งานเขียนตามโจทย์ของโครงการตะพาบ10.
หลังจากที่ ผมเข้าไปช่วยผู้หญิงซึ่งกำลังโดนฉุดลงจากรถเมล์ ผู้หญิงเขารอดเพราะตำรวจมาถึงพอดี ผมก็กลับบ้านแต่มาได้ข่าวว่ามีคนร้ายหนึ่งคน หนีไปได้ วันที่กลับเข้าบ้านคืนแรกผมรู้สึกว่าหัวใจเต้นเหมือนรัวกลองเดินชนประตูห้อง แถมสับสนเที่ยวอ่านและเช็คข่าวในอินเตอร์เนต ไปเปิดเวปพันทิปอ่านกระทู้หนึ่ง แล้วผมก็ต้องร้องเสียงดังๆ
โอ้ยยย.....รัยฟ่ะ!!.. กระทู้อะไรของเขาเนี้ยยย.......ยิงดับฮีโร่แมน
ผมปิดคอม!!!!ไปแช่น้ำในห้องน้ำให้ร่างกายเย็นลง เริ่มรู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเหลือเกิน
เวลาผ่านไปสามวันซึ่งดูเหมือนยาวนานมาก ได้ยินใครๆพูดว่าผมอยากเป็นฮีโร่ ซึ่งจริงๆผมไม่ได้คิดว่าตัวเองจะเป็นฮีโร่อะไรหรอกนะ..แต่ตอนนั้นเป็นความรู้สึกของนักเรียนสมัยม.ปลายที่ผมเคยช่วยเพื่อนๆ และเลือดอุ่นๆในร่างกายมนุษย์ผู้ชายสมองซีกซ้ายสั่งการหัวใจมีความกล้าหาญมันเป็นไปโดยอัติโนมัติ...ผมเดินทางออกจากบ้านไปทำงานตามปกติ สูดลมหายใจลึกๆเข้าปอด วันนี้ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำดี..มากกว่าการ"นิ่งเฉย" เพราะอย่างไรผู้หญิงย่อมไม่มีทางต่อสู้ผู้ร้ายสามคนนั่นได้เลย ..ผมแหงนมองขอบฟ้า ที่เป็นสีครามสดใส ...ท้องฟ้าดูกว้างไกลไร้ขอบเขต...ก้าวต่อไปของผม หากอะไรจะเกิดขึ้นผมก็คงแล้วแต่ฟ้าลิขิตแล้วกันนะ..(- -.) . .
ที่ใต้ต้นไม้ใกล้ป้ายรถเมล์ที่เกิดเหตุมีเด็กผู้หญิงสองคนกำลังยืนรอรถเมล์ตรงนั้นมี กิ้งกือตัวหนึ่งที่ขดอยู่แถวๆนั้น เธอสองคนทิ้งกระป๋องน้ำแต่ไม่ลงถังขยะกิ้งกือบ่นในใจ(เสียงมันลอยลมมาจน...คนอ่านได้ยิน)
อาไร๊มนุษย์สมัยนี้ ทำอะไรกันเนี้ย...ทิ้งขยะไม่ลงถังไม่อาย..กิ้งกืออย่างเราเลย
ชายหนุ่มที่ไปช่วยหญิงสาวเมื่อหลายวันก่อนเดินมารอรถเมล์พอดี กิ้งกือที่ขดแอบมองและพึ่งสังเกตว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้ชายหน้าตาดี มีผมยาวปะบ่าได้ยินคนที่มารอรถประจำทางคุยกันและเรียกเขาว่า
...ฮีโร่แมน. มันสังเกตเห็นว่าเขามีท่าทีไม่ปกตินัก และมักจะหันไปมองด้านหลังบ่อยๆ มันคิดในใจว่า แห๊ม!!กลัวอะไรนักหนาก้อได้เป็นฮีโร่แล้วนี่นา..." "เป็นงี้อ่ะ...ไปนอนขดแบบเราสบายใจกว่าอีก อิอิ
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
ที่ระเบียงชั้นสามของคอนโดชานเมืองแห่งหนึ่ง ชายหนุ่มอังเดรผู้เป็น แฟนหนุ่ม ของหญิงสาวที่โดนฉุด วันนั้น เขากำลังส่งความรู้สึกไปทางเสียงเพื่อปลอบใจหญิงสาวอันเป็นที่รัก อังเดรบอกกับหญิงสาวว่าเขาจะอยู่เคียงข้างเธอและเหตุการณ์แบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกอย่างเด็ดขาด หญิงสาวปลายสายหากเพียงเก็บรู้สึกและเงียบ เขาหยุดพูดนานแล้วแต่ยังรำพึงกับตัวเองว่า... "ผมเสียใจขอโทษที่ไม่สามารถปกป้องเธอให้ดีๆได้... แต่ขอให้เธอสบายใจว่าผมจะเข้าใจเธอเสมอ และผมจะต้องทำให้ผู้ร้ายทั้งสามคนได้รับการลงโทษแน่ๆ..."
