กับความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึก...เขารู้สึกเหมือนราวใกล้ความฝัน..และเหมือนราวห่างไกลความฝันมากมาย....
ยามบ่ายใต้แสงอาทิตย์อุ่นเสียงสายลมพัดเบาๆ ..ลีซอวาดฝันด้วยสีสัน..บนผืนผ้าบาติก...เขาวางอุปกรณ์และนั่งลงที่ริมลำธาร..ที่มีสายน้ำสีฟ้าสดใส เห็นปลาใบไม้สีส้มตัวเล็กๆแวกว่ายในสายธารา ตามโขดหินสีขาวที่เรียงรายเป็นเนิน...ใต้ผืนน้ำที่มีต้นไม้น้ำสีเขียวสีฟ้าขลิบเหลืองพริ้วไปมาตามสายน้ำไหล...
ลีซอครุ่นคิดถึงภาพแห่งความฝันอันจินตนาการในสายตานั้น...ดวงตาที่มีความมุ่งมั่นกับคิ้วเข้มๆของเขา...มองไปที่ต้นน้ำที่เป็นโขดหินจรดผืนนภาเหนือผืนน้ำสีฟ้าอันกว้างไกล... เขาได้กลิ่นหอมคล้ายกับดอกไม้...เป็นกลิ่นหอมของมวลบุปผชาตินั้น..ความรู้สึกหนึ่งเข้าไปถึงดวงใจ....ราวเย้ายวนหัวใจให้ชายหนุ่ม..วางพู่กันไว้ที่โขดหิน...และค่อยๆเดินเลาะลำธารเข้าไปใกล้ต้นน้ำ...
ผืนผ้าใยไหมสีฟ้า สีชมพู ที่ปลิวพลิ้วพลิ้วเหมือนลอยมาจากฟากฟ้า ลอยตามแรงลมพัดเอื่อยๆ...ปลิวมาระใบหน้าของลีซอ...เขาเอามือปัดออก..แต่เหมือนราวกับผ้านั้นมีมากขึ้น ..เมือแหวกผ้าออกและเดินไปเรื่อย...เขารู้สึกเหมือนตัวเองตกอยู่ในห้วงสะกดแห่งมนตราแห่งความรู้สึกหนึ่ง...ปลายนาสิกได้กลิ่นดอกไม้สีชมพู....ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ
ดอกไม้เล็กๆสีชมพูดอกหนึ่งปลิวตกมาที่มือของของลีซอ เมื่อเขาแหงนหน้ามองตามดอกไม้เล็กๆสีขาวโปรยปรายลงมานั้น...เขามองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเธอสวมผ้าสีขาว..ลมพัดชายผ้าของเธอพลิ้วปลิวระกับลำธารน้ำ..เธอยิ้มให้เขาด้วยรอยยิ้มที่หวานจับหัวใจ..พลันสายใยแห่งความรู้สึกของลีซอบนโลกในความจริงก็ขาดหาย.....

ดั่งสายใยถักทอบนน่านฟ้า..ลีซอสดับเสียงสกุณาขับขานเจื้อยแจ้ว..เสียงหยาดน้ำค้างบนยอดหญ้ากระทบกิ่งไม้.. เวลาเดินทางผ่านหัวใจแห่งความฝันเขารู้สึกเหมือนมีลมเย็นๆพัดปลิวมาพร้อมกับกลิ่นหอมของดอกไม้ เมือลืมตาขึ้นเขามองเห็นเธอคนนั้นกำลังยืนอยู่ที่ริมลำธารเธอยิ้มและจ้องมองเขาด้วยดวงตาอันหวานล้ำแล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาๆ
เธอชื่อลีซอใช่หรือไม่..... อืม....รู้ได้งัยอ่ะครับ... เขาขยับใบหน้าคมเข้มตอบรับอย่างไร้ความรู้สึก.
