ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.15.ミDEVIL ALONENESS!..บรือสสส์ミ ミงานเขียนร่วมโครงการミถนนสายนี้มีตะพาบ กม.ที่15 ミโจทย์พี่ก๋าค่ะミ เสียงโหยหวลดังกึกก้องขึ้นในห้วงลึกสุดสุด...อยู่ในความรู้สึกที่เลือนรางของเรมา....เสียงที่ก้องกังวานดังเป็นระยะ..ใกล้เข้ามาๆ...มันเหมือนดังมาจากผืนดินแห่งความมืดมิด...มันเป็นเสียงที่แหบแห้ง..ที่ค่อยๆดังขึ้น...ดังขึ้น...ดังขึ้น...แล้วสะท้อนกลับไปมาตามแนวภูเขาทมึน... เสียงนั้นบาดลึกเข้าไปในห้วงรู้สึกและเสียดแทงหัวใจ..จนเรมารู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ....ร่างกายเธอสั่นสะท้าน...รอยเท้าว่างเปล่า...กำลังหมดแรงไม่มีพลังก้าวเดิน...หัวใจแทบจะสลายสูญสิ้นไปกับความมืดมิด...รู้สึกอยากจะหายไปท่ามกลางความรู้สึกที่เลือนลาง...และหยุดเสียงที่แหบแห้งนั้นลงในขณะเสียงนั้นยังดัง..แต่ขาดห้วง..หายไปเป็นระยะเหมือนมัน...กำลังครวญครางอยู่ในลมหายใจที่กำลังเจ็บปวดหัวใจ..สุดทน.... "อวู้..อุอู้..อุอู้ ...เร...เร...เร...มา...เรมา...เรมา..." "อวู้..อุอู้..อุอู้ ...เร...เร...เร...มา...เรมา...เรมา..." เสียงแหบแห้งของมันดังขึ้น..เรมารู้สึกเหมือนกับว่า..มันกำลังเรียกชื่อของเธอ.. เธอรู้สึกเหมือนเสียงของมันอยู่ใกล้ๆและดังอยู่รอบๆตัวเอง...เธอหันไปหันมาเหลียงหน้ามองไปด้านหลังบ่อยครั้งอย่างตื่นตระหนก...รวบรวมพลังพาร่างกายเคลื่อนไหวให้ได้พยายามใช้สายตามองหามัน..ในความมืดทุกทิศทุกทาง..ค่อยๆก้าวเท้าเดินผ่านต้นไม้ที่แผ่กิ่งก้านเป็นเงาสะท้อนจากแสงจันทร์เป็นสีดำ..พลัน!!!!..เรมาก็ต้องสะดุ้งสุดตัว!!...หัวใจแทบหลุดร่วงลงสู่ผืนดิน...ที่ต้นไม้นั่น!! ดวงตาโตดวงใหญ่สีแดงเข้มกำลังจ้องมองมายังเธออย่างขมึงราวกับดวงตาของปีศาจที่มุ่งทำร้ายเหยื่อในความมืด...เธอรีบก้าวเท้าถอยหลังอย่างเร็ว...แต่แล้วก็ล้มลงฟลุบหน้ากับพื้นดินและกรี้ดดดดดด....ร้องออกมาดังๆๆๆๆๆเอามือปิดหน้าหลับตาอย่างหวาดกลัวสุดกำลังกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า... "อวู้..อุอู้..อุอู้ ...อวู้..อุอู้..อุอู้" เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกหลังจากเงียบไปพักใหญ่ เมฆสีดำทมึนก้อนใหญ่ที่ปิดบังแสงสว่าง...จนมืดมิดลอยผ่านไป..แสงสลัวของดวงจันทร์ส่องลงมายังพื้นโลก...ทำให้พอจะมองเห็นบริเวณรอบๆนั้นบ้างเรมาที่กำลังนั่งเอามือกอดเข่าทั้งสองข้างไว้อย่างแน่น เพราะความกลัว..พยายามรวบรวมความกล้า..ค่อยๆ...แหงนหน้าขึ้นเบื้องบนจ้องมองไปยังต้นไม้นั้นอีกครั้ง...ท่ามกลางแสงสลัวของดวงจันทร์...เมื่อดวงตาทั้งสองข้างมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน..