ตะพาบๆ กม.ที่ 263 "โรงละครแห่งความฝัน" โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบหลักกิโลเมตรที่ 263 "โรงละครแห่งความฝัน" โจทย์โดยคุณ กะว่าก๋า คำอธิบายโจทย์ ชีวิตคืออะไร? แล้วเราใช้ชีวิตเพื่อใคร? ชีวิตเหมือนโรงละครขนาดใหญ่ที่บรรจุนักแสดงไว้มากมาย คุณเคยคิดไหมว่าตัวเองแสดงบทใดอยู่ . . Life's like a play: it's not the length, but the excellence of the acting that matters. ชีวิตก็เหมือนละครเวที สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ความยาว แต่อยู่ที่การแสดงให้ดีเยี่ยมต่างหาก!! หากโลกคือเวทีการแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด . . มนุษย์เราทุกคน ก็คงเป็นเหมือนตัวละครมากมาย  ที่วิ่งไปตามบทบาทที่เราสร้างขึ้น . .  มานั่งนึกย้อนไปในอดีต . . หลายครั้ง ที่เราพบว่า . . มีบางคน ที่ดูเป็นคนน่ารักนิสัยดีและหวังดีกับเรามากๆ พวกเขาเดินเข้ามาสร้างความสุขในช่วงชีวิตหนึ่งให้กับเรา แต่พอเวลาผ่านไป . . คนคนเดียวกันนี้  กลับทำร้ายเรา ทำเราร้องไห้ และเดินจากเราไปหน้าตาเฉย . . คล้ายจะเป็นเรื่องเศร้า แต่พอมานั่งนึกดู . . ทุกอย่างมันก็เป็นเช่นนี้แหละ . . ตัวเราเองก็เหมือนกัน บางครั้งเราก็อาจจะเผลอไปทำร้ายใคร โดยที่เราไม่ทันรู้ตัวก็เป็นได้ . . ในโลกสีเทาๆ ใบนี้ ก็คงจะไม่มีใคร ที่เป็นตัวเอก หรือตัวร้ายอย่างแท้จริงถาวรหรอก . . จึงไม่แปลก . . ที่บางครั้ง เราก็อาจจะต้องไปแสดงเป็นตัวร้าย ในเรื่องเล่าของใครบางคนด้วยเช่นกัน ชีวิตบางทีมันก็เป็นยิ่งกว่าละครซ้อนละครซะอีก . . มีสมหวัง . .  มีผิดหวัง . .  มีหัวเราะ . . มีร้องไห้  เราทุกคน . . สามารถสร้างเหตุผลเพื่อรองรับการกระทำ ของตัวเองได้ทั้งสิ้น . .  ดังนั้นแล้ว . . จะดีหรือร้าย มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าเรื่องราวของคุณจะถูกมองจากมุมไหนแค่นั้นแหละ !! มันไม่สำคัญหรอกว่าใครจะคิดกับเรายังไง สิ่งที่ควรใส่ใจ คือเราคิดกับตัวเองยังไงมากกว่า . . อย่าปล่อยให้ความคิดคนอื่น หรือการกระทำของคนอื่นมาคอยกัดกินเรา . . จงเลือกเป็น ตัวเอกที่โดดเด่น และใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการจริงๆ แต่ไม่เดือดร้อนใครก็เพียงพอแล้ว . .   ช่วงนี้รู้สึกแย่ๆ . . แย่แบบมีเหตุผลรองรับบ้าง ไม่มีเหตุผลรองรับบ้าง . . บางทีก็แย่เป็นโดมิโน่ . .  แบบพอมีเรื่องนึงกระทบจิตใจ มันก็จะลามไปเรื่องอื่น ต่อไปอีกเป็นทอดๆ เจ็บซ้ำเจ็บซาก . . เลยรู้สึกชีวิตมันแย่ไปหมดเลย . . เริ่มจากหมวกกันน็อคพัง (หน้ากากพังน้ำเข้า) รถมอเตอร์ไซค์ก็เสียงดัง ไม่รู้ว่าดังจากอะไร . .  ไปยืดวอลุมหมดไปสามพันห้า ผมพัง ช่างก็เถียงว่า เค้าไม่พัง ให้ดูจากที่เค้าเซตไม่ให้ดูจากรูปที่เราถ่าย เออ . . แล้วถ้าต้องเซตผมเป็นชั่วโมง ตูจะไปเสียงตังทำทำไม นั่งเซตเองที่บ้านไม่ดีกว่าหรอ . . สุดท้ายเราก็ปล่อยไปนะ เราไม่สู้คน ถือว่าฟาดเคราะห์ละกัน ถ้าเค้าทำไม่ดี ต่อไปคนก็คง เลิกใช้บริการไปเอง เงินนั่นก็ถือว่าทำบุญ  (ถถถถ.. ช่างเป็นคนจิตใจดียิ่งนัก) มีวันหนึ่งลืมกุญแจไว้กะเสื้อ  ลงปั่นในถังซักผ้า หงิกเรยยย . . ชีช้ำ . .  หลังคาหลังบ้านน้ำก็รั่ว . . ตอนแรกคิดว่า เอาช่างไฟมาทำไปให้มัน มีที่ครอบไว้น่าจะเอาอยู่ปรากฎว่าไม่ ไหลผ่านสวิตซ์มาเป็นแผงน้ำตก ต้องหาช่างมาอุดรูหลังคาจนได้ ล่าสุดรื้อผ้าไว้ และยังไม่ได้ปิด เพราะอยากเช็คให้แน่ใจจริงๆ ว่าหายรั่วแล้วก่อน . . ก็ยังอดทนเรื่อยมาจนเมื่อวาน . . ป่วยค่ะ . . มันคล้ายไม่มีแรง สะบัดร้อนสะบัดหนาว แว้นไปทำงานไม่ไหวจึงต้องลางาน ไปโรงพยาบาล สื่อสารกับพยาบาลไม่เข้าใจ คือ เค้าบอกว่า..