ถนนสายนี้มีตะพาบ กม.46~>>รวมพลังรักษ์..>กู่ก้องถึงท้องฟ้า>>~
 .
.
.
เมื่อดวงอาทิตย์สีแสดทอแสงสีส้มละมุนปลายขอบฟ้าที่มีก้อนเมฆสีขาวหม่นลอยตามสายลมพัดที่กำลังพัดแมกไม้ในป่าเบญจพรรณสีเขียวเข้มมีต้นไม้นานาพันธ์...ต้นไม้อ่อนแรกผลิแผ่ใบสีเขียวอ่อนลู่สายลมพัดเบาๆต้นหญ้าฤดูหนาวที่ขึ้นตามพื้นใบชื้นชูก้านเข้มปกคลุมผืนดิน นกกาเหว่าสองสามตัวที่เกาะอยู่บนกิ่งไม้ต้นใหญ่ส่งเสียงร้องก้องไปทั่วพนา พระอาทิตย์ดวงใหญ่ส่องแสงลอดกิ่งไม้เป็นแสงสะท้อนราวกับม่านตะวันสีทองของธรรมชาติที่อยู่ทางทิศตะวันตก ของต้นไม้ใหญ่หลายต้นที่ขึ้นเรียงรายเป็นทิวเป็นระยะๆ...มีอายุมั่นคงมากกว่ามนุษย์หลายปี..ด้วยรากแข็งแรงที่ขึ้นกอดรัดพันกับลำต้นสีน้ำตาลเข้มอย่างรัก..บางส่วนห้อยย้อยระย้าเป็นเส้นยาวระกับพื้นดินตามแรงโน้มถ่วงของโลกมองเหมือนไม้ประดับสีน้ำตาลอ่อน..ที่กำลังเติบโตงอกงามเลื้อยเข้าหาพื้นปฐพีมันยาวย้วยปลิวเคลื่อนไหวไปตามสายลมพัดดูสวยงามอวดสายตาผู้ได้พบ..
มนุษย์หญิงสาวอยู่ในวัยค้นหาความฝันของชีวิตกลุ่มหนึ่ง...ตั้งที่พักเป็นแค้มเล็กๆอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่ห่างออกไปกำลังร่าเริงกับบรรยากาศสีเขียวเรืองรอง ของแสงอาทิตย์ยามบ่ายที่สดใสอย่างสบายใจ..เวลาผ่านไปแปรเปลียนเป็นยามเย็นสีเข้มขึ้นอากาศในป่าสงวนเริ่มเย็นลงความมืดสีทึมเข้าปกคลุมไปทั่วบริเวณ สิ่งมีชีวิตกลางวันต่างพักกายในความเงียบสงบ..หลังจากจัดการภาระกิจส่วนตัวหลายคนก็เข้ามานั่งรวมกลุ่มกันชี้ให้กันมองพระจันทร์เสี้ยวสีเหลืองที่ยิ้มแสนหวานคลอคลอกับเสียงจิ้งหรีดเล็กๆรอบๆบริเวณที่ดังกังวานไปทั่วฟังเหมือนดนตรีที่มีจังหวะ...ขับกล่อมจนหญิงสาวบางส่วนเคลิ้มหลับไปหญิงสาวผมยาวที่สุดในกลุ่มมองเพื่อนที่ตอนนี้ปิดตาพริ้มมีเสียงลมหายใจลอดออกมาเป็นระยะ เธออมยิ้มและขยับขาสองข้างขึ้นมาวางแขนตัวเองสายตาจับจ้องท้องฟ้า...ที่มีดวงดาวดวงเล็กๆส่องประกายระยิบระยับปล่อยห้วงสมองลอยความรู้สึกเคลิ้มไปเรื่อยเปื่อยมีใบหน้าเข้มๆของใครคนหนึ่งผ่านเข้ามาพลันหูสองข้างก็ได้ยินเสียง..แกร๊บ..แกร๊บบบ..อื้ออออ..
เสียงเอื้อออึงดังเข้ามาใกล้ๆๆจู่ๆเธอก็รู้สึกเจ็บบริเวณศีรษะสองข้างความรู้สึกเหมือนกับมีสิ่งชีวิตหนึ่งเข้ามาอยู่ข้างๆร่างกาย...เสียงอื้ออออออึงดังขึ้นมาอีกอื้มมมมเธอพยายามมองหาแต่ไม่พบสิ่งใดจึงเอามือเล็กๆของตัวเองเขย่าเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆเบาๆเพื่อปลุกให้รู้สึกตัว..ไม่มีเสียงตอบรับและดูเหมือนว่าเสียงอื้ออึงนั้นจะดังขึ้นอีก...พร้อมๆกับสายลมที่พัดแรงขึ้นหอบอากาศเย็นมาสัมผัสที่ผิวจนหญิงสาวรู้สึกหนาว..เธอห่อไหล่เอามือสองข้างกอดเข่าตัวเองฟุบหน้าลงในขณะหูสองข้างได้ยินเสียงเบาๆเสียงหนึ่งดังปะปนมากับเสียงอื้อออออึง...
"คุณ!....คุณ!" เสียงทุ้มที่ไม่คุ้นเคยเรียกเธอเบาๆ
"คุณ....มาทำอะไรที่นี่..."
"หือ...อืออือ...ฉัน..ฉัน..."หญิงสาวยังก้มหน้าครางเสียงเบาในลำคอเสียงทุ้มดังขึ้นอีก
"คุณ....คุณกลับบ้านไปนะ...ที่นี่...ไม่ใช่ที่ของคุณรู้ไหม"
.
.
.
.
แสงแดดแห่งทิศตะวันออกของยามเช้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง แสงอ่อนอันละมุนที่อบอุ่นของดวงตะวันทอแสงส่องสว่างบนท้องฟ้าสีคราม มีปุยเมฆสีขาวนวลลอยเป็นร่มเงาวายุเย็นฤดูหนาวพัดมาเบาๆ ชวนให้ทุกคนหลับต่อไปยาวนาน แต่กลิ่นหอมของสัตว์ปีกปิ้งสุกหอมกรุ่นก็ลอยเข้ามาปลุกความรู้สึก ชวนทุกคนลืมตาขึ้น..รวมทั้งหญิงสาวผมยาวด้วยเธอเพลิดเพลินกับรสชาตอาหารและกิจกรรมตรงหน้าอย่างสบายใจโดยลืมสิ่งที่เกิดขึ้นราวฝันกลางคืนไป เสียงหัวเราะกับรอยยิ้มสดชื่นท่ามกลางกลิ่นอาหารและกลิ่นใบไม้ใบหญ้าของธรรมชาติ ที่ห้อมล้อมบริเวณม่านตาเป็นสีเขียวของยามเช้าทำให้ทุกคนรู้สึกร่าเริงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน บางคนลุกขึ้นยืนขยับร่างกายเป็นจังหวะไปมาเพื่อนคนหนึ่งส่งเสียงดังเตือนให้เพื่อนร่วมกลุ่มเตรียมตัวออกเดินทางกัน..
.
.
.
.
.
ขบวนของหญิงสาวห้าคนที่มีความใฝ่ฝันเป็นสีฟ้าถูกใส่ไว้ในดวงตามันกำลังเป็นส่องแสงเปล่งประกายวาวเหมือนๆกันคือ..คือความุ่งมั่นนั้นมีซอลลา เดินนำหน้าตามด้วย,ยีนส์,เบสเบส,ฟาฟา,ดรีม,พวกเธอค่อยๆก้าวเท้าเดินเลาะไปตามทางเดินของแนวป่าที่มีลำธารน้ำที่ไม่ได้ทอดตัวโค้งตามแนวภูเขาทั้งหมด.. จึงมองเห็นผิวน้ำสะท้อนเงาเมฆสีเทาและแสงแดดเหนือก้อนเมฆอยู่ไกลๆริมธารมีต้นไทรต้นใหญ่ที่มีรากยาวย้อยห้อยระเกะระลงไปในน้ำอยู่เต็ม.. หญิงสาวทุกคนต่างคนต่างเดินไม่มีใครพูดอะไรจู่ๆหญิงสาวผมยาวกว่าเพื่อนก็รู้สึกสดุดกึกเธอหยุดเดินทำจมูกรั้นขึ้นหันขวาทีซ้ายทีพร้อมพูดเสียงเบาๆ
"ฉันได้กลิ่นหอม...ดอกไม้ที่ไหนไม่รู้..." หญิงสาวร่วมขบวนพากันสูดกลิ่นอากาศเข้าปอดตามที่เพื่อนบอกพร้อมกับสายมองหาต้นทางของกลิ่นดอกไม้หอมแต่แล้วทุกคนก็ส่ายหน้าพร้อมๆกัน
"ไม่มีนะยีนส์...ไม่เห็นได้กลิ่นดอกไม้เลย"
"เอาใหม่ตั้งใจซิ....ฉันได้กลิ่นจริงๆนะ..."เพื่อนส่ายหน้าพร้อมกันอีกครั้ง
"ไม่มี.................ไม่มีนะ"
วืดด..พลันดอกกล้วยไม้ป่าสีขาวดอกหนึ่งก็ลอยผ่านใบหน้าเบสเบสไปทุกคนแหงนขึ้นมองตามไปทียอดต้นไม้ก็เห็นลิงน้อยตัวหนึ่งในมือมีช่อกล้วยไม้ป่าสีขาว ทุกคนหันมายิ้มให้กันเมื่อพบว่าต้นทางของกลิ่นมาจากดอกไม้ในมือเจ้าลิงน้อยตัวเล็กบนต้นไม้ พลันฟาฟาก็เอามืออุดปากตัวเองชี้นิ้วมือไปข้างหน้าสะเปะสะปะไปส่งเสียงครางเบาๆ
"อือเฮ้เฮ้...อึ้ย.....ดูนั่นดิ๊....ฮืออื้อๆ"ทุกคนมองตามแต่ไม่พบเห็นอะไรจึงพูดขึ้นพร้อมกัน
"อะไรเหรอ"