เธอก็ร้องเสียงเบาๆออกมาในลำคอ "โหยยยย...อ้ายนกฮูกบ้า..ใจหายหมดเลยยยย" เรมากวาดดวงตาที่ดำขลับ...มองไปในความมืดสลัวรอบๆบริเวณที่ยืนอยู่...พยายามมองหาที่มาของเสียงที่ไร้ตัวตน..ที่ดังอยู่เมื่อสักครู่..แล้ว!!สายตาของเรมาก็ไปหยุดลง...เมื่อมองไปยังต้นไม้ใหญ่อีกต้นหนึ่ง...สิ่งนั้นทำให้หัวใจของเธอสะดุดเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ...อยากหวีดเสียงกร๊ดดดดดออกมาให้ดังที่สุด..แต่ไม่มีเสียงและตะกุกตะกักอย่างไม่รู้ตัว... ความรู้สึกอันเลือนสลายของเธอกลับมาอีกครั้ง...ในดวงจิตเหมือนตกอยู่ในภวังค์แห่งความหวาดกลัวเต็มกำลัง...ร่างกายหวั่นไหวสั่นมากกว่าเดิม..ราวกับแผ่นดินบริเวนนั้นกำลังจะแยกออกจากกัน...มันสั่นสะเทือนเหมือนหัวใจของเธอ...ที่อยากจะหลุดลอยออกจากร่างกาย....หายไปจากบริเวณนั้น..ออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้..ไกลจากมัน...เงาดำทมึนร่างหนึ่ง..ที่กำลังนั่งห้อยขา..อยู่บนต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น.... ลมพัดแรง ใบไม้ปลิวว่อนหล่นกระจายกับพื้นดิน เรมารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงถ้อยคำเรียกชื่อเธอจากร่างดำทมึนนั้นผสานอยู่กับเสียงลมที่กำลังพัดแรง เธอจ้องมองร่างดำทมึนนั้นอย่างไม่ละสายตา หัวใจเต้นแรง สูดลมหายใจลึกๆ อยากวิ่งหนีไปจากให้ไกลแต่ขาทั้งสองข้างไม่ทำงานสายตายังจ้องมองที่ต้นไม้นั้นแต่....อะไรนั่น!!...มันหายไปแล้ว.... “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก---ผะ---ผี----ผี----ผี---นี่หว่า!...” เรมาสั่นศีรษะ...ก่อนตะโกนร้องสุดเสียง...พลังที่หายไปกลับมาโดยอัติโนมัติมันมาจากไหนไม่รู้แต่สั่งหัวใจเธอ...ให้วิ่งไปข้างหน้าโดยด่วนที่สุดไปให้ใกลที่สุดอย่างไม่ต้องคิดถึงชีวิต...สายตาก็คอยมองไปด้านหลัง...วิ่งมาถึงพุ่มไม้เตี้ยๆต้นหนึ่ง...เมื่อเห็นว่ามันไม่ได้ตามมา ก็หยุดพัก...ร้องครางด้วยดวามตกใจสุดกำลังกับสิ่งที่เห็น..หัวใจเต้นแรงหอบถี่เป็นระยะ ... "แฮ่กกกกแฮ่กกกกกกกฮือฮือฮือฮือๆๆๆๆ....." เธอร้องคราง..เสียงถี่ในลำคอ...นึกอยากให้มีใครสักคนอยู่ตรงนั้นด้วย ทันใด!!..เธอก็รู้สึกเหมือนมีมือหนักๆมาวางอยู่ตรงไหล่ จึงค่อยๆหันไปมองเจ้าของมือ..รู้สึกเหมือนมีอะไรไหลลงมาจากไหล่จึงก้มลงมองและใช้มือสัมผัสกับน้ำเหนียวๆสีดำที่หยดลงมาจากไหล่นั้น...ก่อนหันไปมองหน้าเจ้าของมือ...เธอสะดุ้งสุดตัว...เมือเห็นใบหน้าซีดๆ ตาสีแดงจัดกำลังอ้าปากกว้างมีน้ำสกปรกน่าขยะแขยงเหนียวๆสีดำไหลออกมาจากปากมันด้วย เรมาอยากปิดตาแต่ปิดไม่ลง...