แด่...พลวัตรแห่งชีวิต

เข้าวันใหม่อีกแล้ว แต่วันนี้อะไร ๆ ก็นำพาให้ฉันนึกย้อนไปถึงวันคืนเก่า ๆ อยู่เรื่อย


ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วนะ...
ตั้งแต่ปี 2546...ช่วงจังหวะของชีวิตที่ไฟยังแรงกว่านี้ ตัวเองยัง fresh กว่านี้
ตอนได้รับโอกาสให้เป็น staff ในการทำกิจกรรมของนักศึกษาบ้าง ในการเรียนการสอนบ้าง

ฉันก็บ้า ๆ บอ ๆ สนุกสนานกับทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนที่วัยรุ่นทั่ว ๆ ไปทำกัน
หัวใจพองฟูไปกับการเป็น senior ของน้อง ๆ ที่ กำลังเดินตามหลังต้อย ๆ รุ่นพี่อย่างฉันที่เดินตรงทางบ้างบิดเบี้ยวบ้างเป็นธรรมดา จำได้ว่าตอนที่เป็นผู้ช่วยอาจารย์ในการทำกิจกรรม รู้จักกับผู้ชายคนนึงที่เป็นรุ่นน้องห่างกันเพียงสองหรือสามปี เป็นไอ้หนุ่มมาดเซอร์ที่ดูขัดตาขัดใจผู้ใหญ่วัยพ่อแม่เป็นที่สุด ด้วยความที่ไว้ผมยาวประบ่า คิ้วเข้ม ตาคม แม้ไม่ได้สูงใหญ่กล้ามโตเหมือนอาโนล หรือเจคอบ แต่สำหรับฉัน เขามี sex appeal สูง(ที่หาไม่ค่อยเจอแล้วสำหรับวัยรุ่นสมัยนี้) แถมด้วยดีกรีนักกีฬามหาวิทยาลัยอีกต่างหาก หลาย ๆ อย่างในตัวเขาที่นับวัน พอรู้จัก พูดคุย สนิทสนมกันมากขึ้น ก็ยิ่งประทับใจในความเป็นเขามากขึ้นทุกที

ครั้งแรกที่เจอกับพ่อ ๆ เคยปรามาสไอ้หนุ่มผมยาว (สเป๊คฉัน) ไว้ว่า มันจะทำอะไรเป็นไหมเนี๊ยะ เรียน ๆ เล่น ๆ จะรีไทน์ก่อนเรียนจบไหม ท่าทางสำอางจริง ไว้ผมยาวรุงรัง...และอื่น ๆ อีกมากมาย

แต่อะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันคิดว่า ฉันประทับใจคนไม่ผิด (จะใช้คำว่า “กรี๊ด” ก็กลัวจะแอ๊บเด็กไปหน่อย หุหุ)


แล้วหนึ่งปีที่รู้จักกัน ไม่เพียงแต่สร้างความประทับใจให้ฉันมากขึ้นกว่าเดิม แต่พ่อก็เปลี่ยนมุมมองทัศนคติที่มีต่อแมนไปด้วยความมุ่งมั่น ตั้งใจ เอาใจใส่ในทุกสิ่งที่ทำและรับผิดชอบต่อทุกอย่างที่ได้รับมอบหมายมันลบคำสบประมาทจากรูปลักษณ์ภายนอกของไอ้หนุ่มผมยาว ที่จะปรากฏตัวก่อนการเข้าห้องเรียนเล็กน้อยด้วยเสียงรถช็อปเปอร์คันใหญ่ออกจากใจพ่อจนหมดเกลี้ยง

ทิ้งไว้แต่ความประทับใจในตัวของลูกศิษย์คนหนึ่งของพ่อฉันเต็มหัวใจ
ครั้งนึงในช่วงที่เรียน เมื่อเจอกันแมนมาเล่าให้ฟังว่าแมนชั่นเขาโดนงัด ทุกอย่างหายเกลี้ยง ไม่ว่าจะเป็นทีวี ตู้เย็น เครื่องเสียงหรือกีต้าร์ตัวโปรด ฉันเลยถามไปว่า

“อ่าว...ทำไงอ่ะ แจ้งความหรือยัง”
“แจ้งแล้วครับ แต่ท่าทางคงไม่ได้คืนหรอก”
“แล้วทำไง มีตังค์ใช้เปล่า”
“มีครับ...ไม่เป็นไรพี่ ผมยืมจากเพื่อนมาแล้ว”
“บอกที่บ้านหรือยังว่าโดนยกเค้า”
“ไม่บอกอ่ะพี่...เดี๋ยวเขาเป็นห่วงกัน บอกไปก็เท่านั้น ของก็ใช่ว่าจะได้คืน เดี๋ยวผมเก็บตังค์ซื้อใหม่ก็ได้”