ฟาฟาบอกเพื่อนว่าเห็นอะไรแวบๆเป็นเงาดำๆอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ทุกคนจึงเดินเข้าไปดูแต่ไม่เห็นอะไร...แต่ขณะจะก้าวเท้าออกเดินต่อเจ้าลิงน้อยตัวเมื่อครู่ก็กระโดดลงมาจากต้นไม้อย่างเร็ว ฉึก..ทุกคนตกใจ...หัวใจยังไม่ทันกลับเข้าที่เข้าทางเจ้าลิงตัวเล็กก็เข้ามาจับมือข้างหนึ่งของยีนส์พาเดินเลาะไปข้างลำธาร ทุกคนหันสาองหันขวาสังเกตุว่าริมลำธารมีต้นกล้วยไม้ป่าสีขาวขึ้นเต็มแทรกโผล่ก้านดอกไม้ออกมาจากต้นไม้ใหญ่ที่มีรากยาวออกมาเป็นระยะเมื่อถึงต้นไม้ใหญ่อีกต้นหนึ่งสายตาทั้งห้าคู่ก็มองขวับ...สายตาประกายสว่างจ้องไปที่จุดเดียวกัน ..อีโก้ในสมองของยีนส์กับฟาฟาสั่งการให้ขาสองข้างเดินถอยหลังโดยทันทีเพื่อนอีกสามส่งเสียงดังขึ้นพร้อมกัน
"เอ้ย!!.....ใครอ่ะ"
ฝ่ายที่ยืนอยู่ตรงข้ามพวกเธอเป็นชายหนุ่มวัยเดียวกันเขามีผิวสีเข้มจากแสงแดดแต่งกายอย่างชาวป่ายืนพิงต้นไม้ยิ้มเฉยชาไม่มีคำตอบรับ...
.
.
.
.
.เจ้าลิงตัวน้อยกระโดดขึ้นเกาะบ่าชายหนุ่มหน้าเข้ม เขาดึงมันมาอุ้มไว้และเหลือบมองกลุ่มหญิงสาวแว๊บหนึ่งแล้วหันหลังเดินกลับไปริมลำธารโดยไม่สนใจกลุ่มหญิงสาว ..ฟาฟามองตามอ้าปากค้างยีนส์พูดตามหลังเขาเสียงเธอเบาแต่ชายหนุ่มได้ยิน
"คนอะไร มาทำให้ตกใจ ไม่มีน้ำใจทักทายอีกนะนิสัยแย่ชะมัด"
ชายหนุ่มชาวป่าได้ยินที่ยีนส์พูดเขามีรอยยิ้มเล็กๆขึ้นที่มุมปากหันกลับมาจ้องมองที่ดวงตาคมของหญิงสาว เสียงทุ้มเบาอย่างขรึมๆจึงดังขึ้น
"ผมเคยเจอคุณมาก่อน ดีใจที่ได้พบกันอีก... พวกคุณรีบกลับไปเถอะตอนนี้ที่นี่ไม่ปลอดภัย"
"ทำไมถึงไม่ปลอดภัยอ่ะ ที่นี่เป็นเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าไม่ใช่หรอ"
"ใช่......" เขาตอบเสียงเรียบเฉย
"แต่ขณะนี้ไม่เหมือนเดิมเพราะมีพวกลักลอบเข้ามาแอบขโมยตัดไม้ตอนกลางคืนเวลาที่ชาวบ้านผ่านมาเห็นพวกมันเข้าทำร้ายชาวบ้านบาดเจ็บเสียชีวิตหลายคนแล้วไม่อยากให้พวกคุณอยู่ที่นี่ในเวลานี้"
ชายหนุ่มแนะนำตัวเองว่าเขาชื่ออารัญเคยไปเรียนที่กรุงเทพฯแต่ขณะนี้ไม่ได้ทำงานจึงได้มาช่วยชาวบ้านเก็บของป่าขายและทำโครงการรักษ์ป่าเศรษฐกิจพอเพียงดำเนินตามตามรอยพระราชดำริของพระเจ้าอยู่หัว...หลังจากที่ได้พูดคุยกันพักใหญ่ภายใต้ท้องฟ้าที่มีก้อนเมฆสีครีมลอยผ่านไป..พวกเธอก็ตกลงกันว่าจะช่วยชายหนุ่มและชาวบ้านดูแลรักษ์ป่าด้วย..การเดินทางของกาลเวลาผ่านไปด้วยความผูกพันในเวลาที่เดินไม่เคยหยุดขณะทุกคนนั่งล้อมวงผ่าฟืนเตรียมไว้ทำฟีนทำอาหารสำหรับเป็นกำลังทั้งคนและสัตว์.. ชายหนุ่มแอบยิ้มให้ยีนส์บ่อยครั้งรู้สึกเหมือนมีสายน้ำเย็นๆราวกับลำธารไหลผ่านหัวใจ...ผ่านไปนานเท่าใด กลิ่นดอกกล้วยไม้ป่าริมลำธารที่หอมบางที่ลอยมาเรื่อยๆตามสายลมพัดเหมือนกลิ่นเหมือนดอกไม้ี่ที่เบ่งบานเติบโตในใจพันผูกในหัวใจคนไม่รู้สึกตัว
.
