ส
วัสดีค่ะเพื่อนๆ หลังจากโดดร่มโครงการตะพาบมา 2 โครงการแล้ว วันนี้จึงได้ฤกษ์เขียนแล้วค่ะ
จากโจทย์ของคุณ อ้อมแอ้ม ล็อกอิน "คนผ่านทางมาเจอ" "รวยทางลัด " ไปอ่านกันค่ะ
***********************************
น้อย นพรัตน์ เป็นหนุ่มน้อยรูปงามในหมู่บ้านไก่แจ้ ใครๆต่างก็ชมแม่ของน้อยว่ามีลูกชายหน้าตาดีแถมยังเป็นคนดีอีกด้วย น้อยจึงเป็นที่หวังปองของสาวๆในหมูบ้านที่ต่างก็เอาใจน้อยและแข่งขันกันว่าน้อยจะเลือกใครเป็นคู่ครอง
แต่สาวๆในหมู่บ้านเหล่านี้น้อยไม่เคยคิดสนใจใครเลย สิ่งที่น้อยคิดอยู่ทางเดียวคือ จะทำอย่างไรให้ร่ำรวยมีเงินมีทองเหมือนคนอื่นเค้า น้อยอยู่กับแม่สองคนพ่อเสียไปตั้งแต่น้อยยังเล็กๆ แม่จึงหาเลี้ยงน้อยมาคนเดียวตลอด น้อยเห็นแม่ทำงานหนักมาตลอด เพราะความรู้น้อยแม่จึงทำได้แค่งานรับจ้าง ได้ค่าแรงวันละไม่กี่บาท แต่แม่ก็เก็บออมมาเป็นค่าเทอมให้น้อยได้เรียนหนังสือมาจนโต เดี๋ยวนี้น้อยจบปวส.แล้ว ต้องหางานทำเลี้ยงแม่ แต่น้อยก็ยังหางานไม่ได้สักที
น้อยทำงานช่วยแม่ในไร่เหนื่อยมาก ทั้งร้อนแดดที่แผดเผา ทั้งเจ็บมือที่ต้องใช้จอบถากถางและขุดดิน เพื่อทำการเพราะปลูกพืชไร่เอาไว้ขายและไว้กิน
น้อยมองเพื่อนๆที่มีของใช้ทันสมัยทั้งโทรศัพท์มือถือ ทั้งไอโฟนไอแพค จอใหญ่ๆแบนๆน้อยไม่มีปัญญาจะได้เลยเพราะมันแพงเหลือเกิน
ทุกๆวันน้อยครุ่นคิดแต่ว่าจะไปทำอะไรดีหนอที่ได้เงินเยอะๆ น้อยอยากเรียนต่อ อย่ากมีเงินใช้สบายๆ อยากเอาเงินมาให้แม่ใช้ แม่จะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำงานหาเงินและน้อยก็ไม่ต้องเหนื่อยทำงานในไร่แบบนี้
วันนี้น้อยไปสมัครงานที่โรงงานแห่งหนึ่งในตัวเมือง น้อยเจอเพื่อนสมัยเรียนด้วยกัน อำนาจ เพื่อนน้อย เคยเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ปวช 1 จนกระทั่งจบต่างแยกย้ายกันไป เพิ่งเจอกันหนนี้เอง น้อยดีใจมากมาย รีบเข้าไปทักทาย
" เฮ้ย นาจ เป็นไงบ้าง สบายดีมั๊ย "
น้อย " อำนาจเรียกอย่างดีใจ "เอ็งทำงานอะไรวะ "
"
"ยังไม่ได้งานเลยว่ะ วันนี้ก็มาสมัครงานที่โรงกลึงเนี่ยแหละ แต่เถ้าแก่เค้าบอกรับคนงานไปก่อนหน้านี้แล้ว เฮ้อ.."