ตอนนั้นฟังแล้วอยากจะกรี๊ดใส่หน้าแมนแล้วบอกว่า นายแมนมากอ่ะ เป็นลูกผู้ชายดีจัง ไม่ใช่ลูกแหง่ที่คอยแต่แบมือของเงินทางบ้านอย่างเดียว หรือมีอะไรก็ฟ้องพ่อฟ้องแม่

เวลาทำให้เราได้เรียนรู้ และทำความรู้จักกับผู้คนมากมาย
บางคนผ่านเข้ามา แล้วก็เดินจากไปตามเส้นทางและเป้าหมายที่ต่างกัน
ทิ้งไว้เพียงความทรงจำจาง ๆ ดีบ้างร้ายบ้าง


แมนก็เช่นกัน...สำหรับฉัน รู้จัก คุ้นเคย สนิทสนม และจากจรไปตามวิถี
มีหลายครั้งที่เปิดภาพเก่า ๆ เจอรุ่นน้องบ้าง เพื่อนบ้าง ก็ทำให้ยิ้มออกมาได้ไม่รู้ตัว

ภาพของแมนตอนงานรับปริญญาที่อุตส่าห์ลากสมาชิกในครอบครัวเดินทั่วมหาวิทยาลัย เพียงเพื่อตามหาตัวฉันและพ่อเพื่อขอถ่ายรูปด้วยยังคงอยู่ คำขอบคุณสำหรับการช่วยเหลือและอบรมสั่งสอนในฐานะลูกศิษย์และรุ่นพี่ออกมาไม่ขาดปากจากพ่อและแม่ของเขายังคงอยู่


หลายปีหลังจากนั้น.....ฉันคิดว่าแมนคงมีหน้าที่การงาน มีครอบครัวที่ไหนสักแห่งบนโลกใบนี้ หรืออะไรก็สุดจะเดาได้ แต่ก็ผิดคาด
เพราะฉันได้เจอแมนอีกครั้ง จากการถ่ายทอดเรื่องราวลำนำชีวิตที่ไม่มีบท ไม่มีสคริป และมีเพียงชั่วเวลาที่เรียกกันว่า “ความบังเอิญ” จะเอื้อให้รับฟังได้ ทำให้รู้ว่า แมนยังคงวนเวียนอยู่กับสถานที่เดิม ๆ หลังจากเรียนจบประหนึ่งจะยึดถิ่นฐานใกล้สถานศึกษาในการลงหลักปักฐานของชีวิต ด้วยการทำร้านอาหารแนวกึ่งผับกึ่งร้านอาหารในย่านที่เรียกกันว่า “ซอยโลกีย์” ที่เคยคุ้น เพราะตอนเรียน แมนก็หาเงินเรียนเองด้วยการเป็นนักดนตรีตามร้านอาหารรอบ ๆ มหาวิทยาลัยนี่แหละ (มันคงเป็นความตั้งใจที่จะเป็นไอ้หนุ่มผมยาวให้สาว ๆ กรี๊ดด้วย...เพราะอาชีพด้วย)

แล้วข่าวคราวก็ผ่านไป จากเดือนเป็นปี จากปีเป็นหลาย ๆ ปี ต่อจากนั้น

ฉากของแมนเปิดม่านอีกที ตอนที่พ่อไปที่ร้านขายยางรถยนต์แถวบ้าน และเจอแมนอีกครั้งในฐานะรุ่นน้องที่น่ารักของเจ้าของร้านขายยาง ที่อาศัยอยู่กับเขาเสมือนเป็นญาติสนิทมิตรสหายกันอย่างที่สุด เมื่อเห็นว่าศิษย์ยังอยู่ดีมีสุขก็ดีใจไปตามเรื่อง แถมยังมาเล่าให้ฟังอีกต่างหาก ซึ่งฉันก็ฟังมันด้วยความตื่นเต้น


มาวันนี้...สายลมแห่งความบังเอิญก็พัดพาให้ได้รู้ข่าวคราวของแมนอีกครั้ง แต่เป็นข่าวคราวที่ฉันไม่เคยจินตนาการถึงมันเลยสักนิด เพราะภาพของแมน...รุ่นน้องที่เป็นไอ้หนุ่มมาดเซอร์ สดใส ผมยาวขี่ช็อปเปอร์ ยังคงอยู่

