ครูเวรคนไหนมาสายเกิน 7.00 น.จะถูกปรับคิดเป็นวันไปเลย แต่จำไม่ได้แล้วว่าปรับวันละเท่าไหร่เพราะไม่เคยถูกปรับเลยค่ะ แหะ แหะ
จำได้แต่เพียงว่าวันไหนเป็นเวรต้องรีบตื่นแต่เช้าขึ้นรถสองแถวมาโรงเรียนแต่มืดเลยล่ะค่ะ และครูเวรต้องมาก่อนกลับทีหลังด้วยต้องรอให้เด็กๆนักเรียนกลับบ้านจนหมดไม่เหลือแม้แต่คนเดียวครูถึงจะกลับได้ วันไหนพ่อแม่มารับช้าบางที 5-6 โมงเย็นก็ต้องรออยู่กับเด็กๆบางทีพ่อแม่มีธุระมาซะทุ่มก็ยังมีเลย ครูเวรก็ต้องทนรอจนกว่าพ่อแม่เด็กจะมารับ แต่เราก็ไม่ได้อยู่คนเดียวเพราะจะมีครูเวรแต่ละจุดอยู่เป็นเพื่อนกัน เช่นเวรหน้าประตูโรงเรียน อันนี้แย่หน่อย งานหนัก เวรสนามเด็กเล่น เวรโรงอาหาร เวรสนามกีฬาเป็นต้น ฉะนั้นเมื่อกลับค่ำก็ต้องค่ำไปด้วยกัน ก็ทำให้รู้สึกอุ่นใจหน่อยที่มีเพื่อนอยู่กันหลายคน
แต่บางวันอยู่เวรด้วยมีประชุมด้วยยิ่งหนักไปใหญ่เพราะกว่าจะเข้าประชุม ครูใหญ่ (เจ้าของโรงเรียน) ต้องรอให้เด็กกลับบ้านให้หมดก่อน โห...กว่าจะได้ประชุม มืดทุกทีกว่าจะเลิก ก็ดึกเลยล่ะ หัวข้อประชุมก็คือเรื่องการเรียนการสอนนั่นแหละค่ะย้ำนักย้ำหนาย้ำทุกครั้งที่มีประชุมและบางทีก็เตรียมงานกิจกรรมที่จะมีขึ้นในช่วงสัปดาห์หรือจะมีใครมาเยี่ยมตรวจโรงเรียน ก็ต้องประชุมเตรียมงานกันทุกครั้ง แต่การประชุมแบบนี้ไม่เป็นไรคุณครูทั้งหลายพอรับได้ค่ะ แต่ประชุมเรื่องไม่เป็นเรื่องนี่สิ ปวดหัวเลย ครูใหญ่ท่านคงท่องมาอย่างดีไม่มีตกหล่นพูดๆๆๆๆและก็พูดๆๆๆๆจับใจความสำคัญที่พอจับได้คือ ครูต้องยืนสอนตลอดชั่วโมงห้ามนั่ง ไม่รู้โรงเรียนอื่นเป็นหรือเปล่านะคะ แต่ที่นี่เป็นแบบนี้ค่ะ อิอิ ยังกะสาวห้างเลยล่ะห้ามนั่งต้องยืนขายของทั้งวัน 5555
ห้ามครูแอบหลับ เออ..อันนี้บางทีก็มีจริงๆนะคะ อิอิ ครูผู้ชายบางคนชอบแอบหลับสอนๆเสร็จไปนั่งกับเด็กๆหลังห้องส่งเด็กสอดแนมไว้หนึ่งคนถ้าครูใหญ่มาให้รีบมาบอก อิอิ (เพราะครูใหญ่จะเดินตรวจการสอนของครูแต่ละคนทุกวัน และชอบตรวจทีเผลอด้วยล่ะ วันไหนใครสอนเสร็จแล้วเผลอนั่งถ้าครูใหญ่มาเจอเข้าก็เป็นเรื่อง เข้าทีประชุมเทศนากันยาวไม่ได้กลับบ้านกันล่ะ 5555 มีเรืองโจ๊กทำให้ครูผู้ชายหนุ่มๆชอบแกล้งกันก็จะกระซิบให้เด็กไปบอกครูที่แอบหลับว่าครูใหญ่มา ครูก็จะรีบพรวดพราดลุกขึ้นแล้วก็หัวเราะกันสนุกสนาน 5555
