ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร... เฮ้อ...(ขอถอนหายใจสักเฮือกก่อนจะเล่า) เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้ว ลูกพี่ลูกน้องของไผ่เกิดอาการอกหักรักคุด เจอผู้ชายใจตุ๊ดทิ้งดังแอ๊ก คาดว่าความจุกคงทำให้เจ็บจนน้ำใส ๆ ไหลออกตาอย่างกับแม่น้ำฮวงโหในช่วงฤดูฝนได้ คนรอบข้างจะปลุก จะปลอบยังไงก็ไม่หายสักที ร้อนถึงไผ่ที่เพื่อนของเจ้ากิ๊กเห็นเป็นที่พึ่งสุดท้าย(มั้ง) อัญเชิญไปเทศนาโวหาร...ไม่เข้าใจว่าพวกมันเห็นไผ่เป็นประหนึ่ง ศิราณีผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน / อับดุล / หนังสือรู้รอบตอบได้ เอ็นไซโคปิเดียหรือไงกัน ฉานก็แค่สาวโสด ที่มีประสบกาม เอ้ย!!! ประสบการณ์น้อยนิดนะเว้ย ม่ะเข้าใจจริง ๆ ทำไมต้องตูฟ่ะ ก็ถามอาการเบื้องต้นจากเพื่อนได้คร่าว ๆ ว่า เจ้ากิ๊กคบอยู่กับอีตา กระจั๊วะนั่นได้ประมาณ 2 ปี เพิ่งรู้ว่ามันมีปลอกคออยู่ก่อนแล้ว จาก I'm Number 1 กลับโดนลดยอดมงกุฏเป็น second ซะงั้น โอ้วววว แม่เจ้า...ไม่รู้ว่าสาเหตุอันใดที่เจ้ากิ๊กต้องมาฟูมฟายเป็น "ฟาย" เลยจริง ๆ เพราะมุมมองของไผ่ต่อเหตุการณ์แบบนี้ เรียกได้ว่า มันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นกับมันเป็นคู่แรกของโลกเสียเมื่อไหร่ หน้าตาเจ้ากิ๊กก็ใช่จะไม่สวยซะหน่อย คนเรา....จะเศร้าไรนักหนา เสียดายน้ำตาหว่ะ วิถีวัฒนธรรมตั้งแต่สมัยคนเราเป็นมนุษย์ถ้ำได้แล้วมั้ง ที่เป็นกันมาแบบนี้ และคาดว่าจะเป็นต่อไป เพราะตำแหน่งของสมองที่ แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เหอะๆๆ (ไม่แจงต่อดีกว่า เดี๋ยวโดนเพศผู้ถล่ม... แต่อย่างว่าค่ะ...นี่คือความเป็นไผ่นี่นา ว่ากันว่าสมองของผู้หญิงอยู่ที่หัว แต่สมองของผู้ชายอยู่ที่ xxx ฮ่าๆๆๆ) นึกอยู่นานว่าจะเทศนากัณฑ์ไหนให้น้องได้สติดี จะต้องมีอุปกรณ์อะไรบ้าง กลิ้งไปกลิ้งมาอยู่พักนึงก็นึกได้ ...หนังสือ ๆ ๆ... มีหลายเล่มที่อ่านแล้ว อื่มมม...อ่านเพลิน ๆ ดี ก็เลยไปคุ้ยจากหีบสมบัติ ตาม list ที่ต้องการขนไปให้มันอ่าน เล่มแรก...."ข้ออ้างควาย ๆ ที่ผู้ชายชอบแก้ตัว" เล่มที่ 2..."เมียน้อยไดอารี่" เล่มที่ 3..."เสียใจทำไมกับผู้ชายเลว ๆ" นึกเสียดายเล็กน้อยที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือของกาละแมร์ (แล้วก็ดันไม่คิดจะอ่านด้วยวุ้ย!!!~มีอคติเล็กน้อยส่วนบุคคล) แต่ก็...ชอบชื่อหนังสือ she นะแรงดี...แต่ดันแรงไม่พอที่จะซื้อ มาอ่านหว่ะ บรรจงใส่ไว้ในถุงหิ้วนายอินทร์ซะดิบดี ---------------------------- วันศุกร์เย็น...