เราไม่เข้าใจ แต่บอกข้อมูลเราไม่หมด อุตส่าไปทำเรื่องนั่นนี่ เป็นชั่วโมงกว่าๆ  พอทำเสร็จไม่เจอหมอเพราะหมอ(คนที่ตรวจเราประจำ)เข้าครึ่งวัน พอเราบอกหมอคนไหนก็ได้ เค้าก็บอกว่าให้เราไปเริ่ม จากจุดซักประวัติใหม่ เพราะคนเยอะมาก . . บ้าบอ . . ถ้ากุเปนหนักคงตายไปแล้ว ก็อดทนใจเย็น. . ขับรถออกจากโรงพยาบาลมา . . เพราะทู้ซี้ไปก็ไม่ได้อะไรจริงๆ โทษใครไม่ได้ เป็นคนเลือกที่จะรักษาโรงพยาบาลรัฐเอง สรุปแวะคลินิค โดนพยาบาลไล่ให้ไป รพ. อีก เราก็บอกว่า เราเพิ่งกลับมา จาก รพ. ด้วยเหตุการณ์นี้ๆๆๆๆ เค้าทำหน้าเซ็ง . . แล้วบอกประกันสังคมมันมีงบอยู่เท่านี้ จะไปรักษาอะไรได้ เฟลหนักไปอีก . . พบหมอ . . หมอบอกว่าเป็นไข้หวัด อ่อ (แค่ไข้หวัดทำกุเจอเรื่องเครียดได้ขนาดนี้ . . บ้าบอ) เรานึกได้ว่า อ่อ . . คงจะเป็นเพราะตัดกล้วยเมื่อวาน ตัดต้นทิ้งไป หนึ่งและแต่งใบอีกสามต้น แต่งใบมะนาวด้วย ไม่รู้ว่าเกิดขยันจัดฟ้ารับไม่ได้รึไง พอตูตัดเสร็จฝนมาเลย มันก็เลยโดนฝนไปบ้าง . . . อย่างที่เห็น . .  แต่จริงๆ เรื่องฝนมันก็ใช้ความอดทนหนักมาสักพักแล้ว เพราะว่า . . ไปทำงานไกล บางทีโดนฝนทั้งไปทั้งกลับ ทรหดอดทนยิ่งกว่าคนเหล็กซะอีก . . ออกจากคลีนิคมา แวะร้านยาใหม่ ซื้อยาดีๆ มากิน . . ยาคลีนิค งบกระจิ๊ดริดนั่น คงไม่น่าหาย . . จากนั้นก็อึนๆ กลับบ้านไป . .  นั่นแหละ . .  ชีวิตช่วงนี้ มันชีช้ำกะหล่ำปลีมากจริงๆ จนต้องกลับมานั่งทบทวนตัวเอง ว่าตูทำอะไรผิด ที่ตรงไหน . . ทำไมทุกอย่างมันเลยดูยากไปหมด คงต้องหยุดโฟกัสที่คนอื่น แล้วกลับมานั่งจูนตัวเองใหม่แล้ว ต้องเรียงลำดับความสำคัญก่อนหลังของกันใหม่ . . เรื่องไหนสำคัญ . . เก็บไว้ . . เรื่องไหนทุกข์ใจ  ตัดทิ้ง!  รู้สึกเหนื่อย  . .  แต่ไม่รู้จะบรรยาย ออกมายังไงให้ครบถ้วน !! ถ้าชีวิตมันเหมือนละคร . . . ตอนนี้ เราก็คงจะเป็นตัวละคร ที่แสดงได้แย่มาก . . (ถอนใจ) เหมือนว่าช่วงนี้จะกินหมูๆเนื้อๆ แก้เครียดมากไปหน่อย กะเพาะอาหาร แลดูคล้ายรับไม่ไหวแล้ว . . เลยแพลนว่า จะกินเจแก้กรรมนะคะ วันนี้เริ่มล้างท้องแล้วนะ . .  เข้าครัวทำอาหารเจ  ปีนี้จะกินเจ . .เพื่อเสริมบุญให้ตัวเอง และเพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรต่างๆ โดยเฉพาะตัวเราเองนี่แหละหนัก . . ตัวเองทำตัวเอง . . นี่มันแทบจะเป็นสุดยอดแห่งทุกข์แล้ว . . บ่นๆ . . เผื่อจะปลงได้ . . เหอะๆ . . อ่อ . . .  ลืมเม้า . . จะบอกว่า . . ข้อดีทั้งหมดทั้งมวลที่ได้ หลังจาก . . ไปตัดใบต้นมะนาวจนโดนฝน. .จนป่วยก็คือ . .  มะนาวข้างบ้านจร้าาา  อยู่ดีๆ ก็โผล่มาสิบกว่าลูกเลยเฮ้ยย เท่าที่เห็นคือสิบสองสิบสามแล้ว ป๊าดดดด . .  นางเป็นดอกตอนไหน ทำไมชั้นไม่เคยเห็น . . ถ้าคิดแบบบวกๆ อย่างน้อย . . เราก็จะมีมะนาวไว้ทำยำอีกหลายมื้อ และมีกล้วยอวบๆ ที่จะกลายร่างเป็นกล้วยปิ้งน้ำกะทิฉ่ำๆ ให้เราได้ฟาดลงท้องแบบไม่เสียกะตังค์ละนะ . . เน๊อะ . .    คงจะดี . . ถ้าทุกอย่างในชีวิต มันสวยงามเรียบง่ายเหมือนในฝัน . . หากทว่า . . .   มันเป็นไปไม่ได้ เราจึงต้องต่อสู้กันต่อไป . . ในทุกลมหายใจที่เข้า . . และออก . . บันทึกโดย . . ตัวหนอนกิ๊วๆ ปล. เจ้าของบล็อกอินดี้ . . ตะพาบมาก่อนล่วงหน้า 1 วันนะคะ    Create Date : 15 ตุลาคม 2563 14 comments Last Update : 15 ตุลาคม 2563 16:45:22 น. Counter : 280 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณSleepless Sea, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณmultiple, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเริงฤดีนะ, คุณtoor36, คุณhaiku, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณkatoy, คุณกะว่าก๋า

