นมนาน...

สวัสดีค่ะ.....(วิ้งๆๆๆๆๆๆ...สิ่งตอบกลับเป็นความเงียบเปล่าฟ๊ะ)

ไม่ได้เข้ามาในนี้นานนนน นม มากมายเลยทีเดียว
ไม่รู้เขาหายไปเล่น FB กันหมดแล้วมั้งท่า
อ่ะ...ม่ะเป็งไร หายได้หายไป เราเป็นเต่าล้านปีคนเดียวก็ได้ ชิ๊

มีเพื่อน ๆ หลายคนเข้าไปจิกทึ้งรุมขยุ้มใน MSN
(ถ้าจังหวะดี ๆ แจ็คพอตเจอไผ่อ่ะนะ...หึ ๆ)
ถามว่าหายหัวหายหางหายกลางตลอดตัวไปไหนมา
ไม่ทำตัวเป็นโซเชี่ยวลีสสสสสสสเน็ตเวิร์คออนไลน์
กับชาวบ้านเขามั่ง

ตอบได้คำเดียวเลยค่ะ ไม่สามารถเจง ๆ เลยทีเดียว
เพราะแค่ได้เข้าเน็ตเป็นกิจลักษณะเพื่อทำงานก็แทบจะไม่ว่างแย้ว
หึหึ เลยบอกเพื่อน ๆ อันเป็นที่รักไปว่า "ว่างก็เล่นเผื่อแล้วกันงับ"
ป๋มไม่สามารถแต้ๆ บางคนก็ประมาณว่า เนี๊ยะทักใน FB ไม่เห็นมี
ปฏิกิริยาตอบสนองกันมั่ง เลยทักจนขี้เกียจทัก แป่วววว!!!

เลยบอกว่า โหยพี่ก๊าบ...บางทีพี่เล่นใช้นามแฝงหยั่งก๊ะนินจา
จะรู้ม่ะว่าพี่เป็งใครกัน จาให้ตอบว่าไงอ่ะงับ ไผ่ยิ่งเป็นประเภท
"พูดไม่เก่ง แต่รักหมดใจ" อยู่ ให้ทักใครสุ่มสี่สุ่มหกให้หน้าแตกทำไงฟ่ะ
เดี๋ยวเกิดทักไปคุยมา อ่าว เจ้าหนี้กรูนี่หว่าก็งานเข้าดิ่ หุหุ

งานนี้เลยต้องออกตัวกันก่อนเลยทีเดียวว่า ใครที่เข้า FB ไผ่ได้
หรือคิดจะไปตามหาในนั้น รับรองได้ล้านเปอร์เซ็นต์ว่า จะตามหาได้
"ยากมากมาย...ยากได้อีก" นะครับเพ่น้อง เพราะส่วนใหญ่ไผ่ก็เข้าไป
แว๊บ ๆ เมียง ๆ มอง ๆ สักกำ(แปลว่าสักเดี๋ยวอ่ะนะ) เดี๋ยวก็ log out แร่ะ
(ออกแนวรับเทคโนโลยีระยะสุดท้าย)

ส่วนพวกชมรมสาวสวยที่พยายามชี้แจงให้คนอื่นเห็นว่า "อ้วน"
และลดน้ำหนักกันสุดฤทธิ์สุดเดชอยู่ก็...นะ หนีไปเม้าท์มอยกัน
ที่ FB ทิ้งเราไว้ข้างหลังอย่างไม่แลเหลียว หยั่งสาวกาญคนสวย
คุณนายจ๊ะโอ๋ และอื่น ๆ ผู้ไม่ประสงค์ออกนามหล่ะก็ หึหึ มีไรก็
จุดธูปเรียกไผ่เอาก็แล้วกันเด้อ รหัสธูป 10 หลักก็มีกันอยู่แร่ะเน๊าะ ยังไงก็ยังนึกถึงนะจ๊ะ

