หนังสือแบ่งเป็นสี่ตอน ตอนแรกคือ เราต่างก็มีความฝัน - บทนี้ส่วนใหญ่ก็จะเล่าถึงเรื่องการใช้ชีวิตที่ไม่ว่าเราจะมาจากจุดไหนรวย ชั้นกลาง จน มีครอบครัวคอยหนุนหลังหรือไม่มี แต่สิ่งที่คนที่ประสบความสำเร็จทุกคนต้องทำเหมือนกันคือมีวินัย พยายาม และอดทน ถ้ามัวแต่ขี้เกียจคนอื่นๆก็แซงหน้าเราไปได้ทั้งนั้น และจงถามตัวเองว่าทำไมเราถึงล้าหลังกว่าคนอื่นเพราะเรานั่นแหละรู้คำตอบดีที่สุด แล้วถ้าเราสับสนก็ให้ลองทำอะไรหลายๆอย่างดูว่าเราชอบแบบไหนแทนที่จะมัวแต่ถามเอาคำตอบจากคนอื่น จากนั้นก็ให้เราพยายามทำบางสิ่งเล็กๆน้อยๆที่จะช่วยในการพัฒนาตัวเอง พยายามทำไปเรื่อยๆจนกลายเป็นความเคยชินเพราะมันจะทำให้เราพัฒนาไปได้อีกมากจากเรื่องเล็กๆน้อยที่พยายามไปทุกๆวัน

ตอนที่สอง ความเป็นจริงช่างโหดร้าย คุณต้องแข็งแกร่งขึ้น - บทนี้ก็จะบอกให้เราพยายามสู้กับปัญหาต่างๆที่เจอ และไม่มัวเอาแต่บ่นหรือระบายให้คนอื่นฟังให้เขาเบื่อเปล่าๆเพราะทุกคนล้วนมีปัญหากันทั้งนั้น ไม่ได้มีตัวเองคนเดียวที่ทุกข์ ท้อ กังวลใจ

ตอนที่สาม ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเรา - บทนี้ก็บอกว่าความชอบ ความสนใจเฉพาะทางเป็นเรื่องดีเพราะมันทำให้เราแตกต่างและอาจปูทางความสำเร็จให้กับเราได้ เชื่อมั่นในตัวเองเข้าไว้ และให้มองปัญหาที่เกิดว่าอาจเป็นช่วงเวลาให้เราได้เริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ รวมถึงทำให้เราได้พิสูจน์ความสามารถ สร้างสีสันให้ชีวิต และต่อให้ไม่มีใครให้พึ่งพาก็ยังมีตัวเราเองที่ฝ่าฟันเรื่องต่างๆมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ตอนที่สี่ รักคือพลังขับเคลื่อนความฝัน - บทนี้ก็เล่าว่าผู้เขียนกับสามีผ่านปัญหาอะไรกันมาบ้างกว่าจะมาถึงทุกวันนี้ สิ่งสำคัญคือความรัก ความเชื่อมั่นที่ทำให้ทั้งคู่ฝ่าฟันปัญหาการทำงาน การใช้ชีวิตหนักๆมาได้ รวมถึงบางคนที่เลือกที่จะหย่าเดินออกจากชีวิตคู่ที่ไม่สมหวังแต่อดทนอยู่มานานปีแล้วเริ่มที่จะรักตัวเอง และทำในสิ่งที่ใจตัวเองต้องการ

เราชอบที่หนังสือเล่มนี้มากตรงที่มีการแบ่งบทย่อยๆ ทำให้อ่านได้ง่ายและรวดเร็ว ประโยคไหนที่คล้ายว่าจะปลุกใจก็มีการแยกมาขยายใหญ่ อ่านแล้วทำให้หึกเหิมแต่ไม่ได้ดูเป็นโลกในอุดมคติ เป็นโลกแห่งความจริงที่ทำให้เราต้องหยุดคิดพิจารณาการใช้ชีวิตของตัวเองอย่างมาก และบางตอนก็รู้สึกเหมือนโดนย้ำชัดๆว่าแกไม่พัฒนาตัวเองไง! แกอดทน และพยายามไม่พอ! แต่ก็บอกวิธีการพัฒนาตัวเองให้เราด้วย และประโยคเด็ดที่บอกว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรหรือไม่มีใครให้พึ่งพา ฉันก็ยังเหลือตัวเองที่จะผ่านพ้นสิ่งต่างๆไปได้เหมือนที่ผ่านมันมาได้ครั้งแล้วครั้งเล่า" อ่านแล้วรู้สึกสู้สุดใจเลย เพราะเราก็เน้นพึ่งพาตัวเอง

และนี่คือบางส่วนที่เราชอบ
 

-อย่าสับสนจนไม่ลงมือทำอะไร แล้วอย่ามัวแต่เฝ้าถามคนอื่นว่าควรทำเช่นไร ไม่มีใครบอกคุณได้ว่าอะไรคือสิ่งที่ถูกต้อง คุณต้องลองทำอย่างต่อเนื่องถึงจะพบว่าอะไรคือสิ่งที่ใช่

-ว่ากันว่าเมื่อมุ่งมั่นทำอะไรต่อไปได้ ๗ วันจะกลายเป็นความเคยชิน แล้วถ้าเป็น ๒๑ วัน ก็จะกลายเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิต ลองดูอย่างการเดินช็อปปิ้ง เล่นเกม ติดละครสิ ทำไมเราถึงทำสิ่งเหล่านี้อย่างจริงจังได้ล่ะ ถ้างั้นลองเพิ่มการตั้งใจอ่านหนังสือ หรืออะไรก็ตามที่ตั้งใจไว้ไปอีกสักเรื่อง แล้วทำมันอย่างต่อเนื่อง แล้วคุณจะพบว่าชีวิตค่อยๆเปลี่ยนไปจากเดิม

-อย่ามองข้ามความสนใจเฉพาะทาง เพราะสิ่งเหล่านี้นี่แหละที่จะทำให้เรามีความสามารถที่แตกต่างจากคนอื่น