เป็นเรื่องราวการกลับมาพบกันอีกครั้งของกฤตติกาดาวโจรกับเจ้าหญิงสุพรรณิกา โดยกฤตติกาปลอมตัวเป็นราชทูตจากหัสดินปุระนำเครื่องราชบรรณาการที่ปล้นเอาจากกองทหารสัตยราชันย์ไปถวายพระเจ้ากรุงนาคปุระและลอบพบกับเจ้าหญิงที่อุทยานราชวัง และการเดินทางเพื่อนำเกวียนเสบียงกลับไปยังถ้ำรังโจรของเหล่าทหารแห่งบรรพตีเทวีโดยมีผู้นำอย่างกฤตติกา โดยต้องการผ่านมัลละรัฐเพื่อเป็นทางลัดในการเดินทาง อันเป็นเมืองที่ "นาคมัลลิกาหรือสิตา" เป็นรานีอยู่ทำให้กฤตติกาได้รู้ฐานะที่แท้จริงของสิตา โดยการปลอมตัวเป็นพ่อค้าอ้างจะเอาสินค้าผ่านเมืองและขอพบรานีเพื่อนำของมาถวาย 

และเป็นการเล่าเรื่องราวเมื่อครั้งอดีตของเจ้าชายธาดาบดินทร์แห่งหัสดินปุระที่หายสาบสูญไปกว่าสองปีทำให้บ้านเมืองระส่ำรำส่ายเพราะขาดเจ้าชายสืบทอดราชบัลลังก์ต่อจากพระบิดาที่ป่วยหนักและในขณะที่บ้านเมืองกำลังเกิดศึกสงคราม รวมถึงการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของกฤตติกา และการเริ่มสงครามระหว่างอาณาจักรที่น่าหวั่นเกรงโดยมีธาดาบดินทร์ เจ้าชายที่หายสาญสูญกลับมาเป็นผู้นำทัพจัดการเมืองที่เคยกระด้างกระเดื่องเมื่อครั้งที่เจ้าชายไม่อยู่ รวมถึงเรื่องราวความรักที่ทั้งรักทั้งแค้นของนาคมัลลิการานีแห่งมัลละรัฐ

เป็นหนังสือที่มันก็สนุกน่าตื่นเต้นน่าติดตาม ถ้าอ่านเลยช่วงพร่ำเพ้อพรรณนาไปได้ซึ่งยาวมาก เช่นแค่การมาพบกันของกฤตติกากับสุพรรณิกาก็จะบรรยายไปหลายหน้าทั้งบรรยากาศฟ้าจรดแผ่นดิน ต้นไม้ใบหญ้า ดวงดาว สายลม อารมณ์ในทรวงของตัวละครแต่ละตัว เหมือนภาพสโลโมชั่นของสิ่งต่างๆมีดอกไม้ร่วงหล่น ใบไม้ไหว ลมเบาๆ ดาวเป็นประกายซึ่งเป็นช่วงน่าเบื่อสำหรับเรา แค่จะเจอกันทำไมมันต้องเวอร์วังขนาดนี้ แต่มันก็มีช่วงสนุก ลุ้นและน่าติดตามอยู่พอสมควรอย่างความเป็นมาของกฤตติกา แต่ก็เบื่อนาคมัลลิกาที่อารมณ์ตัวละครผีเข้าผีออกทั้งเรื่องตั้งแต่เล่มแรกยันเล่มนี้ อ่านแล้วอดด่าไม่ได้ว่า "อีผีบ้า"

สำหรับเราเล่มนี้ก็เข้ากองบริจาคพร้อมเล่มแรก เพราะไม่คิดจะอ่านซ้ำแน่นอน แต่อีกใจก็ลังเลเพราะเป็นปกแข็งที่ตั้งใจว่าจะสะสม แล้วพนมเทียนท่านก็เสียแล้ว แต่พออ่านแล้วก็เฉยๆเลยนึกถึงหนังสือจัดบ้านของ คนโด มาริเอะ(หนังสือแสนรัก)ที่ไม่ให้เก็บอะไรที่ไม่ปลุกเร้าความสุข ให้เก็บเฉพาะสิ่งที่เรารักจริงๆ ก็เลยทำใจส่งต่อให้เด็กๆอ่านที่ห้องสมุดดีกว่า 

และถือว่าตอนนี้หนังสือที่ต้องอ่านให้จบกลางปีนี้เหลืออีกเล่มเดียวคือ "ความตายที่เป็นสุข" ซึ่งไว้อ่านที่ทำงานอ่านไปได้ครึ่งเล่มแล้ว ระหว่างอยู่บ้านก็จะอ่าน"เรือนมยุรา" ที่อ่านไปครึ่งเล่มต่อ

สามเล่มล่างอ่านจบแล้ว เข้ากองบริจาค เหลือชุดสุดท้ายที่ต้องอ่าน น่าจะอ่านอีกทีปีหน้า ปีนี้พอแล้วไม่ไหวแล้ว

แต่ก็ต้องขอบคุณ Reading Challenge ที่เราทำเมื่อปีที่แล้วที่ทำให้เราได้อ่านหนังสืออะไรที่แปลกใหม่ จนหาซื้อมาเต็มตู้ไปหมด สำหรับเรารู้สึกว่ามันคุ้มเงินที่เสียไปเพราะได้อ่านอะไรที่ไม่ใช่แนวเดิมๆที่คุ้นเคย อย่างจินตนิยายพวกนี้มีราชาศัพท์เยอะมาก ก็ได้เรียนรู้หลายคำ เวลาอ่านก็ใช้สมองประมวลคนละแบบกับที่อ่านแบบปกติ ต้องแปลไทยเป็นไทยที่เข้าใจไปตลอดเรื่อง ต้องรู้ว่าชื่อนี้คือชื่อเมือง ชื่อแคว้นของตัวละครไหนถ้าเขาเขียนออกมาจะได้รู้และเข้าใจ อ่านหนังสือยากแล้วสมองต้องทำงานมากกว่าปกติ