โครงการตะพาบที่ 117 "เจ้ากรรมนายเวร"
จากโจทย์ของคุณ เป็ดสวรรค์ค่ะ
เคยเห็นภาพของคนที่กระทำสิ่งที่โหดร้ายต่อสัตว์มาจนนึกสงสารสัตว์ไม่อยากกินเนื้อเขาเลยและปัจจุบันผู้ที่โหดรายต่อสัตว์นั้นก็ได้เสียชีวิตไปแล้วในลักษณะเดียวกับที่เขาได้ทำกับสัตว์นั้นไม่มีผิด
คือลุงคำ คนบ้านโทก อยู่ใกล้ๆกับหมู่บ้านที่ จขบ.อยู่ ลุงคำได้ทำโหดร้ายต่อสัตว์นั้นก็เพราะเป็นอาชีพของลุงคำ นั่นคือ ชำแหละหมูส่งขายตลาด ทุกวันที่บ้านของลุงคำจะมีการเชือดคอหมูทุกๆเช้ามีดประมาณ ตึ3 วิธีการขอเล่าคล่าวๆนะคะ กลัวว่าท่านผู้อ่านจะหวาดเสียวเกินไปค่ะ
หมูทุกตัวที่ซื้อมาลุงคำจะขังไว้ในเล้าเช้ามาก็จะให้ลูกน้องมาช่วยในการเชือดลักษณะของการเชือดคือลุงคำจะมัดหมูทั้งสี่ขาแล้วโยงไว้บนขื่อใช้เชือกชักรอกลงมาแล้วใช้มีดคมกริบยาวปลายแหลมแทงคอหมูจนเลือดไหลแล้วก็จะนำชามอ่างใบใหญมารองเลือดจากนั้นก็ชักรอกหมูลงไปในกระทะใบบัวใบใหญ่ที่ต้มน้ำไว้เดือดพล่านหมูบางตัวยังไม่ตายเลยส่งเสียงร้องโหยหวนน่าสงสารแต่ก็ไปตายกับน้ำร้อนที่ลวกท่วมตัว ในกระทะใบบัวจากนั้นก็จะเป็นวิธีการขูดขนหมูแล้วนำไปขำแหละเพื่อแยกชิ้นส่วนส่งขายต่อไป
ลุงคำทำแบบนี้มาหลายสิบปีอย่างชำนาญเพราะหมูลุงคำจะขายดีเนื้อสดๆมีตลาดรองรับทุกวันทำเงินให้ลุงคำมีเงินร่ำรวยแต่ลุงคำไม่เคยไปทำบุญให้กับหมูเหล่านั้นเลย
ไม่มีใครกล้าไปดูลุงคำชำแหละหมูเลยเพราะนึกภาพแล้วทุกคนทนมองดูไม่ได้นั่นเองแต่ลุงคำทำอย่างไม่รู้สึกอะไรคงเพราะเคยชินแล้วนั้นเองทำทุกวันๆมิใยลูกเมียจะขอให้เลิกแต่ลุงคำก็ยังไม่ยอมเลิกทำมาจากหนุ่มจนแก่ตอนนี้อายุลุงคำย่างเข้า 67 ปีแล้ว
วันหนึ่งลุงคำปฏิบัติภาระกิจอย่างเคยวันนี้ลุงคำเชือดคอหมูหนุ่มตัวหนึ่งแรงมันมากดิ้นรนจนคนเหนื่อยแต่ดิ้นรนอย่างไรก็ไม่พ้นถูกจับมัดทั้งสี่ขาจนถึงเวลาเชือด เจ้าหมูกลับงอตัวดิ้นรนไปมาลุงคำจึงต้องใช้มือจับเชือกที่มัดหมูให้อยู่นิ่งเพื่อที่จะเชือดให้ถนัดแต่ทันใดนั้นเจ้าหมูก็ออกแรงร้องและสะบัดตัวเต็มแรงจนลุงคำเสียหลักหงายหลังตกลงไปในกระทะใบบัวที่ต้มน้ำไว้เดือดพล่านเพื่อรอลวกหมู ท่ามกลางความตกตะลึงของลูกน้องสองสามคนที่ช่วยกัน
ลุงคำตกใจร้องลั่นเสียงเหมือนหมูที่ถูกเชือดก็ไม่ปาน เจ้าลูกน้องตกใจยืนตะลึงไปชั่วขณะพอรู้สึกตัวรีบพากันดึงตัวลุงคำออกจากกระทะอย่างทุลักทุเล
ที่โรงพยาบาลลุงคำโดนน้ำร้อนลวกไปทั้งตัวโดยเฉพาะด้านหลังเนื้อเปื่อยจนเห็นกระดูกลุงคำต้องนอนคว่ำหน้าร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เวลามีคนไปเยี่ยมทุกคนต้องตกใจและน้ำตาซึมออกมาอย่างเวทนาทุกคน เพราะ ลุงคำร้องออกมาเสียงเหมือนหมูที่ถูกเชือดไม่มีผิดกินข้าวกินน้ำไม่ได้เลยน่าเวทนาแก่ผู้ที่พบเห็นเป็นอย่างมาก