.
.
.
.
.
บ่ายวันหนึ่งยีนส์ยืนจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่บนขอนไม้ใหญ่มีเหล่าฝูงลิงล้อมรอบตัว..มองเหมือนชายหนุ่มกำลังคุยกับพวกมันอย่างตั้งใจทำให้เธอสงสัยในพฤติกรรมของเขาอย่างมาก จึงเดินเข้าไปนั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆต้นไม้ต้นหนึ่งไม่ห่างจากเขาและฝูงลิงมากนักแต่เธอไม่ได้ยินที่เขาพูดหญิงสาวรอจนฝูงลิงทยอยกลับกันไปแล้ว...จึงเดินเขาไปใกล้ๆเขาเอามือเล็กๆบางเบาสะกิดที่บ่าของเขาพูดเสียงเบา...
"คุณๆ ..นี่คุณวางแผนกับฝูงลิงจะทำอะไรกันหรอ" ชายหนุ่มหันมายิ้มก่อนก้มหน้าตอบรับเสียงเบา
"พวกคุณอยู่เฉยดีกว่า....จะได้ปลอดภัยนะ"
"อะไรค่ะ......หมายความว่าไงอ่ะ"
"ก็..............อยู่เฉยๆไงเดี่ยวพวกเราจะจัดการเอง"
"จัดการใคร....ไอ้พวกตัดไม้เหรอให้ฉันไปด้วยนะ" ชายหนุ่มยิ้มน้อยส่ายหน้า
"อย่าไปเลยคุณ" สีใบหน้าหญิงสาวเปลี่ยนไปทันทีเธอพูดเสียงเบา
"ให้ฉันไปด้วยนะ.. ฉันอยากช่วยคุณนี่นา..."
ชายหนุ่มยิ้มกว้างให้หญิงสาวสายตาที่จับจ้องดวงตาของกันมีความรู้สึกหนึ่งวิ่งผ่านหัวใจคู่หนึ่งไป..เขาเล่าให้เธอฟังว่าลิงหลายตัวบอกกับเขาว่าต้นไม้เป็นบ้านของมันกำลังถูกตัดไปทีละต้นทีละต้นมันต้องย้ายบ้านไปเรื่อยๆหากปล่อยให้เป็นเฉกนี้เท่ากับว่าบ้านของมันจะต้องถูกทำลายหายไปจากป่าเร็วขึ้นเป็นแน่พวกเราจึงวางแผนรวมตัวกันไปจัดการกับพวกตัดไม้เองโดยพวกลิงให้ชายหนุ่มเป็นผู้นำพวกลิงไปในคืนนี้
.
.
.
.
.
หัวหน้าฝูงลิงไปกระจายข่าวให้เหล่าฝูงลิงออกมารวมตัวกันที่ชายป่าใกล้หน้าผาเพื่อช่วยกันพิทักษ์ต้นไม้เจ้าปู่ต้นไม้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าต้นอื่นๆต้นหนึ่งที่คาดว่าถึงเวลาที่พวกตัดไม้จะเข้ามาตัดเอาไปแล้ว..ไอดอลสมองอันมากของลิงตัวใหญ่ผู้เป็นหัวหน้าฝูงรับคำสั่งจากชายหนุ่มและรีบไปสั่งการฝูงลิงตัวเล็กตัวน้อยทั้งหลายให้ไปรวมตัวกันที่นัดหมายโดยให้พวกมันฟังสัญญาณจากอารัญกำหนดการกระทำตามสัญชาตตญาณ ณ พฤติการการกระทำเวลานั้นว่าจะการจัดการมนุษย์ที่คิดไม่ดีต่อต้นไม้อย่างไร..
.
.
.
.
.
.
เมื่อม่านสีดำของค่ำคืนปกคลุมรอบบริเวณอากาศเย็นลงมนุษย์และฝูงลิงแสนรู้...ต่างแอบอยู่ในที่ซ่อนของตัวเอง...ดวงจันทร์ส่องสว่างไม่นานก็ปรากฏร่างชายฉกรรจ์สามคนมีอาวุธในมือเตรียมพร้อมทำลายต้นไม้ปู่ยืนต้นต้นใหญ่ต้นหนึ่ง อารัณห่อปากเอานิ้วมือจิ้มที่ปลายปากของตัวเองบอกเป็นสัญญาณให้มนุษย์และลิงทุกตัวเตรียมพร้อมและ..เงียบเสียง...ฝูงลิงต่างไต่ขึ้นไปแอบอยู่บนต้นไม้นิ่ง..ไม่ขยับร่างกายสายตาของกลุ่มคนและลิงจับจ้องที่ชายฉกรรจ์สามคนที่กำลังคุยกันคล้ายกับมันกำลังแบ่งหน้าที่ในการทำการโค่นต้นไม้ ..ชายสองคนที่ถือเลื่อยวงใหญ่จับปลายเลื่อยเดินเข้าไปใกล้ๆต้นไม้ และกำลังตั้งท่าเตรียมปฏิบัติหน้าที่..เฮ้ยยปรีดดดดดด!!!!!เสียงเป่าปากดังขึ้น...ฝูงลิงกระโดดลงมาจากต้นไม้เกาะร่างชายฉกรรจ์ทั้งสามคน มันเอามือปัดป้องลิงออกและล้มฟุบไปกองกับพื้นหญ้า...ทุกคนออกมาจากที่ซ่อนชายฉกรรจ์หยิบปืนพก.38 ขึ้นมาและยิงไปที่กลุ่มมนุษย์และฝูงลิง....