วันนี้ไม่มีโหวตแล้วอ่ะครับ เอางี้ วันนี้ทำผมงาน เดี๋ยวหลังเที่ยงคืนแวะมาให้แน่นอน ติดไว้ก่อนนะ เรื่องที่เล่าฟังดูดราม่ามาก แต่...เฮ้ยพี่!!! วันนี้ยังมีอาหารอร่อยๆ กิน ดีจะตาย เดี๋ยวก็กลับบ้านไปนอนพักผ่อน พักสมอง ลืมเรื่องเครียด เรื่องเฟลๆ ไปนะ หาหนังดีๆ ซักเรื่องดู Emily in Paris ก็ได้นะ แฟนผมบอกว่า พี่เอกให้ 100/10 555555 ผมไม่ดู!!!!! ผมเข้าใจอารมณ์ยืดผมนะ แฟนผมเคยเหมือนกัน สุดท้ายก็ทำได้แค่เลิกทำกับร้านนี้ช่างคนนี้เท่านั้นเอง แฟนบอกว่าทำใหม่ผมก็พัง ส่วนผมเคยดัดฟรอย กับทำสี พร้อมๆ กัน แม่ม....สระทีเดียวลู่เหมือนเดิม...... เค้าก็โทดผมเรา สัพเพสัตตาครับพี่   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 15 ตุลาคม 2563 17:20:21 น.