ก่อนจะเอาเข้าไปให้ ก็ไปหาซื้อขนมนมเนยที่ร้านฝ้ายตรง ประตูสวนดอกให้มันซะหน่อยให้มันกินไปฟังเทศน์ไป เผื่อจะซึมซับ เรียกสติมากกว่าจะมานั่งซึมเศร้า หาซื้อขนมให้มันเสร็จก็ตรงดิ่งไปที่บ้านกิ๊ก จัดแจงเอาอุปกรณ์เตือนสติ วางไว้บนโต๊ะรับแขก เพื่อน ๆ เจ้ากิ๊กก็แวะเข้าบ้านมาพอดี เราก็มัวแต่คุยนั่นคุยนี่ ไล่ให้กิ๊กมันไปหาจานมาใส่ขนมนมเนย ทักทายเม้าท์มอยจิกกัดแทะเล็มกับเพื่อน ๆ มันตามประสา สักพัก...ตาโต้งตัวแสบเพื่อนเจ้ากิ๊กก็มาคุ้ย ๆ เปิดถุงคงอยากหาไรเขมือบ (ไอ้พวกนี้ ลอยมาตามของฝากหรือไรฟ่ะเนี๊ยะ ดีนะไผ่ซื้อไปเผื่อเยอะ อยู่เหมือนกัน) คุ้ยไปคุ้ยมา ก็ไปที่ถุงเครื่องมือการปลอบขวัญกิ๊กที่บรรจงใส่ถุงมาเต็มที่ "ไรอ่ะพี่???" ไอ้โต้งถาม "อ๋อ...หนังสือคัมภีร์สอนไอ้กิ๊กมัน ขี้เกียจพูดเยอะ มันว่างให้มันนั่งอ่านเอา เพลินๆ ฝึกจิตฝึกใจกันไป เผื่อจะหายเป็น "ฟาย" กับใครเขามั่ง ต้องเอาให้เชี่ยวชาญ..." ไผ่คิดในใจเล็ก ๆ เหอะๆๆ พวกแกเห็นหนังสือฉานพวกแกต้องอึ้ง เหมือนกันหล่ะว๊ะ ก็ 2 ใน 3 ณ ที่นี้ "ตัวผู้" นี่หว่า 555 กะลังคิดเพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียง "เฮ้ย!!!" ลั่นโคตร จนไผ่สะดุ้งหันกลับไปดู มันไรนักหนาฟ่ะ แค่หนังสือ จะอ้าปากด่ามันแร่ะ โทษฐานทำเราตกกะใจ แต่ดั๊นเป็นไผ่ซะเอง ที่ตกใจจนหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มอ่ะ คิดตามเลยค่ะ เพื่อน ๆ ไอ้ของที่เจ้าโต้งเอาออกมาจากถุงอ่ะ มันแปลงร่างได้  มันกลายเป็นหนังสือโป๊ญี่ปุ่นขนาดพ็อคเก็ตบุ๊ค2 เล่มแืทน จนไผ่ร้องลั่นบ้านว่าเฮ้ย!!! เพื่อนอีกสองคนของกิ๊กที่เป็น ญ คน ชายอีกคน (นอกจากเจ้าโต้ง) เข้ามามุงแล้วมองระหว่างหนังสือ กับไผ่สุดฤทธิ์ ทีแรกจิตที่ไวก็ว่าลิงคิดมาแว๊บนึงว่าไอ้เด็กพวกนี้ มันเอาหนังสือโป๊มาโชว์กันหรือไง แต่พอเหลือบมองที่ถุงที่วางอยู่บนโต๊ะ ที่มันว่างเปล่าเหี่ยว ๆ อยู่ บวกกับสายตาพวกมันที่มองหน้าไผ่อยู่ สรุปได้ในเสี้ยวความคิดต่อมาว่า ถุงนายอินทร์ของกรูนี่หว่า ม่ะๆๆๆ มายังไง ม่ะๆๆๆ มาจากไหน ไผ่รีบคว้่ามาเปิด ๆ ดู ฮึ้ยยย ม่ายนะ ไม่ช่ายของกรู.................... น้อง ๆ มันก็จ้องงงง โดยเฉพาะไอ้โต้งกับไอ้นพ  ไอ้น้องเอ๋ ก็มองไม่ต่างกันเท่าไหร่ มันก็แบบว่า..."โหยพี่ เนี๊ยะนะดูเพลิน ๆ" (แม่งก็พูดกันยิ้ม ๆ แต่ดูมัน ทำหน้าแบบว่า เสื่อมศรัทธากับไผ่สุดฤทธิ์ง่ะ) กรรมหล่ะกรู จะบอกมันว่าไง คือ...