อารัณตะโกนเสียงดังบอกให้ทุกคนหลบส่วนตัวเองกระโดดแย่งปีนแต่พลาดถูกปลายกระบอกปืน.38 กระแทกแรงๆที่ศรีษะล้มลง...ชายฉกรรจ์จับกระบอกปืนมือของมันกำลังยกขึ้นเล็งไปยังร่างของอารัญ.. เสียงปีน.38 ดังลัว...
ปัง!.. ปัง!.. ปัง!...ชายหนุ่มกลิ้งตัวหลบกระสุนแต่บริเวณนั้นเป็นเนินริมทางของหน้าผาสูงชันชายหนุ่มพลาดท่าในการจับยึดกับต้นไม้ไว้เขาเสียหลักร่างของเขาจึงกลิ่งตกจากหน้าผาทันทีหลายตลบบบ.....ทั้งมนุษย์และลิง!!!!
ที่ยืนและเกาะอยู่บนต้นไม้ต่างตกตะลึงตะโกนเสียงดังเรียกชื่อชายหนุ่มสุดเสียง
เสียงดังก้องไปทั้งป่าอ๊ากก!!! เจี๊ยกกกก!!!! อารัญญญ !!!!
.
.
.
.
.
ชายหนุ่มค่อยๆเปิดตาขึ้นช้าๆหลังจากที่ลิงตัวใหญ่ที่แข็งแรงที่สุดในฝูงกระโดดโอบเอวของเขาไว้ได้ทัน...กำลังโหนเถาวัลย์ขึ้นมาพาร่างของชายหนุ่มมาวางไว้บนเนินผาทั้งคนและลิงในฝูงพากันกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้เป่าปากเสียงดังก้องบ้างก็กระโดดลงมาที่เนินเขาเต้นกระย่องไปมาอย่างดีใจ...ที่ชายหนุ่มปลอดภัยบางตัวกระโดดมากอดอยู่ข้างๆชายหนุ่มอย่างรัก..ในขณะที่เสียงปืนดังก้องป่าเจ้าหน้าที่เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าจึงพาเจ้าหน้าที่มาทันเวลาพอดีและจับคนตัดไม้ไปได้ทั้งหมด....
ทุกคนเข้ามาขอบคุณที่เขาช่วยรักษาต้นไม้ไว้ไม่ให้ถูกตัดและชื่นชมยินดีที่เขาปลอดภัยลูกลิงตัวเล็กตัวหนึ่งกระโดดขึ้นมาเกาะที่บ่าของชายหนุ่มเขามีรอยยิ้มและรู้สึกภูมิใจ ชายหนุ่มยืนยิ้มท่ามกลางฝูงลิงแสนรู้ของศูนย์ฯพระจันทร์บนท้องฟ้าเหมือนจะรับรู้ในความรวมพลังสามัคคีของคนและเหล่าสัตว์บนพื้นโลก....จึงส่องแสงประกายแวววาวปรากฏเป็นทางโค้งสีรุ้งสีเรืองรองระยิบระยับบนท้องฟ้า...บทเพลงแด๊นส์ของป่า...ดังก้องไปทั้วท้องฟ้า...ในความรู้สึกของทุกคนหัวใจที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในความใฝ่ฝันดี...เปล่งแสงอีกครั้ง....
และอีกครั้งและยังคงมีอีกต่อไปบนโลกกว้างเมื่อทุกคนช่วยกัน
ถักทอหัวใจใส่หัวใจรักษ์ป่าให้เป็นสีเขียว(ผู้เขียนขอเบรค..ลัล..ลัล ลา..ฮัมเพลง ฮืมมม..)
.
.
.
สายลมเย็นของรัตติกาลฤดูหนาวพัดลมหนาวมากระทบผิวมนุษย์ในป่าที่นี่จนหลายคนเอามือสองข้างกอดร่างกายตัวเอง...อารัณแหงนมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวส่องสว่างแล้วทอดสายตาไปที่ปลายยอดทิวภูเขา...แสงดาวกระทบใบหน้าคมเข้ม ร่างกายมนุษย์ยืนเรียงกัน..สะท้อนร่างเป็นเงาจันทร์อยู่ข้างๆต้นไม้ใหญ่ริมหน้าผา..ยีนส์และเพื่อนของเธอยืนไม่ห่างออกไปเธอหันมามองชายหนุ่มและพบกับสายตาของเขาที่มองกำลังอยู่บ่อยครั้ง...ชายหนุ่มแอบยิ้มให้กับตัวเองและเดินเข้าไปยืนข้างๆยีนส์....