"ก็ต้องรู้สิ....ก็เราเป็นคนรักของกันไง....." "คนรัก..????" ...ลีซอทวนถ้อยคำพร้อมกับมองหน้าหญิงสาว..
ใช่" "...เธอชอบแต่งแต้มความฝันด้วยภู่กันนี้ใช่ไหม..เธอรักดอกบัวสีชมพู..เธอรักธรรมชาติ...รักสีน้ำ
.รักสายธารา....รักมหานทีสีฟ้าอันกว้างใหญ่แห่งนี้..เธอโอบกอดมวลบุปผชาติในสายน้ำนี้
ละอองความรักของเธอ...ฟุ้งกระจายถักทอรุ้งดั่งความผูกพันแห่งสายใยถึงฉันไง...
ตามฉันมาซิ....
ลีซอรู้สึกราวกับถ้อยคำและน้ำเสียงอันหวานของหญิงสาวช่างสวยงามราวอยู่ในภวังค์ เขาเดินตามหญิงสาว...ได้กลิ่นเส้นผมและกลิ่นของมวลดอกไม้นานาปลิวกระจายในอากาศลีซอรู้สึกสบายและสดชื่นอย่างไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกนี้มาก่อน...ร่างกายอันแข็งแกร่งของเขาเบาหวิว...หัวใจเหมือนติดปึกโบยบิน.....
หญิงสาวหยุดเดินและหันหน้ากลับมา...ใบหน้าของเธอกับลีซออยู่ตรงกันพอดี ลีซอรู้สึกเหมือนคุ้นเคยกับหญิงสาวราวกับหัวใจของเธอเคยสถิตย์ในดวงใจของเขา.....
ที่ไหนหรอเนี่ย... ลีซอพูดเสียงดัง
ทอฝัน... เธอชี้ปลายนิ้วไปที่สระน้ำที่มีดอกบัวสีชมพูชูช่อ... ลีซอมองตามอย่างรู้สึกถึงความสดชื่นและงดงามของดอกบัวสีชม...หญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ๆเขาและพูดด้วยเสียงเบาๆราวสายน้ำไหล....
"ฉันเป็นสายใยเชื่อมโลกแห่งความจริงและโลกแห่งความฝันของเธอในโลกศิลปะของเธอ....ในรักของเธอ....เรามีโลกแห่งความฝันเฉกเช่นกัน หากเรามิได้เสพสีสันนั้นได้ในห้วงแห่งความรักฤา...เธอเป็นมนุษย์บนโลกแห่งความรักและฉันอยู่ในโลกของความฝันในขณะ... แต่หากมนุษย์ก็มิได้ฝังกายาอยู่ในโลกแห่งฝันตลอดเวลา.. มิได้ดื่มรสแห่งความฝันจนตราบสิ้นฟากฟ้า... แต่หากเรามีความรักในความฝันร่วมกัน.. และฉันรักความรักในความฝันของเธอไง...หากเธอเชื่อมั่นและถักทอภาพในตัวตนแห่งความเป็นจริงบนโลกของเธอ...เธอฝันจะทำสิ่งใดฤา...หากฉันจะสร้างแรงฝันให้เธอได้ด้วยความยินดีในความรักเธอแล้ว...เราจะได้พบกัน.....ลีซอ...."
สายฝนเม็ดเล็กพร่าพรมเหมือนสายน้ำกระเซ็น ลีซอรู้สึกเหมือนรู้สึกถึงถ้อยคำ...เหมือนหัวใจเย็นช่ำดั่งสดับเสียงน้ำไหลในลำธาร...เขาเอื้อมมือไปจับมือของหญิงสาวและพูดเสียงขรึมๆ
"ฝนตกแล้ว...ไปเถอะ"
กบตัวเล็กสองตัวที่เกาะอยู่นานบนใบบัว....มองภาพสองหนุ่มสาวแล้ว แอบยิ้มให้กัน...
