よろしくお願いします~夢の異世界生活ดั่งลมเริงใบไม้ไหวในความรู้สึกแห่งความรักและความฝัน
จากหัวใจถึงหัวใจเข้าใจกันระหว่างเธอระหว่างฉันระหว่างคน
ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.40))อัลฟี้ฟ่า สตอรี่ 2111




โจทย์คุณชีริว..."โลกในอีก 100 ปี ข้างหน้า"
ตามถนัดไม่จำกัดงานเขียนค่ะ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.
.
.

ในปีแสงแห่งจักรวาลกาล...ผมเป็นปฏิกริยาที่กลายร่างจากสารเคมีอินทรีย์ ปะปนกรดอะมิโนเป็นโมเลกุล..ที่สัมผัสเกลือสีขาวขุ่นบนผิวโลกสีฟ้า..เชื่อมสารสัมพันสีชมพูทอเป็นเส้นใยโปรตีนธาูตุสีครีม...หล่อเลี้ยงชีวาในกรดนิวคลีเป็นดีเอนเอ อาร์เอ็นเอน...ราวกับสตอรี่เล็กๆสีชมพูใสใสที่ลอยบนฟากฟ้าโมเลกุลสีครีมอณูละอองลอยล่องรอชีวิตจากพลังแห่งแสงตะวันเป็นฟองฟ่องพลันรวมตัวกันเป็น...ผมเอง...มาซิมาเราจะพบกันบนเส้นทางสีขาวแห่งจานอวกาศของท้องฟ้ารูปวงรีนั่น...เพียงรอผมด้วยเสียงลมหายใจบางเบาผ่านสูญญากาศหนึ่งปีแสงข้างหน้า....
.
.
.
ณ หอคอยสีครีมมีเรเนียมลอยฟ้ากลางอากาศ..ปลายสะพานเหล็กมันวาวที่มีเร่เนียมสีเทาทอดเป็นทางยาวเชื่อมสถานต่างๆในเมืองต่างๆไว้ด้วยกัน..มียานพาหะโดยสารประจำทางเป็นเครื่องบินไอพ่นเพียงส่งพลังความคิดไม่ถึงพลังงาน0.03วินาทีก็สามารถเดินทางไปรอบดาวเคราะห์ 8 ดวงได้ราวกับฝัน..

กริ๊ก!!กริ๊ก!!! เสียงดังจากอุปกรณ์ในห้องกระจกลอยฟ้าที่มีหลอดใยแก้วกลมใสเป็นสายเชื่อมโยงให้มองภาพในจอไฟฟ้าสี่เหลื่ยมที่ติดเป็นแนวเดียวกันกับฝาผนังมีเรเนี่ยมสีครีมก็มีเสียงดังขึ้นติดๆๆกัน....

ติ๊ด!..ติ๊ด!..ติ๊ด!..กริ๊ก! ....OK..กรุณากดเอนเทอร์ค่ะ...ติ๊ด ติ๊ด
.
.
ติ๊ด!..ติ๊ด!..ติ๊ด!..กริ๊ก! ....OK..กรุณากดเอนเทอร์ค่ะ...ติ๊ด ติ๊ด
ขณะนี้เครื่องกำลังทำงานต่อ...ติ๊ด..ติ๊ด...
ท่านจะได้รับอาหารจากแคปซูนหลอดแก้วอีกภายในห้านาที..
ขอบ-คุณ-ที่-ใช้-บริการ-ค่ะ
.
.
.

เสียงเงียบจากจอโมนิเตอร์ไฟฟ้าทำให้ห้วงความคิดลอยฟุ้ง...ปรากฏภาพใบหน้าหญิงชราผอมบาง...เธอก้มลงมองเขาด้วยท่าทางอ่อนโยนด้วยความเอ็นดูอย่างรัก...หญิงชราเอาปลายนิ้วจากมือเล็กๆที่มีผิวหนังย่นๆโครงกระดูกเขี่ยปลายเส้นผมของเขาเบาๆ..พร้อมกับเสียงเล็กๆที่ดังแผ่วเล่าเรื่องราวอาหารธัญพืชธาตุที่สูญหายไปจากโลกมาเกือบร้อยปี...ภาพกลิ่นหอมกรุ่นสีขาว...ที่ลอยเป็นควันฟุ้งในอากาศชวนให้เขาอยากลองสักครา..เขาทำได้เพียงคิดว่ามันคงมีรสชาติดีกว่าเม็ดแค๊ปซูนในจอโมนิเตอร์แน่ๆ...