“เอ่อคุณ........คุณ.....”
"ค๊ะ..................?"ชายหนุ่มหันไปยิ้มกับเพื่อนของเธอที่หันมามองและยิ้มให้พอดี
“คือว่า........เ่อ่อคือ.....”?????
.
.
.
รุ่งเช้าวันใหม่....ชายหนุ่มมาส่งหญิงสาวและเพื่อนๆของเธอที่สถานีรถไฟที่ตั้งอยู่บริเวณปลายเนินเขา...เวลาผ่านไป...รถโดยสารออกจากสถานีไปนานแล้ว.."อารัณชายหนุ่มผู้มีหัวใจรักษ์ป่า"ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม...เสียงหัวเราะทุ้มๆและน้ำใจที่ใสสะอาดของเขากับเรื่องราวในค่ำคืนที่เกิดขึ้นพร้อมมิตรภาพที่อบอุ่น..กลิ่นอุ่นในหัวใจสีขาวของมนุษย์หนุ่มคนหนึ่งกับลิงที่น่ารักของเขายังคงสถิตย์อยู่ในดวงใจหญิงสาวและเพื่อนๆตลอดไป..ภาพความผูกพันในวันที่สายตาหลายคู่ที่ห้อมล้อมและมองเขาด้วยความยินดีและชื่นชมแต่ความสนใจในความรู้สึกหนึ่งที่เกิดขึ้นในใจเมื่อจ้องมองไปพบกับดวงตาคมใสสองข้างที่ยืนห่างออกไปเธอกำลังจ้องมองมาที่เขาโดยไม่มีถ้อยคำใดใด.."เราต้องจากกัน"..."ฉันต้องไปแล้วนะ"...แต่เราจะจากไปเพียงเพื่อจะพบกันใหม่ในวันข้างหน้า"..ยีนส์หญิงสาวผมยาวมีรอยยิ้มบางๆขึ้นในใจเมื่อนึกถึงราตรีในความรู้สึกที่คิดถึงเขาเกินกว่าใครใคร..สายตาที่จ้องมองกันแต่ไม่อาจ...โผเข้าสู่โอบกอดของกันได้...ภายใต้แสงจันทร์สว่างไสวของดวงดาวท่ามกลางสายตาของเพื่อนและผู้คน - -"
พลังความรักก็อาจเป็นพลังที่ชักนำความสามัคคีให้พลังในใจรวมตัว
มันอาจเกิดขึ้นในหัวใจมนุษย์ในจิตสำนึกของเราก็ได้
ปันน้ำใจใสสะอาดเป็นพลังในการก่อการดีทำดีกัน
รวมพลังรักษ์.......สามัคคีกันไว้นะ...//เย่จบ//
☆:*´เรื่องโดย:°º¤ø มัททะนะø¤º°☆:*´☆
o°ท้ายเรื่องรักษ์กันo°o
หมายเหตุ โครงการรักษ์ป่าเพื่อน้อมเกล้าฯถวายแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวซึ่งทรงเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวไทยทุกหมู่เหล่าร่วมกันทำให้เกิดความสำเร็จเกิดวิถีพอเพียงที่ยั่งยืนขึ้นในตำบลที่เข้าร่วมโครงการ เพื่อเป็นตำบลต้นแบบต่อไป1.การพึ่งตนเองอันเป็นผลมาจากการระเบิดจากภายในคิดเองทำเอง ดูแลตัวเองได้2.เกิดความรู้ทุกแนวคิดกิจกรรมและแผนงานมีเป้าหมายให้เกิดความรู้ มีสติ อันเป็นฐานไปสู่ปัญญาในที่สุดหลักในการดำเนินงานเพื่อให้การทำงานภายใต้โครงการรักษ์ป่าฯมีพลังสร้างสรรค์จึงเห็นควรให้การขับเคลื่อนงานตลอดทั้งโครงการฯ ต้องยึดหลักการร่วมมือกันดังนี้
-น้อมนำพระราชดำริฯมาเป็นแนวปฏิบัติ
-ดำเนินงานด้วยความต้องการของชาวบ้านและชุมชนเป็นหลัก
-ก่อเกิดการมีส่วนร่วมในทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องในทุกขั้นตอน
-ไม่ใช้เงินนำหน้าแต่เน้นสร้างความรู้ให้เกิดขึ้นในชุมชนและอย่างยั่งยืน
-สรุปเป็นองค์ความรู้ของชุมชนร่วมกับกลุ่มปตท.และภาคีเครือข่าย
.
.
