เป็นหนังสือที่ได้รางวัลอาคุตะกาวะ รางวัลอันทรงคุณค่าแห่งวงการวรรณกรรมญี่ปุ่น ว่าด้วยเรื่องราวของฟุรุคุระ เคโกะ หญิงสาววัย ๓๖ ปีที่ทำงานพิเศษในร้านสะดวกซื้อมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนกระทั่ง ๑๘ ปีผ่านไปเธอก็ยังคงทำงานพิเศษในร้านสะดวกซื้อดังเดิมไม่ได้ออกไปหางานประจำที่มั่นคง ชีวิตของการเป็น"พนักงานร้านสะดวกซื้อ"ของเธอดูจะทำให้ทุกอย่างราบรื่นมาได้ตลอด เพราะที่นี่มีคู่มือในการปฏิบัติตัว และปฏิบัติงานที่ทุกคนต้องทำตามเพื่อให้เป็น"ปกติ"และเรียบร้อยเหมือนกัน เมื่อทำงานทุกคนใส่ชุดฟอร์มเหมือนๆกัน ทำงานเหมือนๆกัน นั่นทำให้เธอดูเหมือนเป็นคนปกติ

เพราะตั้งแต่เล็กเธอแทบไม่เคยมีเพื่อน เป็นเหมือนตัวประหลาดและแตกต่างจากคนอื่นที่เรียกกันว่า "คนปกติ" ตอนเป็นเด็กเธอเคยเอาพลั่วฟาดหัวกลุ่มเด็กชายที่ทะเลาะกัน เพราะเพื่อนๆผู้หญิงพากันร้องตะโกนให้ใครก็ได้ช่วยหยุดที หลังจากนั้นเธอก็โดนเรียกผู้ปกครองมาพบทั้งที่ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรในเมื่อเพื่อนผู้หญิงร้องให้ช่วยและเธอก็ช่วยแล้ว แต่ทุกคนก็คิดว่าเธอทำตัวประหลาดไม่เหมือนคนอื่น หลังจากนั้นเธอเลือกที่จะเงียบและไม่ทำอะไรแทน เธอเองก็เลยยิ่งไม่มีเพื่อน

และแม้ว่าการเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อจะเป็นไปได้ด้วยดี เธอขยันขันแข็งในการทำงาน ช่วยเหลือเพื่อนร่วมงานอย่างเต็มที่ บริการลูกค้าอย่างดีที่สุด และใส่ใจในทุกรายละเอียดทั้งสิ่งแวดล้อมที่ส่งผลต่อยอดขายสินค้าภายในร้าน เช่นถ้าอุณภูมิสูงขึ้นไอศครีมแท่งจะขายดี เธอก็จะเตรียมไว้ในปริมาณที่มากกว่าเดิมและวางให้ลูกค้าเห็นสะดวก  แต่วันหนึ่งเมื่อ "ชิราฮะ" ชายหนุ่มพนักงานคนใหม่ของร้านเข้ามาและทำให้เธอได้เห็นว่า เธอเป็นสิ่งแปลกปลอมของคนปกติ และวันหนึ่งสิ่งแปลกปลอมอย่างเธอก็จะโดนกำจัดออกไปในที่สุด เพราะถึงแม้ว่าเธอจะทำงานได้ดีเป็นที่ชื่นชมของคนในร้านและลูกค้า แต่การที่เธอไม่ใช้ชีวิตและคิดเหมือนคนอื่นก็ทำให้เธอดูเป็นตัวประหลาดแตกต่างจากเพื่อนทั้งการที่ยังคงทำงานพิเศษในร้านสะดวกซื้อมานานไม่หางานอื่นทำที่มั่นคงและได้เงินเยอะ การที่เธอยังไม่แต่งงาน ทุกอย่างที่เธอแตกต่างจากคนอื่นทำให้เธอดูเป็นตัวประหลาดที่ทุกคนอยากช่วยให้หายเป็นปกติ

ไม่กี่วันก่อนที่เราจะอ่านหนังสือก็ดันได้ฟังรีวิวหนังสือเล่มนี้ว่า "ถ้าไม่รักก็เกลียดไปเลย" หลังจากที่อ่านบทแรกๆก็อึ้งเพราะเด็กหญิงเคโกะ หยิบนกตัวน้อยที่ตายในสวนสาธารณะมาให้แม่ ท่ามกลางเหล่าเด็กๆที่ร้องไห้กันระงมด้วยความสงสารนกน้อยที่ต้องตาย ซึ่งเธอบอกแม่ว่าเอาไปกินกันเถอะ เพราะพ่อชอบกินไก่ย่าง ทำให้แม่ของเธอถึงกับตกใจ และดุเธอ โดยที่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงบอกว่าให้เอาไปฝัง ทำไมไม่เอาไปย่างให้พ่อในเมื่อมันก็ตายไปแล้ว แต่ทุกคนกลับเอามันไปฝังแล้วเด็ดดอกไม้สวยๆที่ยังมีชีวิตมาวางบนหลุมที่เขียนว่าเขตห้ามเข้า และบอกว่านกน้อยที่น่าสงสารคงจะชอบดอกไม้พวกนี้ 

พอเราอ่านแล้วก็รู้สึกอึ้ง ทั้งความคิดและการกระทำของเคโกะ จะกินนกน้อยอ่ะ แต่พอรู้ความคิดต่อมาแล้วเรารู้สึกว่ามันก็จริง แล้วหญิงสาวผู้นี้ก็ดูจะหลงรักทุกอย่างในร้านสะดวกซื้อเป็นชีวิตจิตใจเลยมันทำให้รู้สึกคึกคักอยากทำงานให้ได้อย่างเคโกะบ้าง แล้วเราก็รู้สึกว่าเรามีส่วนทั้งที่เป็นเคโกะ และคนอื่นๆฝั่งปกติ มันทำให้เรารู้สึกชอบหนังสือเรื่องนี้มาก มันทำให้เราได้คิดตามไปตลอดทั้งเรื่อง สำหรับหนังสือเล่มนี้เราขอเลือกฝั่งรักไปเลยค่ะ

Create Date : 24 มกราคม 2563
Last Update : 24 มกราคม 2563 14:59:32 น.		0 comments
Counter : 652 Pageviews.
Share Tweet