---------------------------------------

วันนี้นึกคลึ้มอกคลึ้มใจยังไงบอกไม่ถูก หลังจากช่วงนี้พยายาม
คอรัปชั่นเวลาทำงานเพื่อชาร์จแบตให้ตัวเองตามร้านหนังสือ
เพิ่มรอยหยักและรอยยับให้สมองมากขึ้น หลังจากที่มันฝ่อ
และเสียหายไปกับงานประมาณ 90% ของเนื้อสมองที่มีอยู่
หึหึ ช็อปหนังสือกระจาย เอาชนิดที่กินไปครึ่งนึงของเงินเดือน
ซะเลย หุหุสะใจอิ๋ปเป๋งเลยหว่ะ หนังสือกองเป็นตั้ง ๆ อย่างเห็นได้ชัด
มีทุกซอกทุกหลืบของบ้าน ทั้ง ๆ ที่ซื้อมาแล้วยังไม่มีปัญญาได้อ่าน
และทนไม่ไหว แบอ่านมันซะครึ่งวันก็มี๊....

เมื่อปีก่อน ไปถ่ายเอกสารที่ร้านแถวบ้าน เห็นหนังสือเล่มนึง
ชื่อว่า "กฏแห่งกระจก" แต่งโดย "โยชิโนริ โนงุจิ" สีสันแสบทรวงสุดฤทธิ์
ระหว่างรอรับงานที่เอาไปถ่าย ไผ่ก็เปิด ๆ อ่านไปได้ประมาณสิบกว่าหน้า
ก็ยังไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับงานเขียนเขาเท่าไหร่ พอดีญาติไปที่ร้านนี้เมื่อ
สองสามเดือนก่อน she ก็ใจกล้าหน้าด้านยืมเขามาอ่านโดยเอาหน้า
ของไผ่เป็นประกัน (โดยไม่รู้ตัวซะงั้น) พอมาเห็นมันอีกทีก็มานอนแอ้งแม้ง
วางบนโต๊ะกินข้าวที่บ้านไผ่แร่ะ ก็เลยถามว่าไอ้เล่มสีส้มนี่มาไง
ไปหาซื้อมาตอนไหนฟ่ะ อยู่ด้วยกันแทบจะ 24 ชั่วโมง
ไม่ได้เฉียดร้านหนังสือที่ไหนนี่หว่า

เขาก็เลยบอกว่า อ่าว...ยืมร้านถ่ายเอกสารมา ไผ่ก็ เหอ...กล้าไปยืมเขาเน๊อะ...ฉานเห็นมาตั้งแต่ปีแล้วแร่ะ แต่ไม่กล้ายืมเขาอ่ะ แล้วนึกไงเขาให้ยืมมา
"อ่าว...เธอเป็นลูกค้าประจำเขา เขาเห็นฉันไปกับเธอ ก็ไม่เห็นว่าไร"

"อ่าว...(อ่าวมั่ง) หน้าฉันมาเครดิตดีขนาดนั้นเลยเหรอ เหอะๆๆๆ เพิ่งรู้" ใจก็คิดว่า...ตัวกรูยังไม่กล้ายืมเลย ...

พอเรียงคิวอ่านตอนมีเวลาเล็กน้อยก็เกิดชอบขึ้นมาอย่างแรง
อ่านจบแล้ว คิดในใจเลยว่า หูย เฉียดร้านหนังสือเมื่อไหร่จะไป
ซื้อมาไว้ในครอบครองสักเล่มอ่ะ หนังสือดีมากมาย อ่านแล้วชอบมาก
เอาขึ้นหิ้งไว้เลย เป็นหนังสือควรสะสม ใจความหลัก ๆ ของหนังสือ คือเรื่องของการตีแผ่จิตใต้สำนึกของคนกับปัญหาที่เกิดขึ้นและการให้อภัย