ปล. ตะพาบนี้ผมคงผ่านอ่ะ ลืม ทำงานด้วย   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 15 ตุลาคม 2563 17:22:41 น.

สวัสดีครับ แวะมาทักทาย ชอบภาพประกอบด้านบนครับ ขอบคุณที่แวะไปครับ   โดย: Sleepless Sea 15 ตุลาคม 2563 17:22:52 น.

โลกนี้คือละคร ... นึกถึงเพลงขึ้นมาทันที โลกนี้นี่ดู ยิ่งดูยอกย้อน เปรียบเหมือนละคร ถึงบทเมื่อตอนเร้าใจ บทบาทลีลาแตกต่างกันไป ถึงสูงเพียงใดต่างจบลงไปเหมือนกัน ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ ... คิดในแง่บวก อะไรที่เกิดขึ้นแล้ว ดีทั้งนั้น ... เชื่อสิ 555 พรุ่งนี้ลาเปื่อยเหมือนกันจ้า อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 15 ตุลาคม 2563 18:07:19 น.

หัวเราะบ้าง . . ร้องไห้เป็น.. แบบทดสอบของชีวิต เด๋วก็พรุ่งนี้แระ วันนี้เด๋วมันก็ผ่านไป   โดย: สันตะวาใบข้าว 15 ตุลาคม 2563 18:49:29 น.

อ้าว..ตะพาบออกเดินแล้วเหรอ พี่อ้อนึกถึงเพลงประกอบละครดังในอดีต ช่วงนั้นเป็นละครอินดี้มากๆ ใหม่ เจริญปุระ ร้อง.."โลกแห่งความฝัน" เสียงห้าวๆ แหบๆ แต่กินใจ กินเจ..คงอาจช่วยสะเดาะเคราะห์ได้ สำหรับสำหรับคนคิดดี ทำจิตใจให้ผ่องแผ้ว กับการไม่เบียดเบียน..และDetox ท้อง พี่อ้อกับคนใกล้ตัว(คนไทยตัวดำ) กินมา 20 กว่าปี ตั้งแต่แต่งงาน ถือศีลด้วย..แบบเอาที่สบายใจ Good luck..อนุโมทนาบุญนะคะ หายไวไวค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 15 ตุลาคม 2563 20:11:31 น.

ชีวิตมันก็ลำบากแบบนี้แหละ ถ้าจะหยุดแสดงก็คงต้องตายเท่านั้น ถ้าซวยๆ แล้วความซวยมันจะยิ่งเข้าหา ต้องรีบหาจุดเปลี่ยนความซวยครับ ไม่งั้นมันจะกู่ไม่กลับ หลายคนบอกชีวิตดีบ้างร้ายบ้างจะได้มีรสชาติ มีสีสัน แต่เอาเข้าจริงๆ ผมขอแบบเรียบๆ จืดๆ ไม่มีสีสันดีกว่านะ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 15 ตุลาคม 2563 22:25:54 น.

พอเห็นคำสอนของทานพุทธทาสนี่ใช่เลยครับชีวิตคือละคร ชีวิตมีทุกรสชาติจริง ๆ ครับคุณหนอน ผมเคยเป็นเหมือนกันครับ บางวันมีแต่เรื่องทั้งวันให้หงุดหงิดใจ เหมือนเม็นต์น้องปริ๊นซ์นะครับเห็นอาหารอร่อยน่ากินมากครับ หาดูหนังคลายเครียดก็ดีครับ   โดย: The Kop Civil 16 ตุลาคม 2563 0:24:33 น.

Voted   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 16 ตุลาคม 2563 0:55:03 น.