อังเดรโทรศัพท์ไปเล่าเหตุการณ์ให้เพื่อนรักที่อยู่ต่างแดนฟัง เขารู้ว่าเพื่อนจะมีคำแนะนำให้เขาทำอะไรสักอย่างได้อย่างดี เราจะต้องจัดการกับเจ้าผู้ร้ายนี่ก่อนแน่ เพราะเขารู้มาว่าผู้ร้ายสามคนอาศัยอยู่ในซอยบริเวณที่เกิดเหตุ และ เขามีความรู้สึกว่ากฎหมายของเมืองไทยยังขาดพลังความศักดิ์สิทธิ์จึงมีผู้ไม่เกรงกลัวกฏหมาย เพราะกฏหมายไม่สามารถลงโทษผู้กระทำความผิดได้อย่างทันที ทั้งยังต้องการให้บทเรียนแก่พวกผู้ร้าย อย่างน้อยคือให้มีสามัญสำนึกของการกระทำความผิดและมีจิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบทางสังคม... . .
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
จาพนม ยี่รัมย์นักแสดงแอคชั่นคิวบู้ ดาราผู้โด่งดังเขาเป็นผู้มีพลังและความอดทนแข็งแรงมีความชำนาญในการต่อสู้ด้วยร่างกายของตนเองได้ทุกรูปแบบ...กำลังอยู่ระหว่างการโปรโมทผลงานการแสดงคิวบู้อยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นเขาค่อยๆยกสายโทรศัพท์มือไอโฟนขึ้นรับสายอย่างอ่อนล้าเพราะพึ่งผ่านการแสดงแอคชั่นไปเมื่อสักครู่....
จาพนม ..ฮาโหล...ว่าไงเพื่อนรัก
เพื่อน..... ทำอะไรอยู่โทนี่...รีบกลับมาด่วนเลยได้ไหม
จาพนม.. .กำลังจะกลับพอดี...มีอะไรให้ช่วยรึป่าวครับ
เพื่อน..... มี....เรื่องด่วนมากล่ะอยากให้นายช่วย "
เอ่อเรื่องเป็นงี้นะ..(จาพนมฟังเพื่อนเล่าเหตุการณ์)
จาพนม... อืม..อ่ะ..อ่า..อา..อย่างนี้ต้องลุย..เดี๋ยวผมจัดให้ครับเพื่อน..แล้วเจอกันครับ
วางสายโทรศัพท์ จาพนม ยีรัมย์ รีบจัดกระเป๋าเดินทางทันที เขาเป็นคนรักเพื่อนและ.....เคยเป็นเพื่อนสนิทที่เคยเรียนมาด้วยกัน เขาคิดเสมอว่าในโลกแห่งการต่อสู้ของเขาอาจจะเป็นแค่การแสดง....แต่ในชีวิตจริงเขาจะไม่เคยขาดจิตสำนึกของความมีน้ำใจกับเพื่อนหรือมนุษย์ร่วมโลกเป็นแน่... . .