พ่อเจอแมนที่ศูนย์นวดสมุนไพรของชุมชน จากที่พ่อฉันเล่า พ่อบอกว่าเจอแมนแล้วแมนยกมือไหว้พ่อก่อน แต่พ่อจำเขาไม่ได้เลย จนแมนต้องบอกว่าเขาคือใคร พ่อถึงกับอึ้ง เพราะความเปลี่ยนแปลงอย่างคาดไม่ถึง สภาพของคนป่วยอัมพฤกษ์ครึ่งซีก มีแฟนและรุ่นน้องหามเข้าไปที่ศูนย์ฯ เพื่อทำกายภาพเพราะโดนยิงเมื่อ 2 ปีก่อนซึ่งแมนทำมาแล้วหลายครั้ง และต้องทำต่อไปอีกหลายพฤหัสฯ ทีเดียว

หลังจากฟังจบ ฉันได้แต่ภาวนาให้น้องของฉันผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายนี้ไปด้วยดี และกลับมายืนด้วยลำแข้งที่แข็งแรงอีกครั้ง แม้จะย้อนกลับไปยังจุดที่ยังคงอยู่ในภาพความทรงจำของฉันไม่ได้ แต่ก็หวังว่า เขาคงจะกลับมาเป็นปกติได้อีกครา ไม่ใช่ชายพิการคนหนึ่งที่ไม่มีอนาคต ไม่มีอาชีพ และต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต…


“อะไรหนอทำให้เกิดวิถีแห่งสรรพสิ่ง
อะไรหนอที่ทำให้ทุกอย่างเป็นอย่างที่เป็น
หากเรื่องบังเอิญไม่มีในโลก...ดังที่ท่านอาจารย์ชิฟูบอกไว้
งั้นเรื่องกรรมและธรรมชาติคงเป็นคำตอบสุดท้ายของ...อะไร...”







Create Date : 02 ธันวาคม 2554
Last Update : 4 ธันวาคม 2554 21:12:41 น.
Counter : 1209 Pageviews.

25 comments
  
อานแล้วก็ปลง ๆ อะนะ...........................................................
โดย: bk123 วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:2:51:51 น.
  
พี่ไผ่ก่อเจ้า แพนด้าไป๋นอนก่อนเน้อเจ้า

วันผู้กจะฟ่างมาอ่านแห๋มเน้อ คืนนี้บ่อไหวล่ะ

ราตรีสวัสดิ์เน้อเจ้า
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:2:53:54 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับน้องไผ่

สัตว์โลกล้วนเป็นไปตามกรรม

บางเรื่องทีเ่กิดขึ้นกับบางคน
เราทำได้เพียงรับรู้และเรียนรู้
จากชะตากรรมของเขาเท่านั้นเอง





โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:5:41:24 น.
  

ชอบเพลงนี้ แต่ไ่ม่เคยฟังเวอร์ชั่นนี้เลยค่ะ


ชีวิตเราลิขิตเองจ้ะไผ่



โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:11:26:25 น.
  
ความจริงวันนี้ปายตื่นเจ็ดโมงเช้าเลยนะคะพี่้

นอนตีสามตื่นเจ็ดโมง จะเอาโล่ห์ อิอิ (พี่หมอชอบแซว)

แต่ที่มาสายเพราะเมื่อช่วงเช้าแวะเข้ายล็อกได้นิดหน่อย

แบบไปไม่ทั่วถึง ต้องรีบทำภารกิจประจำวัน แล้วไปทำงานอ่ะ

เลยถูกพี่ไผ่ตัดหน้าสายัณต์สวัสไปเลย _ _"

...
...

เรื่องของคุณแมนสรวงเธอเศร้าจังค่ะพี่ไผ่

มันคงเป็นเรื่องของเวรกรรมกระมังคะ
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:11:47:53 น.
  
ที่บ้านอ้ายก๋าไม่ตกนะครับ
แต่ที่ รร.สนามหญ้าเปียก
เลยงงๆนิดนึงครับว่ามีฝนตกด้วยหรือเนี่ย


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:12:13:36 น.
  