ยังอธิบายกับตัวเองไม่ได้เลยว่า อีหนังสือบ้านี่มายังไง มาตอนไหน หรือกรูโดนผีหลอกฟ่ะ ดูถุงอีกทีก็นายอินทร์นี่หว่า ทุกคนจ้องหน้า ไอ้กิ๊กเดินมาสมทบพร้อมจานขนมที่จะเอามาใส่ "ไรกันเจ๊?? เค้กเละเหรอ ร้องดังจัง" "555" ไอ้พวกสามตัวเพื่อนไอ้กิ๊กมันหัวเราะกันหญ่าย "..." ไผ่ก็กะลังประมวลผลอยู่ว่าจะสื่ออะไรออกไปดี แต่มือเป็นอัตโนมัติ เอาหนังสือไปซ่อนข้างหลังก่อนเลย อีโต้งก็รีบจะแฉ อีนพก็ด้วยอีกคน จะประจานไผ่สุดฤทธิ์ แล้วความคิดหาที่มาที่ไปก็กระจ่างขึ้นมาพอดี "เฮ้ย เดี๋ยวหยุดก่อน ฉันรู้แร่ะ...อธิบายได้เว้ยๆๆ" พวกมันเลยหยุดรุมพักนึง ...เหนื่อยนะเนี๊ยะ มีควายไล่ยื้อยุดฉุดแย่งของจากมือเนี๊ยะ จำได้ว่า ตอนเข้าไปซื้อขนมที่ร้านฝ้าย ไผ่ถือถุงหนังสือลงไปด้วย กะจะเอาไปเขียนอะไรสักอย่าง ตรงหน้ารองปกเพื่อเตือนสติกิ๊กซะหน่อย แต่ตอนเดินจะเข้าไปหน้าร้าน เดินชนกะตาฝรั่งคนนึง(หรือแขก ๆ มั้ง ไม่แน่ใจเรื่องสัญชาติ กึ่ง ๆ ลูกครึ่งลูกค่อนมั้ง แต่ยังนึกอยู่ว่า เอื่อมตานี่หล่อดีหว่ะ หัวเราเท่าไหร่มันเลย แต่แม่ง.. ชนกันเจ็บอิ๊บอ๋าย)ต่างคนก็ต่างเก็บของตัวเอง ไผ่ก็รีบขอโทษเขาไป เขาก็ยิ้มเฉย ๆ ไม่ว่าไร... ยังคิดอยู่มันฟังรู้เรื่องเปล่าว๊ะ.. ...คนไทยเปล่าเนี๊ยะ แต่ก็แบบ...รีบเผ่นเข้าร้าน กลัวมันไม่ใช่คนไทย เดี๋ยวมันพูดภาษาเทพเจ้ามา กรูฟังไม่รู้เรื่องใบ้แด๊กอีก พอเข้าไปในร้าน มีขนมไม่เยอะเท่าที่ควร ทีแรกกะจะนั่งกินไรเล่น แต่ก็เปลี่ยนใจซื้อไปกินกับน้อง ๆ ดีกว่า เลยไม่ได้เอาหนังสืออกมาเขียน อย่างที่ตั้งใจทีแรก ซื้อเสร็จก็ออกมาเลย แหง๋ม ๆ ต้องใช่แน่ ๆ ไม่งั้นไอ้หนังสือบ้านี่จะมาอยู่ที่ไผ่ได้ไงเนี๊ยะ เกิดมากรูยังไม่เคบเฉียดหนังสือประเภทนี้เลย นึกขึ้นมาก็ขนลุก โหย...ไอ้บ้านั่นมันโรคจิตหว่ะ...แต่เอ...ถุงนายอินทร์ นายอินทร์มีหนังสือแบบนี้ขายด้วยเหรอเนี๊ยะ หรือแค่ถุง น่าจะอย่างหลังหว่ะ หนังสือมันอล่างฉางเกินกว่าร้านนายอินทร์ จะมีได้ แล้วไผ่ก็เล่า ๆ ให้พวกมันฟัง มันก็ทำหน้าแบบว่า ไม่เชื่อกรูเล้ย เซ็งจิต ไม่รู้จะอธิบายยังไง ไอ้กิ๊กก็ฟังไปมองหน้าไผ่ไป มองหน้าเพื่อนไปแต่ก็ยังดีฟ่ะ มันยังยิ้ม ๆ ขำ ๆ จำได้ว่า วันนั้นเป็นวันที่ พูดคำว่า "จริง ๆ" เยอะที่สุดเลยมั้ง โหย...เสื่อมเลยกรู ก็สอน ๆ ไอ้กิ๊กมันไปแบบไม่มีอุปกรณ์นั่นแหละ เพื่อนมันก็ช่วยแจมมั่ง สอดมั่งแทรกมั่ง แต่พักหลังเริ่มแทรกพุ่งเป้ามาที่ไผ่ แนวแซว ๆ (เรื่องหนังสืออีกแร่ะ...ไม่จบ ๆ มันไม่จบกัน...) ไอ้กิ๊กก็เหมือนจะฟังแบบได้สติ ก็ฟังนิ่ง ๆ น้ำตาไหลมั่งไรมั่ง ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ไผ๋ก็ว่าไอ้ลิงสามตัวเพื่อนกิ๊กมันทำไมเงียบ ๆ ไป กำลังพูดเป็นจริงเป็นจังกับไอ้กิ๊กอยู่ ไม่วายหันไปดูพวกมัน เห็นเอาหัวไปกองรวมกัน (อีโต้งกับอีนพทำหัวเป็นแฝดอินจันทร์ มีเจ้าเอ๋แทรกตรงกลาง งุงงิ๋ง ๆ หูยยย...