เพราะบางครั้ง คนเราก็ไม่รู้เท่าทันปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเองจนฝังรากลึก
จนกลายเป็นทัศนคติต่อสิ่งต่าง ๆ ในปัจจุบันและอนาคตได้โดยไม่รู้ตัว
เหมือนปมในใจ ที่ต้องแก้ที่ต้นเหตุ จึงจะทำให้ปัจจุบันดีขึ้นอย่างแท้จริง

บ้านไผ่ทั้งคุณพ่อคุณแม่ก็เป็นหนอนหนังสือกันทั้งคู่
ตอนเข้าไปซื้อหนังสือ ไผ่ก็ตรงดิ่งไปหาเล่มนี้ก่อนเลย
'เด็จพ่อก็ถาม ซื้อไรมา ไผ่ก็บอกว่าเล่มเนี๊ยะชอบ ดีมากมาย
"รู้ได้ไง"
"อ่าว...อ่านแล้วอ่ะ อ่านจบแร่ะด้วย ชอบ"
"อ่าว อ่านแล้วซื้อไมอีกอ่ะ"
"ชอบอ่ะ อยากสะสม"
he ก็ทำหน้างง ๆ แล้วก็เดินไป ส่ายหน้าด็อกแด๊กสองสามที คงออกแนว...เมิงเสียตังค์ซื้อไมอีกเนี๊ยะ ดีแค่ไหนกันเชียวฟ่ะ...

พอกลับมาบ้าน ไผ่ก็เอาไปโฆษณากับเขาสุดฤทธิ์ อ่านดิ่ ๆ ดีน้าาา
อีกประมาณ 3 วันต่อมามันก็มานอนบนโต๊ะไผ่เหมือนเดิม
เมื่อกี้เลยเดินไปถามเขาที่ห้องทำงาน
"ป๋า...อ่านยัง? ดีป่ะ?"
"อื่ม เขียนดีมั๊กมาก หนังสือดีจริง ๆ เอาให้แม่อ่านดิ่"
...หุหุ เห็นม่ะ ๆ ชอบเหมือนเก๊าท์เลย บอกแล้วม่ะเชื่อ...

เพื่อน ๆ คนไหนว่าง ๆ ก็ลองหามาอ่านดูแล้วกันนะคะ
ไม่ได้โฆษณาหนังสือหรอกนะ แต่แค่รู้สึกว่าเป็นหนังสือที่
สมควรลองอ่านดูอย่างแรงเลย ได้รางวัล non-fiction ด้วยแหละ
วันนั้นไปดูที่ร้านนายอินทร์ เห็นมีเวอร์ชั่นการ์ตูนมาเพิ่มด้วย
แต่ไผ่ไม่ทันสังเกตุว่าพิมพ์เมื่อไหร่อ่ะนะคะ ที่คว้่ามาคือเล่มดั้งเดิมค่ะ

ใครที่ชอบอ่าน อย่างพี่ก๋าหรือท่านอื่น ๆ ลองดูนะคะ เพื่อติดใจเหมือนกัน
มีอีก 2 เล่มที่เป็นงานของ "โนงุจิ" ที่ไผ่ซื้อมา แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเลย
เล่มนึงชื่อ EQ Note กับอีกเล่มจำชื่อไม่ได้แล้ว ไว้โกงเวลางานไปนั่งอ่าน
ได้เมื่อไหร่ จะเอามาเล่าให้ฟังนะคะว่า o.k. เหมือนเล่มแรกหรือเปล่า

คืนนี้ตีหนึ่งแล้ว เดี๋ยวทำงานต่ออีกนิดก็นอนแล้วค่ะ
วันนี้ราตรีสวัสดิ์เพื่อน ๆ ทุกคนนะคะ

ฝันดีค่ะ

Create Date : 10 มีนาคม 2554 Last Update : 10 มีนาคม 2554 1:51:06 น. Counter : 1161 Pageviews.		6 comments
Share Tweet