ท่าทางปายจะได้โล่ห์จากพี่ไผ่อีกหนึ่ง 55555

จะพยายามให้นาน ๆ ทีแล้วค่ะพี่ เพราะเวลาทำงานมันฝืด ๆ พิกล

รูิ้สึกเราไม่กระชับ เอ๊ย ไม่กระฉับกระเฉงอ่ะ

ถ้าอยากตาวิ๊ง ๆ ก็ต้องอาศัยกาแฟตลอด

แต่สุขภาพก็ไม่โทรมหรอกนะคะ

ก็พี่หมอแกสั่งวิตามินมาให้กิน สั่งยาเพิ่มนู่น เสริมนี่อะไรมาให้ก็ไม่รู้พี่

หลายกระปุกอยู่เหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ปายไม่ได้ป่วยนะคะพี่ไผ่

แต่ก็กิน ๆ ตามที่สั่งอ่ะแหละ ไม่กินเดี๋ยวมีเคือง ^^

"""

วันนี้พี่ไผ่ทานกลางวันรึยังเอ่ย ทานให้อร่อยนะคะ

ปายเรียบร้อยแล้วค่ะพี่ อิ่มตึ้ก
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:12:33:58 น.
  
เดี๋ยวตอนบ่ายไปปล้นแบงค์เล่นดีกว่า
เผื่อเดือนหน้าโลกแตก จะได้ตายแบบโจรรวย ๆ หุุหุ

.
.

.

ฮ่าๆๆๆๆ

ปล้นบ้านปลัดดีกว่าครับน้องไผ่
ปล้นครั้งเดียวได้ตั้ง 200 กว่าล้าน
รวยกว่าแบงค์อีกครับ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ




โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:12:44:15 น.
  
อู้ถึงข้าวซอย บ้านเฮาลำแต๊เน้อปี้ เหมือนมันเป๋นต้นฉบับ 5555

ตี้ชลบุรีเซาะตี้มันลำ ๆ บ่อได้เลย มันบ่อเหมือน ผ่อแล้วมันบ่อเหมือน

อาหารเหนือ กิ๋นแล้วมันจัดหนักไป๋ทางอีสานปู้น บ่อลำ บ่อลำ

ไว้ปิ๊กบ้านเมื่อใดจะไป๋เซาะหากิ๋นหื้อหนำใจ๋
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:13:01:25 น.
  
สวัสดีค่ะคุณไผ่ แวะมาอ่านมาเยี่ยม มาคุย มาทวงสั๊นนนน ยาาาาา
เมื่อ ไหร่ จา มา หา กานนน ที่เฟชชช บู๊คคค ฮ่าๆๆๆ

คิดถึงนะคะคุณไผ่ งิงิ
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:16:54:02 น.
  
หมิงหมิงวันนี้น่ารักมากทั้งวัน
แต่พี่ก๋าเป็นหวัด
เล่านิทานไม่ได้เลยครับ


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:20:10:27 น.
  
ขอให้พี่แมนหายกลับมาเป็นปรกติเร็วๆนะครับพี่ไผ่
โดย: Don't try this at home. วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:21:26:36 น.
  
สวัสดีค่ะคุณพี่ไผ่ ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมบล๊อคของจูนค่ะ (กราบงามๆ)
อ่านเรื่องนี้แล้วก็ปลงค่ะ ชีวิตไม่เที่ยง ไม่มีอยู่ในการควบคุมของเรา สิ่งเดียวที่ควบคุมได้ก็คือใจเราเองนี่ละนะ....
โดย: Horohoro วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:23:21:55 น.
  
ปายก็หอบงานกลับมาทำบ้านเหมือนกันค่ะพี่ แต่ตอนนี้เขี่ยไปไว้ริม ๆ ก่อน

เดี๋ยวหลังเที่ยงคืนค่อยว่ากัน นี่ก็นั่งงมหาบีจีใหม่มาแต่งบล็อกเล่นอ่ะ

ปรับโฉมแก้เซ็ง อิอิ

โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 2 ธันวาคม 2554 เวลา:23:47:17 น.
  
อรุณสวัสดิ์ครับพี่น้องไผ่


ตะคืนอ้ายก๋าหลับคาโต๊ะคอมเลยครับ 555
สักกำก่โผเผไปนอนตี้เตียง
เพิ่งมาอาบน้ำตอนตี 5 นี่เองครับ 5555







โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:5:47:53 น.
  
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ไผ่ ขอให้วันนี้ผ่านไปได้ด้วยดีอีกวันนะคะ
โดย: Horohoro วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:9:58:45 น.
  
คุณปาย คุณคิม คุณหนุ่ม พี่ไกลเกินใจสายเกินแก้ และหลายๆ คนก็อยู่ที่นี่ค่ะ หลายๆ คนก็แปลงร่างไม่แสดงตัวตนภาพจริง ซึ่งไม่ได้ซีเรียสเลย ขอแค่เป็นบล๊อกเกอร์จากแก๊งค์นี้ก้อพอ

คิดถึงคุณไผ่น๊า รอคุณไผ่น๊า อิิอิ
โดย: ณ ปลายฉัตร วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:10:09:07 น.
  