โจทย์46..ชื่อ"ความสามัคคี"ให้มีคน5คนกับต้นไม้ด้วยเขียนได้ตามความถนัดค่ะ"เป็นโจทย์สุดท้ายของปี2554 แล้วเลยอยากเขียนตามเพื่อนๆตะพาบไปด้วยวิ่งอย่างโกยมาเกาะขบวนรั้งท้ายปีด้วยนิดนึงค่ะและก้อถือโอกาสเอาเป็นบล็อกเอนทรี่ส่งท้ายของปี2554ของ จขบ.ด้วย..เฮะๆอันนี้ผู้เขียนกับผู้อ่านเก็บงานเขียนไปเรื่อยๆตามกระแสของบรรยากาศสิ้นปีที่ควรจะไปแบบสบายๆดังนั้นเลยให้>>ความสามัคคี>>))เป็นความพร้อมเพรียงของการรวมพลังของภาวะจิตสำนึกในใจที่มีร่วมกันในหัวใจอาสา((volunteer))ของมนุษย์และสัตว์โลกที่พร้อมกันแบ่งปันน้ำใจปกป้องโลกสีเขียวของธรรมชาติสู่ป่าที่มีโครงการรวมพลังรักษ์ป่ากลับคืนสู่ป่าพ่วงไปด้วยค่ะเรื่องอาจยาวไปนิดเพื่อนๆอ่านข้ามๆก็ได้ค่ะแหะๆส่วนโจทย์ต่อไปพบกับโจทย์ของพี่เป็ดสวรรค์ประธานโครงการถนนสายนี้มีตะพาบปีหน้าอันซีนไทยแลนด์เลยโชคดีแฮ๊ปปี้แอนด์ดิ้ง
กับการฉลองปีใหม่กับครอบครัวอย่างมีความสุขทุกคนนะค่ะ
ตามไปอ่าน"ความสามัคคี"ของพี่ๆเพื่อนๆตะพาบในโครงการ>>คลิกพี่เป็ดสวรรค์ค่ะ
ขอบคุณ: ภาพและเพลงประกอบจากกูร์เกริล์และยูทูป
ขอบคุณ: พี่ๆเพื่อนๆและทุกๆคนที่มาแวะมาอ่านและเยี่ยมชมด้วยคับ
ขอบคุณ: ท่านประธานและโครงการ"ถนนสายนี้มีตะพาบ"ด้วยค่ะ
ขอบคุณ: นายคิดถึงด้วยขอบคุณที่ทำให้มีพลังในใจแต่ทำไมมาเอาคืนไปเร็วจังคิดถึงๆ - -"
❖❤"PamPam~Mastana~"❖❤
24 DECEMBER 2011
|
| Create Date : 24 ธันวาคม 2554 |
| Last Update : 27 ธันวาคม 2554 12:32:33 น. |
|
100 comments
|
| Counter : 2689 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: mastana  วันที่: 24 ธันวาคม 2554 เวลา:20:08:24 น. |
|
|
|
| โดย: Dingtech วันที่: 24 ธันวาคม 2554 เวลา:21:31:14 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 24 ธันวาคม 2554 เวลา:22:50:16 น. |
|
|
|
โดย: เกศสุริยง  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:5:56:08 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:11:44:40 น. |
|
|
|
| โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:13:29:53 น. |
|
|
|
| โดย: Gunpung วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:13:52:48 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:14:10:01 น. |
|
|
|
| โดย: ปันฝัน วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:15:18:49 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:15:45:14 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:15:45:15 น. |
|
|
|
โดย: diamondsky  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:16:28:48 น. |
|
|
|
โดย: nulaw.m  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:16:46:27 น. |
|
|
|
| โดย: คล้ายดาว วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:16:56:21 น. |
|
|
|
โดย: เป็ดสวรรค์  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:20:47:10 น. |
|
|
|
โดย: โสดในซอย  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:21:04:33 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:23:44:42 น. |
|
|
|
โดย: ญามี่  วันที่: 25 ธันวาคม 2554 เวลา:23:49:09 น. |
|
|
|
| โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:0:03:04 น. |
|
|
|
| โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:5:41:04 น. |
|
|
|
| โดย: tifun วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:12:10:59 น. |
|
|
|
โดย: พรหมญาณี  วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:13:50:45 น. |
|
|
|
โดย: อาคุงกล่อง  วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:15:43:05 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 26 ธันวาคม 2554 เวลา:18:49:45 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:9:39:41 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:10:45:57 น. |
|
|
|
| โดย: bbmit วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:10:50:40 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:13:22:57 น. |
|
|
|
| โดย: พรหมญาณี วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:15:08:46 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 27 ธันวาคม 2554 เวลา:17:18:10 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:1:04:13 น. |
|
|
|
| โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:8:04:59 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:10:17:03 น. |
|
|
|
| โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:18:29:45 น. |
|
|
|
| โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:18:30:41 น. |
|
|
|
| โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:19:00:21 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:23:08:14 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 28 ธันวาคม 2554 เวลา:23:43:05 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:10:05:51 น. |
|
|
|
| โดย: panwat วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:10:31:03 น. |
|
|
|