น้อยบอกเพื่อนอย่างปลงๆ
อำนาจรีบมาจับมือน้อย "เฮ้ย งั้นก็ดีซีวะ เอ็งมาทำงานกะข้าดีกว่า เงินดีนาโว้ย"
"งานอะไรวะ เงินดี " น้อยถามอย่างสงสัย
"ไปๆไปหาอะไรกินกันไปด้วยดีกว่ามานี่เลยเดี๋ยวข้าเลี้ยงเองจะได้บอกงานให้เอ็งด้วยถ้าสนใจ...รวยนาโว้ยจะบอกให้ เอ็งดูข้าเด่ะ"อำนาจบอกอย่างอวดๆ
น้อยมองดูอำนาจ เออ อำนาจมันแต่งตัวดีด้วยสิ เสื้อผ้าอาภรณ์มันของดีทั้งนั้นเลยทำไมน้อยจะไม่รู้เคยยืนชะเง้อคอมองในห้างอยู่หลายครั้งอยากสอยมาใส่สักครั้งคงโก้พิลึกแต่ไม่มีเงินกะเค้าซะเลย แต่อำนาจมันไปรวยอะไรหนักหนามันถึงได้แต่งตัวดีมีสง่าราศรีแบบนี้ น้อยคิดพลางเดินตามอำนาจไปพลาง
อำนาจพาน้อยไปนั่งในร้านค่อนข้างหรูซึ่งน้อยไม่เคยที่จะเข้าไปนั่งสักครั้งเพราะราคาเครื่องดื่มอาหารต้องแพงแน่นอน แต่อำนาจมาัลากน้อยเข้าไปพลางสั่งกับแกล้มอย่างดีๆมาซะเต็มโต๊ะ
"เฮ้ย ไอ้นาจ ข้าไม่มีตังค์นะโว้ย เอ็งเล่นสั่งแบบนี้ข้ากินไม่ลง"
เห่ยยอย่าคิดมาก ข้ามี เดี๋ยวข้าจะเล่างานของข้าให้เอ็งฟังเจ้านายข้าเค้ายังอยากได้คนทำงานอยู่นะ เผื่อเอ็งจะสนใจบ้าง"
จากนั้นน้อยก็ฟังอำนาจเล่าเรื่องการทำงานให้ฟังพร้อมชักชวนน้อยให้ไปทำงานด้วย
น้อยแยกจากอำนาจมานานแล้ว กลับถึงบ้านน้อยก็นั่งจับเจ่าอยู่ในห้องคิดอยู่แต่ว่าจะทำดีมั๊ย หรือจะไม่ทำ แต่เงินมันก็ยั่วเย้าใจเหลือเกิน ถ้าได้มา แม่ก็จะสบาย มีเสื้อผ้าดีๆใส่ บ้านก็จะได้ทำให้ดีขึ้น ใครๆก็จะไม่ดูถูกน้อยอีก สาวๆในหมู่บ้านต้องหลงน้อยแน่ๆ และพ่อแม่สาวๆก็คงไม่รังเกียจน้อยเหมือนเดี๋ยวนี้ น้อยก็จะได้ชื่อว่าเป็นคนรวยคนหนึ่ง
น้อยนั่งคิดวนไปวนมาหลายตลบ มือถือดีๆก็อยากได้ ไว้อวดสาวๆ และที่สำคัญน้อยจะได้มีรถใช้ซะที ไปไหนมาไหนจะได้ไม่ลำบาก
ความอยาก ความต้องการ มันเริ่มก่อกวน จนน้อยเริ่มเอนเอียง เอาวะ ขอตั้งตัวสักครั้ง พอรวยแล้วก็เลิกเลย ตอนนี้ขอรวยทางลัดก่อนก็แล้วกัน
น้ยผลุดลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะไปหาอำนาจ ไปบอกตกลงจะทำงานด้วย
"น้อยๆๆน้อยเอ้ย.." เสียงแม่ร้องเรีียกจากในสวน น้อยรีบขานรับแล้วเดินเข้าไปหาแม่ที่ในสวน แม่กำลังลงผักกาด ผักชี อีกหน่อยผักก็จะงามเป็นแปลงๆ น้อยช่วยแม่ขุดดินปลูกจนได้หลายแปลง
"ไปสมัครงานได้มั๊ยลูก " แม่ถามขึ้น แต่น้อยส่ายหน้าแทนคำตอบ
"ไม่เป็นไรลูกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เรายังมีที่มีสวน ปลูกผัก ปลูกพืชไร่ไว้กินเองได้ ถึงไม่ได้ทำงานแม่ก็ไม่ว่า แม่ขออย่างเีดียวอย่าไปทำงานไม่ดีนะลูก รู้มั๊ย ไอ้นาจมันถูกตำรวจจับก่อนหน้านี้เอง"
"หา แม่ ไอ้นาจมันโดนตำรวจจับเรื่องอะไรแม่ จับเมื่อไหร่" น้อยร้องถามเสียงหลงพลันใจหายวูบ
ภาพของอำนาจผุดขึ้นมาในสมอง " เฮ้ย เชื่อข้าซีวะ ข้าทำมาตั้งหลายครั้ง ไม่เห็นจะถูกจับเลย เดี๋ยวนี้ข้าเอาเงินมาตั้งตัวได้แล้วนะโว็ย เอ็งดูสิข้ามีของทุกอย่างที่อยากได้เลยนะ ถ้าเองตกลง ไปกันเดี๋ยวนี้เลย ข้าจะพาไปหาเจ้านายเค้ากำลังมีงานใหญ๋ด้วย งานนี้ได้เยอะด้วยน้า คิดดูเถอะ อย่ามามัวแต่หางานอยู่เลยวะ มันช้าและไม่รวย สู้อย่างข้านี้ไงรวยทางลัดโว้ย "