ลุงคำทรมานอยู่ได้ 3 วันก็สิ้นใจและลมหายใจสุดท้ายของลุงคำเหมือนลมหายใจสุดท้ายของหมูที่ครางโหยหวนออกมาอย่างน่าขนลุก
ร้อนถึงญาติพี่น้องต้องนิมนต์พระสงฆ์มาทำพิธิขอขมาเจ้ากรรมนายเวรให้แต่พระท่านบอกกรรมครั้งนี้หนักหนาสาหัสมากเจ้ากรรมนายเวรคือสัตว์ที่ลุงคำทำกับเขามีมานานและคิดแล้วเป็นหลายพันตัวคงช่วยอะไรไม่ได้มากนักต้องไปตามกระแสของกรรมเพราะลุงคำก็ไม่ค่อยได้ทำบุญให้แก่สัตว์เหล่านั้นด้วยจึงให้หาคนที่เป็นลูกหลานมาบวชให้ก็พอช่วยได้บ้าง
ยังความเศร้าเสียใจแก่ลูกเมียเป็นอย่างมากเพราะได้ขอให้พ่อเลิกทำแล้วแต่พ่อบอกขอทำต่ออีกหน่อยก็จะเลิกแต่ไม่ทันเลิกก็มาประสบเคราะห็กรรมเสียก่อนเจ้ากรรมนายเวรคงตามทันแล้วมาเอาคืนลุงคำจึงโดนเหมือนที่ได้ทำกับหมูไว้ไม่มีผิด
กรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมเกิดกับผู้นั้นทุกคนเกิดมาในโลกนี้เพื่อใช้กรรมทั้งนั้นไม่ว่าจะกรรมดีหรือกรรมชั่วก็ต้องได้รับกรรมนั้นเสมอทุกคน
เมื่อใดที่ได้ทำบุญก็จะเหมือนกำแพงแก้วกั้นกลางระหว่างผลของบุญและกรรมทำบุญมากกำแพงแก้วก็จะสูงขึ้นๆกรรมก็ตามไม่ทันก็จะได้รับผลบุญเสมอมาเมื่อใดที่ละเลิกการทำบุญผลของกรรมก็จะตามมาทันเพราะกำแพงแก้วไม่มีกั้นแล้วฉะนั้นเรื่องนี้คงเป็นอุทาหรณ์ให้ท่านผู้อ่านตรึกตรองดูนะคะว่าเวรกรรมมีจริงหรือไม่
**************************
จบแล้วค่ะ เรื่อง "เจ้ากรรมนายเวร" หวังว่าผู้อ่านทุกท่านคงได้ข้อคิดอะไรกลับไปข้างนะคะเรื่องของกรรมเวรเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็นแต่เกิดจากการกระทำในอดีตของเราที่ย้อนมาหาเราเหมือนบูมเมอแรงจะช้าหรือเร็วขึ้นอยู่กับผลของการหมั่นทำบุญให้กับตัวเองนะคะ
ขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ
ขอขอบคุณโค๊ดบีจีสวยๆจากน้องญามี่
ขอขอบคุณโค๊ดเพลงประกอบจากคุณYAOVARIT เพื่อนบล็อก
ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบ
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
Create Date : 09 พฤศจิกายน 2557 |
|
85 comments |
Last Update : 7 ธันวาคม 2557 2:11:54 น. |
Counter : 1893 Pageviews. |
|
|
|
แหะ ๆ ตอนเด็กทำบาปไว้เยอะ
แต่ เป็นการจับปลามาทำอาหาร
คงไม่บาปเท่าใดมั้ง..
นานหลายปีมาแล้ว ผมเคยเขียน
ว่า ไปนั่งห้างในป่าจะซุ่มยิงกวาง
ไว้ตอนหนึ่ง... คุณกิ่งฟ้าเขียนไป
บอกกลาย ๆ ว่าไม่ควร
ผมเลยเปลี่ยนแปลงข้อความหรือ
ไม่เขียนเรื่องฆ่าสัตว์อีก..
ระยะนั้นได้รับแรงเชียร์จากคุณกิ่ง
ให้เข้าเรียนเป็นครูสมาธิ
และผมได้เข้าเรียนตามที่แนะนำ
ผล กรรมดีที่ผมทำไว้ ขอส่งมอบ
บุญกุศลแก่คุณกิ่ง หายจากโรค
ภัยหรืออาการเจ็บ(ถ้ามี) ครับ