| โดย: วนารักษ์ วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:11:27:33 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:11:33:14 น. |
|
|
|
| โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:12:11:12 น. |
|
|
|
| โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:16:48:58 น. |
|
|
|
| โดย: diamondsky วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:18:37:00 น. |
|
|
|
โดย: haiku  วันที่: 29 ธันวาคม 2554 เวลา:19:47:03 น. |
|
|
|
| โดย: Taboonkam วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:4:04:52 น. |
|
|
|
| โดย: pakma_13 วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:4:46:00 น. |
|
|
|
| โดย: Gunpung วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:6:21:54 น. |
|
|
|
| โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:11:17:44 น. |
|
|
|
| โดย: nootikky วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:17:03:24 น. |
|
|
|
| โดย: diamondsky วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:19:05:27 น. |
|
|
|
| โดย: สาวสะตอใต้ วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:19:15:42 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:21:17:45 น. |
|
|
|
| โดย: ญามี่ วันที่: 30 ธันวาคม 2554 เวลา:21:31:13 น. |
|
|
|
| โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:0:33:27 น. |
|
|
|
| โดย: haiku วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:10:14:13 น. |
|
|
|
โดย: JohnV  วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:10:17:09 น. |
|
|
|
| โดย: โสมรัศมี วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:11:35:19 น. |
|
|
|
| โดย: Dingtech วันที่: 31 ธันวาคม 2554 เวลา:19:24:39 น. |
|
|
|
| โดย: พิรุณร่ำ วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:0:42:00 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:6:47:58 น. |
|
|
|
| โดย: SongPee วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:12:09:19 น. |
|
|
|
| โดย: peeamp วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:12:29:10 น. |
|
|
|
| โดย: มินทิวา วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:16:38:58 น. |
|
|
|
| โดย: sawkitty วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:16:57:11 น. |
|
|
|
| โดย: คล้ายดาว วันที่: 1 มกราคม 2555 เวลา:20:19:54 น. |
|
|
|
| โดย: tifun วันที่: 2 มกราคม 2555 เวลา:16:19:34 น. |
|
|
|
| โดย: กลิ่นดอย วันที่: 2 มกราคม 2555 เวลา:18:46:57 น. |
|
|
|
| โดย: พ่อระนาด วันที่: 2 มกราคม 2555 เวลา:18:47:42 น. |
|
|
|
| โดย: diamondsky วันที่: 2 มกราคม 2555 เวลา:19:35:47 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 4 มกราคม 2555 เวลา:5:47:38 น. |
|
|
|
| โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 4 มกราคม 2555 เวลา:23:46:47 น. |
|
|
|
| โดย: เกศสุริยง วันที่: 6 มกราคม 2555 เวลา:2:04:12 น. |
|
|
|
| โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 7 มกราคม 2555 เวลา:16:49:12 น. |
|
|
|
| โดย: พรหมญาณี วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:14:07:59 น. |
|
|
|
| โดย: nootikky วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:16:58:01 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:6:12:13 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:8:16:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Kiyose Tokyo Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 365 คน [?]
|
よろしくお願いします～
夢の異世界生活～
Dear People's
Thanks you Vote To Me 
BlogGang Popular Award
|
でにやけて は ずかしいよ徹 夜 で帰 っ てきて疲れ てるのに だっ こしてくれてand I'm afraid of SunLight ~(_-)"!!
ฉันคือบล็อกเกอร์พลังโหด
เปิดดวงตามองโลกครั้งแรก
เมื่อยี่สิบปีก่อนโน้น-ปัจจุบัน
ฉันเป็นแม่มดไม่มีหัวใจเกี่ยว
เนื่องก่อนหน้านี้ฉันละเลย-
ความเป็นมนุษย์ในเรื่องราว
ของท้องฟ้าบนโลกเสมือน
ฉันมีความสุขในความสุขๆ
กับงานเขียนแนวไซไฟ
และงานเขียนพร่ำเพ้อ
อันพรรณนาของตัวเอง
ขอบคุณท่านผู้ชม ❤
พี่ๆเพื่อนๆและทุกคน
ที่ติดตามอ่านงานเขียน
ของจขบ.นี้ด้วยนะฮ่ะย้าา
|
۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩
|
งานเขียนทุกเอนทรี่ของ
จขบ. เขียนด้วยหัวใจรัก
ในงานเขียนในจินตนาการ
ที่เกิดจากความรักในหัวใจ
ของเจ้าของบล็อกเองได้รับ
ความคุ้มครองตามกฏหมาย
พ.ร.บ. สิขสิทธิ์ พ.ศ.2537
ห้ามคัดลอกดัดแปลงแก้ไข
นำไปใช้อ้างอิงแอบอ้างเป็น
ผลงานของตัวเองโดยไม่ได้
ขออนุญาตเจ้าของบล็อกน้า
۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩°۩
|
|
|
| |
|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
法使い呪文十八
❤
ⓛⓞⓥⓔ
☀(`•.¸ ¸.•´)<.•´¯`•.§
✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:*
*.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡.:* *.:｡✿*ﾟ¨ﾟ✎･ ✿.｡
(-_-)(_ _)(-_-)(_ _) (- - )( - -)(- - )( - -) ˋ～
✿mastana✿mastana✿mastana✿mastana✿~~
✿✲-•(¯`°.•°•.★* *★ .•°•.°´¯)*¤°•★)))Pam.Yeah!chooo.!!!