Hi-lo-lo-come-come on....เสียงบั๊ตเก็ตทอยรี่ผู้เป็นทั้งผู้ดูแลเขาและเป็นทั้งเมทร่วมหอคอยมิเรเนียมลอยฟ้าสีครีม..ของเขาดังขึั้น

กริ๊ก! กริ๊ก!..กริ๊ก...."เจ้า-นาย-อาหาร-มาแล้ว-ครับ- -"
"๊Um !! thank you butket"
"I want the girl up! up!" เขาถามบัตเกตเสียงเบา...
"Oh...Ok, I see" "..you just a moment please!++ "

บัตเก็ตหุ่นยนต์หนุ่มนิสัยดี เอานิ้วที่เป็นโลหะมิเรเนียมของเขาเคาะเบาๆที่บริเวณด้านข้างที่เป็นทีี่รับและจับสัญญาณเสียงจากคลื่นความถี่อวกาศ
สักครู่เขาก็อุทานเสียงเบา..."Ok....ได้การล่ะ"
พร้อมๆกับนิ้วมือโลหะมิเรเนียมของตัวเองกดที่จอคอมพิวเตอร์ที่ต่อกับแท่งแก้วโมนิเตอร์ที่พื้นสกอบาร์ผนังด้านล่าง เสียงดัง... ตื๊ด!
เสียงดังขึ้น

" well come ...go on...enter...."
บัตเกตทอยรี่กดที่จอคอมพิวเตอร์เสียงดัง "ติ๊ดดดดด"

"You want a young girl" >>>>>ติ๊ดดด!!!
"energetic kind..kind" >>>>>ติ๊ดดด!!!!
"the sexy or Beautiful >>>>>ติ๊ดดดด!!!
"Please select....AGE" >>>>>ติ๊ดดดด!!!
"Please wait"
"done"
"You will be within five minutes"
"thank you"

.
.
.
Photobucket
.
.
.

สายรุ้งแห่งท้องฟ้าพาดผ่านโลกสีฟ้าเข้มมิเรเนียม...แม้หญิงชราจะหายไปจากชีวิตบนโลกที่เต็มไปด้วยแผ่นโลหะและอากาศธาตุเบาหวิวที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า..เสียงหญิงชราที่เป็นเผ่าพันธ์คนหนึ่งก็ไม่เคยหายไปโลกในความทรงจำของเขา..แม้เวลาจะเดินผ่านขอบฟ้าไม่เคยหยุดนานสักเพียงใด..เขาอาจจะไม่ใช่มนุษย์ที่เริ่มมองโลกด้วยสายน้ำสีแดงเข้มในชีวิตของมารดา แต่เสียงในรอยอดีตที่หญิงชราสดับให้เขาฟังว่าเขาเกิดมาจากการรวมตัวของโมเลกุลในกรดอะมิโนในหลอดแก้วใสในโรงพยาบาล..และเติบใหญ่มาสู่โลกที่มีสิ่งมีชีวิตที่เรียกนามธรรมของตนเองว่ามนุษย์มีผู้คนเพียงเบาบางบนโลกในปี2111สรรพสิ่งมีชีวิตที่มีมนุษย์แท้...เดินปะปนกับหุ่นยนต์หลายหมื่นตัว.....

.
.
.
อัลฟีฟ่าชายหนุ่มที่มีผิวสีเข้มจากไอแดดของดวงตะวันเขาเพียงต้องการสืบเผาพันธ์นักวิทยาศาสตร์เพื่อต้องการค้นพบ..การสูญหายของสรรพสิ่งบนโลกเมื่อ"หนึ่งร้อยกว่าปี..."ก่อน

พืชที่มนุษย์เมื่อหนึ่งร้อยปี...ที่เป็นอาหารหลักในการดำรงชีวิต..หายไปจากโลก
ธัญพืชเม็ดเรียวสีขาว...กลิ่นหอมกรุ่นเมื่อถูกทำให้สุก..ธัญพืชนั้นคืออะไร?

มนุษย์ที่เป็นเพศตรงข้ามกับเขาเหตุใดจึงมีจำน้อยลงมากและเหตุใดพวกเธอจำนวนมากจึงไม่สามารถสืบสายเผาพันธ์ด้วยตนเอง?
.
.
.