ดวงตาเปิดโพลงกว้างกว่าเดิมเธอรีบปัดมือมันออกจากไหล่แล้วร้องกรี๊ดดดดดดดเสียงดังวิ่งหนีสุดชีวิต..... เมฆดำก้อนใหญ่ลอยมาบดบังดวงจันทร์ลมพัดแรงกระโชกโกรธกริ้วจัดฟ้าคนองร่ำร้องเสียงดังสายฝนกระหน่ำเทลงมาอยากหนัก ใบไม้แห้ง กิ่งไม้ผุกร่อน หลุดร่วงปลิวกระจายเสียงแห่งความน่าสะพรึงกลัวดังกึกก้องอึกทึกในรู้สึกอันเลือนลางของเรมาได้ยินเสียงเรียกตัวเองชื่อดังขึ้นอีกครั้ง...พร้อมกับเสียงครืน..ครืน..เปิดปิดของบานประตูหน้าต่างที่เปิดไว้ “เฮ้ยยย ...เรมา....เรมา....เรมา...” “เป็นอะไร....ของมัน...เรมา..” "กี่โมงแล้ว..ฝนตกนี่หว่า" เรนพูดเสียงงัวเงีย “โห..ตีสองแล้วว..."นานาพูดเสียงดัง.. "เรนาแกเป็นอะไรอ่ะตะโกนเสียงดังมากเลยเดี่ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นมาอ่านหนังสือต่อนะเนี่ย" “อืม..ตีสองแระหรอมิน่าง่วงนอนมากเลยอ่ะเราฝันไม่ดีเลยกลัววะ”เรมาพูด "นอนรวมกันยังจะกลัวอีก"เรนพูดบ้างในขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่..เสียงหนึ่งก็ดังขึ้น ..กึก- กึก- กึก- กึก-กึก.... ทุกคนหยุดพูดทันที..เมื่อได้ยินเสียงเหมือนใครสักคนกำลังก้าวเท้าเดินลงบันไดทีละขั้นจากชั้นสองของบ้าน ทั้งสามคนหันมามองหน้าเพื่อนพร้อมกันโดยอัตโนมัติแล้วมองไปยังที่บันไดทีมาของเสียงอีกครั้ง...นานาตั้งสติลุกขึ้นยืนพูดเสียงเบา... ก่อนนับเพื่อนทีละคน “ หนึ่ง.... สอง..... สาม... ก็ครบนี่หว่า..” “เออ...แล้วนั่น....มันขาใครอ่ะ”...เรมาพูดเร็ว “ไม่รู้ดิ” ถ้างั้นมานนนนนนนก้อ.....อ๊ากกกกกกก......" “ผะ- ผะ- ผะ- ผี- ผี- ผี-.!!!!......” ทั้งสามคนกรี๊ดดดดดออกมาพร้อมๆกับออกวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง.. ミจบจ้าミ เนื้อเรื่องเขียนโดย: PamPAmミผู้หญิงของดวงดาวミ ╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣╠ ╣ ミ>>>>ท้ายโจทย์>>>>ミ โจทย์15..เขียนแบบเครียดนิดนึงเพราะคนเขียนก็กลัวผี...เป็นการเอางานตะพาบ6..มนตราดามัง...มาผสมกับซีรีย์กับเรื่องจริงที่ไปพักบ้านเพื่อนเพื่ออ่านหนังสือสอบกัน..เอนทรี่นี้เป็นครั้งแรกที่มีโอกาสได้เขียนงานแนวผีผีเลย..ตอนท้ายๆสำนวนอาจะสะดุดยังไม่ได้ขัดแต่เมื่อคืน เริ่มยาวด้วยอรรถรสจะต่างกันไปบ้างนิดนึงน๊าคับ555+..โจทย์หน้าของพี่เป็ดสวรรค์..แบบว่าอยากเขียนยากส์ๆๆกว่านี้อีกน๊าพี่เป็ดกร๊อดดเพราะงานนี้..แหะๆ....เกือบไม่รอดเลยเรา(ทุกที) .. (_ _") โจทย์15มีเพื่อนร่วมเขียนด้วย>คลิกอ่านงานเพื่อนๆที่บ้านพี่เป็ดค่ะ ขอบคุณ : Enya MVเพลงประกอบจาก //https://www.youtube.com ขอบคุณ : พี่ๆเพื่อนและทุกคนที่มาร่วมอ่านงานในโครงการด้วยค่ะ PamPAm//มัททะนะ(_ _") 8 กันยายน 2553   Create Date : 08 กันยายน 2553 34 comments Last Update : 3 ธันวาคม 2553 18:13:14 น. Counter : 2633 Pageviews. Share Tweet

