คำสั่งฟ้าผ่าลงกลางกบาลไผ่อีกแล้วงับพี่น้อง
ให้ไปติดต่อลูกค้าที่ภูเก็ตเพื่อเสนอราคาตกแต่งโรงแรม
สงสัยชีวิตจะไม่พ้นวงจรธุรกิจในครัวเรือนจริง ๆ ด้วยแฮะ
ผ่านไปสองปี ยังอยากจะถามคุณชายจังเลยว่า อี 2 ปีที่ลากน้องถูลู่ถูกัง
จนน้องเหนื่อยแทบตายนี่ไม่สงสัยกันบ้างหรือไงว๊ะ
รู้สึกจะถูกโฉลกกับธุรกิจโรงแรม กับน้ำทะเลเสียเหลือหลาย
ในขณะที่ปางไม้เหนือประเทศไทยก็จะทำ
เฮ้อ...ละอ่อนแบบเราจะไหวไหมเนี๊ยะ ใจใหญ่ตามเคย
ดีนะเนี๊ยะเช้ามาเข้าไปอ่านบล็อคพี่ก๋าเป็นคนแรก เจอเนื้่อหาโดนๆ
ในเรื่องของการทำงานเข้าพอดี ท่องในใจพ้นห้าร้อยรอบ
คิดบวกๆๆๆๆๆๆ
นายหัวภูเก็ตคงไม่หินโหดเท่าไหร่หรอกเน๊อะ เหอะๆๆ
ม่ายงั้นไผ่เน่าแน่นอน ยิ่งบ้าๆ บอๆ อยู่ ไม่รู้เหนือรู้ใต้
จะไปทันอะไรกับพวกมืออาชีพ แค่พูดไทยทองแดงเร็ว ๆ ก็ลำบากแล๊ววว
ในการที่จะต้องฟังให้ทัน พูดให้ทัน แค่คุยกันทางโทรศัพท์ก็หนาวๆ ร้อนๆ
เจอตัวเป็นๆ จะน่ากลัวขนาดไหนเนี๊ยะ
เฮ้อ...สงสัยงานนี้มีสารพัดของดีอะไร
คงต้องหอบต้องหิ้วไปให้หมด
ยังไงฝากบล็อคไว้สักสองสามวันนะคะ
ยังไม่รู้จะโดนหมกอยู่ภูเก็ตหรือเปล่า
ม่ะมีเพลง "ภูเก็ต" ฟังเพลงเสม็ดไปก่อนเน๊อะ คริๆ
..HappY BrightDaY.. 
ให้กับคุณ คมไผ่ เรียบร้อยแล้วนะครับ
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
และได้แปะ