เขาเหม่อมองออกไปนอกหอคอยมีเรเนียมลอยฟ้าดวงตาสีน้ำเงินเข้มจ้องมองไปยังทะเลอันดามันสีเดียวกับดวงตาที่มีแท่งเหล็กมีเรเนียมพาดพันกับเป็นเส้นทางของยานพาหนะและมนุษย์บนโลกอย่างไร้จุดหมาย...
.
.
"กริ๊ก.. กริ๊ก...เอี้ยด..เอื๊ยด! ..ปริ้สส์.."เสียงความเคลื่อนไหวและเสียงของบัตเกตทอยรี่ผ่านคอมพิวเตอร์ดังขึ้นทำลายม่านฟ้าในความคิดของเขาปลิวหายไปในอวกาศ

"Oh! the Boss..the Boss!....."
"The Young Girl COME ON"
อัลฟี้ฟ่ารีบหันไปมองตามเสียงทุ้มของบัตเกตเทอรี่และดวงตาคมเข้มสีฟ้าของเขาสบตากับเธอ

.
.
.
.
.

.
.
.
.

"HI! The Good Man You are Ready!!" เสียงหวานมากของเธอทักทายเขา
"ํUmm...Yes.. yess...." อัฟฟีฟ่าตอบรับในลำคอเสียงเขาเบาและสะดุดเล็กน้อย..

"Glad to meet you..my name's Rusofine" ah^^

โซฟินี่หญิงสาวกึ่งมนุษย์กึ่งหุ่นยนต์ส่งยิ้มแสนหวานกว่าเดิม..เธอเอามือปัดผมที่ยาวปะบ่ากลมๆให้ปลิวขึ้น..แล้วลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอื้อมมือเล็กๆ..ที่มีเครื่องประดับโลหะที่ข้อมือมาจับมือของอัลฟี้ฟ่าเบาๆเสียงเครื่องประดับของเธอกระทบกันเสียงดัง ..กรุ๊ง..กริ๊ง!..
.
.

อัลฟีฟ่าหันไปมองบัตเกตทอยรี่...เพื่อนหุ่นยนต์ที่เหมือนรับรู้ดีกับสิ่งที่เขากำลังจะค้นหาความสุขต่อไปในขณะ...กับเทคโนโลยี่เบื้องหน้า...มันคงหน้าที่ได้ดีไม่เท่ากับสิ่งมีชีวิตธรรมชาติที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมันแต่....
เขายิ้มเมื่อบัตเตอร์ทอรี่ยกนิ้วโลหะมิเรเนียมสองนิ้วของเขาขึ้น
.
.
.

ในขณะโลกยังโคจรรอบดวงอาทิตย์แม้เพียงพื้นแห่งพสุธาที่ยังเหลืออันน้อยบนโลก...มนุษย์ย่อมมีวิถีแห่งการดำรงชีวิตให้ชีวาตราบสิ้นอายุ...หากบนท้องฟ้าอันไกลโพ้น....ดาวฤกษ์ดวงหนึ่งก็กำลังสิ้นอายุขัย...บนหลุมสีดำของกาลเวลาในเชื้อพลังเพลิงที่อยู่ใจกลางของดวงดาว...แรงดึงดูดระหว่างมวลแห่งโมเลกุลสีขาวกำลังหมุนเคว้งแรงขึ้นๆๆๆ...จนผมยาวดุจใยไหมปลิวไหว...ราวกับเส้นไหมสะบัดไปมา...ดวงตาคมกริบยาวรีของร่างกายสีขาวทองของชายหนุ่มแห่งท้องฟ้าที่ยืนปรากฏกายอยู่บนยอดเขา..โอนเอนเล็กน้อย..แรงดึงดูดเพิ่มแรงมากขึ้นและกำลังดึงพลังแสงจากสรรพสิ่งและทุกๆอย่างที่อยู่ในปีแสงเข้าไปสู่หลุมดำ...ชายหนุ่มรับรู้ในทันทีและเหินตัวสู่ท้องฟ้าโดยพลัน....เมื่อดวงตาของเขามองผ่านโลกกลมสีน้ำเงิน...ภาพหญิงสาวคนหนึ่งก็หลุดเข้ามาในห้วงแห่งความคิด...เขายิ้มและรับรู้ได้ด้วยรู้สึก..ร่างกายของเธอได้สิ้นอายุขัยไปดุจดาวฤกษ์เช่นกัน...หากข้าพเจ้าคิดถึงเธอเสมออัลฟ่า...ลาก่อน...แล้วเราจะได้พบกันอีก...กับเสียงเพลงของเธอจะดังก้องกังวานบนโลก...

