วันชิวๆ
จริง ๆ วันนี้ก็ไม่ชิวเท่าไหร่หรอกค่ะ
มีงานมีการ สารพัดกิจกรรมที่เรียกว่าเยอะก็เยอะ เรียกว่าน้อยก็น้อย
แต่แอบทำให้มันน้อยไว้ ด้วยการอู้งานเอาเลือดไปแลกน้ำแดงกินแต่เช้า
วัน เวลานี่ก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันเน๊อะ
ยิ่งพอมีอะไรให้วุ่นวายได้ทุกวัน ก็เรียกว่าแทบจะลืมวันลืมคืนไปเลย
รู้สึกเหมือนเพิ่งไปบริจาคเลือดมาไม่นานนี้เอง
เจอน้องที่ไปด้วยกันคราวก่อนพูดทักขึ้นมาว่า
"พี่ ครบรอบต้องไปบริจาคเลือดอีกแล้ว พี่ไปวันไหนหนูไปด้วย"
ไอ้เราก็ลืมไปแร่ะว่าครั้งก่อนไปกับน้อง เพราะทุกทีก็ฉายเดี่ยวตลอด
พยักหน้าหงึกหงักกันไป แต่ดูท่าแล้วคงจูนกันลำบากสักเล็กน้อย
เพราะด้วยปัจจัยหญิง ๆ ของแต่ละคนมันไม่เหมียนกัล บางที
เราพร้อมน้องอาจจะไม่พร้อม เราว่างน้องดันทำงานซะนี่กระไร
ก่อนไปก็โด๊ปสารพัดอาหารเสริมให้เรียบร้อย เอาให้เลือดดีสุดๆ
พอไปถึงคุณเจ้าหน้าที่ก็ชวนคุยนั่นนี่ตามประสา
(สงสัยว่าหน้าเราเหมือนเด็กลัวเข็มหรือไงฟ่ะ
ถามย้ำแล้วย้ำอีกว่ากลัวเข็มเปล่าคะ)
พอคุณเธอจะเจาะ มีการบอก "กลัวไม่ต้องมองก็ได้นะคะ" เหอะๆๆ
ไผ่เลยตอบความกังวลของคุณเจ้าหน้าที่ใจดี ด้วยการ "จ้อง"
ตอน she จิ้มมันซะเลย...ให้รู้เหียพ่องว่าหน้าตาหยั่งเราเถื่อนกว่าที่คิด คริๆ
กลับมาตอนบ่าย ๆ ก็ง่วงไปตามระเบียบเป็นปกติ ทุกครั้งที่บริจาคเลือด
นี่ถ้าไม่ติดว่ามีภาระกิจยามค่ำคืนคงหลับตั้งแต่บ่ายแล้ว
กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนเหมือนเคย
เป็นการนอนที่เรียกได้ว่าหลับเป็นตายก็ว่าได้
เพราะทุกทีเวลาหลับก็ไม่ได้ขี้เซาเท่าไหร่ ถ้ามีเสียงไรก็ยังพอรู้สึกตัวมั่ง
แต่เมื่อคืนหลับแบบยิงยาว ม้วนเดียวเลย ตื่นอีกทีก็ตอนโทรศัพท์ที่ตั้งปลุกไว้ดัง
อากาศตอนเช้าดีสุด ๆ จนไม่อยากจะลุก
เฮ้อ...รบพิเศษจะเริ่มงานอีกแล้ว ต้องสู้ๆ กันต่อไป
ขอให้เพื่อน ๆ พี่ ๆ ในวัยทำงาน มีความสุขกิบสิ่งที่ตัวเองทำ
กับงานที่ตัวเองรักนะคะ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
อีกสามครั้งจะครบยี่สิบสี่
(ลืมบันทึกไปสองครั้งเลยอดได้เร็วขึ้น)
จะได้ประกาศนียบัตรและเข็มกาชาด
กับส่วนลดร้อยละ 50 ของโรงพยาบาลรัฐ
เป็นส่วนลดที่คนสุขภาพดีไม่อยากใช้บริการ
ดีครับ เชียร์ด้วยการบริจาคเลือด