お前はもぉ (- -) 死んでいる(_ _)ヾ(‘ロ‘)　ペチペチ 起きろ~

สายลมเย็นพัดเข้ามาที่ลานกว้างรอบตัวเธอเบาๆท่ามกลางสองข้างทางที่ล้อมรอบด้วยทิวต้นไม้ต้นเล็กๆไกลสุดสายตา..เธอเหลือบมองท้องฟ้าสีส้มที่พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้าและที่ปลายฟ้านกเล็กสีน้ำตาลหลายตัวก็ต่างพากันบินกลับรังเธอถอนหายใจขณะนั่งอยู่บนกิ่งไม้ต้นหนึ่งปล่อยขาข้างหนึ่งห้อยลงมาด้านล่างในท่าสบายใจเมื่อรู้สึกว่าร่างกายเธอก็ต้องการอากาศธาตุเดียวกันกับมวลมนุษย์ชาติอยู่!จริงสิ...

เธอเงียบขณะมองมนุษย์ของโลกด้วยรอยยิ้มที่อยู่ในใจในตอนนั้น...

ท่ามกลางเวลาที่เดินผ่านไปนานเท่าใดเธอก็ไม่อยากรู้ขณะนอนหลับตาพริ้ม ณมุมสงบของตัวเองบนต้นไม้ของเมืองอย่างมีความสุข...

...................................................................

เมืองเ

บ็ปปุมีบ่อน้ำร้อนเยอะมากเธอเคยไปที่บ่อน้ำร้อนที่ชื่อว่าชิโนะอิเกะ เมกุริ

ซึ่งบ่อน้ำสำหรับ

ทัวร์บ่อนรกในเมืองเบ็ปปุมีทั้งหมดแปดที่เรียกกว่าจิโกกุ เมกุริ เป็นบ่อน้ำพุร้อนธรรมชาติที่เกิดขึ้นหลังการระเบิดของภูเขาไฟประกอบด้วยแร่ธาตุที่เข้มข้นอาทิกำมะถัน แร่เหล็ก โซเดียม คาร์บอเนต เรเดียมมีความร้อนเกินกว่ามนุษย์จะลงไปอาบแช่ได้มีลักษณะแตกต่างกันไปและแต่ละบ่อมีชื่อเรียกดูน่าสะพรึงกลัวไม่น้อยมาจากลักษณะที่มองเห็นภายนอก

ที่หน้าทางเข้าแต่ละบ่อจะมียักษ์เฝ้าอยู่ด้านหน้าใบหน้ายักษ์แต่ละตัวก็ดุดันเอาเรื่องราวดีตามเธอเข้าไปมองหาบ่อที่ชื่อว่า"ชิโนอิเกะจิโกกุหรือที่เรียกกันว่าบ่อสีเลือดที่เรียกเช่นนั้นอาจจะเป็นเพราะในบ่อน้ำร้อนเต็มไปด้วยสนิมเหล็กมองคล้ายๆสีเลือด มีอุณหภูร้อนมากๆทีเดียวเดินเข้าไปจ้องมองใกล้ๆให้ความรู้สึกแปลกๆแต่รู้สึกได้ผ่อนครายคล้ายๆได้ปลีกวิเวกออกมาจากโลกภายนอกที่สับสนวุ่นวายดีเหมือนกัน..

ส่งท้ายมุมสงบอาจไม่ได้หมายถึงความสุขสงบเสมอไป..

บางทีในมุมมองของความรู้สึกสุขสงบอาจจะมาจากหัวใจที่เต้นช้าลงพร้อมสูดลมหายใจยาวๆเข้าสู่ร่างกายโดยสมองปราศจากความคิดฟุ้งซ่านในความรู้สึกผ่อนครายบนบทเพลงบรรเลงเพลงความสุขท่วงทำนองเบาบางที่ขับร้องด้วยรอยยิ้มในใจของตัวเองก็ได้..งานเขียนร่วมโครงการณ์ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.157 โจทย์โดยคุณฉัตร ณ ปลายฉัตรฮับโจทย์กว้างขวางได้งับพลังงานโดยพลันไปมากมาย.. แตร้งง.. แตร๊งงงง...

......................................................

งานเขียนบทประพันธ์::PampamMastana