วู้วๆๆๆ มาเจิมมมมมมม   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 8 กันยายน 2553 1:56:28 น.

ง่ะ มาปูเสื่อรอเลยนะเนี่ยะ สรุป..มันคือนกฮูกกกก...   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 8 กันยายน 2553 2:03:53 น.

อูย....ประมาณนี้ได้มั้ยยย... .........................................   โดย: panwat 8 กันยายน 2553 2:07:22 น.

เหะ....ไม่บอก....เด๋วพุ่งนี้มาลงต่อ พลังหมดไปนอนก่อนแระ....ฟี้zzzzzzzzz เด๋วตามไปอ่านพรุ่งนี้น๊าค๊า   โดย: mastana 8 กันยายน 2553 2:10:07 น.

ทุฏฺโฐปิ พหุ ภาสยิ คน..เมื่อโกรธแล้ว มักพูดมาก มีความสุขกับความสำเร็จในการเห็นโทษของความโกรธได้..นะคะ วันนี้มาแต่เช้า เพราะเดี๋ยวต้องไปหาหมอ...ค่ะ   โดย: พรหมญาณี 8 กันยายน 2553 7:34:38 น.

สวัสดียามเช้าครับ กำลังอ่านสนุกเลย มีพักเบรกซะงั้น 555 เร็วๆนะครับน้องแพม พี่ก๋ารออ่านอยู่ครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 8 กันยายน 2553 7:42:52 น.

มารออ่านต่อด้วยคนค่ะ สงสัยตอนต่อไปต้องน่ากลัวกว่านี้แน่ เริ่มระทึกแล้ว   โดย: kapeak 8 กันยายน 2553 8:19:00 น.

กลับมาต่อไวๆนะครับแฟนๆ รอคอย   โดย: eroz_killer 8 กันยายน 2553 11:20:39 น.

โอ้ คุณมัทขา มีโฆษณาคั่นด้วยหรอเนี่ย อิอิ คนอะไรหาเรื่องราวมาแต่งได้ยาวดีชะมัด ไม่รักกันจริงไม่อ่านนะเนี่ย ฮี่ๆๆๆ แล้วรีบมาปั่นต้นฉบับต่อนะคะ แฟนๆ รออ่านอยู่ค่ะ จุ๊ฟๆๆๆๆ คิดถึงๆๆๆๆ มากๆ ค่ะคุณมัทที่น่ารัก   โดย: ณ ปลายฉัตร 8 กันยายน 2553 13:28:41 น.

ยังไม่ทันได้อ่านเลยอ่านอะ เห็นภาพก้อขนหัวลุกอ่ะ รอให้จบเรื่องดีกว่า จะได้อ่านจนจบเลยอิอิ   โดย: Sang Sang Ja 8 กันยายน 2553 14:15:29 น.

ถ้าเป็นพี่นะแพมจัง พี่จะโดดงับขามันด้วยความตกใจจนทำอะไรไม่ถูกล่ะ ฮ่าๆ บรึ๋ยๆๆๆ น้องพี่เจ๋งมากๆ คราวหน้าเขียนเรื่องโลกแตกนะ บอกไว้ก่อน เขียนเรื่องหนึ่งวันก่อนที่โลกจะแตก อัพวันที่ 23 นู่นล่ะจ่ะ   โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 8 กันยายน 2553 15:23:56 น.

ทำไมเราอ่านไม่ได้ล่ะ แต่เสียงเพลงก็ดูวังเวงแล้วล่ะ   โดย: magic-women 8 กันยายน 2553 17:18:57 น.

เดินมาถึงบ้านนี้ก็ชักดึก เสียงนกฮูก ฟังแล้วก็น่ากลัวค่ะน้องแพม ชื่อตัวละคร กิ๊บเก๋จังค่ะ แอมอร   โดย: peeamp 8 กันยายน 2553 22:31:00 น.

ใช่ครับ เขาไปดูมาสองครั้งมั้ง ครั้งแรกก็หลวงตาที่วัดป่าแถวบ้าน ครั้งที่สองเป็นร่างทรง ต่างก็พูดเหมือนกันหมด ทั้งๆ ที่อยู่คนละที่และต่างก็ไม่รู้จักกัน   โดย: eroz_killer 8 กันยายน 2553 22:32:58 น.

อะจ๊ากกก.. เจอผะผี เก๊ากะกัว..เหมียนกัลอ่ะจ้า มามะ เรมา มาคลุมโปงกัน หะฮือ   โดย: อิ่ม_Aim 8 กันยายน 2553 22:46:03 น.

ไปดูสิ...?ที่ท่าฉลอม...ก็มีผี   โดย: panwat 9 กันยายน 2553 0:38:45 น.

ปายก็กลัวผีขึ้นสมองเลยเหมือนกันนะ ช่วงนี้เพื่อน ๆ ร่วมโครงการตะพาบเยอะเสียด้วยสิ อ่านไปขนลุกไปเลยเชียว อุอิงิงุ ... ฝันดีนะคะคุณแพม   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 9 กันยายน 2553 1:30:36 น.

สวัสดียามเช้าครับน้องแพม โจทย์หน้าจากเป็ดสวรรค์มารอแล้วนะครับ "โลกจ๋า..ลาก่อน" ครับ อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 9 กันยายน 2553 5:12:13 น.