"ไม่มีอินเลิฟโอบกอดในไออุ่นแห่งห้วงมหรรณพ..นินา.." และพากันกระโดดข้ามห้วงนทีหายไปในสายธารที่มีดอกบัวสีชมพูทอฝันบนสายน้ำที่มีความรักความฝันความผูกพันและสีสันแห่งธรรมชาติมวลบุปผชาติอันงดงาม.... . . สายรุ้งสีสันงดงามโปรยรอยยิ้มหวานประกายแสงแรกขลิบสีฟ้าแสดร่ำลาดวงตะวันอ่อนอัสดง...ปลายฝัน...ในความรู้สึกของลีซอ...เวลาเดินทางผ่านวันวารเขายังนั่งอยู่ ณ ริมลำธารที่โขดหินก้อนเดิม.. ลีซอมองสีน้ำ..ที่เขาเทใส่จานสีใบไม้...เขาแต่งแต้มสีให้โลกแห่งความฝันได้สวยงามราวเนรนิต...เพียงห้วงลมหายใจรู้สึก...หากแต่สีสันในโลกแห่งความจริง...ของเขาเป็นดั่งสายน้ำไหลอันกว้างไกล...ราวมหานที...ที่เขาต้องแหวกว่ายสู่เนินน้ำที่ปลายทางแห่งความฝัน . .
ทอฝันดุจเนตรแห่งสายธาราเส้นใยแห่งรักถักทอยาวไกลเพียงไร ดอกไม้ยังส่งกลิ่นหอมสายธารยังไหลรินความรักที่ให้ฤาจางจากหัวใจฉัน ท้ายเอนทรี่ :
ตะพาบกม 13 มี2โจทย์แพมเลือกจินตนาการภาพ..ชื่อภาพห้วงมหรรณพ(มีกบด้วยนะเออ)โจทย์ของพี่เป็ดสวรรค์..ให้เปิดกว้างผ่านลีลา..ตัวอักษรนำทางอันโซนค่ะ...หัวข้อโจทย์คือมองภาพห้วงมหรรณพแต่ภาพอันซีนของพี่เป็ดสีสันโหยยยย...แบบว่า...อ่านเพิ่มตรงนี้เลยคับ>>คลิกอ่านโจทย์บ้านพี่เป็ด
 คนเขียนแอบบ่น(อีกแล้ว):อีกนิดนึงค่ะว่าโจทย์นี้เขียนหักพลอดไปเยอะเลย...คือสังเกตุภาพตามชื่อห้วงมหรรณพ....ห้วงน้ำแต่ภาพมีสีสันอันตระการมากกกกก...แต่ผู้เขียนมองเห็นมนุษย์หลายๆคนกำลังกระโดดเริงร่า..เต้นรำกัน...ท่ามกลางสีสันแสบตาในสระน้ำที่มีใบบัวสีเขียวเข้มๆที่มีกบด้วยจินตนการประมาณนี้แต่เขียนไป...มีภาพใครคนหนึ่งที่อยู่ในใจ...กับความหลงสีน้ำในใจคนเขียนให้..ลีซอถักทอฝันหลุดโจทย์ไปเลยคริๆ (- -")
ขอบคุณ : พี่ๆเพื่อนและทุกคนที่มาร่วมอ่านงานในโครงการด้วยค่ะ ขอบคุณ : ภาพFlashจากบ้านคุณญามี่..ภาพหญิงสาวและเสียงซอ ประกอบจากเวปพี่กรูเกริส์ที่น่ารักเหมือนเดิมค๊าบบ
มัททะนะ-MIKI(- -) สิงหาคม 2553
|
Create Date : 11 สิงหาคม 2553 |
|
23 comments |
Last Update : 15 สิงหาคม 2553 14:37:12 น. |
Counter : 2600 Pageviews. |
|
 |
|
แต่ภาษาเขียนสวยดี ชอบนะ