น้อยคิดอย่างลังเล แม่พร่ำบอกพร่ำสอนเสมอ อย่าริทำงานชั่วเด็ดขาด อยากจนยังไงก็ต้องไม่ทำ ถ้าแม่รู้แม่จะเป็นยังไง
"ข้าขอคิดดูสักคืนก่อนได้มั๊ยวะ อีกอย่างไม่อยากให้แม่รู้ด้วยต้องไปบอกแม่ก่อนว่าจะไปทำงานกับเพื่อนต่างจังหวัดแม่จะได้ไม่รู้" น้อยจำได้ว่าได้บอกอำนาจไปอย่างนั้น แล้วน้อยก็มานั่งคิดวกไปวนมาจนตัดสินใจแล้วว่าจะขอทำให้ได้เงินก่อนพอตั้งตัวก็จะเลิก แต่นี่ แม่เอาข่าวมาจากไหนไอ้นาจมันถูกจับ ก็มันเพิ่งคุยกับน้อยไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง มันถูกจับได้ไง น้อยงงมากมาย
"ได้ยินมั๊ยน้อย " น้อยสะดุ้งได้ยินเสียงแม่ถามเสียงดัง "อะไรแม่ "
"ก็แม่บอกว่าอำนาจถูกจับเพราะในรถมันมียาตำรวจเค้าค้นเจอแล้วพามันไปโรงพักเค้าลือกันให้แซ่ด ทำไมแกไม่รู้นะ มันเพิ่งกลับมาบ้่านไม่รู้มันไปรวยอะไรมามีรถมาด้วย แต่ตอนนี้แม่รู้แล้ว มันขายยา เจอตั้งห่อใหญ่ ดีไม่ดีมันโดนประหารได้ "
ดีแล้วน้อยที่ไม่ริไปรวยทางลัดอย่างมัน เห็นมั๊ย มันได้เงินแล้วมันได้ใช้มั๊ย ก็เปล่าเลยหนำซ้ำ ยังกลายเป็นนักโทษติดคุก เสียชื่อพ่อแม่มันอีก สงสารพ่อแม่มันต้องเสียใจแค่ไหน
น้อยอยากเข้าไปกอดแม่เหลือเกินที่ทำให้น้อยรอดจากการตัดสินใจที่จะทำผิดทำชั่วเพียงเพราะอยากรวยทางลัด
"ไม่มีใครหรอกลูกที่จะได้เงินมาเปล่าๆอย่างสบายๆโดยไม่ต้องแลกอะไร
เราทำงานสุจริตเราก็ต้องแลกกับแรงกายแรงงานของเราเหนื่อยหน่อยแต่เราใช้เงินสบายใจ แต่ถ้าทำผิดก็ต้องแลกกับการเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางเสี่ยงชีวิต และแลกกับชื่อเสียง อยู่อย่างหวาดระแวง เห็นมั๊ยว่าเงินมันไม่ได้มาอย่างง่ายๆนะลูก
ถึงเราจน เราอดทนทำงานของเราไป รู้จักประหยัด รู้จักเก็บออมอีกหน่อยเราก็มีเองนะลูกนะ"
***************************
ทุกวันนี้น้อยมีไร่ข้าวโพดเป็นของตัวเอง มีรถปิกอัพกลางเก่ากลางใหม่อยู่หนึ่งคัน น้อยใช้รถคันนี้ทำมาหากิน เก็บของในไร่ไปส่งในเมืองและซื้อของในเมืองมาขายในหมู่บ้าน น้อยเก็บเงินได้จนสามารถปลูกบ้านใหม่ให้แม่อยู่ได้แล้ว ในหมู่บ้านมีแต่คนอิจฉาแม่ของน้อยที่มีลูกชายดี น้อยไม่ต้องไปงอนง้อขอทำงานตามโรงงานอีกแล้ว น้อยทำงานด้วยตัวเองในที่ดินของตัวเอง ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข เี๋ดี๋ยวนี้พ่อแม่สาวๆไม่มีใครรังเกียจน้อยมีแต่อยากได้น้อยไปเป็นลูกเขย
น้อยเกือบหาเรื่องรวยทางลัดซะแล้ว นี่ถ้าแม่ไม่มาบอก เรื่องอำนาจ น้อยคงไปตกลงทำงานกับคนที่อำนาจแนะนำไปแล้ว คิดแล้วสยองจริงๆ ไม่เอาแล้ว รวยทางลัด
*************************
จากชีวิตจริงของนักศึกษา ปวส.ศิษย์รักคนหนึ่งจึงเอามาเขียนให้เพื่อนๆได้อ่านกันและได้รู้ว่าเรื่องแบบนี้มีจริงค่ะ ส่วนชื่อนั้นขอสมมุติขึ้นเองค่ะ
ขอบคุณเพื่อนทุกท่านที่เข้ามาอ่านหวังว่าเนื้อหาคงมีประโยชน์กับท่านผู้อ่านบ้างนะคะ
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจกันค่ะ
ขอขอบคุณโค๊ดบีจีสวยๆจากน้องญามี่ค่ะ
ขอขอบคุณของแต่งบล็อกจากเพื่อนๆบล็อกค่ะ
ขอขอบคุณเพลงประกอบจากยูทูบเพลงทำำดีได้ดี โจ ก้อง
ขอขอบคุณโค๊ดเพลงจากคุณYAOVARIT เื่พื่อนบล็อกค่ะ
รวยๆเฮงๆ ทั้งเงินทองและความสุขนะคะ