ฮ่า ๆ ๆ อ่านเรื่องหวีดแต่เช้าเลยอ่ะนะคะ เมื่อวานก็ใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ที่บ้านคุณก๋าทีแล้วอ่ะ ฮ่า ๆ ๆ ปล. ฝากดวงดาวล้านดวงมาดูแล ให้น้องแพมมีความสุขมาก ๆ นะคะ   โดย: มินทิวา 9 กันยายน 2553 7:07:37 น.

แวะมาอ่านงานตะพาบตอนเช้าๆจ้า มากลางคืนไม่ได้กลัวอ่ะ อิอิ   โดย: ท่านหญิงน่าเกลียด 9 กันยายน 2553 7:36:54 น.

โย พาโล มญฺญตี พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิ เตนโส พาโล จ ปณฺฑิตมานี ส เว พาโล ติ วุจฺจติ คนโง่ รู้ตัวว่าโง่ ยังคล้ายเป็นบัณฑิตได้บ้าง แต่โง่แล้ว อวดฉลาด นั่นแหละเรียกว่า..คนโง่แท้ มีความสุขกับสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่ในตัวเรา ตลอดไป..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 9 กันยายน 2553 11:08:02 น.

สวัสดีตอนบ่ายค่ะ..น้องแพม พี่ขอมาอ่านตอนค่ำนะจ๊ะ..จะได้สร้างบรรยากาศ   โดย: nootikky 9 กันยายน 2553 13:11:55 น.

อ่านได้แล้วค่ะ เป็นที่โน็ตบุ๊คเราไม่ดีเองนะแหละ น่ากลัวนะคะ ผสมกับเพลงด้วยแล้ว ดีนะอ่านตอนกลางวัน ไม่งั้นแย่เลย   โดย: magic-women 9 กันยายน 2553 13:36:58 น.

ฮ่า ... เรื่องเล่า .. กับเสียงเพลง เล่นผสม ผสานกันแล้วทำเอาน่ากลัวขนลุกไปด้วยนะค่ะ น่ากลัวหรือว่าเราหลอนตัวเองไปด้วยก็ไม่รู้ เหมือนกันนะค่ะนี่ 55+   โดย: JewNid 9 กันยายน 2553 13:46:28 น.

อ่านไปฟังเพลงไป ขนแขนสแตนด์อัพ อ้าว นกฮูก อิอิ   โดย: คล้ายดาว 9 กันยายน 2553 13:55:49 น.

แพมมี่ พี่ตากแดดล่ะวันนี้น่ะ ร้อนเป็นบ้า ขอสลัดขนใส่บ้านแพมหน่อย ฟรึ่ดๆๆ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 9 กันยายน 2553 13:59:50 น.

จินตนาการตาม ว่าน้ำเหนียวๆดำๆ ปากสกปรก ตาแดง..หง่ะ   โดย: ชะเอมหวาน 9 กันยายน 2553 15:03:11 น.

คิดถึงเหมือนกานนนนนนน คิดถึงซำเหมอเยย   โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว 9 กันยายน 2553 21:49:47 น.

เข้าใจเลือกเพลงมาประกอบครับ น่ากลัวทีเดียว ไม่รู้คนอื่นเป็นกันมั้ย บางครั้งเพลงก็ดังบางครั้งก็ไม่ดังเฉพาะหัวข้องานครั้งนี้ซะด้วย เห็นมาหลายบล็อกแล้ว   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 9 กันยายน 2553 22:44:45 น.

มาส่งคุณเข้านอนครับ   โดย: panwat 9 กันยายน 2553 23:05:24 น.

สวัสดียามเช้าครับ   โดย: กะว่าก๋า 10 กันยายน 2553 7:31:06 น.

สจจํ เว อมตา วาจา คำสัตย์แล เป็นวาจาไม่ตาย ขอความสุข สวัสดี จงมีแก่เพื่อนบล็อกทุกท่าน..นะคะ   โดย: พรหมญาณี 10 กันยายน 2553 9:34:39 น.

มาเยี่ยมเฉย ๆ ไม่ได้อ่าน แค่ขึ้นต้นสามบรรทัดก็ไม่อ่านต่อแล้ว กลัวนอนไม่หลับ   โดย: ปันฝัน 10 กันยายน 2553 21:37:28 น.

ไอ้เสียงเพลงนี่สิ ทั้งวังเวงและระทึกใจพิลึก...   โดย: ไกลเกินใจสายเกินแก้ 11 กันยายน 2553 5:39:20 น.