โหย....ซี๊ดซ๊าด จากไอ้หนังสือที่เดิมวางอยู่บนโต๊ะ ตอนนี้มันเอาไปเปิดดูแอบ ๆ ใต้โต๊ะ มีวิพากษ์วิจารณ์กันไป จนไผ่ต้องคว้าเอาสันมาสับหัวมันคนละทีสองที เทศน์มันไปอีกคนละยก แง่งงงง...ทะลึ่งจริง ๆ ไอ้พวกนี้ อยู่กินข้าวบ้านกิ๊กกับพวกมันจนเกือบสามทุ่มก็กลับ เพราะมีงานรออีกเพียบ (เฮ้อ...ง่วง) ขับรถออกมาได้ครึ่งทาง ดั๊นลืมว่า อีหนังสือบ้านั่นหายไปไหนว๊ะ สงสัยลืมไว้ที่โต๊ะรับแขก ไผ่เลยโทรไปหาไอ้กิ๊กอีกที ถามมัน ๆ ก็หัวเราะแล้วว่า ไอ้โต้งกับไอ้นพ แบ่งสมบัติกันเรียบร้อย คว้ากันไปแล้ว กรรมจริง วันศุกร์ 11 หรือศุกร์ 13 ว๊ะเนี๊ยะ ไผ่เสื่อมเลยทีเดียว น้องมันจะเชื่อไหมเนี๊ยะ เพราะไอ้ฝรั่งหื่นนั่นแท้ ๆ เลยทีเดียวทำไผ่หน้าแตก เสียภาพพจน์หมดเลย
ฝนตกทั่วไทยเลยครับเห็นว่ามีพายุเข้าหรือไงนี้แหละ
ราตรีสวัสดิ์ครับพี่ไผ่  โดย: Don't try this at home.
 วันที่: 15 มีนาคม 2554 เวลา:22:17:01 น.ตอนนี้บ้านผมอากาศก็เริ่มจะร้อนขึ้นตามลำดับแล้วครับ
 วันนี้พระจันทร์กลมโตสวยสว่างงามมากๆลองออกไปดูซิครับ  โดย: Don't try this at home.
วันที่: 19 มีนาคม 2554 เวลา:21:55:54 น.พี่ไผ่หวัดดีเจ้าค่ะ โห...บล็อคไฉไลนะเนี่ย
ไม่ได้เข้ามาซะนาน ก้าวล้ำตามดิจิตอลไปเยอะเลย อุอิงิงุ พอดีช่วงนี้งานของปายมีการปรับเปลี่ยน ลักาณะงาน คลับคล้ายพวกเสรีไทยยังไงไม่รู้พี่ ไม่ค่อยมีเวลาจะว่างเลยอ่ะ เลยไม่ค่อยได้แวะเข้ามาเลยค่ะ แต่ก็แอบส่งใจคิดถึงอยู่ตลอดนะ พี่ไผ่อ่ะเป็นไงบ้าง...การงานรุ่งพุ่งแซงดาวพลูโตแล้วชิมะ แล้วความรักล่ะเป็นไง มีปิ๊ง ๆ อะไรกับใครยัง แล้วเรื่องทำน้ำหนักล่ะ เพิ่มไปถึงไหนแล้ว เอ๊ย เอ๊ย ลดไปถึงไหนแล้ว คิดถึงพี่ไผ่นะเจ้าคะ โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด
วันที่: 21 มีนาคม 2554 เวลา:16:13:29 น.ฮ่าๆๆๆๆ ขำคุณไผ่ อิ๊ิอิ๊
ของคุณไผ่้ก้อรับไปเหอะน่า ไม่มีใครว่าร๊อกโน๊ะ คิคิ คุณไผ่สบายดีนะคะ คิดถึงมากๆ ช่วงนี้อากาศแปรปรวนผิดปกติวิปริตผิดอาเพศ รักษากายใจให้ผ่องแผ้วเด้อค่ะเด้อ จุ๊ฟๆๆๆ  โดย: ณ ปลายฉัตร
วันที่: 23 มีนาคม 2554 เวลา:14:16:08 น. รักษาสุขภาพกันทั่วหน้านะครับ อากาศแบบนี้เสี่ยงหวัดนะครับคุณไผ่้ โดย: panwat
วันที่: 23 มีนาคม 2554 เวลา:14:49:38 น. |
คมไผ่
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] Q ; เป็นคนแบบไหน A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
Group Blog All Blog
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
อะไรมันจะช่างบังเอิญขนาดนั้น