ส่งการบ้านก๊สก.. ฝันๆๆ   โดย: เริงฤดีนะ 16 ตุลาคม 2563 9:20:36 น.

ขอให้หายป่วยไวไวนะคะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 16 ตุลาคม 2563 13:05:25 น.

พี่ก๋าอ่านบล็อกน้องหนอนจบ ก็นึกไปถึงบล็อกที่ตัวเองเขียนไว้ บางวันชีวิตก็ง่าย บางวันชีวิตก็ยาก มันเป็นเช่นนั้นจริงๆ โควิดครั้งนี้ สอนใจพี่ก๋าเยอะมาก มีปัญหาให้แก้ทุกวัน มีความทุกข์ให้รับมือทุกวัน แต่พอมองดูดีดี เราก็มีชีวิตที่ดีกว่าอีกหลายคน เรามีครอบครัว มีเวลาอยู่กับครอบครัว อาจจะไม่มีงาน เงินน้อยลง แต่ยังดำรงชีวิตอยู่ได้ไม่ลำบากมากนัก สองวันก่อนยามที่ร้านเส้นเลือดในสมองตีบ เป็นอัมพฤกษ์ เพราะกินเหล้าเยอะมานาน เมื่อวานผ่าตัดสมอง พี่ก๋าไปเยี่ยม พี่เขานอนไม่รับรู้อะไร คนที่เหนื่อยต่อไปคงจะเป็นลูกชายสองคน ที่ต้องดูแลไปอีกนาน.... นั่นทำให้พี่ก๋านึกถึงประโยคนี้ ชีวิตก็เหมือนละครเวที สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ความยาว แต่อยู่ที่การแสดงให้ดีเยี่ยมต่างหาก ใช่เลยครับ --- ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร การแสดงก็ต้องแสดงต่อไป ตราบจนวันที่ม่านถูกปิดฉากลง   โดย: กะว่าก๋า 16 ตุลาคม 2563 13:09:28 น.

ที่บ้านนะ แมงมุม จิ้งจก แมลงสาบ แมลงวัน ตัวเล็กตัวน้อย หลงเข้ามาในบ้านเมื่อไหร่ โดนด่านสองเหมียว เสร็จทุกราย โดยเฉพาะชาลี ... สัญชาตญาณนักล่ามาเต็ม ๆ ตั้งแต่เลี้ยงแมว ไม่กล้าฉีดยาฆ่าอะไรเลย กลัวแมวไปโดนซะเอง วันก่อน ตื่นขึ้นมากลางดึก ได้ยินเสียงแปลก ๆ ชาลีคาบจิ้งจกคาปาก ส่งเสียงคำรามน่ากลัวมาก ... คงกลัวเราไปแย่งเหยื่อในปาก 555 อีกวันก็มุดเข้าไปคว้าลูกอึ่งอ่างมาจากไหนไม่รู้ นี่ขนาดเลี้ยงในบ้านนะ 555 เจ๋งกับตั๊บก็ไม่เบานะ เขาเรียกว่า "อยู่เป็น" อยู่บ้านไหน เขาให้ข้าวให้น้ำก็พร้อมเปลี่ยนบ้าน 555 จะว่าไป เขาอาจจะคิดว่าทุกบ้านเป็นบ้านของเขาก็ได้นะ ก็ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ตั้งแต่เกิดนี่นา จริงมั้ยล่ะ ก็ดีนะ ฝากเลี้ยงได้ จะได้ไปเที่ยวสบาย ๆ อิอิ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 16 ตุลาคม 2563 16:59:11 น.

อ้าวๆ ลูกชายไม่อยู่หรอครับ แต่ให้ลูกชายไปค่ายซักพักก่อน ให้แม่หายป่วยแล้วค่อยกลับมากอดกัน อ้อ...ตอนผมเห็นกุญแจพี่ ผมฮามากอ่ะ ฮาแบบไม่มีเหตุผล ช่วงนี้เหมือนสับโหมดมาเป็นโหมดบ้างาน ประกอบกับมีเรื่องไฟว้กับ ตปท น้องทีทำงานมาอ่านยังบอกเลยว่า โคดสุภาพ แต่แปลรวมๆ ได้ว่า "กรุไม่ยอม" 5555   โดย: จันทราน็อคเทิร์น 16 ตุลาคม 2563 17:19:27 น.