หายไปนาน ลืมกันหรือยังจ๊ะ

ลืมกันยังคะเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทั้งหลาย

เจียดเวลามาอัพบล็อคนิดส์นึง ก่อนที่ทุกคนจะแทงไผ่เป็นบุคคลหายสาบสูญง่ะ...ศรี...เอ้ย!! ไผ่รับไม่ด๊ายยยยย ตัดสินใจอยู่ชั่วแว๊บว่า ระหว่างไป say hi กับทุกคนก่อนหรือว่าอัพบล็อคตัวเองก่อน ก็เลือกอัพก่อนดีกว่า เผื่อใครจะมีจิตคิดเมตตา แวะมาหาจะได้ไม่เสียเที่ยว หุหุ

ผ่านการทำงานใหม่มา 5 วัน (ถ้านับจากวันที่ 1 อ่ะนะ) เอ...แต่รู้สึกเหมือนไผ่ทำงานมาชาติครึ่้งยังไงพิกลค่ะ เหนื่อยจังค่ะ...จริง ๆ แล้ว มันเหนื่อยกับการปรับตัวมากกว่ามั้ง จากคนที่อยู่กับระบบ ระเบียบ ทำไรต้องเป๊ะ ๆ พอมาทำแบบที่เป็นกิจการเสรีที่...ไม่ได้ต้องการระบบมากนัก หรือว่าพี่ชายไผ่เขาไม่มีเวลาทำให้มันเป็นระบบ เลยทำอะไรลูกทุ่งจัด ๆ มาตลอดก็ไม่รู้ เลยทำให้เราปรับตัวตามไม่ค่อยทัน ที่สำคัญ ให้ทำหน้าที่ ๆ ไผ่โคตรกลัวมาตลอดว่าจะได้เจอ นั่นก็คือ...บัญชี คำเมืองคงจะต้องพูดว่า "เป๋นดีไค่หุยขนาด"...แปลได้ว่า "อยากจะกรี๊ดสุด ๆ"

เพราะนิสัยไผ่อ่ะนะ เหอะๆๆๆ ใช้เงินมั่วมากๆ ไม่จด ไม่จำ มีก็จ่าย ไม่มีก็ไม่จ่ายอ่ะค่ะ แล้วเอาตูไปถือเงินเนี๊ยะนะ สงสัยอยากให้บริษัทขาดทุนหว่ะ แต่ก็พยายามอยู่หล่ะค่ะ ตอนนี้เวลาจ่ายเงินจ่ายทองก็...นะ...เหมือนเจ้าแม่มาเดินเก็บค่าเช่าพิลึกหว่ะ ต่างตรงที่จากเดินไปเพื่อเก็บเงิน กลายเป็นเดินไปเพื่อจ่ายเงิน


ลองนึกภาพตามนะจ๊ะ...ผู้หญิงตัวเล็กกว่าภูเขานิดส์นึง แต่งตัวห่วย ๆ เดินถือกระเป๋าหนีบ ๆ ไปตามไซด์งาน (คือ...กระเป๋ามันเล็ก ๆ ก็ไม่ได้ ใช้กระเป๋าสวย ๆ เหมือนทำงานสำนักงานมันก็ไม่พอ เสื้อผ้าหน้าผม...ไม่ต้องพูดถึง ซิ้มโบ๊ะมากๆ ตากแดดหัวขาวกันไป) จากเดิมทำงานมีวันหยุดมั่งนะค๊ะ แต่นี่เลย...เต็ม ๆ เลย 7 วันเป็น 7-11 จนอยากให้มีการประกาศเคอร์ฟิวให้ได้หยุดกันมั่ง เมื่อวานมาฟ้องคุณป๊ะป๋าว่าไม่มีวันหยุดง่ะ แทนที่จะบ่นมั่งไรมั่ง ไม่มีอ่ะ...หัวเราะชอบใจ บอกทำ ๆ ไปเหอะ มันไม่มีวันหยุด แปลได้ว่า "เอ็งจะหยุดวันไหนก็หยุดไปดิ่"...แป่ว...ซะงั้น

ขืนหยุดตูก็โดนรุมประชาทัณฑ์ดิ่ ลูกน้องมันรอเบิกเงินทุกวัน ค่านั่นค่านี่ แม่เจ้า....กรรม

แล้วคิดดูดิ่ คือ...ถือเงินที่...ไม่ใช่เงินตัวเองง่ะ มันไม่สนุกเลยนะเชื่อม่ะ แล้วเป็นก้อน ๆ อ่ะ เครียดเลยตู ไอ้กลัวหายก็แย่แร่ะ กลัวเึคลียร์ไม่ลงตัวอีกต่างหาก ไอ้สำนักงาน เฮียแกก็ลูกทุ่งโดยตลอด ทำมันคนเดียวในห้องนอนมั่ง ห้องนั่งเล่นมั่ง (แม่งไม่น่าเชื่อว่ามันทำจนเงินสะพัดเป็นกอบเป็นกำหลายร้อยล้านจ๊าด ) สัญญงสัญญาเก็บไปเรื่อยไปเตื่อย...บิลกระจัดกระจายทั่วราชอาณาจักร

นี่ไผ่ทำงานมา 5 วัน ผมหงอกขึ้นครึ่งหัวแล้วอ่ะ พรุ่งนี้ต้องไปเอื้องดอยซาลอนซะหน่อย ไม่ไหว ๆ หนังหน้าดูไม่ได้ซะแล้ว สงสัยป้าเจ้าของร้านคงต้องปิดรับลูกค้ารายอื่น เพราะไผ่คงต้องโมดิฟายทั่วร่างทั้งวัน 555

แต่...ทั้งนี้ทั้งนั้น น้ำหนักก็ไม่ได้ลงไปด้วยแต่อย่างใดนะเจ้าคะ

เลขแปดโผล่หัวมาเยี่ยมมาเยือนบ้างประปราย แต่ก็ไม่ได้อยู่ถาวรแต่ประการใด ยัยแฝดจะเลข 5 แล้วมั้งเนี๊ยะ ชิ๊ๆๆ หยั่งว่าหล่ะนะ โทษใครด้ายยย อ้วนเองนี่หว่า

ไม่รู้สาวกาญเริ่มงานใหม่เป็นไงมั่ง เดี๋ยวว่าจะไปเยี่ยมสักหน่อย ก่อนไปแกะลายแทงหมายบิลที่สารพัดช่างมาตั้งเบิกแบบ มั่วมั่ง ไม่มั่วมั่งต่อ มึนๆๆๆ

ไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวสางไม่ทัน งานใหม่เข้ามากระทืบซ้ำแบบไม่แจ้งล่วงหน้า

ฝันดีทุกคนนะคะ จุ๊บๆ


เที่ยวหาไม่ครบอย่าเพิ่งโกรธนะคะ so sorry ไว้ก่อนเลย

Create Date : 05 มิถุนายน 2553 Last Update : 5 มิถุนายน 2553 21:06:39 น. Counter : 1082 Pageviews.		31 comments
Share Tweet