"ค่ำคืนฉันร้อนรน พิษรักมันทำให้ใจเหม่อ
หน้าเธอปรากฏให้เจอได้ทุกที่
แหงนมองดาวบนฟ้าไกล

โอ้ดวงดาวแห่งรัก ช่างสวยงามตา
แต่ฉันจะภาวนาให้มันตก
ขอให้ดาวตก ตกจากฟ้า
ให้รักของเธอร้าวราน "

.
.
.

.
.
.
.
.

หากบางขณะที่เรากำลังเดินตามตัวเลขแห่งเวลาที่จะต้องผ่านความเข้มแข็งและความหนักแน่นแห่งชีวิตไปอีกนานเท่าไหร่...เราไม่อาจรู้...กาลนานผ่านฟากฟ้าอวกาศธาตุ..มีแต่เพียงแค่...ความดี..ความงดงาม..ในวิญญาณที่ตามติดซากเหลือแห่งเวลาสีเทาทิ้งไว้ข้างทางแห่งกาลนานสืบชาติเผ่าพันธ์.ความผิดพลาดในตัวเองที่เป็นกระจกสีฟ้าบานใหญ่..บางทีก็ไม่อาจสะท้อนความพร่ามัวมืดมิดตราบกัลปาวสาน..เก็บกวาดความดีวันนี้...ให้ลูกหลานย้อนรอยในอดีตที่งดงาม...เป็นรอยยิ้มแห่งความสุขให้โลกไว้สืบไป....
.
.
.
ท้ายเอนทรี่ กม40//~
~~~~~~~~~~~~~~


อันซีนนนจากโจทย์ 40 .."โลกในอีก 100 ปีข้างหน้า" เป็นเพียงจินตนาการที่ผู้เขียนไม่อาจรู้..ตอนนั้นเราคงเป็นเพียงอากาศธาตุสีขาวหรือละอองอณูวุ้นเล็กๆที่ลอยฟุ้ง...เป็นโมเลกุลตัวเล็กจิ๋วที่ไหนสักแห่งหนึ่ง...ดังนั้นความคิดจึงเป็นเพียงห้วงแห่งธาตุลอยฟุ้งไปในท้องนภากาศสีฟ้า...แห่งกาลเวลานับร้อยปี..ขอให้ลูกหลานของเรา...มีแต่ความสุขในรอยยิ้ม ณ ตรงนั้น..ในปรากฏการณ์บนขอบฟ้านั้น...

โจทย์ย๊ากมากเลยค่ะแต่ชอบโจทย์แบบนี้มากๆต้องขอบคุณเจ้าของโจทย์คุณชีริวอ่ะค่ะ...แบบว่าพรอดแรกเขียนต่อไปไม่ไปเลย..ปืนลงจากเขาไม่ได้....ทำให้แพมต้องแทะหินกองโตม๊ากเลย..พอเปลียนมาพรอดที่สามค่อยลงได้ขอบ่นหน่อยนึงแหะ...อ๊อกกกเกือบไปไม่ทันเพื่อนๆไปๆไปอ่านงานพาฝันไปกับจินตนาการของเพื่อนๆกันที่บ้านท่านพี่เป็ดสวรรค์ค่ะ^^!!


ขอบคุณ: ภาพและเพลงประกอบจากกูร์เกริล์และยูทูป
ขอบคุณ: ที่มาแห่งแรงศรัทธาที่ทำให้วิญญาณของตัวเองที่เติบโตขึ้นบนโลกสีฟ้า
ขอบคุณ: ท่านประธานและโครงการถนนสายนี้มีตะพาบฯด้วยขอบคุณมากค่ะ

(((((PAm Mastana)))))) 27 SEMTEMBER 2011

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

.




Create Date : 27 กันยายน 2554
Last Update : 27 กันยายน 2554 21:00:41 น. 14 comments
Counter : 1399 Pageviews.

 
ถึงตอนนั้น พี่จะยังไม่ตายครับแพม

เทคโนโลยีการแพทย์ จะทำให้พี่ยังไม่ตาย


ฮี่ๆ






โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:12:53:24 น.  

 
กรี๊ดดๆๆ ภาพประกอบเก๋มากค่ะคุณมัท
คิดถึงๅๅๅๅ ตะพาบน้อยของคุณมัทเก๋ไม่แพ้ใครเลยนะนี่นะ
ฉัตรฝากเมล์ไว้ที่หลังไมค์ค่ะ
หรือคุณมัทรบกวนฝากเมล์ไว้ให้ฉัตรหรือลิ้งค์เฟชคุณมัทก็ได้ เด๋วฉัตรแอดไปอย่างไวค่ะ ฮี่ๆๆๆๆๆ
รอน๊า จุ๊ฟๆๆๆๆ


โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:14:00:36 น.  

 
บ้านนี้จินตนาการสุดยอดไปเลยครับ รู้สึกหลายคนเมื่อพูดถึงอนาคตจะนึกถึงอาหารแคปซูนกันหมดเลย แล้วก็หุ่นยนต์ก็เช่นกัน แต่ไม่แน่เหมือนกัน เราอาจจะได้เห็นหุ่นยนต์ที่เหมือนมนุษย์แทบทุกอย่างในอีก 50 ปีข้างหน้าก็ได้ใครจะไปรู้


โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:15:26:41 น.  

 
ป๊าดด ตะพาบบ้านี้ล้ำยุกต์ไม่่มี เนื้อมีหนังกะเค้าเลยนะเนี่ย

มีแต่เหล็กล้วน ๆ หน้าตาจะสวยใส่เหมือนกันหมดแต่ อิอิ

แต่คำที่บอกว่า

ขอให้ดาวตก ตกจากฟ้า
ให้รักของเธอร้าวราน


แบบนี้ สะใจดีแท้ 555


การเขียนแพมจินตนาการล้ำเลิศจริงๆ เชียว

ทำการบ้านมาหนักป่าวแบบนี้





โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:18:09:57 น.  

 
มาแล้วๆๆๆ ค่ะน้องแพม ตามมาอ่านโลกอีกร้อยปี
หัวข้อนี้สร้างสรรจัง อยากรุ้เหมือนกันว่าอีกร้อยปีจะเป็นไงเนอะ

ชอบภาพประกอบเอนทรี่นี้ ดูแฟนตาซีถูกใจมากๆ

ช่วงนี้เมืองไทยฝนคงตกบ่อย บ้านน้องแพมน้ำท่วมมั้ยคะ
ยังไงพักผ่อนเยอะๆ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ


โดย: diamondsky วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:19:53:39 น.  

 
สวัสดีค่ะแวะมาอ่านงานตะพาบค่ะ
แต่งรื่องการ์ตูนเก่งจังเลยค่ะ น่าสนุกนะคะ ภาพประกอบสวยมากค่ะพอๆกับ จขบ.เลยค่ะ อิอิ

มีความสุขยามพักผ่อนค่ะ




โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:20:16:45 น.  

 
ปกติจินตนาการพร้อมเรื่องราวจะมาแบบ
นุ่มนวลผสมหมู่ดาวอยู่แล้ว พอมาเจอ
แบบ 100 ปีข้างหน้า มันรู้สึกว่า เข้ากับบล็อกนี้
ยังไงก็ไม่รู้สิค่ะ ถ่ายทอดออกมาลึกซึ้ง
กินใจดีจังค่ะ


โดย: JewNid วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:20:47:06 น.  

 
อ่านแล้วนึกถึงการ์ตูนแบบ 3D ซะงั้นน่ะ


โดย: rommunee วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:22:41:27 น.  

 
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
mastana Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่า
-------------------------
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
--------------------------
ย่องมาเคาะประตูบ้านยามดึก ราตรีสวัสดิ์นะคะน้องแพม


โดย: เกศสุริยง วันที่: 27 กันยายน 2554 เวลา:22:50:11 น.  

 
โห..พี่ว่ากว่าแพมจะเขียนได้ต้องคิดงานแน่เลย

อ่านจนแสบตา ชอบบรรทัดสุดท้ายเหมือนกันอะ
..ขอให้ดาวตกจากฟ้า..
เหมือน ๆ จะอาฆาตใครยางคนแฮะ
..


โดย: แมอาเดียว IP: 1.46.226.20 วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:7:36:19 น.  

 
น จาหุ น จ ภวิสฺสติ น เจตรหิ วิชฺชติ
เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส เอกนฺตํ วา ปสํสิโต

คนที่ถูกนินทาอย่างเดียว หรือได้รับการสรรเสริญอย่างเดียว
ไม่เคยมีมาแล้ว จักไม่มีต่อไป ถึงในขณะนี้ก็ไม่มี

วางการสรรเสริญนินทาไว้ข้างทาง แล้วเดินต่อไปด้วยความมีสติมั่นคง ตลอดไป..นะคะ

Photobucket