นอกจากจะประชุมตอนเย็นมืดค่ำแล้ว วันเสาร์ อาทิตย์ ครูใหญ่ก็ไม่ละ บางทีนัดประชุมซะครึ่งค่อนวันฟังดูก็เรื่องไม่เรื่องเข่นเคยเหมือนมานั่งบ่นๆๆๆๆๆด่าๆๆๆๆครูเล่นงั้นแหละ เรื่องเก่าๆแต่ครั้งไหนๆพอได้ประชุมก็ขุดคุ้ยมาพูดซ้ำแล้วซ้ำอีก ครูๆทั้งหลายก็ต้องทนนั่งฟังถ้าไม่มาก็ไม่ได้ยิ่งโดนหนัก ไม่อยากจะบอกเลยว่าโดนอะไร เวลาเสนออะไรไปไม่เคยยอมรับฟังเอาความคิดของครูใหญ่เป็นมาตรฐานใครยอมรับไม่ได้ก็ลาออกไปฉะนั้นโรงเรียนนี้จึงเปลี่ยนครูเป็นว่าเล่นเลยเชียว
ก่อนที่จะเข้ามาเป็นครูที่นี่เราวาดวิมานซะสวยหรูว่าชีวิตครูคงจะสบายสอนๆเสร็จก็ได้พักแล้วดูน่ามีความสุขได้อยู่กับเด็กๆ แต่แค่เกริ่นเรื่องประชุม เพื่อนๆก็คงจะรู้แล้วนะคะว่าครูโรงเรียนราษฎร์ไม่ได้สบายอย่างที่คิดเลย โดนเอารัดเอาเปรียบจากเจ้าของโรงเรียนใช้ซะเกินคุ้มกะเงินเดือนที่จ่ายเลยล่ะจนโรงเรียนนี้ต้องมีครูเปลี่ยนหน้ามาสอนบ้อยๆบางท่านมาได้อาทิตย์เดียวเองหายจ้อยเลย แต่ทำไมเราถึงอึดถึงทนได้ไม่รู้นะ อยู่มาได้ตั้ง 4 ปี 5555 เสียดายเวลาจริงๆ
ชีวิตอยู่ในโรงเรียนราษฎรฺแห่งนี้สุดแสนทรหดแต่เราก็ได้เพื่อนแท้ที่รักใคร่กลมเกลียวกันดีคือเพื่อนครูด้วยกันนั่นเองยิ่งลำบากด้วยกันมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้พวกเรารักใคร่เห็นอกเห็นใจกันมากขึ้นจนประชุมครั้งสุดท้ายพวกเราตัดสินพากันลาออกยกทีมเลยล่ะ 555
สาเหตุก็เนื่องมาจากพวกเราพากันประท้วงครูใหญ่ขอให้ปรับปรุงระบบใหม่ทั้งหมดที่เจ้าของโรงเรียนเอาเปรียบพวกเรา แต่คำตอบที่ได้คือไม่อนุมัติ พวกเราจึงตัดสินใจพากันยื่นใบลาออกทั้งโรงเรียน
ฉะนั้นการประชุมวันนี้จึงเป็นการประชุมที่ต่างจากทุกครั้งราวฟ้ากะดิน ครั้งนี้ครูใหญ่พูดดีมาก มีการโน้มจิตใจพวกเราให้อยู่ต่อ มีข้อเสนอที่จะปรับอัตราเงินเดือนให้เป็นสองเท่า ทั้งๆที่ทุกครั้งขึ้นทีละ 50 บาท 5555
และเวลาที่ใช้ประชุมก็ไม่นาน พอประชุมเสร็จก็มีการเลี้ยงอาหารกลางวันอย่างดีลืมบอกไปค่ะว่าการประชุมครั้งนี้ประชุมช่วงปิดเทอมเริ่มประชุมตั้งแต่ 9.00 น จนถึง 12.00 น.แล้วมีอาหารเลี้ยงอย่างดี มีชา กาแฟขนมเบรคอย่างดี ทั้งๆที่ประชุมก่อนนี้ไม่เคยมี
พอหลังพักรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ครูใหญ่ก็จะให้ผู้ช่วยมาเรียกครูไปรับซองเงินเดือนทีละคนๆและขณะที่รับซองนั้นก็จะกล่อมให้ครูอยู่ต่อพร้อมข้อแม้สารพัดถ้าครูคนไหนตกลงจะอยู่ต่อก็จะมีสัญญาให้เซ็นทันที แต่ ไม่มีครูคนไหนอยู่ต่อเลย การประท้วงคราวนั้นครูลาออกพร้อมกันทีเดียวทั้งหมด รวมทั้ง จขบ.ด้วยค่ะ 555 ตกงานละทีนี้