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
บ่ายวันรุ่งขึ้นจาพนม ยีรัมย์ก็เดินทางมาถึงกรุงเทพ....และได้พบกับอังเดรทั้งสองตกลงกันว่าในค่ำคืนนี้จะไปดักรอผู้ร้ายสามคนที่ท้ายซอยบ้านของผู้ร้ายจาพนม..ตามเพื่อนมาอีกสองคนส่วนอังเดรไปรอพบชายหนุ่มที่เข้าไปช่วยแฟนสาว ....อังเดรบอกกับชายหนุ่มคนนั้นว่าคืนนี้เขาจะพาพรรคพวกไปจัดการผู้ร้ายเขาเอ่ยชวนชายหนุ่มคนนั้นให้ไปด้วยแต่เขาปฏิเสธ . . คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดพระจันทร์เต็มดวง......จับเป็นวงบนท้องฟ้าที่หลังหมู่บ้านในซอยที่ลึกเข้าไปเป็นป่ารกที่เต็มไปด้วยต้นไม้ที่ขึ้นอย่างหน้าทึบเหมาะเป็นที่หลบซ่อนของเหล่าโจรผู้ร้าย...และที่สำคัญที่สุดในขณะนี้ที่บริเวณมุมมืดหนึ่งใต้ต้นไม้ใหญ่มีดวงตาโตยาวรีคู่หนึ่ง..กำลังเฝ้ามองสิ่งที่เคลื่อนไหวที่กำลังเข้ามาใกล้มันอย่างสงบ.... . . เสียงดังของมนุษย์และฝีเท้าที่วิ่งด้วยความเร็วลอยมาตามสายลม.. มนุษย์หมาป่ารำพึงในใจว่า เจ้ามนุษย์สามตัวนี่...สร้างรอยขื่นขมในใจให้มนุษย์ผู้ร่วมโลกเดียวกัน หากยังคงหลุดรอดจากการกักขังแห่งบ่วงของความรับผิดชอบแห่งการกระทำ...รอดวงตะวันปลดปล่อยความมืดให้ฝังตัวในท้องฟ้า เจ้าจะไม่สามารถหลบหนีจากการจับกุมจากกรงเล็บมนุษย์หมาป่าอย่างข้า...ค่ำคืนแห่งการสูญเสียการมองเห็นชั่วขณะ... พวกเจ้าสมควรอย่างยิ่งที่จะเป็นเหยื่อให้กับข้า...ในราตรีนี้จงเป็นอาหารให้แก่ข้า...เพื่อสนองความผิดแห่งความรู้สึกเคียดแค้นบนโลกมนุษย์เถิด...หึหึ.. เมฆลอยข้ามขอบฟ้า บดบังแสงแห่งดวงจันทร์ ท่ามเสียงหัวใจเต้นรัว.ของมนุษย์บนหนทางที่ดำเนินต่อไป....บนวิถีทางเดินแห่งชีวิตมนุษย์โลก . . คืนนั้นหลังผู้ร้ายสามคนโดนรุมชกต่อยจากพวกของแฟนหนุ่มฯมันสามารถหลบหนีไปได้โดยมันวิ่งหนีเข้าไปในซอยลึก...ที่เป็นป่าทึบในซอยนั้นแล้วก็ไม่มีใครเห็นพวกโจรทั้งสามคนอีกเลย..(- -') . .
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
ใต้ท้องฟ้าสีคราม....ถ้าเรายิ้มให้โลก โลกจะยิ้มให้เรา การทำความดีเป็นความรู้สึกแห่งความสุขที่ก่อตัวขึ้นในหัวใจเรา "เดอะแมน"อาจไม่ได้สถิตย์กับหัวใจใครทุกคนแต่สถิตย์ในหัวใจเราเองตลอดไป
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O >>ท้ายเรื่อง<<
ตะพาบ กม 10 โจทย์คือให้เขียนเหตุการณ์หลังจากเหตการณ์นี้คือ
ชายคนหนึ่ง ช่วยผู้หญิง ซึ่งกำลังโดนฉุดลงจากรถเมล์ ผู้หญิงรอด เพราะตำรวจมาพอดีแต่มีคนร้ายหนึ่งคน หนีไปได้ . . ให้เขียนผ่านมุมมองของตัวละครต่อไปนี้ อย่างน้อย 2 ตัว คนที่เข้าไปช่วย,กิ้งกือตัวหนึ่ง ซึ่งขดตัวอยู่แถวๆนั้น,แฟนหนุ่ม ของหญิงสาวที่โดนฉุด,จา พนม ยีรัมย์,มนุษย์หมาป่า
โจทย์ยากส์และยาวมากๆมัททะนะเลือกตัวละครมาเขียน 5 ตัว อ่านตามมุมมองของเนื้อเรื่องนะค่ะอาจจะมึนๆนิดนึงนะคับเหะ . . ขอบคุณพี่ๆเพื่อนทุกคนนะค่ะที่มาร่วมอ่านตามโครงการตะพาบกม.10 โครงการกม.ต่อไปโจทย์คุณพู่คับป๊ม..(--.)
°o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
ขอบคุณ : เพลงประกอบจาก Kara และ ภาพจากเวปกรูเกริส์
มัททะนะ °o.O O.o° ¨°o.O °o.O O.o° ¨°o.O
|