หมิงหมิงไปเที่ยวแอร์พอร์ตกับแม่แล้วครับ
พีก๋าก็นั่งทำงานที่ร้านนี่ล่ะครับ

เมื่อคืนกินยาแก้แพ้
แล้วก็สลบไปเลยครับ 555


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:10:23:52 น.
  
สวัสดีตอนสาย ๆ ค่ะพี่ไผ่ วันนี้ไม่ต้องเข้าออฟฟิศ แต่ไม่ได้หยุดงาน

คือเค้าหยุดกันอ่ะค่ะ แต่ปายต้องเดินสายอยู่ข้างนอก แอบเซ็งจัง

พี่ไผ่หยุดแน่เลย ชิมะคะ
โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:10:43:32 น.
  
สวัสดีค่ะ ขออนุญาติเรียกน้องไผ่นะคะ

เข้ามาอ่านเรื่องนี้แล้วแอบเศร้าเหมือนกันนะคะ
แต่ถ้าเชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม ก้อคิดว่าเป็นไปตามกรรมค่ะ
ตอนนี้ชอบพูดคำนี้มากเลยค่ะ

กรรมคือการกระทำ ใครทำอะไรไว้ ย่อมได้รับผลตอบแทนเช่นกัน
กรรมแก้กันไม่ได้ แต่สามารถทำให้ทุเลาเบาบางลงไปได้

ได้แต่คิดว่าคงเป็นเพราะกรรมของเขา แต่จะกรรมจากชาติปางไหนเรามิอาจรู้ได้
มีทางเดียวค่ะน้องไผ่ คือทำบุญอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรของเขา
(ถ้าเชื่อนะคะ) การทำบุญมีหลายวิธีค่ะ แล้วแต่จะสะดวกทางไหน
แม้แต่การคุยกันเรื่องธรรมเราก้อได้บุญแล้ว ถือศีล ก้อได้บุญแล้วค่ะ

การทำความดี ดูเหมือนง่ายนะคะ แต่ทำจริงๆยากมากเลยค่ะ
แต่ความไม่ดี ดูเหมือนทำยาก แต่ความจริงทำได้ง่ายมาก

วันนี้มิใช่แม่ชีมาเทศน์อะไรนะคะ เพียงแค่อยากพูดถึงเพราะตัวเอง
ก้อเพิ่งจะผ่านการชดใช้กรรมมาเหมือนกันค่ะ

ขอเอาใจช่วยให้คุณแมน หายและกลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมด้วยนะคะ

มีความสุขมากๆในวันหยุดนะคะน้องไผ่
โดย: ดาวริมทะเล วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:12:13:00 น.
  
มีความสุขกับวันพักผ่อนครับ
อากาศเริ่มเย็นๆครับ ชัักไม่ชอบตอนอาบน้ำเสร็จใหม่ๆแล้วซิครับ ฮ่าๆๆ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 3 ธันวาคม 2554 เวลา:21:06:11 น.
  


โดย: โสมรัศมี วันที่: 4 ธันวาคม 2554 เวลา:12:32:00 น.
  


สวัสดีตอนค่ำค่ะ..คุณคมไผ่ มาส่งความคิดถึงค่ะ

โดย: nootikky วันที่: 4 ธันวาคม 2554 เวลา:19:39:59 น.
  
ใครเจอเลขเด็ดกันมาแบ่งกันบ้างนะครับพี่ไผ่
หาเงินไปเที่ยวปีใหม่ ฮิๆๆ

ราตรีสวัสดิ์ครับ
โดย: Don't try this at home. วันที่: 4 ธันวาคม 2554 เวลา:21:21:44 น.
  

อ่านแล้วปลง

ให้ถือว่าเป็นเรื่องอจินไตย

เพราะกรรมเวรไม่พึงรับรู้

หรือสนใจว่ามาอย่างไรไปอย่างไรครับ

ปลงซะ

โดย: ravio วันที่: 5 ธันวาคม 2554 เวลา:21:56:04 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คมไผ่
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



Q ; เป็นคนแบบไหน
A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน

Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร
A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น

Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ
A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
New Comments
ธันวาคม 2554

 
 
 
 
1
3
5
7
8
9
10
11
12
14
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
All Blog
Friends Blog
[Add คมไผ่'s blog to your weblog]