โชคดีที่่คิดลาออกคราวนั้นจึงได้สอนที่ใหม่ที่ดีกว่า เป็นระเบียบระบบมากกว่า ยังคิดเสียดายเลยว่า เฮ้อ ...น่าจะลาออกมาตั้งนานทนอยู่ได้ไงน้อเราคิดถึงการประชุมแต่ละทีหนาวเลย 555
มีอยู่ครั้งหนึ่งขอแถมท้ายอีกนิดนะคะ อันนี้ไม่รู้สถานที่ไหนจะเป็นแบบนี้บ้างมั้ย...
ในการประขุมวันศุกร์เย็นจนมืดวันนั้น ครูใหญ่ก็บอกพวกครูว่าพรุ่งนี้ให้มาโรงเรียนพร้อมกันจะมีอาหารกลางวันเลี้ยงให้แต่งชุดสบายๆสำหรับทำงานทะมัดทะแมงหน่อยเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวให้เอาหมวกปีกกว้างติดมาด้วย
รุ่งขึ้นวันเสาร์พวกเรามาในชุดพร้อมลุยต่างคิดว่าครูใหญ่คงพาเที่ยวแต่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนเพราะครูใหญ่เคยบอกไว้ว่าจะพาครูไปเที่ยวกัน
พอถึงโีรงเรียนพวกเราก็ได้รับแจกไม้กวาดสำหรับกวาดพื้นคนละอันพร้อมกระป๋องสีขาวคนละใบ ครูใหญ่ใช้ให้พวกครูทาสีรั้วโรงเรียนให้รอบโรงเรียนเลยล่ะ 5555และมันก็คือ รั้วบ้านครูใหญ่นั่นเอง พวกเราหัวร่อกันงอหายไม่เคยลืมวันนี้กันเลยพอถึงพักเที่ยง อาหารที่ครูใหญ่เลี้ยงพวกเรายิ่งประทับใจใหญ่ พวกเราคงไม่มีใครลืมได้เลย มันคือหมี่ผัดเปล่าๆใส่ซอสสีแดงๆราคาถูกๆและวิญญาณหมู วิญญาณไก่ และผักชีต้นหอมนิดหน่อย พวกเราพากันเรียกอย่างไพเราะว่า "หมี่สีชมพู" 55555
นี่แหละการประชุมที่ประทับใจครั้งหนึ่งที่พวกเราไม่เคยลืม เพื่อนๆอ่านแล้วคิดว่าโรงเรียนราษฎร์ที่อื่นๆจะมีแบบนี้บ้างมั๊ยคะโชคดีที่ลาออกมาได้ทันถึงจะช้าไปหน่อยก็ตามค่ะ
สวัสดีค่ะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆที่เข้ามาทักทายและให้กำลังใจกันนะคะ
ขอขอบคุณโค๊ดเพลงจากคุณข้ามขอบฟ้าเพื่อนบล็อกค่ะ
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต
ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลงรางวัลของครู
แล้วพบกันใหม่ในโครงการตะพาบหน้า
โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 187
"รักที่ปราศจากถ้อยคำ" โจทย์โดยคุณ กะว่าก๋า
สวัสดีค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [
มีหลากหลายรสชาติ สนุกดีค่ะ
เห็นหมี่สีชมพูแล้วอยากกิยจังค่ะ ของชอบเลย