โดย: พรหมญาณี วันที่: 28 กันยายน 2554 เวลา:10:19:55 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
สวัสดียามสายๆ เมื่อเช้าดูข่าวน้ำท่วมเชียงใหม่ตกใจมากทำไมน้ำมาไวมากพัดบ้านหายไปทั้งหลังเลย ที่ลพบุรีก็น่าสงสารมาก น้ำจะท่วมหลังคากันอยู่แล้ว ส่วนอ่างทองน้ำระลอกใหม่มาอีกแล้ว วัดขุนอินทประมูลกลายเป็นทะเลไปแล้วน้ำเริ่มระบายออกมาทางบ้านครูเกศอีกแล้ว.....เฮ้อ!เกิดเป็นคนทำไมถึงเหนื่อยจัง......ขอบคุณน้ำใจของเพื่อนที่เป็นห่วงนะคะ ขอให้มีความสุขนะคะน้องแพม


โดย: เกศสุริยง วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:9:46:11 น.  

 
จินตนาการบรรเจิดมากค่า คิดว่าอีกร้อยปีอาจเป็นอย่างที่คุณแพมจินตนาการก็ได้น้า


โดย: haiku วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:11:40:44 น.  

 
ครหาว เสยฺโย วิญฺญูหิ ยญฺเจ พาลปฺปสํสนา
วิญญูชนตำหนิ ดีกว่าคนพาลสรรเสริญ

มีความสุขกับการเลือกรับแต่สิ่งที่ดี ตลอดไป...นะคะ




โดย: พรหมญาณี วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:12:18:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

mastana
Location :
Kiyose Tokyo Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [?]





よろしくお願いします~
夢の異世界生活~
Dear People's
Thanks you Vote To Me

BlogGang Popular Award









でにやけて は ずかしいよ徹 夜 で帰 っ てきて疲れ てるのに だっ こしてくれてand I'm afraid of SunLight ~(_-)"!!

ฉันคือบล็อกเกอร์พลังโหด
เปิดดวงตามองโลกครั้งแรก
เมื่อยี่สิบปีก่อนโน้น-ปัจจุบัน
ฉันเป็นแม่มดไม่มีหัวใจเกี่ยว
เนื่องก่อนหน้านี้ฉันละเลย-
ความเป็นมนุษย์ในเรื่องราว
ของท้องฟ้าบนโลกเสมือน
ฉันมีความสุขในความสุขๆ
กับงานเขียนแนวไซไฟ
และงานเขียนพร่ำเพ้อ
อันพรรณนาของตัวเอง

ขอบคุณท่านผู้ชม ❤
พี่ๆเพื่อนๆและทุกคน
ที่ติดตามอ่านงานเขียน
ของจขบ.นี้ด้วยนะฮ่ะย้าา





۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩




งานเขียนทุกเอนทรี่ของ
จขบ. เขียนด้วยหัวใจรัก
ในงานเขียนในจินตนาการ
ที่เกิดจากความรักในหัวใจ
ของเจ้าของบล็อกเองได้รับ
ความคุ้มครองตามกฏหมาย
พ.ร.บ. สิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามคัดลอกดัดแปลงแก้ไข
นำไปใช้อ้างอิงแอบอ้างเป็น
ผลงานของตัวเองโดยไม่ได้
ขออนุญาตเจ้าของบล็อกน้า

۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩



BLOG>RE Commend

ห้วงเวลาอันสาบสูญ&Tokyo Disneyland東京ディズニーランド ╰☆╮
۩°≈THE TRUTH IS ۩°≈零れ桜 °≈
มัททะลีฟโตเกียว I@ SUGAMO HARAJUKU'Obajan ڡTokyo≈
มัททะลีฟ ออนเซน@Beppu:๑
۩°กลับสู่โลก ۩°≈イヤッホ~!

New Comments
Group Blog
 
<<
กันยายน 2554
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
27 กันยายน 2554
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add mastana's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.