เป็นหนังสือแนวดิสโทเปียที่ชายคนหนึ่งชื่อว่า "มอนแท็ก" เป็นหนึ่งใน "บุรุษเพลิง" มีหน้าที่ราดน้ำมันก๊าดและจุดไฟเผาบ้านที่ถูกพบว่ามีหนังสืออยู่แล้วมองดูเปลวเพลิงที่โหมลุกไหม้อย่างมีความสุข เพราะผู้นำประเทศของเขาไม่ต้องการให้ประชาชนอ่านหนังสือเพราะหนังสือทำให้ผู้คนเกิดความคิดและตั้งคำถาม แต่แล้ววันหนึ่งในขณะที่เขาไปทำงานตามเดิมก็พบยายคนหนึ่งที่ไม่ยอมออกจากบ้านก่อนที่เขาจะจุดไฟเผา เธอยืนกรานที่จะตายไปพร้อมหนังสือจำนวนมหาศาลของเธอไม่ว่าเขาจะขอร้องอย่างไรก็ตาม มากกว่านั้นเธอยังเป็นคนจุดไฟเผาบ้านของเธอเองหยามหน้าเหล่าบุรุษเพลิงด้วย

เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เขาตกใจและกลับมาคิดหนักว่าทำไมยายคนนั้นต้องยอมตายขนาดนั้นด้วย หนังสือพวกนั้นมีความหมายมากมายขนาดที่ต้องยอมตายไปกับมันเลยหรือ แล้วเขาก็เริ่มตั้งคำถามกับสิ่งต่างๆรอบตัว และเรื่องเล่าที่ว่าครั้งหนึ่งบุรุษเพลิงคอยดูแลประชาชนและบ้านเรือนทำหน้าที่ดับไฟที่ลุกโหมไม่ใช่การจุดไฟ หรือการที่ภรรยาและเพื่อนๆของเธอเอาแต่สนุกสนานไปวันๆหาแก่นสารอะไรในชีวิตไม่ได้ ตามโรงเรียนก็ให้เรียนผ่านหน้าจอทีวีโดยไม่สอนให้ตั้งคำถามว่าทำไม ส่วนกลางก็จะส่งแต่ภาพและเสียงความสนุกสนานรื่นเริงไปตามหน้าจอทีวีที่มีถึงสามหรือสี่ฝั่งของห้องในบ้านแทนผนังและหูฟัง แต่เมื่อดูแล้วก็ไม่มีใครตอบได้ว่าดูอะไรไปกันแน่ ทุกคนรอบตัวเขาดูสนุกสนานกับชีวิตแต่ที่จริงล้วนกลวงเปล่า พวกเขากลัวการอยู่เงียบๆ และทั้งที่ประเทศกำลังมีสงคราม สามีพวกหล่อนออกไปรบและตายกันมากมาย และชาติอื่นต่างอดอยากแต่คนเหล่านั้นกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

แล้ววันหนึ่งเขาก็ตัดสินใจที่จะอ่านหนังสือที่เขาแอบหยิบมาบ่อยๆตอนที่ไปเผาตามบ้านมาอ่าน เขารู้สึกหลงใหลในความงามของสิ่งต่างๆตามที่หนังสือเล่า รวมทั้งการพูดคุยแลกเปลี่ยนที่เดี๋ยวนี้ไม่มีให้เห็น การใช้เวลากับธรรมชาติ และมันทำให้เขาเปลี่ยนไป แต่ก็นำภัยมาสู่ตัวเองเพราะเขาก็ถูกเผาบ้านทิ้งเช่นกัน จนเขาต้องหนีเอาตัวรอดไปรวมกลุ่มกับเหล่าผู้คนที่ชอบโลกเก่าและอาจารย์มหาวิทยาลัยแก่ๆที่ถูกตามล่าตัวและหนีออกนอกเมืองไปตามคำแนะนำของอาจารย์คนหนึ่งที่เป็นมิตรและเปิดโลกให้กับเขา พร้อมความหวังที่จะได้พิมพ์หนังสืออีกครั้งไม่ว่าจะยากเย็นเพียงใดก็ตาม 

เป็นหนังสือที่ซื้อมานานหลายปีแล้วดองไว้ พอหยิบมาอ่านก็วางแทบไม่ลง เล่าเรื่องน่าสนใจเดินเรื่องเร็ว ตื่นเต้น ตอนแรกเราก็ลืมว่าเป็นแนวดิสโทเปีย จนอ่านไปสักพักดูเป็นเรื่องโลกอนาคตก็เลยคิดว่าใช่แล้วล่ะ แต่ว่าเป็นเล่มแรกที่เราอ่านแล้วชอบเลย ปกติแนวนี้เราอ่านแล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ไม่เคยเจอเล่มที่ถูกใจ พอมาอ่านเล่มนี้คือรักเลย แล้วก็ที่ชอบน่าจะเป็นเพราะเล่าเรื่องหนังสือด้วย อีกอย่างอ่านแล้วมันทำให้เรารักชีวิตปัจจุบันดี ที่เราได้อ่าน เขียนหนังสือ คิดได้ คุยได้ เพราะหนังสือแนวนี้การอ่านและเขียนมักเป็นเรื่องต้องห้ามเสมอ อ่านแล้วสมกับเป็น ๑ ใน ๑๐๐ นวนิยายที่ดีที่สุดในรอบ ๑๐๐ ปีจริงๆ 

Create Date : 05 มีนาคม 2564
Last Update : 5 มีนาคม 2564 14:00:40 น.		0 comments
Counter : 99 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet